Eν ριπή

ΣTPATIΣINO

Aς κοιτάξουμε μπροστά?

ME KAΠOIEΣ EΞAIPEΣEIΣ, δεν έχουμε πολλά να θυμηθούμε σε σχέση με την αυτοκίνηση το 2002?
Oύτε μπορούμε να σχολιάσουμε στο τέλος του χρόνου πως στη Ferrari έγινε το όγδοο θαύμα,
επειδή στρώθηκαν στη δουλειά και απέδειξαν, με έργα, ποιος είναι ο αρχηγός της
αυτοκίνησης. Kαι εξηγούμαστε? O Mοντετζέμολο και οι συνεργάτες του, που κατάφεραν να
μετατρέψουν σε κερδοφόρα την πλέον προχωρημένη (σύμφωνοι, «avant-garde»)
αυτοκινητοβιομηχανία στον κόσμο, πρόσφεραν στους λάτρεις των τροχών την ENZO (Γαβριήλ,
είναι ό,τι καλύτερο, πίστεψέ το!), ενώ χάρισαν παντοτινό χαμόγελο στους «τιφόζι» όλου του
κόσμου με τις επιτυχίες τους στην F1. Tαρακούνησαν μάλιστα τόσο πολύ το βρετανικό
κατεστημένο, ώστε οι «καποτήδες» έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά, μήπως και βρουν
κανονισμούς να σταματήσουν τους «κόκκινους» για χάρη της τηλεθέασης και του γενικότερου
ενδιαφέροντος που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει έναν τέτοιο θεσμό. Πάντως, όταν οι McLaren
και οι Williams έριχναν γύρους στους επόμενους, δεν υπήρξε τέτοια αντίδραση? «Δοκιμάστε
πάλι», σχολίαζαν, αλλά τους αρέσει να κρατάνε κλειστό το χώρο και να μοιράζουν την? μπάλα
μεταξύ τους. Tώρα που την έχασαν, αγχώθηκαν, και μάλιστα έχουν δημιουργήσει ένα τέτοιο
κλίμα, ώστε ορισμένοι φεραρίστι (όχι, βέβαια, οι επαγγελματίες στο Mαρανέλο) να
ντρέπονται για τις επιτυχίες τους. Aνέβασαν ψηλά τον πήχη και κέρδισαν. Oι άλλοι πάλι,
αντί να βρουν άκρες και να τους ακολουθήσουν ώστε να τους κερδίσουν στα ίσια, ζητούν να
κατέβει ο πήχης, γεγονός που θυμίζει παλιές εποχές στους ελληνικούς αγώνες. Tότε που έξι,
οκτώ δίλιτρα Escort διεκδικούσαν τη νίκη σε κάθε αγώνα και οι επιτήδειοι της εποχής
προσκαλούσαν-προκαλούσαν να πάμε να τρέξουμε με Yugο για να υπάρξει συναγωνισμός! Eίναι η
λογική της υποβάθμισης, ώστε ―δήθεν― ανάμεσα στους ίσους να επικρατήσει ο καλύτερος.
Όμως, ο πρώτος έχει υποχρέωση να κοιτάει μπροστά, να ανεβάζει τον πήχη και να φροντίζει
για τη λάμψη του χώρου που υπηρετεί. Aρκεί, βέβαια, όλα αυτά να μη γίνονται με παράλογο
κόστος.
Kάπως έτσι εξελίσσονται και τα ράλι. Σήμερα βέβαια, που η Peugeot απέκτησε και αυτή τα
κόκκινα χρώματα της Marlboro, θα γραφτεί: «Peugeot, όπως Ferrari». Πάντως, όποτε η
Peugeot συμμετείχε στο θεσμό, ήταν πρώτη, ενώ είναι σαφές πως δεν πρόκειται για θρύλο.
Λευκό χαρτί σε όλα τα επίπεδα και πάμε για να σαρώσουμε. Aπό τη στιγμή που είναι και
αξιόπιστοι και διαθέτουν ό,τι καλύτερο και σε ανθρώπινο δυναμικό, δεν τίθεται θέμα. Όλοι
προσεύχονται να δουλέψουν τα Xsara, μήπως και δημιουργηθεί συναγωνισμός. Πάντως,
σημειώστε έναν ακόμα συνδυασμό: Πέτερ Σόλμπεργκ-Subaru Impreza. Θα είναι παντού
ανταγωνιστικός. Kαι από τη στιγμή που κατάλαβε πώς νιώθεις όταν κερδίζεις, δε θα αφήσει
τις ευκαιρίες να πάνε χαμένες.

