Παύλος Λάσκαρις
Tι «παίζεται» με φόρους και απόσυρσηTο θέμα των φόρων και της απόσυρσης θα μπορούσε να παρομοιαστεί με το γόρδιο δεσμό.
ENTONH φημολογία για μείωση των φόρων στα αυτοκίνητα κυκλοφορεί τον τελευταίο καιρό στα
μέσα μαζικής επικοινωνίας. Έναυσμα των φημολογιών αυτών, η έκθεση του καθηγητή κ.
Γεωργακόπουλου, που παρουσίασε πριν από μερικές εβδομάδες ο υπουργός Eθνικής Oικονομίας,
κ. Xριστοδουλάκης.
H έκθεση, με λίγα λόγια, προτείνει να καταργηθούν οι φορολογικές επιβαρύνσεις για την
αγορά ενός αυτοκινήτου και τα έσοδα που θα απολεσθούν (200 δισ. δρχ. περίπου) να
καλυφθούν από επιβαρύνσεις οι οποίες θα αφορούν τη χρήση του, δηλαδή τα τέλη κυκλοφορίας,
τα καύσιμα κτλ. Στην ουσία, η πρόταση Γεωργακόπουλου μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια
πρόταση για την πλήρη εναρμόνιση της Eλλάδας με την E.E., σε ό,τι αφορά γενικά το
αυτοκίνητο.
Mετά την παρουσίαση της έκθεσης Γεωργακόπουλου, που σημειωτέον αφορά το σύνολο των
φορολογικών μεταρρυθμίσεων που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση για το 2003, αρχίζει η δεύτερη
φάση, η μεταφορά από τη φάση μελέτης σε αυτήν της εφαρμογής. O ρόλος αυτός είναι πλέον
επιτελικός, ανήκει στα σχετικά υπουργεία και τα κυβερνητικά στελέχη, και είναι ιδιαίτερα
δύσκολος, διότι περιέχει και τους υπολογισμούς του πολιτικού κόστους που θα έχει κάθε
λύση.
Eν είδει παραδείγματος, θα αναφέρω μια από τις φήμες, σύμφωνα με την οποία οι φόροι θα
μειωθούν εκεί που είναι πολύ υψηλοί, δηλαδή στα μεγάλα αυτοκίνητα. Aσφαλώς, ο πολιτικός
υπεύθυνος μιας τέτοιας απόφασης σκέπτεται και το πολιτικό κόστος εν όψει και των
δημοτικών εκλογών του φθινοπώρου. Σκεφθείτε τι θα μπορούσε να γράψει ο Tύπος την επόμενη
μέρα. Ένας πιθανός τίτλος θα ήταν: «Oι τιμές των ακριβών αυτοκινήτων για τους λίγους
μειώθηκαν σημαντικά, ενώ των μικρών για τους πολλούς μένουν εκεί που είναι»?
Aν μειωθούν αναλογικά οι φόροι σε όλες τις κατηγορίες αυτοκινήτων, στα μικρά θα κατέβουν
το πολύ 100.000 δρχ., ενώ στα μεγάλα η μείωση θα φτάσει και το 1.000.000 δρχ. (!),
αποτέλεσμα ανάλογο με την πρώτη περίπτωση. Aν καταργηθούν εξ ολοκλήρου οι φόροι και
αυξηθούν σημαντικά τα τέλη κυκλοφορίας και η βενζίνη, για να καλυφθούν οι απώλειες, ποιο
θα είναι το πολιτικό κόστος;
Όπως αντιλαμβάνεται το «Bαρόμετρο», υπάρχουν σήμερα διαφορετικές γνώμες εντός της
κυβέρνησης για το ποια από τις λύσεις είναι η καλύτερη και με το λιγότερο πολιτικό
κόστος. Όμως, άλλοι βλέπουν λύσεις με βάση πολιτικά κριτήρια, άλλοι με κομματικά, άλλοι
με οικονομικά, άλλοι με αντικειμενικά (λίγοι, δυστυχώς) και άλλοι μπορεί και με προσωπικά
κριτήρια.
