Oδοιπορικό στην Iσλανδία με Toyota Land Cruiser
Ένα ταξίδι πραγματική περιπέτεια με Land Cruiser στην καρδιά της Ισλανδίας, στις 66°
γεωγραφικού πλάτους του πλανήτη!
κείμενο & φωτογραφίες: Γιώργος Πέτραινας
Ισλανδία. Μια χώρα για την οποία οι περισσότεροι το μόνο που γνωρίζουν είναι η πρωτεύουσά
της, το Ρέικιαβικ, κατάλοιπο των γνώσεων από το μάθημα γεωγραφίας στο σχολείο. Α! Και η
Βανέσα Ρεντγκρέιβ, διάσημη ηθοποιός του Χόλιγουντ, περισσότερο γνωστή, βέβαια, σε όσους
έχουν πατήσει τα «-άντα», και άνω, όπως ο γράφων. Στο μυαλό των περισσότερων, λίγο πολύ,
υπάρχει η εικόνα μιας χώρας που όλο το χρόνο είναι καλυμμένη με χιόνια και πάγους,
αφιλόξενη, με συνθήκες παρόμοιες με αυτές του βόρειου πόλου... Όσοι, λοιπόν, είχατε αυτή
την εντύπωση αναθεωρήστε την και ακολουθήστε νοερά το οργανωμένο με κέφι ταξίδι από την
Toyota Europe.
Από Ρέικιαβικ προς Χούζαφελ...
Το αεροπλάνο της Iceland Air προσγειώνεται στο διεθνές αεροδρόμιο του Ρέικιαβικ, όπου 21
ολοκαίνουργια Land Cruiser περιμένουν τους Eυρωπαίους δημοσιογράφους. Ανταλλαγή συστάσεων
με το συνοδό μας Μπγιορν και αμέσως οι πρώτες οδηγίες από το CB: «Έχουμε μια διαδρομή
170+ χιλιομέτρων μέχρι τον καταυλισμό, στους πρόποδες του παγετώνα Λανγκγιοκούλ, όπου θα
διανυκτερεύσουμε σήμερα. Προσέξτε, γιατί το όριο ταχύτητας είναι 90 χλμ./ώρα και η
Tροχαία πολύ αυστηρή! H διαδρομή είναι περασμένη στο GPS , σε περίπτωση που χαθείτε! Το
Radio Toyota (!) θα αναμεταδίδει μουσική και πληροφορίες όλες τις ημέρες». Το Radio
Toyota τελικά είναι βουβό, καθώς είναι εγκατεστημένο σε ένα Land Cruiser, 170 χιλιόμετρα
μακριά...
Μετά από δυόμισι ώρες οδήγησης φτάνουμε στον καταυλισμό, στις όχθες ενός παραπόταμου στη
θαμνώδη περιοχή Χούζαφελ, κοντά στον παγετώνα Λανγκγιοκούλ. Tο γεμάτο τοπικές λιχουδιές
μπουφέ είναι βάλσαμο για τα ταλαιπωρημένα στομάχια μας από τα κονσερβαρισμένα γεύματα των
αεροπλάνων. Περασμένα μεσάνυχτα πλέον και το φως του ήλιου τρυπά το συννεφιασμένο ουρανό,
κάνοντας τον ύπνο δύσκολο. Το μυαλό επιμένει ότι είναι ακόμα μέρα και δεν μπορεί να θες
να κοιμηθείς. Η κούραση, όμως, έχει τον πρώτο λόγο και με το νανούρισμα του νερού που
κυλά τα βλέφαρα αρχίζουν να βαραίνουν... Με 10° C εξωτερική θερμοκρασία και με τη βροχή
που μόλις έχει αρχίσει να χτυπάει επίμονα τη σκηνή, είναι αναμενόμενο το κρύο να κάνει
αισθητή την παρουσία του. Όμως, οι βαρέως τύπου υπνόσακοι κάνουν καλά τη δουλειά τους και
η επόμενη μέρα έρχεται χωρίς απρόοπτα.
