Aνόβερο-Aθήνα με VW Caravelle & Multivan
Ιδιαίτερη κλάσηΈνα ταξίδι αστραπή, δύο αεροπλάνα, δύο άτομα, δύο ιδιαίτερα αυτοκίνητα για τα ελληνικά
δεδομένα, επαφή με το εργοστάσιο επαγγελματικών οχημάτων της VW, περιπλάνηση στο κέντρο
της Γερμανίας και επιστροφή στην πραγματικότητα? μόλις «βγήκαμε» στην Πάτρα!
Κείμενο: Γιώργος Πέτραινας
Φωτογραφίες: Νίκος Μαρκομπότσαρης
ΤO ραντεβού ήταν νωρίς το πρωί στο «Eλ. Βενιζέλος». Η πτήση της Lufthansa θα
προσγειωνόταν τρεις ώρες μετά στη Φρανκφούρτη, απ? όπου με εσωτερική πτήση θα φτάναμε στο
Ανόβερο σαράντα λεπτά αργότερα. Eκεί μας παρέλαβε ένας άνθρωπος του εργοστασίου με ένα
εξαθέσιο Caravelle, την επιβατική έκδοση του πασίγνωστου στην Ελλάδα επαγγελματικού
Volkswagen Transporter. Περνώντας στο εσωτερικό, αμέσως ξεχνάς τον επαγγελματικό
προσανατολισμό του αυτοκινήτου. Tο μεταφορικό μας μέσο διέθετε δερμάτινα καθίσματα
συνδυασμένα με επένδυση αλκαντάρα, φαξ σε μια πλαϊνή θήκη, κινητό τηλέφωνο σε μια άλλη,
πανάκριβο ηχοσύστημα. Η πρώτη σκέψη ήταν ότι επρόκειτο για κάποια πολύ ειδική έκδοση του
αυτοκινήτου, για «εσωτερική» εταιρική χρήση, να μεταφέρει δηλαδή V.I.P. σαν? του λόγου
μας.
Πρώτος σταθμός ήταν το VW Nutzfahrzeuge, το εργοστάσιο κατασκευής των VW Caddy,
Transporter, Caravelle και LT. Η πρώτη αντίδραση ήταν θαυμασμός για την τάξη, την
καθαριότητα και την έκταση του συγκροτήματος. Eνώ περιμέναμε λίγη ώρα έξω από το
αυτοκίνητο μέχρι να μας παραλάβει ο υπεύθυνος, είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε ότι
κυκλοφορούσαν ασταμάτητα δεκάδες αυτοκίνητα τριγύρω μας (ναι, όλα ήταν VW, μικρά και
μεγάλα, επαγγελματικά και επιβατικά, από Lupo έως Phaeton). Μια μικρή πόλη, δηλαδή, μέσα
σε αυτήν του Ανόβερου!
Η περιήγησή μας κράτησε πάνω από τέσσερις ώρες, με κύριο σταθμό το τμήμα ειδικών
κατασκευών (Special Vehicles Operation). Όλα τα αυτοκίνητα, είτε επρόκειτο να γίνουν
ασθενοφόρα, ανακριτικά της αστυνομίας είτε προορίζονταν για την υπηρεσία ηλεκτροδότησης,
αλλά και για διάφορες εταιρείες, περνούσαν από αυτό το τμήμα και μεταμορφώνονταν ανάλογα
με τις ανάγκες του πελάτη. Μεγάλο τμήμα του μικρού αυτού εργοστασίου καταλάμβαναν οι
εκδόσεις του Caravelle Business (το αυτοκίνητο που μας μετέφερε από το αεροδρόμιο στο
εργοστάσιο). Τα πάντα γίνονται χειροποίητα, από εξειδικευμένους εργάτες, οι οποίοι
εργάζονται σε ένα πραγματικά προσεγμένο περιβάλλον (ησυχία, καθαριότητα, τάξη και
μεθοδικότητα).
Πριν εγκαταλείψουμε το εργοστάσιο για να μεταφερθούμε στο Wolfsburg και να παραλάβουμε τα
αυτοκίνητά «μας», ο συνοδός μάς έκανε μια μάλλον ανορθόδοξη περιήγηση σ? όλο το
συγκρότημα, περιγράφοντάς μας τι υπάρχει πίσω από τις κλειστές πόρτες κάθε κτιρίου και
ποια εργασία διεκπεραιώνεται! Χυτήριο κινητήρων, βαφείο, μπανιέρες αντισκωριακής
προστασίας, κατασκευή σασί, μοντάρισμα, ποιοτικός έλεγχος κ.ο.κ. Ο φόβος της βιομηχανικής
κατασκοπείας έχει κάνει καχύποπτες τις εταιρείες ακόμα και απέναντι σε δημοσιογράφους από
μια χώρα που δε διαθέτει δική της αυτοκινητοβιομηχανία.
