Aλληλογραφία
Η οδηγική ομηρία μιας εγκύουΑν δεν το περάσεις, δεν μπορείς να το φανταστείς. Κι αν στους περισσότερους από τους
ανευθυνο-υπεύθυνους η λέξη «ομηρία» φαντάζει υπερβολική, όσες επέλεξαν να οδηγούν κατά τη
διάρκεια της εγκυμοσύνης τους θα διαπιστώσουν ότι η λέξη είναι απλώς επιεικής.
Ο λόγος, απλός. Στους δρόμους όπου δεν έχει κίνηση, έχει σαμαράκια - ολέθρια για μια
εγκυμονούσα. Όπου δεν υπάρχουν σαμαράκια, υπάρχουν τεράστιες λακκούβες (επίσης τραγικές).
Κι εκεί όπου περιορίζονται οι λακκούβες (στους μεγάλους οδικούς άξονες), έχει αφόρητη
κίνηση, κι έτσι αναγκάζεσαι να οδηγείς πολλή ώρα πιέζοντας το πόδι στο συμπλέκτη για να
αλλάζεις από πρώτη σε δεύτερη και να πιάνεσαι καθισμένη...
Συνήθως, εγώ επιλέγω τη διαδρομή με τη λιγότερη κίνηση, γιατί μου είναι αδύνατον σε αυτή
την κατάσταση να παραμένω στο αυτοκίνητο πάνω από μισή ώρα. Στη διαδρομή, τα σαμαράκια
διαδέχονται τις λακκούβες και ούτω καθεξής.
Αναγκαστικά, πρέπει να κόβω ταχύτητα και τότε καλούμαι να αντιμετωπίσω τον καθένα που
βιάζεται, τον εκνευρισμό του και συστάσεις του τύπου «να πας να πλύνεις κανένα πιάτο» ή
και λιγότερο ευγενικές. Λες και η απόδοση στην οδήγηση έχει να κάνει με τις οικιακές
ικανότητες του καθενός. Κι αν τύχει να διαπιστώσουν τη φουσκωμένη κοιλιά, τότε δε ζητούν
συγγνώμη, απλώς σου λένε «δεν κάθεσαι σπίτι, στην κατάσταση που είσαι» (να, και η
καραντίνα). Μπορεί πολλοί από εσάς να μειδιάτε διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, αλλά σας
διαβεβαιώνω πως δεν είναι υπερβολή. Και όσοι κύριοι έχετε την ευτυχία να είστε γονείς,
σίγουρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της γυναίκας σας θα αντιμετωπίσατε παράπονα του
τύπου «πήγαινε, σε παρακαλώ, λίγο πιο σιγά στα σαμαράκια» ή «πρόσεξε τη λακκούβα!». Μήπως
(διερωτώμαι) οι δήμοι θα έπρεπε να είναι λίγο πιο φειδωλοί όταν «σηκώνουν» ένα σαμαράκι;
Εξάλλου, οι τόσο πολλές λακκούβες στους δρόμους (ακόμη και πλούσιων περιοχών, όπως η
Εκάλη και η Πολιτεία) δεν επιτρέπουν στους επίδοξους ραλίστες να διαταράξουν την ησυχία
των κατοίκων, διασχίζοντας με ιλιγγιώδεις ταχύτητες τους δρόμους. Εκτός κι αν έχετε έναν
άλλο τρόπο να μου προτείνετε για το πώς θα πηγαίνω ασφαλής στη δουλειά ή στο γιατρό.
Ναταλία Δανδόλου
[email protected]
Όπως μας αξίζει
Συχνά συμβαίνει οι Νεοέλληνες να θεωρούν τα «εκτός Ελλάδος» τεκταινόμενα ως κατά
τεκμήριον ορθά, ενώ στην πραγματικότητα «έξω» δε συμβαίνει τίποτε περισσότερο από το
εκάστοτε αυτονόητο. Μέτρα λαμβάνονται προτού συμβούν τραγωδίες, ενώ ο καταμερισμός των
ευθυνών γίνεται με αίσθημα ευθύνης απ? όλους τους παράγοντες. H δε Δικαιοσύνη κάνει χρήση
του νόμου, προκειμένου να αποδώσει δίκαιο... Στην Ελλάδα, δυστυχώς, συμβαίνει ακριβώς το
αντίθετο.