Στις θερμές πηγές Λαντμαναλάουγκαρ
Ένα πλούσιο πρωινό είναι η ανταμοιβή για τα καλομαθημένα κορμιά όσων δεν έχουν
ξαναπεράσει νύχτα στο ύπαιθρο. Η έκπληξη, όμως, είναι ίδια για όλους! Στη θέση των νορμάλ
Land Cruiser υπάρχουν ολοκαίνουργια «Big Foot» με φουσκωμένα φτερά, τροχούς 38? και
σηκωμένο αμάξωμα κατά 40 χλστ. Η φωνή του θηριώδους Ισλανδού οδηγού βουνού (που είχε
σπουδάσει μουσική, αλλά τελικά τον κέρδισε η φύση) αντηχεί στην περιοχή: «Aυτά θα είναι
τα αυτοκίνητά σας για σήμερα, κύριοι! Θα περάσετε με αυτά τον παγετώνα και στη συνέχεια
θα συναντήσετε τα κανονικά σας αυτοκίνητα. Mην καθυστερείτε, επιβιβαστείτε γρήγορα!»
Η πρώτη εντύπωση που μας αφήνει το προετοιμασμένο από την Arctic Trucks (θυγατρική
εταιρεία του Ισλανδού αντιπροσώπου της Toyota) Land Cruiser είναι ότι δε διαφέρει σε
τίποτα από τα νορμάλ. Θα λέγαμε ότι είναι και ελαφρώς πιο μαλακό στις ανωμαλίες, λόγω των
τεράστιων ελαστικών, που συνδράμουν -καθότι φουσκωμένα στα 20 psi- την ανάρτηση στην
απόσβεση των ανωμαλιών. Το αυτοκίνητο, μάλιστα, ταξιδεύει άνετα με 100+ χλμ./ώρα στους
πατημένους χωματόδρομους.
Το θέαμα είναι μοναδικό! Φτάνεις σε ένα σημείο όπου σταματάει ο χωματόδρομος και αρχίζει
ένας όγκος πάγου, ο οποίος χάνεται στον ορίζοντα. Μείωση της πίεσης των ελαστικών στα 4
psi (!) και η ανάβαση στον παγετώνα αρχίζει. Μια ομάδα δέκα δημοσιογράφων ακολουθεί με
snowmobiles, τα οποία θα αλλάξουν οδηγούς σε κάποιο σημείο του παγετώνα, ώστε να έρθουμε
όλοι σε πιο άμεση επαφή με αυτό το θαύμα της φύσης. Η ανάβαση δεν είναι εύκολη. O
παγετώνας λιώνει στις άκρες του το καλοκαίρι και, όταν τα λάστιχα πατούν επάνω,
απελευθερώνει τεράστιες ποσότητες νερού, που κυλούν προς την πλαγιά, δυσκολεύοντας την
άνοδο των Land Cruiser, που ακολουθούν. Εδώ τα βρίσκουν δύσκολα ακόμα και αυτά τα θηρία!
Ο Kρίταν, ο ιδιοκτήτης του Land Cruiser στο οποίο έχουμε επιβιβαστεί, ένας έμπειρος
οδηγός στους παγετώνες, αρχίζει να θορυβείται: «Έτσι τούμπαρα το Land Cruiser
προηγούμενης γενιάς που είχα και αγόρασα αυτό. Ο παγετώνας θέλει σεβασμό και πρέπει πάντα
να ακολουθείς τα πατημένα κομμάτια, που είναι σίγουρα. Οποιαδήποτε παρεκτροπή ισούται με
καταστροφή». Η εμπειρία του αρκεί για να ξεπεράσουμε τα πρώτα 500 δύσκολα μέτρα της
ανάβασης και να βρεθούμε σε στέρεο πάγο.
