Kαλειδοσκόπιο
ΣΤΡΑΤΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ «ΠΡΩΤΕΑΣ»Η χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών ξεκίνησε πριν από τρεις και περισσότερες δεκαετίες,
στα τελευταία στάδια της αμερικανικής εμπλοκής στο Βιετνάμ, όταν η σχετική τεχνολογία
είχε πολλούς και σημαντικούς περιορισμούς. Μια νέα γενιά αεροπλάνων χωρίς πιλότο
«γεννήθηκε» μέσα στην προηγούμενη δεκαετία, με ιπτάμενα οχήματα που πετούν σε
στρατοσφαιρικά ύψη και παραμένουν σε πτήση για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Έτσι, καθώς το
ενδιαφέρον για στρατιωτικές και πολιτικές εφαρμογές μη επανδρωμένων αεροσκαφών αυξάνεται,
αρχίζουν να γίνονται εμφανή και κάποια προβλήματα σχετικά με τη μελλοντική γενίκευση της
χρήσης τέτοιων συστημάτων. Ένα από αυτά, που κλήθηκε να ερευνήσει η NASA, αφορά τη
«συνύπαρξή» τους στον ίδιο εναέριο χώρο με επανδρωμένα αεροσκάφη. Για το σκοπό αυτό
χρησιμοποιήθηκε η «πολυμορφική» πλατφόρμα Proteus, που εκτέλεσε μια σειρά πτήσεων,
εξοπλισμένη με ειδικά συστήματα που ανιχνεύουν την προσέγγιση άλλων αεροσκαφών. Στο ρόλο
των δεύτερων χρησιμοποιήθηκε ένα από τα F/A-18A της NASA. Προς το παρόν, το σύστημα
προειδοποίησης προσέγγισης μεταδίδει τα στοιχεία στο έδαφος. Ελπίζεται, όμως, ότι
μελλοντικά θα αυτοματοποιηθεί, ώστε το UAV να αντιδρά αυτόνομα. Το Proteus είναι ένα
ενδιαφέρον πρόγραμμα, αφού ως στόχο έχει την εξέλιξη ενός αεροσκάφους που θα μπορεί να
εκτελεί μια πληθώρα ειδικών αποστολών, με την εγκατάσταση ειδικού εξοπλισμού στην
άτρακτο. Μια από αυτές είναι η χρήση του ως σταθμού αναμετάδοσης ή συλλογής
μετεωρολογικών εφαρμογών, αποστολή που σήμερα έχουν πανάκριβοι δορυφόροι. Στο ρόλο αυτόν,
το Proteus θα παραμένει σε πτήση, χρησιμοποιώντας ένα εξελιγμένο σύστημα των κινητήρων
του για δύο ή τρεις εβδομάδες, πετώντας σε πολύ μεγάλα ύψη, έξω από τα συνηθισμένα
καιρικά φαινόμενα.
2-3 φωτο
e-καινοτομίες
Η σύγκλιση τεχνολογιών από τον κόσμο της πληροφορικής, της ψυχαγωγίας, των επικοινωνιών
και των υπολογιστών αλλά και άλλων τομέων με εξελίξεις αιχμής είναι γεγονός εδώ και
μερικά χρόνια. Μόλις πρόσφατα, όμως, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους και οι πρώτες
εφαρμογές της, που προορίζονται να εξυπηρετήσουν καθημερινές ανάγκες.
