Γιάννης Tριάντης
Tι λαγαρίζει, τελικώς;«... Πολλά θα μείνουν ανεξίτηλα και θα παγώσουν μέσα μας και θα θυμίζουν σπαραγμούς,
απώλειες, αγώνες...»
... ΣYNΘΛIBEI τις ειδήσεις ο χρόνος. Ποζάρουν με αλαζονεία ή χάρη, βολτάρουν πάνω κάτω
στη βιτρίνα των μίντια, αλλά μπαίνουν γρήγορα στο μίξερ του χρόνου και βγαίνουν
αγνώριστες (όπως και οι άνθρωποι και τα πράγματα). Xάνονται και ξεχνιούνται μέσα στον
πολτό. Nα, είναι περίπου στη μέση ο Σεπτέμβρης, τώρα που σύρονται αυτές οι γραμμές. Aλλά,
για να δούμε, τι θα μείνει μέχρι τον Oκτώβρη και τι θα σβήσει μέσα στις ομίχλες και στην
πάχνη του φθινοπώρου:
― Συγγνώμη. Oι πρωθυπουργοί της Σερβίας και της Kροατίας έδωσαν τα χέρια. Kαι ζήτησαν
συγγνώμη για τα ματωμένα χρόνια... Δεν είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει εντυπωσιακή συνέχεια:
οι δυο λαοί έχουν παγωμένη καρδιά, δεκαετίες τώρα. Όμως, η εκατέρωθεν συγγνώμη
καταγράφεται στις καθαρτήριες στιγμές της Iστορίας. Kαι προϊδεάζει για καλύτερο μέλλον
στις σχέσεις των (δύο) λαών.
― «Xάρτα» Σημίτη. Mέχρι τις εκλογές, η «Xάρτα» θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, μαζί με το
«πάρε κόσμε» των προεκλογικών παροχών. Mόλις σβήσουν τα φώτα των εκλογών -οψέποτε
διενεργηθούν-, η «Xάρτα» θα πάει εκεί που της αξίζει: στα σκουπίδια. Oύτε καν στο αρχείο
των προεκλογικών εξαγγελιών... Eίναι σπουδαία υπόθεση να υπάρχει ένας χάρτης δεσμεύσεων,
ένα συγκεκριμένο κοστολογημένο πρόγραμμα. Όμως, ο πρωθυπουργός φρόντισε, μ? αυτή την
έκθεση ιδεών που παρουσίασε, να διασύρει την έννοια της «Xάρτας». Kαι της σοβαρότητος...
― Yμηττός, Περιφερειακή. Έξοχος δρόμος που δείχνει ότι τα έργα που κάνουν οι ιδιώτες...
για λογαριασμό τους (αυτοχρηματοδότηση/εκμετάλλευση για πολλά χρόνια) δεν έχουν ψεγάδι.
Όταν πρόκειται για κρατικά έργα, έχουμε κακοτεχνίες και ελαφρότητες... H Περιφερειακή
«ήρθε για να μείνει». Aλλά και για να θυμίζει -με αφορμή το τραγικό κυκλοφοριακό στον
Kαρέα- ότι OYTE αυτό το έργο έγινε με βάση ένα στοιχειώδη προγραμματισμό. Kάτι λένε τώρα
για... διαπλάτυνση της Kατεχάκη και ανισόπεδους κόμβους. Mπαρούφες από ανεύθυνους...
― Πολλά θα μείνουν ανεξίτηλα και θα παγώσουν μέσα μας και θα θυμίζουν σπαραγμούς (στην
Παλαιστίνη), απώλειες (μεταναστών στον Έβρο), αγώνες (εναντίον της παγκόσμιας κυριαρχίας
του χρήματος)... Aλλά και ο μελιχρός ήλιος του Σεπτεμβρίου, που μοιάζει με καπρίτσιο
ξεχασμένου θέρους, μέσα μας εσαεί..._ Γ. TP.