Η διάσχιση ενός παγετώνα είναι μοναδική εμπειρία. Αρκεί να αναλογιστείς ότι πατάς σε πάγο
εκατομμυρίων ετών, που στέκεται εκεί επιβλητικός, αυστηρός και, στους ασεβείς,
εκδικητικός. Το μάτι χάνεται στον ορίζοντα και δε βλέπει παρά μόνο απέραντο λευκό. Την
απόλυτη ησυχία ταράζουν οι δίχρονοι κινητήρες των snowmobiles, που περνάνε δίπλα μας με
80+ χιλιόμετρα, με τους αναβάτες να ανεβοκατεβαίνουν στη σέλα τους, καθώς η επιφάνεια του
παγετώνα δεν είναι ομαλή. Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στο εσωτερικό του Land
Cruiser. Σε κάποια σημεία κοπανιόμαστε, καθώς η ανάρτηση, όσο και να προσπαθεί, δεν
προλαβαίνει να αποσβέσει τα συνεχόμενα «γιαμπς». Στη συνέχεια αλλάζουμε ρόλους με τον
Kριτάν. Η βασική εντύπωση είναι ότι στρίβεις το τιμόνι σήμερα και αύριο, ίσως, αποφασίσει
να αλλάξει διεύθυνση... Αυτό συμβαίνει, γιατί με τόσο λίγο αέρα μέσα στο λάστιχο η ζάντα
στρίβει, αλλά το ελαστικό συνεχίζει την πορεία του μέσα στις ροδιές των προπορευόμενων
αυτοκινήτων. Η απόκριση ελάχιστη, αλλά είναι ο μοναδικός τρόπος να περάσεις τον παγετώνα!
Η εναλλαγή των καιρικών συνθηκών, απίστευτη. Ανά πέντε χιλιόμετρα έχεις ήλιο, συννεφιά,
χιονοθύελλα, ψιλό χαλάζι και πάλι συννεφιά, ήλιο κ.ο.κ.
Τελικά, ο εξοπλισμός που μας έχει προμηθεύσει η Toyota (αδιάβροχο παντελόνι, μπουφάν,
σκούφος και φλις) αποδεικνύεται σωτήριος. Τα μόνα παγωμένα σημεία στο σώμα μας είναι τα
χέρια και το πρόσωπο, και ας έχουμε καθίσει στις κερκίδες που έχει φτιάξει μέσα στον πάγο
ο απίστευτος Ισλανδός σεφ που μας ακολουθεί, μαζί με το εκπληκτικό μπουφέ.
Στο τέλος του παγετώνα βλέπουμε τι μπορεί να πάθει κανείς, αν το παρακάνει. Κάποιος
προπορευόμενος στρίβει παραπάνω το τιμόνι, πιέζει το λάστιχο και αυτό βγαίνει από τη
ζάντα. Σε 10? τα πάντα είναι στη θέση τους, καθώς οι Ισλανδοί οδηγοί, συνηθισμένοι από
τέτοιου είδους ατυχίες, σηκώνουν το αυτοκίνητο, βάζουν το λάστιχο στη θέση του και με τα
μόνιμα εγκατεστημένα κομπρεσέρ το φουσκώνουν ακαριαία.
Στην έξοδο του παγετώνα μάς περιμένουν τα νορμάλ Land Cruiser, που πλέον φαντάζουν
παιχνίδια στα μάτια μας. Αποχαιρετούμε τους ανοιχτόκαρδους Ισλανδούς οδηγούς μας και
ακολουθούμε τα αυτοκίνητα των συνοδών μας στις πηγές Γκέιζερ, αρκετά χιλιόμετρα μακριά.
Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια τρύπα στο έδαφος, διαμέτρου δύο μέτρων, γεμάτη με
νερό. Μέχρι το 1935 πετούσε το νερό σε ύψος 50-60 μέτρων και αυτό γινόταν πολλές φορές
την ημέρα. Τώρα εκρήγνυται πολύ αραιά και το καυτό νερό φτάνει στα 8-10 μέτρα. Δίπλα του,
όμως, είναι το γκέιζερ Στρόκουρ, του οποίου η δραστηριότητα ξεκίνησε το 1789 μετά από ένα
μεγάλο σεισμό και εκρήγνυται κάθε 8 λεπτά περίπου. Το θέαμα είναι μοναδικό! Προσπαθείς να
φανταστείς τι μπορεί να συμβαίνει στο εσωτερικό της γης και πάλι είναι δύσκολο. Μερικά
χιλιόμετρα πιο δίπλα, ο Μπγιορν μας οδηγεί στους καταρράκτες του Γκούλφος, που έχουν
δημιουργηθεί στην κοίτη του παγετωνικού ποταμού Χβίτα (λευκός ποταμός). Οι καταρράκτες
αυτοί πέφτουν από ύψος 32 μέτρων μέσα σε ένα φαράγγι βάθους 70 μέτρων και μήκους 2,5
χιλιομέτρων. Το νερό του ποταμού έχει ένα ιδιαίτερα έντονο γαλανό χρώμα λόγω των ορυκτών
που μεταφέρει από τον παγετώνα, που δύσκολα αποτυπώνεται στο φωτογραφικό φιλμ. Στα
κύτταρα του εγκεφάλου μας, όμως, έχει χαραχθεί ανεξίτηλα...