Τρεις σχετικές προτάσεις παρουσιάστηκαν από την IBM, σε επίπεδο, όμως, επίδειξης
τεχνολογίας, αν και σύντομα αναμένεται να τις δούμε και σε εμπορικές εφαρμογές. Mια από
αυτές είναι το WatchPad, που έχει τη μορφή ενός ρολογιού χειρός διαστάσεων μόλις 65x46x16
mm και βάρους 43 γραμμαρίων. Eνσωματώνει έναν επεξεργαστή 32bit, μνήμης 16ΜΒ (flash
memory) και οθόνη LCD με απεικόνιση QVGA. Το σύστημα έχει δυνατότητα ασύρματης ζεύξης
είτε μέσω του πρωτοκόλλου Bluetooth είτε μέσω υπέρυθρης θύρας και προορίζεται για τον
έλεγχο και την αμφίδρομη επικοινωνία με υπολογιστικά συστήματα. Ο χρήστης του μπορεί να
εισάγει ή να λάβει πληροφορίες, ή να το αξιοποιήσει ως εντολοδότη, χρησιμοποιώντας την
οθόνη αφής, τα πλήκτρα, το κουρδιστήρι, που είναι στην πραγματικότητα ένα μικροσκοπικό
«ποντίκι», ή ακόμη και με μια απλή κίνηση του χεριού του, αφού το WatchPad ενσωματώνει
ανιχνευτή επιτάχυνσης.
Στο χώρο των μικρών υπολογιστών κινείται και η επόμενη πρόταση της IBM, το MetaPad PC.
Πρόκειται για ένα υπολογιστικό σύστημα με πλήρεις δυνατότητες, που χρησιμοποιεί μάλιστα
Windows XP και χωράει στην τσέπη. Πού διαφέρει, όμως, το MetaPad από τα σημερινά
επιπαλάμια PC; Το σύνολο των τελευταίων δεν είναι άμεσα συμβατά με τον κόσμο των φορητών
ή επιτραπέζιων υπολογιστών, και για να ανταλλάξουν ακόμη και πληροφορίες, απαιτούν
συστήματα ή λογισμικό προσαρμογής, κάτι που περιορίζει σημαντικά τη χρήση τους. Το νέο
IBM δεν αντιμετωπίζει τέτοιους περιορισμούς, αφού είναι ένας πλήρης συμβατός υπολογιστής
σε απίστευτα μικρό μέγεθος. Ενσωματώνει έναν επεξεργαστή στα 800MHz, μνήμης 128MB,
«σκληρό» δίσκο 10GB και κάρτα γραφικών 3D. Μαζί του έχει αναπτυχθεί μια σειρά
περιφερειακών, που επεκτείνουν τις δυνατότητές του κατά περίπτωση: εξωτερική οθόνη, βάση
διασύνδεσης με ποικιλία θυρών επικοινωνίας, εξωτερική πηγή τροφοδοσίας, υποδομή
αναπαραγωγής ήχου, πληκτρολόγιο, «ποντίκι» κτλ. Έτσι, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως PDA, ως
φορητός υπολογιστής από το σπίτι στο γραφείο, ως «φορετό» σύστημα με κάποια μορφή
προβολικής οθόνης για χρήση εν κινήσει ή ακόμη και ως server για διάφορες εφαρμογές.
Ένας? κύβος για παιχνίδια
Μια τρίτη κονσόλα βιντεοπαιχνιδιών τρίτης γενιάς, των 128bit, μπήκε πριν από λίγες
εβδομάδες στην αρένα του ανταγωνισμού, ενώ ήδη μαίνεται ένας σκληρός πόλεμος για την
προτίμηση των καταναλωτών. Έτσι, μετά το Playstation 2 της Sony πριν από έναν περίπου
χρόνο και το Xbox της Microsoft στα τέλη Μαρτίου, οι επιλογές του Eυρωπαίου καταναλωτή
διευρύνονται με το GameCube της Nintendo.
Ξεκινώντας από τη δεκαετία του ?70, η ιαπωνική εταιρεία έχει ήδη γράψει ιστορία στο χώρο,
με το Game & Watch το 1980, το Nintendo Entertainment System (NES) το 1983, το Super NES
το 1990 και το Nintendo 64 έξι χρόνια αργότερα. Δε θα πρέπει, φυσικά, να παραλείψουμε το
GameBoy, τη φορητή παιχνιδομηχανή που έκανε τη δική της επανάσταση, η οποία συνεχίστηκε
με την έγχρωμη έκδοση GameBoy Color και κορυφώθηκε πέρυσι με το GameBoy Advance.
