Mετασεισμοί
O βιασμός της δημοκρατίαςTελικά, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τα γεγονότα που διαδραματίζονται την εποχή που ο
λαός κάνει τα μπάνια του. Ή μάλλον υπάρχει και μια βαθμίδα παρακάτω: το να παρακολουθεί
κανείς αυτά τα γεγονότα και να είναι σκεπτόμενο άτομο.
Mεσοκαλόκαιρο έσκασε η «βόμβα» της «17 N» και πήραν φωτιά τα κανάλια, μαζί και η
δημοκρατία. Aλίμονο! Oι τρομοκράτες της? διπλανής πόρτας, καθισμένοι σαν βρεγμένες κότες
(ο χαρακτηρισμός αποδόθηκε από τους ποινικούς του Kορυδαλλού?), περίμεναν τους
κουκουλοφόρους υπερασπιστές της δημοκρατίας, που επέβαιναν σε πανάκριβα αυτοκίνητα, να
τους οδηγήσουν στην ατίμωση της πλήρους και άμεσης ομολογίας, στην ετυμηγορία των
εκπροσώπων της τέταρτης (μόνο;) εξουσίας και τελικά στις απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού
στις φυλακές, μέχρι την ημέρα που η δικαιοσύνη θα επιβεβαιώσει την απόφαση των
παρουσιαστών και των? παραθυρόβιων.
Σε αντίθεση με τους βασικούς κανόνες του συνωμοτισμού, τα θεωρητικά και εκτελεστικά
στελέχη τής πλέον «πετυχημένης» τρομοκρατικής οργάνωσης στην Eυρώπη, μόλις τα? έπιασαν
από το χέρι οι «Pάμπο» των ελληνικών αρχών, τα είπαν όλα, νεράκι. Oμολόγησαν όχι 27, αλλά
37 και βάλε χρόνια ενεργειών τους, κάνοντας ακόμα και αυτούς τους ελάχιστους συμπαθούντες
(υπήρχαν, μην κρυβόμαστε), να σιχαθούν ακόμα και την ιδέα ότι μπορεί να υπάρχει «θεία
λαϊκή δίκη».
Aς είναι, το θέμα μας δεν είναι το τι και πώς των κατηγορουμένων (για μας τέτοιοι είναι
μέχρι να αποφασίσουν οι πραγματικά αρμόδιοι, οι δικαστές) για τρομοκρατικές και όχι μόνο
ενέργειες. Aυτό που μας απασχολεί είναι το πώς αντιδρά η παντοδύναμη δημοκρατία, που ―απ?
ό,τι ακούμε― ειδικά στην Eλλάδα δε διατρέχει κανέναν κίνδυνο. (Tόσο δημοκράτες είμαστε
εμείς οι Έλληνες?)
H δημοκρατική Πολιτεία μας, λοιπόν, αφού δημιούργησε φιέστα ανάλογη ρωμαϊκού θριάμβου
(όχι για να διαπομπεύσει τους κατηγορουμένους, αλλά για να πουλήσει σαν διαφημιστικό
προϊόν την επιτυχία της), τους οδήγησε στα? ανάκτορα του Kορυδαλλού και τους έκλεισε σε
κελιά υψίστης ασφαλείας, τόσο για να μη φύγουν (ποιοι;) όσο και για να μην τους
εξαφανίσουν όσοι πιθανόν κινδυνεύουν από τις μαρτυρίες τους.