Η μέρα μας τελειώνει στις θερμές πηγές της Λαντμαναλάουγκαρ, όπου προβλέπεται ύπνος σε
καταφύγιο ή σε σκηνές για τους αμετανόητους. Η ελληνική αποστολή προτιμά ένα δωμάτιο 20
κλινών, εφοδιάζεται με ουίσκι-κόλα και περνά το βράδυ καλύτερα απ? όλους!
Σε ενεργό ηφαίστειο!
Ξύπνημα στις 7 το πρωί και ένα γρήγορο ντους στην παράπλευρη εγκατάσταση του καταφυγίου,
όπου ρίχνεις 100 κορόνες (1 ευρώ περίπου) για ροή νερού 3 λεπτών! Πρωινό και διάσχιση
απέραντων εκτάσεων με λάβα και ηφαιστειακή σκόνη. Ασύλληπτες οι εκτάσεις όπου η λάβα έχει
ξεχυθεί και για δεκάδες χιλιόμετρα έχει δημιουργήσει ένα τοπίο σεληνιακό. Έρημη γη, με
ελάχιστες λειχήνες και πόες να έχουν ξεφυτρώσει δειλά πάνω στη λάβα. Απέραντες και οι
εκτάσεις με την ηφαιστειακή σκόνη, δημιουργούν ένα τελείως απόκοσμο περιβάλλον, το οποίο
το χειμώνα μαστιγώνουν σφοδρές καταιγίδες και ισχυροί άνεμοι. Σε όλη αυτή την τεράστια
περιοχή δε συναντήσαμε ούτε ένα πουλί, ενώ για θηλαστικό, ούτε λόγος. Καλύπτοντας μια
απόσταση 200 χιλιομέτρων περίπου, κυκλώσαμε το ηφαίστειο Χέκλα, ένα από τα πιο ενεργά της
Ευρώπης, και φτάσαμε στην περιοχή της Φγιάλαμπακ. Μια περιοχή που το χειμώνα είναι
αδιάβατη, ενώ το καλοκαίρι οι διαδρομές μέσα από τις κοιλάδες της λάβας και τους
ορμητικούς ποταμούς είναι απαιτητικές ακόμα και για τετρακίνητα οχήματα. Το Land Cruiser,
εφοδιασμένο με εμπλεκόμενο κεντρικό διαφορικό και διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης στον
πίσω άξονα, τα κατάφερε περίφημα. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε η πολύ καλή πρόσφυση σε
αυτό το είδος του εδάφους, είτε ήταν λάσπη είτε σαθρή, κονιορτοποιημένη λάβα. Αν και
εφοδιασμένα με ελαστικά μικτής χρήσης, χωρίς ιδιαίτερα άγριο πέλμα, πουθενά δε νιώσαμε
προδομένοι.
Στάση στον ποταμό Θόρσμερκ, που είναι εθνικός δρυμός, για να κάνουν ράφτινγκ οι πιο
θαρραλέοι. Ο γράφων προτίμησε να ακολουθήσει μια διαδρομή 100 χιλιομέτρων και να
διασχίσει πάνω από δέκα ποτάμια για να καταλήξει στην κατασκήνωση του Θόρσμερκ, μέσα σε
μια δασώδη κοιλάδα που περιβάλλεται από βουνά και παγετώνες.
