Lancia Flaminia Berlina 2.5 V6 (1957)
Eνδεικτικά της εποχής είναι το μονοκόμματο μπροστινό κάθισμα και ο επιλογέας του κιβωτίου πάνω στην κολόνα του τιμονιού. Πάντως, ο χώρος στο πίσω κάθισμα είναι απολύτως αξιοπρεπής για μια λιμουζίνα...
H οδική συμπεριφορά του αυτοκινήτου είναι απόλυτα ισορροπημένη και ουδέτερη χάρη και στην πολύ καλή κατανομή βάρους. Tο συγκρότημα συμπλέκτη-κιβωτίου της Flaminia βρίσκεται στον πίσω άξονα, σε μια κλασική ιταλική διάταξη της εποχής.
Mε την ευκαιρία της δοκιμής της νέας ναυαρχίδας της Lancia ταξιδέψαμε στην Iταλία για να
οδηγήσουμε την... προγιαγιά της!
Kείμενο-φωτογραφίες: Kώστας Δημητρέλης
H LANCIA FLAMINIA παρουσιάστηκε στο Σαλόνι αυτοκινήτου του Tορίνο το 1957 και πραγματικά
προκάλεσε εξαιρετικές εντυπώσεις. Πρώτα απ? όλα με το μέγεθός της (ήταν σχεδόν 5 μέτρα)
κι έπειτα με την εντυπωσιακή της εμφάνιση, την οποία είχε επιμεληθεί ο Πινινφαρίνα. Tο
αυτοκίνητο δε μοιραζόταν σχεδιαστικά στοιχεία με καμιά άλλη Lancia, γι? αυτό και η
δημιουργία της θεωρήθηκε πρωτοποριακή στον τομέα αυτό, αλλά και σχετικά ριψοκίνδυνη. Tο
ρίσκο ανέλαβε ο διορατικός αρχισχεδιαστής της φίρμας, Aντόνιο Φέσια, ο οποίος ήταν
επικεφαλής του σχεδιαστικού τμήματος της Lancia από το 1955. O άνθρωπoς αυτός πήρε την
απόφαση να αλλάξει την εμφάνιση των Lancia για την επερχόμενη δεκαετία του ?60 και
ανέθεσε στον Πινινφαρίνα το σχεδιασμό της νέας ναυαρχίδας της εταιρείας. H Flaminia ήταν
το πρώτο αυτοκίνητο που ενσάρκωνε αυτήν τη σημαντική αλλαγή στην εικόνα των αυτοκινήτων
της Lancia. Σε αντίθεση με την καμπυλωτή Lancia Aurelia που αντικαθιστούσε, το αμάξωμά
της ήταν τετραγωνισμένο, με έντονες ακμές, αλλά παρ? όλα αυτά παρέμενε πολύ κομψό. Aξίζει
να αναφέρουμε πως η νέα ναυαρχίδα είχε απαρνηθεί κάμποσα από τα πιο τυπικά χαρακτηριστικά
παλαιότερων μοντέλων της Lancia. Aναφερόμαστε στις πλευρικές πόρτες που άνοιγαν
αντικριστά, χωρίς μεσαία κολόνα, και στη χαρακτηριστική μάσκα σε σχήμα ασπίδας. H
Flaminia είχε μεσαία κολόνα και πόρτες που άνοιγαν κανονικά, με φορά προς τα εμπρός, ενώ
η μάσκα της ήταν πια παραλληλόγραμμη, σε αντίθεση με αυτήν της Aurelia (και άλλων
παλαιότερων Lancia).
Σε ό,τι αφορά τα μηχανικά μέρη, το αυτοκίνητο ήταν όμοιο με την προγενέστερη Aurelia,
αφού μοιραζόταν τον ίδιο υποτετράγωνο V6 κινητήρα των 2,5 λίτρων με ελαφρά, όμως,
αυξημένη τη διαδρομή των εμβόλων του, ώστε να ενισχύεται η ροπή στις χαμηλές στροφές. H
μπροστινή ανάρτηση ήταν με διπλά ψαλίδια, ενώ η πίσω με τον τυπικό ιταλικό άξονα Nτε
Nτιόν (που είχαν και πολλές μεταγενέστερες Alfa Romeo), με αιωρούμενα ημιαξόνια,
ημιελλειπτικά φύλλα σούστας και ράβδο Πανάρ. Για χάρη της καλύτερης κατανομής του βάρους,
η Flaminia υιοθέτησε την παλιά ιταλική συνταγή που ήθελε το συγκρότημα συμπλέκτη-κιβωτίου
να βρίσκεται στον πίσω άξονα. Bέβαια, στην πράξη το πίσω μέρος είναι λίγο βαρύτερο, αφού
τελικά η κατανομή διαμορφώνεται σε 48% μπροστά και 52% πίσω... Παρ? όλα αυτά, η ποιότητα
και η μηχανολογική αρτιότητα που χαρακτήριζαν τη Flaminia ήταν δεδομένες και έκαναν τους
ανθρώπους του ειδικού Tύπου της εποχής να της χαρίσουν τον τίτλο της... Rolls Royce της
Iταλίας.
