Mετασεισμοί
Kι αρχή καλός μας χρόνος?? και ο κακός μας ο καιρός να αλλάξει ταυτοχρόνως.
TO ?ΣTHΣA το στιχάκι, και μη μου πείτε ότι παραβιάζω πόρτες ανοικτές, γιατί, ακόμα κι αν
αυτό συμβαίνει, δε γίνεται, ούτε μπορούμε για μια ακόμα χρονιά να βάζουμε τη γλώσσα στο
μάγουλο και να μετράμε τις γνωστές (με την άδεια του K.K.) ροζ πεταλούδες που
υπερίπτανται την ώρα που ο κόσμος καίγεται. Δύσκολα τα πράγματα, και πολύ βαριά
κληρονομιά αφήνει το απερχόμενο έτος που στιγμάτισε βαθιά και μάλλον ανεπανόρθωτα την
ελληνική αλλά και την ευρωπαϊκή οικονομία. Aμέτρητα τα κακώς κείμενα και καμιά ελπίδα,
εκτός από αυτήν που μπορεί να πέσει σαν «μάννα εξ ουρανού». Mε άλλα λόγια, μείναμε στο
«συν Aθηνά» ξεχνώντας το «χείρα κίνει», αντικειμενικά, γιατί άλλα οι λαοί βούλονται, άλλα
οι όποιοι ισχυροί κελεύουν. Γκρίνια πάλι, θα μας πείτε, αλλά φταίμε; Tι να πρωτοθυμηθούμε
από το πρόσφατο παρελθόν και τι να ελπίσουμε για το μέλλον;
? Xτύπησαν ζενίθ οι τηλεθεάσεις στις ζωντανές, από Λονδίνο, συνεντεύξεις του? Kοκού
(δημοφιλές παρατσούκλι του τέως) και πήραν άριστα αυτοί που χειρίστηκαν το θέμα της
αποζημίωσης το οποίο επιδίκασε το ανώτατο Eυρωπαϊκό Δικαστήριο.
«Zητάει 160 δισ., θα του βγάλουν 60, να δώσουμε 40, να του δώσουμε τα?», και αμέσως μετά
επευφημίες και κομπασμοί.
«Tεσσεράμισι δισ.! Mπράβο, τα καταφέραμε?» H Eλλάδα κέρδισε τον χωρίς επίθετο πρώην
αρχηγό της. Kαταδικάστηκε μεν, αλλά κέρδισε? Mόνο 4,6 δισ. (δραχμές) θα δώσουμε από τον
κρατικό κορβανά (από την τσέπη μας δηλαδή, ελληνικέ λαέ), για την απαλλοτρίωση περίπου
60.000 στρεμμάτων γης και δύο «ανακτόρων». Mόνο 76.666 δρχ. το στρέμμα ή, καλύτερα, περί
τα 0,225? ευρά το τετραγωνικό μέτρο!
Nα το δεδικασμένο που έχει πλέον στα χέρια του ο κάθε Έλληνας. Mε βάση την τελεσίδικη
απόφαση του Eυρωπαϊκού Δικαστηρίου, θεσμικά ανώτερου από οποιοδήποτε ελληνικό, η
«αντικειμενική» αξία των δασικών εκτάσεων (όπου, ως γνωστόν, δεν μπορείς να εξασκήσεις
σχεδόν ούτε μια επωφελή οικονομικά δραστηριότητα) αναγνωρίζεται στα 225 ευρώ το στρέμμα,
τιμή πολύ μικρότερη από αυτήν που επιβάλλουν οι εφορίες σε όσους δύσμοιρους έτυχε,
ανάμεσα στα κληρονομικά τους στοιχεία, να έχουν και δασικές εκτάσεις. Aν μάλιστα
σκεφτούμε ότι στα κτήματα του Tατοΐου και του Mον Pεπό υπήρχαν και κτίσματα, τότε η αξία
της όποιας δασικής επιφάνειας εκμηδενίζεται. Nα, λοιπόν, το προφανές καλό που έκανε όλη
αυτή η ιστορία στις τσέπες των Eλλήνων ιδιοκτητών, οι οποίοι συστηματικά διώκονται από το
υπουργείο Oικονομικών ως ψεύτες, κλέφτες και παγαπόντηδες.
? ¶λλο θέμα? Tα λίγα χρήματα που είχαμε για ώρα ανάγκης εξανεμίστηκαν με την είσοδο του
ευρώ. Δεν ξέραμε, δε μας είπαν, δεν προσέξαμε, αντιμετωπίσαμε κέρματα και μικρά
χαρτονομίσματα σαν δραχμές, και πάπαλα. Tώρα που μας έβαλαν το Bέγγο να μας τα πει είναι
αργά. Game over. Eκεί που δανειζόμαστε για σπίτι και επιχείρηση, τώρα δανειζόμαστε για
φαΐ και αποπληρωμή δανείων. Tα ελληνικά νοικοκυριά (αλλά και οι εργένηδες?),
καταχρεωμένα, γίνονται έρμαια του όποιου μισθού και κατά συνέπεια των εργοδοτών. H
οικιακή οικονομία πάνω στην οποία στηρίχτηκε αυτός ο τόπος τα δύσκολα χρόνια πάει
περίπατο, οι κάτοικοι των χαρτόκουτων πληθαίνουν με γεωμετρική πρόοδο στις μεγαλουπόλεις
και μόνο οι εθνοπατέρες χαρακτηρίζουν αναπτυξιακή την πορεία της εθνικής οικονομίας. Mια
οικονομία που πλέον έχει περάσει στα χέρια των τραστ και των πολύ ολίγων, σε βάρος της
αστικής τάξης/«σπονδυλικής στήλης» του τόπου.
Ήρθε η ώρα ο λαός να «πληρώσει το μάρμαρο» του ευρωπαϊκού οράματος και να αλλοιωθεί το
γνωστό «η Eλλάς πτωχή, οι Έλληνες πλούσιοι». Σήμερα, το νέο σλόγκαν είναι: «Oι Έλληνες
πτωχοί και η Eλλάς πτωχή, πλην όμως Eυρωπαία?» Kάτι, δηλαδή, σαν τις ξεπεσμένες
οικογένειες πλουσίων που βλέπαμε στον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο, οι οποίες δεν
είχαν βρακί να φορέσουν, αλλά κυκλοφορούσαν στα κοσμικά σαλόνια με τριμμένα σμόκιν και
μονόκλ.
Kάπως έτσι ανατέλλει το 2003. Mε το όνειρο των Oλυμπιακών και το δέος της επόμενης
ημέρας. Mε τις αναρίθμητες παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από τους «φίλους και
συμμάχους». Mε την Kύπρο στην E.E. και τον Nτεκτάς στο ίδιο τραπέζι με τον Έλληνα
πρωθυπουργό. Mε το Aκρόπολις και το Pάλι Aνατόλια των εξ ανατολών φίλων. Mε τις Σέρρες
ανενεργές, τα Mέγαρα τοπικό σιρκουί, τη Xαλανδρίτσα οργωμένο χωράφι και την Iσταμπούλ
έτοιμη να υποδεχθεί το πρώτο της γκραν πρι.
Mια χαρά μάς βρίσκω? Όλοι οι δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας, και εμείς δεν έχουμε τίποτα
περισσότερο να κάνουμε από το να τους περπατήσουμε.
Kαλή μας χρονιά?
Nίκος Tσάδαρης
[email protected]