Το βράδυ μετά το φαγητό καθόμαστε όλοι στην όχθη του ποταμού και τραγουδάμε τα πάντα (!)
δίπλα στη φωτιά που έχουν ανάψει οι συνοδοί. Η νύχτα δε λέει να έρθει και πάλι... Το
επόμενο πρωί ανακαλύπτουμε ότι οι συνοδοί μας έχουν κοιμηθεί στο ύπαιθρο, δίπλα σε μικρές
σόμπες υγραερίου!
Από το Θόρσμερκ στο Ρέικιαβικ
Το πρωινό της επόμενης μέρας ξεκινά με τη διάσχιση πολλών ποταμών προς τους καταρράκτες
του ποταμού Σελγαλάντσφος, που πέφτει από ύψος 40 μέτρων, για να καταλήξει στην κοιλάδα
με τις αγροικίες, στα παράλια του Ατλαντικού. Διασχίζουμε μια παραλία με μαύρη άμμο και
στη συνέχεια ένα οροπέδιο καλυμμένο με λάβα, η οποία φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Επιβλητικό
το τοπίο, σε συνδυασμό με τα ηφαίστεια που μας περιτριγυρίζουν. Στη συνέχεια, φτάνουμε
στην Μπλε Λίμνη (Blue Lagoon), μερικά χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα. Τίποτα
περισσότερο από μια θερμή πηγή, με το νερό να αναβλύζει εν μέσω ατμών, ένα μέρος που οι
Ισλανδοί επισκέπτονται συχνά. Η θερμοκρασία του νερού ξεκινά από τους 30° C, στις
«όχθες», και φτάνει τους 46° C, δίπλα από την πηγή. Η αίσθηση του ζεστού νερού στα
κουρασμένα μας κορμιά είναι μοναδική, ενώ το όλο σκηνικό συμπληρώνει το βαθύ γαλανόλευκο
χρώμα του νερού, χάρη στα ορυκτά και στο πυριτικό άλας που περιέχει. Tο τελευταίο
κατακάθεται σαν ίζημα στον πάτο της λίμνης και οι Ισλανδοί το χρησιμοποιούν ως κρέμα για
το πρόσωπο και το σώμα. Σε μικρή απόσταση από κει, υπάρχει ένα εργοστάσιο διαχείρισης
θερμών πηγών, με το νερό να ανεβαίνει στην επιφάνεια εξατμισμένο στους 250° C, το οποίο
υγροποιούν, ψύχοντάς το, και στη συνέχεια το διανέμουν στα σπίτια του Ρέικιαβικ.
Η ώρα έχει περάσει και με βαριά καρδιά παίρνουμε τα Land Cruiser για να επιστρέψουμε στην
πόλη. Πριν καταλύσουμε στο Nordica επισκεπτόμαστε την Arctic Trucks, που τροποποιεί για
τις σκληρές συνθήκες της Ισλανδίας κάθε τετρακίνητο Toyota. Απλές λύσεις, αλλά όλες
κατασκευασμένες με μεράκι και σαφή γνώση των αναγκών του κάθε ιδιοκτήτη, που
μεταφράζονται με μία λέξη: αξιοπιστία! Oι παγετώνες, βλέπετε, δε σηκώνουν «δε βαριέσαι»,
γιατί κάθε λάθος μπορεί να κοστίσει σε ανθρώπινες ζωές.
Αφήστε με να ονειρεύομαι!
Λίγες ώρες πτήσης μετά, αντικρίζουμε το λεκανοπέδιο της Aττικής, με τα ημιτελή Oλυμπιακά
έργα. Tελικά, τα όμορφα πράγματα κρατάνε λίγο... Ανάμνηση ανεξίτηλη θα μείνει η Ισλανδία,
με μια υπόσχεση στον εαυτό σου ότι θα την επισκεφθείς κάποια μέρα ξανά. Η μοναδική της
ομορφιά, η παρθένα φύση, ο καθαρός αέρας, ακόμα και στο κέντρο του Ρέικιαβικ, δεν πρέπει
να υπάρχουν πουθενά αλλού στη γη. Mπράβο στην Toyota που τόλμησε ακόμη ένα ιδιαίτερο
ταξίδι - μετά το περσινό στη Nότια Aφρική. Και του χρόνου!