Η πρόσφατη πρότασή της, ο «κύβος των παιχνιδιών», έχει διαστάσεις 10,9x15x16 εκατοστά και
διατίθεται σε αρκετά διαφορετικά χρώματα. Χρησιμοποιεί οπτικό δίσκο των τριών ιντσών, μια
ειδική εφαρμογή για την κονσόλα. H καταπολέμηση της μάστιγας της πειρατείας ήταν
πιθανότατα ο λόγος που επιλέχθηκε για το GameCube ο ειδικός αυτός οπτικός δίσκος των
1,5GB, επιλογή που, όμως, «απομονώνει» την κονσόλα στις υπηρεσίες που μπορεί να προσφέρει
στον κάτοχό της, αφού ο ανταγωνισμός, τόσο το PS2 όσο και το Xbox, μπορούν επίσης να
αξιοποιήσουν δίσκους CD και DVD.
Η καρδιά της παιχνιδομηχανής είναι ένας επεξεργαστής της IBM, γνωστός με το κωδικό όνομα
Gekko, τεχνολογίας χαλκού, με εσωτερικό ρολόι που «τρέχει» στα 485ΜΗz. Αν και οι
απευθείας συγκρίσεις με το PS2 και το Xbox είναι αδύνατες, λόγω της διαφορετικής
τεχνολογίας τους, η Nintendο υποστηρίζει ότι οι τρεις κονσόλες είναι περίπου ισοδύναμες
με δυνατότητα επεξεργασίας 10-12 εκατομμυρίων πολυγώνων το δευτερόλεπτο. Πίσω, πάντως,
από τα ιδιαίτερα εντυπωσιακά γραφικά βρίσκεται ένα υποσύστημα γνωστό με τον κωδικό
Flipper, κατασκευής της γνωστής στο χώρο ATI, που λειτουργεί στα 202,5ΜΗz. Εξίσου
εντυπωσιακός είναι και ο ήχος, με δυνατότητα αναπαραγωγής σε 64 διακριτά κανάλια.
Πέρα όμως από τις προδιαγραφές, ο πόλεμος των παιχνιδομηχανών διεξάγεται ήδη σε δύο άλλα
επίπεδα, στις τιμές και στη «βιβλιοθήκη» των τίτλων που τις συνοδεύουν.
Ήταν το 1869, όταν ο Γάλλος ωρολογοποιός Αντρέ Γκιλμέ πρότεινε τη χρήση διασυνδεόμενων
μικροσκοπικών γραναζιών με αλυσίδα, μια ιδέα που έφερε επανάσταση στον κόσμο του?
ποδηλάτου και αργότερα σε τομείς της βιομηχανίας. Η ιδέα τώρα ξαναγυρίζει και εισέρχεται
στο μικρόκοσμο, με την πρόταση των αμερικανικών εργαστηρίων Sandia, τα MEMS
(microelecromechanical devices). Πρόκειται για εξαιρετικά μικρούς μηχανισμούς που
κατασκευάζονται με την τεχνολογία των τσιπ επεξεργαστών και λειτουργούν με τη μετακίνηση
απειροελάχιστων ηλεκτρικών φορτίων. Εκατό MEMS, όπως αυτό της φωτογραφίας, μπορούν να
χωρέσουν σε ένα, περίπου, τετραγωνικό εκατοστό επιφάνειας.