Eπιστροφή στις ρίζες
Tο εσωτερικό της Flaminia είναι πολύ ευρύχωρο, ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα, ενώ η
ποιότητα κατασκευής και η άνεση θα πρέπει να ήταν εντυπωσιακές για την εποχή. Όσοι είναι
παρατηρητικοί θα προσέξουν πως οι μπροστινές πόρτες δεν έχουν τριγωνικά φινιστρίνια
εξαερισμού. Ωστόσο, το τρίτο πλαϊνό τζάμι κάθε πλευράς ανοίγει γι? αυτόν το σκοπό, και
μάλιστα με... πνευματικό μηχανισμό, από τη θέση του οδηγού! Aρκεί, βέβαια, να βρεις τα
σχετικά πλήκτρα στο ταμπλό, μια και η εργονομία δεν ήταν από τα δυνατά στοιχεία των
αυτοκινήτων της εποχής.
Στο δρόμο, πάντως, το αυτοκίνητο αποδείχτηκε αρκετά ευχάριστο, αμέσως μόλις
εξοικειωθήκαμε με την ανύπαρκτη πλευρική στήριξη του μονοκόμματου μπροστινού καθίσματος
και με τον επιλογέα του κιβωτίου στο τιμόνι (σ.σ.: θυμηθήκαμε τα νιάτα μας, όταν κλέβαμε
το Peugeot 204 του μπαμπά...). O κινητήρας είναι πολύ ελαστικός και φιλότιμος, ανεβάζει
στροφές γρήγορα, αλλά οι 112 ίπποι μόλις επαρκούν για τα 1.300 κιλά του αμαξώματος.
¶λλωστε, με σχέση συμπίεσης 7,8:1 είναι φανερό πως οι μηχανικοί της εποχής
προσανατολίζονταν περισσότερο στην ελαστικότητα και την αξιοπιστία παρά στις απόλυτες
επιδόσεις (που και αυτές ήταν καλές για τα δεδομένα της εποχής). Tο άνευ υποβοήθησης
τιμόνι, σε συνδυασμό με τα λεπτά 165άρια Michelin X, προσφέρει πολύ καλή αίσθηση, αλλά
στους σημερινούς κακομαθημένους δημοσιογράφους φάνηκε πολύ βαρύ στους επιτόπιους
ελιγμούς. Oι αναρτήσεις του έχουν μεγάλες διαδρομές για άνεση στο ταξίδι, αλλά στις
στροφές δε γέρνει και πολύ (ήταν ένα από τα λίγα αυτοκίνητα της εποχής με αντιστρεπτική
ράβδο εμπρός και πίσω). Πάντως, ένα ελαφρύ πάτημα του συμπλέκτη με βαθιά πίεση του
γκαζιού μπορεί να ξεκολλήσει τα πίσω λάστιχα από το δρόμο προκαλώντας υπερστροφή ισχύος,
αν και σε καμιά περίπτωση αυτή δεν είναι η τυπική συμπεριφορά του (είναι πάντοτε
ουδέτερο). Tα μεγάλα υδραυλικά ταμπούρα (τα πίσω βρίσκονται στις εξόδους του διαφορικού)
απαιτούν κάμποση δύναμη στο πεντάλ του φρένου, αλλά σταματούν ικανοποιητικά το βαρύ
αυτοκίνητο, και μάλιστα χωρίς να το εκτρέπουν από την πορεία του, όπως συμβαίνει με άλλα
αυτοκίνητα της εποχής.
Eίναι εμφανές πως η Flaminia ήταν τότε ένα από τα καλύτερα αυτοκίνητα της κατηγορίας του,
καθώς μπορούσε να ικανοποιήσει τις ανάγκες μιας οικογένειας όσον αφορά τους χώρους, ενώ
παράλληλα διέθετε και την απαραίτητη σπιρτάδα για να μην αφήνει ασυγκίνητο και τον
«ανήσυχο» οδηγό. Όσο για την εμφάνισή της, αυτή αποδείχθηκε διαχρονική, όπως όλες οι
δουλειές του Πινινφαρίνα..._ K. Δ.
LANCIA FLAMINIA BERLINA 2.5 V6 (1957)
TEXNIKA XAPAKTHPIΣTIKA
KINHTHPAΣ 2.5
KYΛINΔPOI V6/60o
TOΠOΘETHΣH Διαμήκης
KYBIΣMOΣ 2.458 κ.εκ.
MEΓ. IΣYΣ 112 ίπποι/4.800 σ.α.λ.
ANAPTHΣH
EMΠPOΣ Aνεξάρτητη, με διπλά ψαλίδια, ελικοειδή ελατήρια με ομοαξονικά αμορτισέρ και
αντιστρεπτική ράβδο
ΠIΣΩ ¶ξονας Nτε Nτιόν, με ημιελλειπτικά φύλλα σούστας και ράβδο Πανάρ
ΦPENA
EMΠPOΣ Yδραυλικά ταμπούρα 300 χλστ.
ΠIΣΩ Yδραυλικά ταμπούρα 279 χλστ.
EΠIΔOΣEIΣ*
0-100 χλμ./ώρα 15,9 δλ.
TEΛIKH TAXYTHTA 165 χλμ./ώρα
*Tιμές από δοκιμές του Tύπου της εποχής