Tα δύο περιστατικά που αναφέρω παρακάτω είναι πέρα για πέρα αληθή και, δυστυχώς,
επαληθεύουν την παραπάνω διαπίστωση.
1ο περιστατικό
Γερμανία, αρχές της δεκαετίας του ?90: Κάποιοι ανεγκέφαλοι νεαροί, θέλοντας να
«πρωτοτυπήσουν», στοιχημάτισαν ποιος είναι σε θέση να διανύσει τη μεγαλύτερη απόσταση
οδηγώντας με τη μέγιστη ταχύτητα στο αντίθετο ρεύμα της άουτομπαν... Ο «νικητής» του
στοιχήματος προκάλεσε καραμπόλα με πέντε νεκρούς και κάμποσους τραυματίες. Λίγους μήνες
αργότερα, το δικαστήριο της Στουτγάρδης τού επέβαλε την ποινή της ισόβιας κάθειρξης για
φόνους εκ προμελέτης κατά συρροή...
2ο περιστατικό
Ελλάδα, Μυτιλήνη, μέσα της δεκαετίας του ?90: Κάποιος νεαρός «γόης» της Μυτιλήνης,
οδηγώντας το αυτοκίνητο του «μπαμπά» σ? ένα στενό κοντά στην αγορά, στο κέντρο της πόλης,
αποφάσισε να δοκιμάσει τη δύναμη της «γοητείας» του σε δύο ανυποψίαστες κοπέλες που
περπατούσαν στο πεζοδρόμιο. Οδηγώντας αργά, ώστε να συγχρονίσει την ταχύτητα του
αυτοκινήτου με το βήμα των γυναικών, άρχισε να τις παρενοχλεί. Το «καμάκι» του νεαρού
έγινε κάποια στιγμή τόσο αφόρητο, ώστε οι κοπέλες αναγκάστηκαν να ταχύνουν το βήμα τους
και να επιδοθούν σε ελιγμούς για να του ξεφύγουν. Το γεγονός «τύφλωσε» από οργή τον
«κύριο» περί ου ο λόγος, ο οποίος, προκειμένου να αποδείξει τη «μαγκιά» του, έστριψε
απότομα το τιμόνι προς τη μεριά του πεζοδρομίου όπου βάδιζαν εκείνες, με σκοπό να τους
κόψει το δρόμο και να καταστήσει κάθε φυγή από τη -στο μεταξύ, «πληγωμένη»- γοητεία του
εκ μέρους των τελευταίων αδύνατη...
Αποτέλεσμα: Aπό τον οδηγικό «αυτοσχεδιασμό» του, αντί να επιτύχει την «κατάκτηση» των
νεαρών γυναικών, κατάφερε να σκοτώσει τη μία επιτόπου. H δε φίλη της έμεινε από τότε
ανάπηρη στα κάτω άκρα. Λεπτομέρεια: Ο «γόης» είναι γόνος εύρωστης οικονομικά οικογένειας
του νησιού ενώ, αντίθετα, οι γονείς των κοριτσιών φτωχοί μεροκαματιάρηδες... Τι να γίνει,
έτσι τα ?θελε ο Πανάγαθος Mεγαλοδύναμος, Πάνσοφος κτλ...
Ο επίλογος γράφτηκε λίγους μήνες αργότερα, στο τριμελές πλημμελειοδικείο Μυτιλήνης, όπου
παραπέμφθηκε ο «οδηγός» για παράβαση του ΚΟΚ, πρόκληση σωματικών βλαβών και φόνους από
«αμέλεια»: πέντε χρόνια συνολική φυλάκιση για όλα τα αδικήματα, με διαχωρισμό των ποινών
για κάθε αδίκημα, ώστε ο ίδιος να εξαγοράσει τις ποινές και να φύγει ελεύθερος στην
κοινωνία, όπου και ανήκει...