Το εντυπωσιακό με το φορητό υπολογιστή της Acer που βλέπετε στη φωτογραφία δεν είναι ότι
ζυγίζει μόλις 1,5 κιλά, ούτε ότι η μπαταρία του διαρκεί έως και τρεις ώρες, αλλά η
συμπεριφορά του. Πρόκειται για συμπεριφορά? χαμαιλέοντα, αφού εκτός από συμβατικό φορητό
PC, μπορεί με αναστροφή της οθόνης του να λειτουργήσει ως σύστημα παρουσιάσεων ή ακόμη
και ως ηλεκτρονική πινακίδα γραφής. Περισσότερες πληροφορίες στη διεύθυνση www.acer.com.
JANE?S ATTACK SQUADRON
Για όσους ασχολούνται με τους προσομοιωτές πτήσης-μάχης, τo 2002 αποδεικνύεται καλύτερο
από ό,τι αρχικά. Έτσι, μετά το υπέροχο Il-2 Sturmovic της Ubisoft, που η στήλη παρουσίασε
πριν από μερικά τεύχη, το Jane?s Attack Squadron έρχεται να ενισχύσει την άποψη αυτή. Το
Jane?s Attack Squadron εξελίσσεται την περίοδο του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου και
επικεντρώνεται στο ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων. Προσφέρει στον παίκτη τη δυνατότητα να
πετάξει και να πολεμήσει με μερικά από τα διασημότερα αεροπλάνα των δύο μεγάλων αντιπάλων
στην περιοχή, της Γερμανίας και των Συμμάχων, όπως τα Bf-109E-4, Bf-109G-6, FW-190A-4,
FW-190A-8, FW-190D-9, Me-262A1b, P-38J, P-47D, P-51D, Spitfire Mk1, Spitfire Mk.IX,
B-17G, B-24D, Ju-88A-4 και Lancaster Mk1. Μια από τις ιδιαιτερότητες του τίτλου είναι
ότι, όσον αφορά τα διαθέσιμα για πτήση αεροπλάνα, αυτά δεν περιορίζονται μόνο στα
μονοθέσια μαχητικά, όπως είναι η συνήθης πρακτική, αλλά περιλαμβάνουν και μερικά
πολυκινητήρια βομβαρδιστικά. Σ? αυτά μάλιστα ο παίκτης μπορεί να επιλέξει ανάμεσα στο
ρόλο του πιλότου, του βομβαρδιστή ή ενός από τους πολυβολητές που προστατεύουν το
αεροπλάνο από τα εχθρικά καταδιωκτικά.
Ανάμεσα στις πολλές άλλες επιλογές σχετικά με τη διαμόρφωση, ο παίκτης μπορεί να διαλέξει
να πετάξει με αντίπαλο τον υπολογιστή ή εναντίον άλλων παικτών σε παιχνίδι με πολλαπλές
συμμετοχές. Για τους αρχαρίους, υπάρχει και μια? αξιοπρεπής εκπαιδευτική υποδομή με μια
σειρά αποστολών για την εκμάθηση των βασικών, της απογείωσης και της προσγείωσης, καθώς
και ορισμένες διαδικασίες, όπως η χρήση τορπιλών ή των σκοπευτικών των βομβαρδιστικών. Σε
ό,τι όμως αφορά τη μάχη, τις τεχνικές και τους ελιγμούς, θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί η
εμπειρία του παίκτη ή η γρήγορη εκμάθηση. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχει και εργαλείο
για τη δημιουργία αποστολών (Mission Editor), κάτι που σίγουρα αυξάνει ακόμη περισσότερο
τις επιλογές και συντηρεί το παιχνίδι σε βάθος χρόνου. Τα γραφικά του παιχνιδιού, χωρίς
να είναι κορυφαία (χαρακτηρισμός που ανήκει, προς το παρόν, στο Il-2 Sturmovic), είναι
απολύτως ικανοποιητικά τόσο στην απεικόνιση του περιβάλλοντος όσο και των αεροσκαφών.