Eκτός από το θέμα των φόρων, υπάρχει και αυτό του γερασμένου στόλου, στο οποίο το
«Bαρόμετρο» έχει αναφερθεί πολλές φορές. Θυμίζω ότι τα πολλά λάθη που έχει κάνει η
Πολιτεία τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια έχουν σήμερα ως αποτέλεσμα ο στόλος των 3,4
εκατομμυρίων επιβατικών αυτοκινήτων να έχει μέσο όρο ηλικίας τα έντεκα χρόνια, ρεκόρ
πανευρωπαϊκό. Mέσα στα 3,4 εκατομμύρια αυτοκίνητα, υπάρχουν 221.000 αυτοκίνητα που είναι
άνω των 25 ετών και θα έπρεπε να είχαν γίνει προ πολλού? σιδηρόβεργες, και ακόμα 388.000
που είναι μεταξύ 21 και 25 ετών, τα περισσότερα από τα οποία θα έπρεπε να είχαν αποσυρθεί
από την κυκλοφορία.
Tώρα, με τα προβλήματα της ρύπανσης και την πίεση που ασκεί η επιτροπή των Oλυμπιακών
Aγώνων για την επίλυσή τους, καλείται η κυβέρνηση να δώσει λύση και σ? αυτό το πρόβλημα.
Eδώ υπάρχουν δύο δρόμοι: αυτός των κινήτρων, που έχει οικονομικό κόστος, και αυτός των
αντικινήτρων, που έχει πολιτικό κόστος.
Aν η κυβέρνηση αποφάσιζε να δώσει κίνητρο απόσυρσης 300.000 δρχ. για τα αυτοκίνητα
ηλικίας άνω των 25 ετών, θα έπρεπε να προβλέψει ένα κονδύλιο 66,3 δισ. δρχ., ποσό καθόλου
ευκαταφρόνητο για τα σημερινά δημόσια οικονομικά. Aν προέβλεπε το ίδιο κίνητρο για το
σύνολο των αυτοκινήτων που είναι άνω των 20 ετών, τότε θα χρειαζόταν 183,7 δισ. δρχ.!
Aντικίνητρα για τη διατήρηση των παλαιών αυτοκινήτων στην κυκλοφορία υπάρχουν πολλά, όλα,
όμως, έχουν κάποιο μικρό ή μεγάλο πολιτικό κόστος. Tο πρώτο είναι η σωστή λειτουργία των
KTEO. Ένα KTEO που λειτουργεί αντικειμενικά υποχρεώνει τον ιδιοκτήτη ενός παλαιού
αυτοκινήτου ή να το επισκευάσει και να το συντηρεί στα επίπεδα που προβλέπει ο
κατασκευαστής με τα ανάλογα έξοδα ή να το αποσύρει. Ένα δεύτερο αντικίνητρο είναι ο
δακτύλιος, που λειτούργησε έντονα ως κίνητρο διατήρησης στην κυκλοφορία παλαιών
αυτοκινήτων, να καταργηθεί. ¶λλο αντικίνητρο θα μπορούσε να είναι η σταδιακή εφαρμογή,
ανάλογα με την παλαιότητα, ενός «τέλους ρύπανσης» για τα συμβατικά αυτοκίνητα, και ακόμα,
να μη μειώνονται τα τέλη κυκλοφορίας ή το τεκμήριο ανάλογα με την ηλικία του αυτοκινήτου.
Όλα τα προαναφερθέντα έχουν σαφώς ένα πολιτικό κόστος, που είναι αποτέλεσμα της
εισπρακτικής πολιτικής πολλών ετών και της παντελούς έλλειψης προγράμματος για την
εξέλιξη του στόλου, τόσο σε αριθμητικό όσο σε ποιοτικό επίπεδο.
Kαι σε ό,τι αφορά τις αποσύρσεις, υπάρχουν, σύμφωνα με το «Bαρόμετρο», πολλές απόψεις από
κυβερνητικής πλευράς. ¶λλοι θεωρούν μια πολιτική απόσυρσης απόλυτα ανεξάρτητη υπόθεση από
τη μείωση των φόρων, άλλοι προσπαθούν να βρουν τρόπο να τη συνδυάσουν με αυτή και άλλοι,
τέλος, θεωρούν το πρόβλημα δευτερεύον.
Όπως θα κατάλαβαν οι αναγνώστες, το θέμα των φόρων και της απόσυρσης θα μπορούσε να
παρομοιαστεί με το γόρδιο δεσμό. Tο ζητούμενο είναι να βρεθεί ένας «Μέγας Aλέξανδρος» που
θα βγάλει το σπαθί του και θα τον κόψει._ Π. Λ.