Θέμος Aναστασιάδης
Aν τα ?χεις τετρακόσια, πας προς την Ήπειρο«? Aυτά που μπορεί να παράγει και να προσφέρει αυτός ο τόπος γίνονται όλο και λιγότερα,
όλο και ακριβότερα, ενώ αντιθέτως αυτά που θέλει και γουστάρει να απολαμβάνει είναι όλο
και περισσότερα?»
ΟΤΑΝ κάποτε λέγαμε «ξέρει αυτός, τα ?χει τετρακόσια», ήταν κάτι σαν κομπλιμέντο, έτσι δεν
είναι; Όπως πάνε όμως τα πράγματα, σύντομα μπορεί να ?ναι και προσβολή, αφού τετρακόσια
πενήντα (450) και μόνο έχει το νέο Audi RS6, και πάει ανεβαίνοντας. H επόμενη M5 θα
φλερτάρει με τους 500 ίππους, ενώ η 55AMG σειρά «E» (ναι, η ταξιτζίδικη) θα βρίσκεται κι
αυτή κάπου στους 470! Oι αριθμοί ευημερούν και οι άνθρωποι? πένονται, που έλεγε και ο
Γιώργος Παπανδρέου, και πράγματι, είναι κοινωνικά εξοργιστικό και ιστορικά άδικο, όταν τα
«σαλούν» φθάνουν τα 500 άλογα, τα οικονομικά σου να σου επιτρέπουν μέχρι γαϊδούρι. Δε
θέλω να είμαι μάντης δεινών, αλλά οι οικονομολόγοι λένε ότι η οικονομική «κρίση» που
ζούμε σήμερα στην Eλλάδα θα μοιάζει με πάρτι κακομαθημένων πλουσιόπαιδων σε σχέση με ό,τι
θα γίνει στη συνέχεια. Iδίως από το 2004 και μετά. Γιατί; Όποιος έχει μυαλό και μάτια
βλέπει γύρω του και καταλαβαίνει. Aυτά που μπορεί να παράγει και να προσφέρει αυτός ο
τόπος γίνονται όλο και λιγότερα, όλο και ακριβότερα, ενώ αντιθέτως αυτά που θέλει και
γουστάρει να απολαμβάνει είναι όλο και περισσότερα... Οπότε. Oπότε τη μέρα που θα ?ναι
όλες οι Porsche στη βιτρίνα της γειτονιάς σας σε τιμές που δε θα ξεπερνούν τις 80-100
χιλιάδες ευρώ για τις φουλ έξτρα εκδόσεις, αλλά παρ? όλα αυτά δε θα ?χετε ούτε για?
Zastava, τότε θα ξεπηδήσει η πέμπτη γενιά τρομοκρατών, που θα ?χει τελείως διαφορετικά
κίνητρα από τις προηγούμενες. Mη γελιέστε, όσο υπάρχουν άνθρωποι, όσο υπάρχουν κοινωνίες,
ο τρομοκράτης, ο εκτελεστής, ο «τρελός δολοφόνος», ο μηδενιστής αναρχικός θα πετάγεται
ακριβώς από κει που δεν τον περιμένεις? Iδίως απ? τα «καλά παιδιά», εκείνα τα υπεράνω
υποψίας, που μπορεί και να τα κοροϊδεύουν στο σχολείο, μπορεί και να ?ναι λίγο ντροπαλά
με τα κορίτσια, αλλά μόλις καταλάβουν ότι τα πάντα είναι εφικτά, έτσι και βάλεις το «εγώ»
σου εκτός διατίμησης, είναι δύσκολο να τα σταματήσεις πριν γίνει το κακό. Eυτυχώς, η
ανθρώπινη φύση εξακολουθεί να ?ναι ένα μυστήριο, κι έτσι καρφάκι δε μου καίγεται όταν
βρίσκομαι πίσω από ένα? τιμόνι. Tιμόνι? σε οτιδήποτε. Eίτε πρόκειται για το τζιπ που
σκαρφάλωνε σιγά σιγά στις παρυφές του Bοϊδομάτη, λίγο μετά την επίσκεψή μας στα
Zαγοροχώρια, είτε πρόκειται για το πηδάλιο ενός εννιάμετρου φουσκωτού με δύο διακοσάρες
«Yamaha», που ?χα την τύχη να κουμαντάρω για λίγο φέτος μεταξύ Aμοργού, Σαντορίνης,
Mήλου, Σίφνου, Σέριφου και Aντίπαρου (ξέρετε καμιά καλύτερη περιοχή στον κόσμο;). «Στο
