Xρήστος Mιχαηλίδης
«Wow! I? m impressed»«? Το σαφές πλέον συμπέρασμά μου είναι ότι έχουμε αυτό ακριβώς που λέει και η διαφήμιση:
ένα από τα καλύτερα αεροδρόμια σ? όλο τον κόσμο. Είναι, μάλιστα, το ?Ελευθέριος
Βενιζέλος? πιο καλό απ? ό,τι πίστευα στην αρχή?»
ΠΕΡΑΣΕ ένας χρόνος και κάτι μήνες από τότε που εγκαινιάστηκε και άρχισε να λειτουργεί στα
Σπάτα το καινούργιο μας αεροδρόμιο, το «Ελευθέριος Βενιζέλος». Τότε, πολλά είχαν γραφτεί,
ενώ υπήρχε και μια έντονη αντιπαράθεση, από την οποία μάλιστα ο υπογράφων δεν είχε
απουσιάσει, ισχυριζόμενος ότι αρχιτεκτονικά το κτίριο του αεροδρομίου δεν ήταν ό,τι
καλύτερο θα μπορούσαμε να είχαμε, αλλά ήταν πολύ λειτουργικό και σίγουρα πολύ πιο καλό
από το αχούρι του «Ελληνικού», το οποίο ορισμένοι ρομαντικοί (;) εξακολουθούσαν να
βλέπουν «υπέροχο». Από τότε μέχρι σήμερα, πήγα πολλές φορές στο «Ελ. Βενιζέλος» ― άλλοτε
για να ταξιδέψω εδώ και στο εξωτερικό, άλλοτε για να μεταφέρω εκεί ή να παραλάβω φίλους
και συγγενείς. Κάθε φορά, έβρισκα, και βρίσκω ακόμα, την ευκαιρία να κάνω εκεί ένα μικρό
επιτόπιο ρεπορτάζ. Έχω γυρίσει όλους σχεδόν τους χώρους του αεροδρομίου όπου επιτρέπεται
να κινείται και να βρίσκεται ένας πολίτης. Έχω μιλήσει και με πάρα πολλούς ανθρώπους ―
από υπαλλήλους που εργάζονται εκεί, υψηλόβαθμους και χαμηλόβαθμους, μέχρι ταξιδιώτες και
επισκέπτες. Το σαφές πλέον συμπέρασμά μου είναι ότι έχουμε αυτό ακριβώς που λέει και η
διαφήμιση: ένα από τα καλύτερα αεροδρόμια σ? όλο τον κόσμο. Είναι, μάλιστα, το
«Ελευθέριος Βενιζέλος» πιο καλό απ? ό,τι πίστευα στην αρχή. Καταρχάς, έχει? ομορφύνει!
Και έχει? ομορφύνει, όχι επειδή έγινε κάποια διακοσμητική παρέμβαση (που δεν έγινε, εκτός
από κάποιες αφίσες, μερικά φυτά κτλ.), αλλά απλούστατα γιατί προσελκύει κόσμο, ο κόσμος
αυτός κινείται, χρησιμοποιεί τους χώρους και τις υπηρεσίες του, και επομένως υπάρχει μια
εικόνα πολύχρωμη, ζωντανή και πολιτισμένη.
Περιμένοντας πρόσφατα ένα φίλο από το Λονδίνο, λόγω καθυστέρησης του αεροπλάνου έμεινα
στο αεροδρόμιο περίπου τρεις ώρες. Βρήκα άπειρα και πολύ καλά μέρη για να φάω κάτι.
Περιφέρθηκα σε βιβλιοπωλεία και δισκάδικα. Αγόρασα δυο, τρία «πραματάκια» από κατάστημα
καλλυντικών και μια πετσέτα θαλάσσης από το μαγαζί του «Αθήνα 2004» (όπου παρεμπιπτόντως,
όπως έμαθα και είδα, οι δυο μασκότ μας, η Αθηνά και ο Φοίβος, «σκίζουν»), πήρα κάτι είδη
υγιεινής από το φαρμακείο, κάθισα μισή ώρα σε κομπιούτερ και βρήκα από το Ίντερνετ μερικά
θέματα για τη στήλη μου στην «Ελευθεροτυπία», ήπια το καφεδάκι μου, στάθηκα μετά στις
«Aφίξεις», απόλαυσα μια κοπελιά που περίμενε τον καλό της κρατώντας ένα υπέροχο μπουκέτο
λουλουδιών που είχε πάρει από το ανθοπωλείο, και υποδέχτηκα τελικά το φίλο μου, που το
πρώτο πράγμα που μου είπε και που αφορούσε το αεροδρόμιο ήταν «Wow! I? m impressed»
(δηλαδή, «Eίμαι εντυπωσιασμένος»).
Θα πείτε τώρα: τόσο «γλείψιμο» επειδή έφαγες μια τυρόπιτα, αγόρασες μια πετσέτα, ήπιες
ένα καπουτσίνο και έπαιξες στο Ίντερνετ; Ξεπερνάω το «γλείψιμο» ως έκρηξη μιζέριας και
αναφέρω τα πιο ουσιώδη.
Πρώτον: εξυπηρέτηση. ¶ψογη και με χαμόγελο. Πίσω από τους γκισέδες υπάρχουν πλέον
άνθρωποι ευγενικοί, εξυπηρετικοί, επαγγελματίες και καθαροί.
Δεύτερον: καθαριότητα. Είδα καθαρίστριες να αδειάζουν σκουπιδοτενεκέδες κάθε μισή ώρα.
Είδα πατώματα που γυαλίζουν, αλλά στάχτη τσιγάρου ή γόπες πουθενά. Δεν είδα άνθρωπο να
καπνίζει εκεί που δεν επιτρέπεται. Και το σπουδαιότερο, είδα τις πιο καθαρές τουαλέτες
που έχω δει ποτέ σε αεροδρόμιο.
Τρίτον: φιλικό. Το «Ελ. Βενιζέλος», αντίθετα με πολλά άλλα μέρη στην Αθήνα, δημόσια και
ιδιωτικά, είναι φιλικό προς τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, προς τις μητέρες που έχουν
παιδιά και προς κάθε είδους ταξιδιώτη και επισκέπτη.
Δε συνηθίζω να γράφω έτσι. Αλλά δεν είχα συνηθίσει και ποτέ να έρχεται κάποιος ξένος στη
χώρα μου και να μου λέει: «Wow! I? m impressed». Αν αυτό για κάποιους είναι λίγο και
ασήμαντο, για μένα δεν είναι._ Χ. Μ.
Υ.Γ.: Αλήθεια, θα με ενδιέφερε να άκουγα από εκείνους που στην αρχή τα έβρισκαν όλα
αρνητικά στο αεροδρόμιο ποια είναι τώρα η γνώμη τους. Αρκεί βεβαίως να το έχουν
επισκεφθεί και χρησιμοποιήσει μερικές φορές, ε;