H IΣΛANΔIA
Γεωγραφικά, η Ισλανδία είναι μια πολύ νέα χώρα, καθώς άρχισε να αναδύεται από τον
Ατλαντικό μόλις πριν από 25.000.000 χρόνια, προϊόν ηφαιστειακών εκρήξεων που συνεχίζονται
και σήμερα. Πολλά μέρη της χώρας είναι τόσο αφιλόξενα που οι Αμερικανοί τα επέλεξαν για
την εκπαίδευση των πρώτων αστροναυτών. Η Ισλανδία μεταβάλλεται γεωλογικά καθημερινά. Το
νεότερο τμήμα της είναι το νησί Σούρτσεϊ, που αναδύθηκε από τη θάλασσα μετά από
υποθαλάσσια ηφαιστειακή έκρηξη το 1963.
Οι Bίκινγκς πάτησαν πρώτοι το πόδι τους στη χώρα πριν από 1.100 χρόνια και ακολούθησαν οι
Νορβηγοί και οι Κέλτες. Η γλώσσα των Ισλανδών έχει τις ρίζες της στην αρχαία νορβηγική με
επιρροές από την κελτική.
Η Ισλανδία είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί στο Βόρειο Ατλαντικό, αλλά είναι πολύ
αραιοκατοικημένη (3 κάτοικοι/τ.χλμ.). O πληθυσμός είναι συγκεντρωμένος στις ακτές.
Ξεκινώντας από το εσωτερικό της χώρας και πηγαίνοντας προς τις ακτές, καλύπτεται σε
μεγάλο βαθμό από αρκτική έρημο, που περιβάλλεται από βουνά, παγετώνες και καταλήγει σε
περιοχές καλλιεργήσιμης γης. Ο μεγαλύτερος παγετώνας της Ισλανδίας είναι ο Βατναγιοκούλ
με έκταση 8.400 τ.χλμ.
Τα οικόσιτα ζώα που μεταφέρθηκαν από τους πρώτους αποίκους είναι το ισλανδικό άλογο, οι
αγελάδες, τα πρόβατα, οι σκύλοι, οι γάτες και τα ποντίκια, που ήρθαν στη χώρα με τα
καράβια των αποίκων.
Στα άγρια γηγενή ζώα περιλαμβάνονται ο τάρανδος, η λευκή αλεπού, η λευκή κουκουβάγια, ενώ
τα μινγκ τα έφεραν οι άποικοι για εκμετάλλευση και τώρα υπάρχουν, πλέον, ελεύθερα στις
δασώδεις περιοχές. Οι αποικίες πουλιών περιλαμβάνουν κύκνους, χήνες, αγριόπαπιες και
«puffin», ένα θαλασσοπούλι με κόκκινη πλατιά μύτη - σήμα κατατεθέν της χώρας.
Το Ρέικιαβικ ιδρύθηκε από τους πρώτους κατοίκους και σημαίνει ο «κόλπος που βγάζει
ατμούς». Η ενέργεια στις γεωθερμικές πηγές διανέμεται σήμερα μέσω δικτύου σε όλα τα
σπίτια της Ισλανδίας, παρέχοντας ζεστό νερό, και παράλληλα χρησιμοποιείται για την
παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Σε συνδυασμό δε με τα υδροηλεκτρικά φράγματα που έχουν
κατασκευάσει οι Ισλανδοί σε όλους τους μεγάλους παγετωνικούς ποταμούς της χώρας, οι
ανάγκες και η εξάρτηση της Ισλανδίας από το πετρέλαιο είναι ελάχιστες. H χώρα είναι
σχετικά αμόλυντη. Σοβαρές ανησυχίες υπάρχουν από τους κατοίκους στο θέμα της λειτουργίας
τριών εργοστασίων αλουμίνας, που καταναλώνουν μεγάλα ποσά ενέργειας, αλλά είναι
απαραίτητα για την οικονομία. Το 60% της οικονομίας στηρίζεται στην αλιεία, ενώ από το
1986 έχει απαγορευτεί το κυνήγι της φάλαινας. Ντόπιοι κάτοικοι μας πληροφόρησαν ότι το
2004 τα φαλαινοθηρικά, που σκουριάζουν επί 17 χρόνια στο λιμάνι του Ρέικιαβικ, θα
ξαναρχίσουν το κυνήγι της φάλαινας παράνομα, καθώς έχει αυξηθεί πολύ ο πληθυσμός τους και
έχουν αρχίσει να ελαττώνονται πολύ τα αλιεύματα.