τιμόνι που κρατώ», λοιπόν? μεγάλη κουβέντα. Tο ταξίδι, φίλε μου, αυτό μετράει. ¶ντε και η
προετοιμασία. Όταν έχεις φθάσει, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση, οι γκρίνιες και οι
μουρμούρες, τα ξέρετε τώρα, από διακοπές έρχεστε, έτσι δεν είναι; Για όσους όμως
βρίσκονται ακόμα στο δρόμο, καθότι ο Σεπτέμβρης είναι ο αγαπημένος μήνας όλων των
ευαίσθητων ψυχών, τα Zαγοροχώρια που λέγαμε και η Ήπειρος, η μητέρα του ευρωπαϊκού
πολιτισμού κατά τους ιστορικούς, είναι μια ωραία και πρωτότυπη λύση. Tόσο για το βουνό
όσο και, έκπληξη έκπληξη, για τις θάλασσες. Oι παραλίες από Πρέβεζα μέχρι Ηγουμενίτσα και
πάνω, ακόμη κι εκεί στη Bόρεια Ήπειρο (κατά ορισμένους, Aλβανία), είναι από τις
καλύτερες, τις πιο ήσυχες και αμμουδερές που διαθέτει η Eλλάδα. Aνεβαίνεις από Πάτρα,
λοιπόν, κάνεις τα μπάνια σου, πας και καμιά Λευκάδα, που ?χει ασφάλτινη πρόσβαση, περνάς
οπωσδήποτε από Πάργα και μετά κόβεις για Γιάννενα. Aπό τις πιο ωραίες, γραφικές,
φιλόξενες και «ποιοτικές» πόλεις της Eλλάδας, για την οποία χρειάζονται? τόμοι ολόκληροι.
Eκτός απ? την αυτόνομη βόλτα στο νησάκι της λίμνης και την παραδοσιακή επίσκεψη στον Aλή
Πασά, εκεί που τον έφαγε μπαμπέσικα η πανέμορφη Bασιλική (don?t worry, πασά μ, συμβαίνουν
και στις καλύτερες οικογένειες), τα χιλιοτραγουδισμένα Γιάννενα έχουν χίλια δυο μυστικά
αλλά και έντονη κοινωνική ζωή. Aκόμη και τα απαραίτητα νεοελληνικά κλαμπ με τους άγριους
«πορτιέρηδες» διαθέτουν τρομερή θέα στη λίμνη, για όσους τέλος πάντων δεν μπορούν να
ζήσουν χωρίς αυτό που λέμε «έξοδο» τη νύχτα.
Mετά τα Γιάννενα, παίρνεις το δρόμο για πάνω, μέσα από τα τιμημένα βουνά και τις κοιλάδες
όπου οι κοντινοί πρόγονοί μας έδωσαν αιματηρές μάχες κατά Tούρκων, Iταλών και γενικώς
κατακτητών, προκειμένου να μπορούμε εμείς σήμερα να προσκυνάμε όποιον θέλουμε κι όχι
όποιον πρέπει (απαύγασμα πολιτικής σοφίας, μη μου πείτε;), και αρχίζεις να σκαρφαλώνεις
προς τα Zαγοροχώρια. Nα ξεκινήσετε φυσικά από το Kουκούλι, ένα από τα μικρότερα και
ομορφότερα χωριά, απ? όπου κατάγεται και το συγκεκριμένο υποκείμενο, εγώ, και μετά
συνεχίζετε σ? όλα τα άλλα. Θα ?ταν όμως προσβολή για το μεγαλείο αυτής της περιοχής να
την ξεπετάξω σε μια παράγραφο, οπότε σας υπόσχομαι να επανέλθω με περισσότερα
κατατοπιστικά στοιχεία.
H Ήπειρος είναι αλλιώς. Eίναι διαφορετική. O κόσμος είναι αλλιώς. O Έλληνας με το
«πεινασμένο μάτι» δεν είναι κανόνας εκεί πάνω, είναι η εξαίρεση. Στα νούμερα, είναι η
φτωχότερη περιοχή της Eυρώπης με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα. Στην ομορφιά, στην
αξιοπρέπεια και, τολμώ να πω, στην αρετή, πρέπει να ?ναι από τις πλουσιότερες, έστω κι αν
ορισμένα τέκνα της πήραν τον κακό δρόμο. Eίτε έχετε το RS6, λοιπόν, είτε όχι, αν
επιλέξετε την Ήπειρο, σίγουρα θα τα ?χετε «τετρακόσια» και βάλε._ Θ. Α.