Pέα Bιτάλη
Pοτόντα«... Bλέπουν χωρίς να κοιτάνε? Γαμώτο, τίποτα πιο αναξιοπρεπές στη ζωή από ναυάγια που
ξέχασαν να βουλιάξουν!...»
ΤHN πατήσαμε! Αλλά ήταν αργά... Χαζεύω τους ομοτράπεζους... Του είχε ρίξει ένα κέρατο για
να χρωματίσει την ανία της και, έπειτα από κανένα χρόνο, της έριξε κι αυτός. Μα το τοπίο
πάντα άχρωμο. Μιλάει ο ένας «πάνω» στον άλλον και κοιτάζουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις.
Συνοδεύονται πάντα από αγέλη ανθρώπων, φοβούμενοι μη βρεθούν οι δυο τους. Μιλάνε και δε
λένε τίποτα, βλέπουν χωρίς να κοιτάνε... Γαμώτο, τίποτα πιο αναξιοπρεπές στη ζωή από
ναυάγια που ξέχασαν να βουλιάξουν!
Δίπλα τους, μια κυρία τύπου Μάικλ Τζάκσον. Απολύτως παραμορφωμένη. Χείλια, μύτη, μάγουλα,
μέτωπο. Μέλη ατάκτως διαλεγμένα. Τι ασήκωτο βάρος ο εαυτός για μερικούς ανθρώπους!
Tακίμιασε αμέσως με την απέναντί της κυρία. Συνδιαλέγονται με προφορά Νανάς Μούσχουρη.
Ό,τι λένε, το συνοδεύουν με έκφραση «ένα δευτερόλεπτο πριν ξεράσω». Δίπλα τους, γνωστός
πολιτικός. Ανάβει το πούρο του, τοποθετεί σωστά τα γυαλιά του και αρχίζει την απαγγελία:
«Ποτέ δε με άγγιξε το χρήμα». (Πώς να σε αγγίξει, αφού όλα τα πληρώνεις σε ειδικές
τιμές;) «Σας μιλάω εν τιμή! Τώρα, αν ακουμπήσει κάποιος μπροστά μου ένα δις, δε θα το
πάρω». (Γαμώτο, έφυγα βιαστικά και δεν πήρα ψιλά μαζί μου να σου ακουμπήσω!) «Tο μόνο που
με νοιάζει είναι η προσφορά στην κοινωνία». (Mπράβο, καλά τα ?πες!) Δίπλα του,
κλακαδόρος. Λάμπουν τα μάτια του πιο πολύ και από του πολιτικού. Σε κάθε φράση του,
κουνάει το κεφάλι επιβεβαιώνοντας τις κουβέντες του. Παρεμβαίνει μόνο για να πει δήθεν
συγκινημένος: «Eπειδή είστε πολύ σεμνός, δε θέλετε ν? αναφέρεται εκείνο το περιστατικό,
αλλά θα μου επιτρέψετε να το πω εγώ». (Φώτισέ μας, ρε μεγάλε, και θα σ? το χρωστάμε!)
Δίπλα τους, άλλο πούρο με άνθρωπο από πίσω. Εργολάβος οικοδομών. «Στη Βούλα, πουλάμε
2.000.000 το τετραγωνικό. Αν το συγκρίνετε με το Λονδίνο όμως?» (¶σε, μην καταπιείς
κανένα πούρο και σε τρέχουμε!) Χτυπάει το κινητό της Μάικλ Τζάκσον: «ΟΚ, Γκορντάνα,
κοιμηθήκανε the children;» (Έχει και παιδιά η Μάικλ Τζάκσον! Δόξα τω Θεώ, θα διαιωνιστεί
του είδους!) Κοιτάζω το Γιάννη με απόγνωση. Στο μυαλό μου γυροφέρνει μια φράση που μου
είχε πει ένας φίλος μου ενώ έδινε μάχη με το θάνατο σ? ένα κρεβάτι νοσοκομείου «Σ? όλη
μου τη ζωή το μόνο που φοβόμουν ήταν μην πεθάνω πριν πεθάνω!» Τι λες, φεύγουμε; Τέτοιο
φεγγάρι κρίμα να το χαραμίζουμε..._ P. B.