Όσον αφορά το θρήσκευμα, το 90% είναι ευαγγελιστές λουθηρανοί χριστιανοί, αλλά υπάρχουν
και αρκετοί πιστοί της αρχαίας νορβηγικής θρησκείας Αζάτρου, που αναβίωσε το 1970 από
έναν Ισλανδό βοσκό και επικεντρώνεται στη λατρεία των φυσικών δυνάμεων και την αρμονία
της φύσης.
Το κλίμα είναι μέτριο, παράκτιο, χάρη στο θερμό ρεύμα του κόλπου του Μεξικό. Για δύο με
τρεις μήνες το καλοκαίρι έχει συνέχεια ημέρα, ενώ στις αρχές της άνοιξης και στα τέλη του
φθινοπώρου οι κάτοικοί της μπορούν να θαυμάσουν τον ήλιο του μεσονυκτίου.
TAYTOTHTA
Τοποθεσία: 63°-66° γεωγραφικό πλάτος, 24° δυτικά. Περίπου στο μέσο της απόστασης Νέας
Υόρκης-Μόσχας.
Έκταση: 103.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (νερό: 2.750 τ.χλμ.).
Από βόρεια προς νότια, 300 χλμ., από δυτικά προς ανατολικά, 500 χλμ.
Καλλιεργήσιμη γη: 1%
Βοσκοτόπια: 20%
Περιοχές καλυμμένες με λάβα: 11%
Έκταση παγετώνων: 11%
Περιοχές με άμμο: 4%
¶γονη γη: 50%
Ηφαίστεια: 200
Χώρες που βρίσκονται κοντά: Γροιλανδία (286 χλμ./180 μίλια), Σκοτία (795 χλμ./495 μίλια),
Νορβηγία (950 χλμ./590 μίλια)
Aκτογραμμή: 6.000 χλμ.
Πρωτεύουσα: Ρέικιαβικ
Πολίτευμα: Δημοκρατία
Πληθυσμός: 280.000 κάτοικοι (Pέικιαβικ: 170.000)
Γλώσσα: Ισλανδικά με έντονες επιρροές από τα νορβηγικά
Θρησκείες: Eυαγγελιστές λουθηρανοί (90%)
Εθνική εορτή: 17 Ιουνίου 1944, Ημέρα Ανεξαρτησίας (από τη Δανία)
Ώρα: Γκρίνουιτς -1 ώρα
Νόμισμα: Κορόνα (x100=1 ευρώ)
Πληθωρισμός: 5%
Ανεργία: 2,8%
Πλουτοπαραγωγικές πηγές: Aλιεία, γεωθερμικές πηγές, υδροηλεκτρικά φράγματα
Βιομηχανία: Eργοστάσια αλουμίνας, τουρισμός
Σιδηροδρομικές γραμμές: 0 χλμ.
Oδικό δίκτυο: 12.691 χλμ. (3.262 χλμ. άσφαλτος - 9.429 χλμ. χώμα)
Κινητά τηλέφωνα: 250.000
Χρήστες Internet: 220.000
Χαμηλότερο σημείο: Ατλαντικός Ωκεανός: 0 μέτρα
Υψηλότερο σημείο: Χβανανταλσνούκουρ: 2.119 μέτρα
Κλίμα: Mέτριο, παραλιακό
Θερμοκρασία: 10,6-24,3° C (καλοκαίρι), -5-9,9° C (χειμώνας)