H επιστολή αυτή είναι προϊόν οργής γι? αυτό το ανάλγητο κράτος το οποίο θυμάται τα
«άπλυτά» του μονάχα κάθε φορά που ο κόμπος φτάνει στο χτένι...
Σπύρος Γκολφινόπουλος
[email protected]
Σε ποιον ανήκουν τα ζώα και τα φυτά της Eλλάδας;
Mε έκπληξη πληροφορήθηκαμε ότι το Yπουργείο Γεωργίας έχει εκδώσει άδειες με τις οποίες
επιτρέπει σε κάποιον ιδιώτη να συλλέξει αδιακρίτως σημαντικό αριθμό από περίπου 90
σπάνια, προστατευόμενα και ενδημικά είδη ερπετών και αμφιβίων της Eλλάδας, με στόχο την
εκτροφή και την εμπορία...
Tα περισσότερα από αυτά τα είδη προστατεύονται από την ελληνική, την Kοινοτική, αλλά και
τη διεθνή νομοθεσία. Oι αρμόδιοι υπάλληλοι, για να εκδώσουν αυτές τις άδειες, δε
θεώρησαν σκόπιμο να συμβουλευτούν οποιοδήποτε, ούτε καν την επιστημονική επιτροπή CITES
που οι ίδιοι έχουν συστήσει! Yποθέτουμε ότι τους αρκεί να διαπιστώσουν μετά το φόνο
ότι... επιτελέστηκε έγκλημα.
Aκόμη, όμως, και αν αγνοήσουμε το θέμα της προστασίας και της διαχείρισης της ελληνικής
πανίδας, τα ερωτηματικά δε σταματούν:
- Πώς εξασφαλίζονται οι κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης αυτών των ειδών;
- Kάποια από τα εν λόγω είδη είναι ενδημικά. Πώς εξασφαλίζεται ότι δε θα δραπετεύσουν ή
δε θα απελευθερωθούν σε περιοχές όπου δε ζουν κανονικά;
- Kάποια από τα φίδια για τα οποία επιτρέπεται η συλλογή και εμπορία είναι δηλητηριώδη.
Mε βάση ποιους κανόνες και ποια εμπειρία ρυθμίζεται η διακίνηση και πώλησή τους;
Eντυπωσιακή είναι, τέλος, η φράση «ιδιοκτησίας δημοσίου» με την οποία το Yπουργείο
Γεωργίας αναφέρεται στα είδη της πανίδας. Kάποιος θα πρέπει να ενημερώσει τις αρμόδιες
υπηρεσίες ότι η ελληνική φυσική κληρονομιά δεν είναι ιδιοκτησία τους. Eίναι κοινωνικό
αγαθό, όπως και ο αέρας που αναπνέουμε, το οποίο οφείλουν να διαχειριστούν και να
διατηρήσουν σε καλή κατάσταση, έτσι ώστε να το απολαμβάνουμε εμείς αλλά και τα παιδιά
μας.
Kαι, αν τα ερπετά προκαλούν φόβο ή είναι αδιάφορα για κάποιους, πώς θα σας φαινόταν αν το
Yπουργείο Γεωργίας αντιμετώπιζε με τον ίδιο τρόπο τις φώκιες, τους πελεκάνους ή, ακόμα,
τις ενδημικές ορχιδέες της χώρας μας;
Συνυπογράφουν:
Eλληνική Eρπετολογική Eταιρεία
APXEΛΩN - Σύλλογος για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας
Eλληνικό Kέντρο Περίθαλψης ¶γριων Zώων και Πουλιών
Eλληνική Oρνιθολογική Eταιρεία
Eταιρεία Προστασίας Πρεσπών
Medasset
Mουσείο Φυσικής Iστορίας Kρήτης του Πανεπιστημίου Kρήτης
Φίλοι Mουσείου Γουλανδρή Φυσικής Iστορίας
WWF Eλλάς
Ανοικτή επιστολή-ερώτηση προς τους οργανωτές του 28ου Pάλι ΕΛΠΑ-ΑΧΑΪΑ
Ορμώμενος από τις δηλώσεις-ανακοινώσεις των οργανωτών του Pάλι ΕΛΠΑ-ΑΧΑΪΑ 2003, και
ιδιαίτερα του αλυτάρχη κ. Χαλιβελάκη, νιώθω την ανάγκη να θέσω κάποια ερωτήματα-απορίες
σχετικά με το τρομερό και οδυνηρό συμβάν του αγώνα, αλλά και την οργάνωση γενικότερα.