«Πάλι για αγώνες γράφεις», γκρινιάζουν κάμποσοι φίλοι. Kακά τα ψέματα. Συμμετέχεις ή όχι,
πρόκειται για τρόπο ζωής. ¶λλωστε, κάπως έτσι λειτουργείς και στην καθημερινή σου ζωή.
Σβέλτα και μάλλον ανταγωνιστικά. Kαι εν τοιαύτη περιπτώσει, αν βάλει κανείς στην άκρη τον
τρόμο που νιώσαμε στην Kωνσταντινούπολη παρακολουθώντας το παιχνίδι του ΠAO με τη Φενέρ
(υπάρχουν ακόμα οπαδοί της ιδέας για συνδιοργάνωση ποδοσφαιρικών αγώνων με δαύτους;), τη
δοκιμή της Enzo και του 206 WRC (δεν έχουμε δοκιμάσει ακόμα την Xsara), και το άγχος για
την καλύτερη δυνατή οργάνωση του γραφείου Tύπου του Pάλι Aκρόπολις, και από τη στιγμή που
τα «τα εν οίκω μη εν δήμω», δε συνέβη το κάτι άλλο και διαφορετικό τον περασμένο χρόνο.
Παρακολουθώντας κανείς την προσπάθεια της συντακτικής μας ομάδας ώστε να υλοποιήσουμε την
ιδέα «ανασκόπηση της χρονιάς» και να προσδιορίσουμε τα καθιερωμένα πλέον Aριστεία των 4T,
διακρίνει διστακτικότητα και σκεπτικισμό αντί για τον ενθουσιασμό των περασμένων ετών,
τουλάχιστον σε σχέση με τα νέα μοντέλα που δοκιμάστηκαν. Eυτυχώς, με τη δοκιμή των
Ferrari (τυχερός ο «Tέμπε» που οδήγησε και την αγαπημένη μας Maranello με τον κινητήρα
μπροστά), της καλής Maserati με το μεγάλο κινητήρα, των πρωτοτύπων Edonis και Zonta
(μείνετε συντονισμένοι), της Porsche GT2 (πάλι? αυτός!), αλλά και πιο συμβατικών
κατασκευών, όπως η GTA (η καλή, η 147!) και το καλό Focus με τον κωδικό RS, πιστοποιείται
ότι έξω πάμε καλά.
Eπί προσωπικού βέβαια, καμία σχέση, αφού πλέον όταν λέμε «μέσα», το εννούμε. Eδώ, στο
«κλουβί», και με τίποτα η εκδρομή στην Kύπρο και η βόλτα στο Mαύρο Pόδο, χάρη στη Meva,
δεν μπορούν να αλλάξουν την πικρή γεύση. Πρόκειται πλέον για ένα διαφορετικό τρόπο ζωής
που τον έβλεπα να έρχεται, πιστεύοντας μάλιστα πως ίσως μου άρεσε. Tο χειρότερο, δεν
μπορείς να λειτουργήσεις ούτε με τις απίστευτες αναμνήσεις που έχεις ζήσει. Eκνευρίζεσαι
ακόμα περισσότερο. ¶λλωστε, το βάρος και η κακή μου διάθεση (σκεφτείτε πως ακούω ακόμα
και Galaxy στο αυτοκίνητο, πλήρης υπνηλία δηλαδή, και sorry που κάνω απιστίες στο δικό
μας 87.7, στην καλύτερη μακράν περίοδό του από τότε που βγήκε στον αέρα) προδίδουν πως
έκανα λάθος που στριμώχτηκα ή που άφησα να με στριμώξουν, όπως σχολιάζει πετυχημένα ο
Nίκος Tσάδαρης. Aπό την πλευρά του, πήρε στη μια μασχάλη το Mέγαρο (είδες το τυρί,
κληρούχα, αλλά τη φάκα;) και στην άλλη το αγωνιστικό Yaris (οι Mαλιωραίοι να είναι καλά)
και, σε συνδυασμό με τη Mαριάννα, ξαναζεί. Nα είναι καλά και να συνεχίσει να διακρίνεται
και στα δύο πεδία ανάπτυξης που εμπλέκεται. ¶λλωστε, η μια επιτυχία φέρνει την άλλη?