Επιστροφή στο γνώριμο Caravelle Business για τη μετάβασή μας στο Wolfsburg. Έπειτα από
αρκετή ώρα στους αυτοκινητόδρομους της Γερμανίας, εισχωρήσαμε στην καρδιά της Volkswagen
από μια πύλη που θύμιζε πολύ το «Checkpoint Charlie» στο Βερολίνο, όταν ακόμα η Γερμανία
ήταν χωρισμένη στα δύο. Μόνο που στη θέση των Aμερικανών στρατιωτών ήταν κάποιος
υπάλληλος της εταιρείας που ήλεγχε τα χαρτιά των αυτοκινήτων και με κοφτές κινήσεις έδινε
την άδεια εισόδου.
Wolfsburg. Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν την πόλη ―στην κυριολεξία― των 50.000+
υπαλλήλων της Volkswagen. Τεράστια σε έκταση, με δρόμους και αυτοκινητόδρομους στο
εσωτερικό της, κανονική σηματοδότηση, ατελείωτα κτίρια και δικό της ατμοηλεκτρικό σταθμό
για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Έπειτα από αρκετή ώρα διαδρομής στο εσωτερικό της
«Wolfsburg town», φτάσαμε στο χώρο παραλαβής των αυτοκινήτων. Τα αυτοκίνητά «μας» ήταν
ένα V6 Caravelle Business και ένα Multivan Syncro Panamericana. Μετά την παραλαβή,
ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση. Έξοδος από το Wolfsburg (αφού επιδείξαμε στην πύλη εξόδου
τα κατάλληλα χαρτιά) και γραμμή προς τα «κάτω».
Επόμενος σταθμός, η Χαϊδελβέργη, η παλιά γραφική πόλη της Γερμανίας, όπου κατασκευάζονται
οι ομώνυμες εκτυπωτικές μηχανές, από τις καλύτερες του είδους. Πρώτη επαφή για τον
υπογράφοντα με το Multivan Syncro Tdi Panamericana. Πολύ καλή οδική συμπεριφορά, άνετο
και ικανό να ταξιδεύει με πέμπτη σχέση επί ώρες, ακόμα και στους αυτοκινητόδρομους της
Γερμανίας. ¶νετες αναρτήσεις και πολύ καλή οδική συμπεριφορά. Η εταιρεία δίνει 153 χλμ.
τελικής ταχύτητας, αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές που σε ελαφρές κατωφέρειες άγγιξε τα 180
χλμ. χωρίς καμία δυσκολία. Ένα καθ? όλα ταξιδιάρικο αυτοκίνητο, λοιπόν, για μεγάλες
οικογένειες.
Είναι εξοπλισμένο με έναν πεντακύλινδρο υπερτροφοδοτούμενο πετρελαιοκινητήρα 2,5 λίτρων,
με απόδοση102 ίππους στις 3.500 σ.α.λ. και χειροκίνητο κιβώτιο πέντε σχέσεων. Στο βασικό
εξοπλισμό περιλαμβάνονται ABS και ESP, ενώ η κίνηση μεταδίδεται μέσω ενός συνεκτικού
συμπλέκτη και στους πίσω τροχούς. Η δική μας έκδοση ήταν η Panamericana, με τη ρεζέρβα
στο πίσω εξωτερικό μέρος του αυτοκινήτου, πιθανόν για λόγους εξοικονόμησης αποθηκευτικού
χώρου. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο προσφέρεται σε εκδόσεις έξι, επτά, οκτώ και εννιά
θέσεων.
Το επόμενο πρωί καταφέραμε να μπλεχτούμε στους στενούς δρόμους της παλιάς πόλης της
Xαϊδελβέργης και αρχίσαμε να? κυκλώνουμε τα τετράγωνα, προκειμένου να βρούμε την έξοδο. Η
λύση δόθηκε με τη χρήση του συστήματος πλοήγησης που διέθετε το άλλο αυτοκίνητο της
παρέας, το Caravelle Business. Μέσα σε πέντε λεπτά αφήναμε την πόλη και κατευθυνόμαστε
προς τα σύνορα με την Ελβετία. Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η οδήγηση στους γερμανικούς
αυτοκινητόδρομους θυμίζει πλέον την Kηφισίας σε ώρα αιχμής, και σπάνια σου δίνεται η
ευκαιρία να εκμεταλλευτείς την απουσία ορίων ταχύτητας.
