Pέα Bιτάλη
Στέλλα, κρατάω σαπουνάδες«? Οι φλιτζανούδες έγιναν μελλοντολόγοι, οι κομμώτριες hair stylist, οι μανικιουρίστες
σχεδιαστές νυχιών, οι ψωνάρες TV personae, οι γυμνάστριες πήραν εκπομπές λόγου και οι
ντενεκέδες οι ξεγάνωτοι πάνε για προοπτικές?»
ΤO πρώτο Big Brother το παρακολούθησα ολόκληρο και θα δυσκολευόμουν πολύ και άνευ λόγου
να πράξω το αντίθετο. Θα ήταν κάπως? Σαν να γίνεται ξυλοδαρμός μετά φόνου σε πολυκατοικία
και η ένοικος του δίπλα διαμερίσματος να δηλώνει: «Eγώ δεν είδα, δεν άκουσα τίποτα».
Το δεύτερο κύκλο «σουρσίματος» όμως των Big Brother και Bar δε θα τον παρακολουθούσα για
τίποτα στον κόσμο. Γιατί θα ένιωθα κάπως? Σαν να γίνεται ξυλοδαρμός που εμπεριέχει και
σταγόνες βίτσιου στο δίπλα διαμέρισμα και εγώ να τρέχω να συμπαρασταθώ στους
«ευλογημένους». Στο κάτω κάτω, εμείς ως θεατές ΔΩΣΑΜΕ, ΔΩΣΑΜΕ, βρε αδελφέ!
Συμβαίνει όμως το εξής καταπληκτικό και συνάμα περίεργο, που λειτουργεί ίσως σαν εκείνες
τις μεθόδους που μαθαίνεις ενώ κοιμάσαι. Πάω να δω καμιά συνταγή και... τσουπ πετάγεται
το Big Brother. Eιδήσεις βλέπω? τσουπ το Bar, συνέντευξη παρακολουθώ? τσουπ το Big
Brother, πάνελ με ενδιαφέροντες ανθρώπους βλέπω? τσουπ το Bar.
Τελικά, η όλη ιστορία θυμίζει λουλουδού σε μπουζουξίδικο που περιφέρεται δήθεν αθώα και
χαμογελαστή γύρω από το τραπέζι σου και είναι να μη σε δει να σιγοψιθυρίσεις το σκοπό.
Την έβαψες! Όλο σε τριγυρνάει μήπως και μεράκλωσες, άντε και μεράκλωσες, άντε και ακόμα
δε μεράκλωσες, πού θα μου πας, θα μερακλώσεις, πρέπει να μερακλώσεις. ¶ει σιχτίρ!
Προχτές βλέπω στις ειδήσεις μια κυρία με ξανθές μπούκλες να στροβιλίζεται στις
σαπουνάδες. «Η Στέλλα στο μπάνιο» έγραφε ο τίτλος στην οθόνη. Να δεις, σκέφτομαι, θα
πνίγηκε μέσα στο τζακούζι η έρημη, πάνω στο άνθος της ηλικίας της. Αλλά το μπάνιο κράταγε
πολύ? Μούλιασε η παστρικιά! Και δώσ? του να βάζει σαπουνάδα στα ευαίσθητα σημεία και δώσ?
του να κάνει κούκου στο φακό και δώσ? του να σκοτώνεται ο έρμος οπερατέρ να κουμαντάρει
την κάμερα γύρω από τη στρογγυλή μπανιέρα και δώσ? του να χαριεντίζεται αυτή? Μετά το
συνέλαβα το υπονοούμενο.
― Γιατί αποφασίσατε να λάβετε μέρος στο παιχνίδι, ρώτησε ο δημοσιογράφος.
― Για προοπτικές, απάντησε η μουλιασμένη.
Γαμώ το μπελά μου! Πώς θα συνεννοούμαστε μέρα με τη μέρα; Οι φλιτζανούδες έγιναν
μελλοντολόγοι, οι κομμώτριες hair stylist, οι μανικιουρίστες σχεδιαστές νυχιών, οι
ψωνάρες TV personae, οι γυμνάστριες πήραν εκπομπές λόγου και οι ντενεκέδες οι ξεγάνωτοι
«πάνε για προοπτικές» και μεταδίδεται η επιθυμία τους στις ειδήσεις?
Εδώ και καιρό αισθάνομαι μόνο μαλάκας? Και θέλω να μου πείτε αν είναι τυχαίο ότι αυτή
είναι η μόνη λέξη που έμεινε αναλλοίωτη στο πέρασμα από γενιά σε γενιά? Το πολύ πολύ να
δηλώσω ότι νιώθω M.A.L.A.K.A.S. Αλλά και έτσι να το πω? Θα κρυφογελάσει μέσα μου μια
φράση που λέγαμε παιδιά και είναι τελικά η πιο φιλοσοφημένη φράση που άκουσα στη ζωή μου.
Όποιος κοροϊδεύει, κοροϊδεύει τον εαυτό του.
― Είμαι αθώα, αθώα, σας λέω. Εγώ άκουσα φωνές και ξυλοδαρμό στο δίπλα διαμέρισμα και πήγα
να δω τι γίνεται.
― ¶ι τσακίσου μέσα, m.a.l.a.k.a.!_ P. B.