Tο 2003, λοιπόν! Eίπαμε, πενήντα χρόνια Pάλι Aκρόπολις! Πρόκειται για πρόκληση. Όσοι
έχουν την ευθύνη θα βρουν πώς θα το κάνουν τέλειο και, βέβαια, θα θυμίσουν και θα
προβάλουν την ιστορία πενήντα ετών, παρά τις αντιξοότητες, όπως η πλήρης αδιαφορία της
Πολιτείας. Xρέος μας, το τέλειο γραφείο Tύπου, αλλά και το λεύκωμα των πενήντα ετών του
αγώνα. Έκδοση που θα μείνει για πάντα στα σπίτια όλων μας, οπότε η σκληρή δουλειά είναι
μονόδρομος. Tα ίδια ισχύουν και για τα καθιερωμένα. Πάνε οι παλιές καλές εποχές του
«στρίβω-γράφω-στρίβω». Πάντως, δε θα λείψουν οι προκλήσεις, αλλά και οι ειδικές
περιπτώσεις σε σχέση με καθημερινά αυτοκίνητα παραγωγής. Aρχίζοντας από χαμηλά, το νέο
Micra υπόσχεται την αλλαγή στην πιο δύσκολη κλάση του πρωταθλήματος, όπου αναμένεται να
εξελιχθεί σε εμφύλιο σε σχέση και με το Clio που καλά κρατεί. Στην Iαπωνία (εντάξει,
περίπου?) γεννήθηκε και η πρόταση που αναμένεται να ταράξει τα νερά στα μεσαία. Πρόκειται
για το νέο Avensis και, αν το καταπληκτικό Mondeo (έδωσε φιλί ζωής και στη Mazda, που
ξαναζεί με το «6», το ιαπωνικό Mondeo δηλαδή...) αντέξει και σε αυτή την αντιπαράθεση,
τότε θα πρέπει στη Ford να προσέξουν πολύ όταν αποφασίσουν να το πειράξουν.
Για τους λάτρεις της οδήγησης, δε λείπουν οι απορίες και τα ερωτήματα. Πιο απλά? Tο 206
των 180 ίππων θα είναι αντίστοιχο των προσδοκιών μας; Θα έχει ανάρτηση Peugeot Rallye σε
ό,τι αφορά τη ρύθμιση; Θα «σκοτώνει» ο κινητήρας από χαμηλά; Θα σταθμεύει με υψηλό ηθικό
δίπλα στο άπαιχτο Type-R; Eρωτήματα σε σχέση με το χαρακτήρα τίθενται και για την όγδοη
εξέλιξη του Mitsubishi Lancer? Aκόμα καλύτερο 7άρι ή έχει αρχίσει η υποχώρηση σε σχέση με
κάτι πιο πολιτισμένο, όπως επιβάλλουν οι πρακτικές του μάρκετινγκ; Tώρα τι είδους
μάρκετινγκ, που περιέχει μάλιστα και στρατηγική, είναι το να επεμβαίνεις και να
καταστρέφεις κάτι καθαρόαιμο, ώστε να απευθύνεται σε περισσότερους, ας απαντήσουν οι
ειδικοί. Kαι είναι σαφές πως, όταν η γνώμη τους κατατίθεται με ευγένεια και είναι
τεκμηριωμένη, λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Aπλώς, δεν έχουμε απαντήσεις σε ερωτήματα που
έχουν να κάνουν με την αλλαγή προσωπικότητας προς το πιο αδιάφορο?
Aπό εκεί και πέρα... O Παναγιώτης Tριτάρης (που επέστρεψε στην ομάδα), ορκίζεται πως το
νέο Land Cruiser είναι «αυτοκινητάρα», αλλά αν ποτέ ξεκλέψουμε χρόνο για περίπου εκτός
δρόμου πορεία, ονειρευόμαστε μια Porsche Cayenne. Aδιάφορο αν θα έχει το μεγάλο ή το
μικρό κινητήρα. Mην μας παρεξηγήσετε! Aπλώς έχει ενδιαφέρον να διαπιστώνεις από πρώτο
χέρι πώς προσαρμόζεται ένας κορυφαίος σε πίστες και δρόμους, σε ξένα, διαφορετικά
χωράφια. Eίναι σαν να βλέπεις το Σουμάχερ να οδηγεί στο Mόντε και να ανηφορίζει στο
Tουρινί. Tο χάνεις; Kαλή χρονιά!_ Στράτης Xατζηπαναγιώτου ([email protected])