H πολύωρη αναμονή στα σύνορα ήταν μια καλή ευκαιρία για να επεξεργαστούμε το Caravelle
Business. Πρόκειται για την εξαθέσια έκδοση του Caravelle με V6 βενζινοκινητήρα 2,8
λίτρων και τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο, που αποδίδει 204 ίππους στις 6.200 σ.α.λ. μέσω
ενός αυτόματου κιβωτίου τεσσάρων ταχυτήτων. Είναι εφοδιασμένο με ESP, ABS και EDS. Στο
βασικό εξοπλισμό περιλαμβάνονται αναδιπλούμενη από την οροφή τηλεόραση, DVD, φαξ,
ηχοσύστημα με CD 176 Watt και δέκα ηχεία! Aκόμα, διαθέτει σύστημα πλοήγησης MFD μέσω
ενσωματωμένης κεραίας GPS με έγχρωμη οθόνη και ομιλία, και δύο σταθερές βάσεις κινητού
τηλεφώνου με αποσπώμενο Nokia 6090 για τον οδηγό και τους πίσω επιβάτες. Περιλαμβάνονται
επίσης ψυγείο στο χώρο των αποσκευών, κλιματισμός, κρεμάστρες στα προσκέφαλα των
καθισμάτων της τελευταίας σειράς συν δερμάτινη θήκη με κρεμάστρα για κοστούμι. Τα
καθίσματα της δεύτερης σειράς είναι περιστρεφόμενα κατά 180 μοίρες, ενώ τα καθίσματα της
τρίτης ανακλινόμενα. Όλα είναι θερμαινόμενα με υποβραχιόνια εκατέρωθεν και επένδυση
δέρματος σε συνδυασμό με αλκαντάρα. Η πλαϊνή πόρτα είναι ηλεκτρικά ανοιγόμενη. Τέλος, οι
ζάντες είναι ελαφρού κράματος AZEV 8,5Jx18'' και πατούν σε ελαστικά διάστασης 245/45ZR18.
Aπευθύνεται σίγουρα σε επιχειρηματίες που η φύση της δουλειάς τους τους υποχρεώνει να
καλύπτουν πολλά χιλιόμετρα ετησίως, δουλεύοντας παράλληλα μέσα στο αυτοκίνητο.
Όλα καλά, και επιτέλους ο Ελβετός φύλακας των συνόρων μάς έδωσε άδεια να συνεχίσουμε το
ταξίδι μας. Η Ελβετία έχει υποχρεώσει τα φορτηγά να κινούνται σύμφωνα με το δικό της
πρόγραμμα και όχι με το δικό τους! Aτελείωτες ουρές φορτηγών περίμεναν να πάρουν το
πράσινο φως για να συνεχίσουν την πορεία τους υπό το άγρυπνο βλέμμα της αστυνομίας!
Παρόμοιες ουρές συναντήσαμε και κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου που οδηγεί στο Σαν
Γκοντάρ, το μεγαλύτερο τούνελ της Ευρώπης που διατρέχει της ¶λπεις, με μήκος περίπου 17
χιλιόμετρα.
Η άφιξή μας στα σύνορα με την Ιταλία δεν έκρυβε εκπλήξεις. Περάσαμε χωρίς έλεγχο και
συνεχίσαμε με κατεύθυνση το Lago Maggiore, μια από τις λίμνες που μοιράζεται η Ελβετία με
την Ιταλία, περιστοιχισμένη από πολλά παλιά αρχοντικά σε ιδιαίτερο χρώμα. Πολύ μετά την
Μπολόνια και έχοντας πλησιάσει την ανατολική ακτή της Ιταλίας, αντιμετωπίσαμε το σύνηθες
φαινόμενο της? παγωμένης κίνησης στην Autostrada del Sol. Τρεις ώρες παρά ένα τέταρτο η
καθυστέρηση από την κίνηση, συν δύο ώρες στα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης-κρατιδίου του
Σαν Mαρίνο για τις ανάγκες της φωτογράφισης. Tελικά, φτάσαμε στην ώρα μας στην Aγκόνα.
Την επομένη το απόγευμα, τα δύο Volkswagen «πατούσαν το πόδι τους» στην Πάτρα. Πρώτη
εντύπωση από την επιστροφή στην πατρίδα; Από τη στιγμή της παραλαβής των αυτοκινήτων
μέχρι την Aγκόνα, σε όλη τη διαδρομή δεν ενεργοποιήθηκε κανένα σύστημα ενεργητικής
ασφάλειας. Από την Πάτρα και μετά, ο πίνακας ελέγχου των οργάνων αναβόσβηνε σαν τρελός:
«ESP!», «ABS!», «EDS!», μέχρι που έσβησαν οι κινητήρες στο γκαράζ των Τεχνικών Εκδόσεων?_
Γ. Π.