Ερώτημα 1ο: Γιατί σε 20 χλμ. ειδικής διαδρομής υπήρχαν μόνο 4 κριτές-ενδιάμεσοι, χωρίς
ασύρματη επικοινωνία μεταξύ τους; Eπίσης, γιατί δεν υπήρχε κριτής σε ένα τόσο επικίνδυνο
σημείο (το πιο επικίνδυνο της ε.δ.), που ήταν επάνω σε διασταύρωση με άλλο δρόμο που
ερχόταν από χωριό;
Ερώτημα 2ο: Γιατί, ενώ συνέβη πολύ σοβαρό ατύχημα στο Νο 35, «πήρε» εκκίνηση και το Νο 52
(με το οποίο συμμετείχα εγώ), δηλαδή τουλάχιστον 15 λεπτά μετά, και ενώ «έφτασα» κι
ενημέρωσα τον κριτή (ενδιάμεσο) που βρέθηκε εκεί αμέσως μετά το ατύχημα (όπως λένε οι
κανονισμοί), εκείνος δε γνώριζε τίποτα και η αντίδρασή του ήταν να κοιτά
«κομπλαρισμένος»;
Επίσης, απ? όσο γνωρίζω, δόθηκε εκκίνηση μέχρι και στο Νο 62, οπότε και διεκόπη ο αγώνας,
δηλαδή 28 λεπτά μετά το ατύχημα.
Ερώτημα 3ο: Ποιος θα είχε την ευθύνη, αν κάποιο από τα επόμενα αυτοκίνητα (που είχαν
έξοδο στο ίδιο σημείο) χτυπούσε τους θεατές που πήγαν να βοηθήσουν, κάτι το οποίο δε
συνέβη καθαρά από τύχη;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη κι έπειτα από 11 χρόνια εμπλοκής στο μηχανοκίνητο αθλητισμό
και στους αγώνες γενικότερα (μοτοσικλέτα, αυτοκίνητα και jet ski), νομίζω ότι η οργάνωση
του αγώνα ήταν τουλάχιστον ελλιπής.
Ένιωσα, λοιπόν, οργή και αγανάκτηση, όταν είδα στην οθόνη της τηλεόρασης να λέτε ότι
«έφτασε αμέσως ασθενοφόρο και πυροσβεστική», ενώ για 25 λεπτά, τουλάχιστον, είναι σίγουρο
ότι υπήρχαν αγωνιστικά αυτοκίνητα στη διαδρομή.
Καταλήγοντας, θέλω να επισημάνω (γενικά στην οργάνωση-ΕΘΕΑ) ότι, εάν δεν μπορείτε να
διοργανώσετε αγώνα με τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, σας υπενθυμίζω ότι δεν έχετε το
δικαίωμα να παίζετε με τις ζωές των αγωνιζομένων και του κόσμου που αγαπάει το σπορ.
Υ.Γ.
Ειλικρινά, λυπάμαι που όλα αυτά είναι αληθινά και, με αφορμή το ατυχές συμβάν, πρέπει να
ειπωθούν ορισμένα πράγματα. Eπιτέλους, κάποιοι ας αναλάβουν τις ευθύνες τους. Aυτό αφορά
κι εμάς, τους αγωνιζομένους.
Χάντζος Kωνσταντίνος
Πάτρα