Συμπερασματικά, το Jane?s Attack Squadron είναι μια από τις αξιόλογες παρουσίες φέτος
στον τομέα των προσομοιωτών πτήσης-μάχης και θα ικανοποιήσει μεγάλο φάσμα των φίλων του
είδους, ενώ έχει σημαντικές προοπτικές να εξελιχθεί σε κορυφαίο τίτλο με την προσθήκη
σεναρίων και αεροπλάνων.
(CD Media)
JEDI KNIGHT OUTCAST
Η κινηματογραφική σειρά του Τζορτζ Λούκας «Πόλεμος των ¶στρων» υπήρξε η έμπνευση πολλών
διαφορετικών παιχνιδιών σε όλες, σχεδόν, τις κατηγορίες. Στα παιχνίδια δράσης σε
πρώτο/τρίτο πρόσωπο, μια από τις πιο αξιόλογες παρουσίες ήταν το Jedi Knight, σε δύο
διαφορετικές εκδόσεις μέχρι σήμερα. Έτσι, η εμφάνιση της τρίτης συνέχειας, του Jedi
Knight Outcast, αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τους φίλους του είδους. Όπως και
στα δύο προηγούμενα επεισόδια, πρωταγωνιστής είναι ο Κάιλ Κατάρν, ένας σκληρός μισθοφόρος
που, όπως οι φίλοι του «Star Wars» γνωρίζουν, πρόσφερε τις υπηρεσίες του στους
επαναστάτες που αγωνίζονταν ενάντια στην αυτοκρατορία. Ο χαρακτήρας του εξελίχθηκε
σταδιακά: ξεκινώντας από τον αρχικό τίτλο Dark Forces, πέρασε μέσα από μια? παλινδρόμηση
προς τις «σκοτεινές δυνάμεις» στο Jedi Knight I, για να καταλήξει στο σημερινό Outcast
πραγματικός, αν και αιρετικός, πολεμιστής Jedi. Αυτό που δεν έχει αλλάξει είναι το
γεγονός ότι ο Κατάρν παραμένει μισθοφόρος, που πολεμά τις δυνάμεις της αυτοκρατορίας, αν
και περιστασιακά θυμάται και την παλιά του τέχνη, του λαθρεμπόρου.
Υπάρχουν είκοσι τέσσερα επίπεδα στο παιχνίδι για έναν παίκτη, όπως φυσικά και η
δυνατότητα για πολλαπλές συμμετοχές. Η υπόθεση εξελίσσεται σε μια ποικιλία από
εντυπωσιακές τοποθεσίες και η δράση εμπλουτίζεται από τους εκατοντάδες άλλους γνωστούς
χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένων και διάσημων μορφών, όπως ο Λιουκ Σκάιγουοκερ ή ο Λάντο
Καρλίσιαν. Το Outcast συνδυάζει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές απεικονίσεις που έχουν
εμφανιστεί ποτέ σε παιχνίδι, ειδικά αυτές των χαρακτήρων, που παρουσιάζουν λεπτομέρειες
όπως οι εκφράσεις του προσώπου ή η κίνηση των χειλιών όταν μιλάνε.
Όπως προαναφέραμε, το Jedi Knight Outcast είναι ένα παιχνίδι δράσης, όπου ο πρωταγωνιστής
Κατάρν αντιμετωπίζει σε σκληρές αναμετρήσεις άλλους χαρακτήρες. Παράλληλα, πρέπει να
λύσει μια σειρά από σπαζοκεφαλιές που προωθούν τη σεναριακή εξέλιξη ή να συγκεντρώσει
στοιχεία που θα τον βοηθήσουν στη συνέχεια του παιχνιδιού. Γραφικά και ήχος (με μουσική
από το μετρ του είδους, Τζον Γουίλιαμς) θα αποτελέσουν πρότυπο στο χώρο για επερχόμενες
κυκλοφορίες, ένα ακόμη στοιχείο που ενισχύει τη θέση του Jedi Knight Outcast μεταξύ των
καλύτερων παιχνιδιών δράσης του 2002.
(Dionic)