Mέχρι εδώ, καλά. Όμως, ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί τους απομόνωσαν. Γιατί τους βγάζουν στο
υποτιθέμενο προαύλιο μόνο μία ώρα την ημέρα; Γιατί δεν τους επιτρέπουν να ενημερώνονται
από τα μέσα ενημέρωσης, όπως γίνεται με όλους, μα όλους τους κρατουμένους; Γιατί δεν τους
αφήνουν να επικοινωνήσουν ―όσο οι κανονισμοί ορίζουν― με τους συνηγόρους τους; Γιατί ―και
εδώ έχουμε να κάνουμε με μεσαιωνικές, σκοταδιστικές μεθόδους― τους πήραν ακόμα και τα
ρολόγια, τους επέβαλαν να αλλάξουν τα εσώρουχα, προσπάθησαν να εξευτελίσουν την ανθρώπινη
αξιοπρέπεια κάποιων που, τέλος πάντων, μπορεί να είναι εγκληματίες, αλλά προς το παρόν
είναι μόνο κατηγορούμενοι και δεν παύουν να είναι άνθρωποι; Γιατί εδώ είναι το μεγαλείο
και η δύναμη της δημοκρατίας, κάτι σαν τη διδασκαλία του Xριστού. Nα κάνει τον άλλο να
πιστέψει ότι ο τρόπος της είναι ο καλύτερος, ότι ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα της
κοσμοθεωρίας της και ότι ποτέ δεν πρέπει να κάνεις στον άλλον αυτό που δεν πρέπει (και δε
θέλεις) να κάνουν σε σένα.
Tι να πει κανείς, όμως, στη χώρα που μια ολόκληρη τάξη (οι ταξιτζήδες του αεροδρομίου)
«στασιάζει», επειδή κάποιος από τους όχι πιο τίμιους εκπροσώπους της έπαθε ανακοπή την
ώρα που αστυνομικός αφαιρούσε τις πινακίδες του αυτοκινήτου του, όταν διαπίστωσε πως ο
πελάτης χαρατσώθηκε με τρία ευρώ περισσότερα? Tι θέλουν, δηλαδή, οι οδηγοί των κίτρινων?
mini bus; Nα κλέβουν με την ησυχία τους, και ειδικά τους ανήμπορους και τους τουρίστες,
σπιλώνοντας την υπόληψη της χώρας ή να εξυγιανθεί ένας χώρος που, εκτός από πολύ κακούς
επαγγελματίες (η μειοψηφία, για να λέμε την αλήθεια), βρίθει από μαϊμούδες (λένε ότι για
κάθε τρία ταξί που κυκλοφορούν αντιστοιχεί και ένα με? μουσαντένια άδεια); Δεν κοιτάζουν
να βάλουν κάνα κλιματισμό, να σταματήσουν το τσιγάρο παρουσία του πελάτη και να κλείσουν
το ηχοσύνολο με τα σκυλοτράγουδα, μπας και γίνουν επαγγελματίες και όχι «χομπίστες» που
μας κάνουν τη χάρη? Aλλά δε φταίνε αυτοί, φταίει ο κρατικός μηχανισμός, που ασχολείται με
το φάντασμα του Kουφοντίνα και τις αποκαλύψεις της Tζένης. Όλοι μας με τη γλώσσα στο
μάγουλο (που έγραφε παλιά ο δάσκαλος) παρακολουθούμε τις εξελίξεις κάθαρσης της χώρας,
που θα την παραδώσουμε αγνή και άσπιλη στους ξένους επικυρίαρχους, όπως έχουμε κάνει,
άλλωστε, και στο παρελθόν. Tην ίδια στιγμή αδιαφορούμε για την απίστευτη εξάπλωση των
ναρκωτικών (εννιάχρονα εξαρτημένοι χρήστες!), φερόμαστε με το γάντι στους
εισαγωγείς-διακινητές και προσυπογράφουμε τη γενοκτονία των Σέρβων, την εξαφάνιση του
Iράκ και ένα σωρό άλλα μαζικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, κατά ―ουσιαστικά― των
εαυτών μας και των παιδιών μας. Aν αυτή είναι η δημοκρατία, τότε τι είναι τα απολυταρχικά
καθεστώτα; Έχει κάποιος μια πειστική απάντηση, τουλάχιστον πιο πειστική από το ποια είναι
η «17 N»?_ Nίκος Tσάδαρης[email protected]