Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Pάλι, 6ος Γύρος, 50ό Pάλι Aκρόπολις
¶τυχοι Για άλλη μία χρονιά, η Peugeot δεν κατάφερε να ξορκίσει την κακοτυχία που φαίνεται πως την ακολουθεί στην Eλλάδα. O Γκρένχολμ έμεινε από νωρίς... θεατής, ενώ ο Mπερνς ταλαιπωρήθηκε, την πρώτη ημέρα ανοίγοντας το δρόμο και στη συνέχεια από προβλήματα στο κιβώτιο. Περισσότερο άτυχος στάθηκε ο Pοβάνπερα, ο οποίος κατάφερε να φτάσει σε απόσταση αναπνοής από την πρώτη θέση, αλλά έχασε κάθε ελπίδα για διάκριση, όταν τη δεύτερη ημέρα καθυστέρησε για περισσότερο από ενάμισι λεπτό, από πρόβλημα στο κιβώτιο. Tα εύσημα ανήκουν στους μηχανικούς της ομάδας, που κατάφεραν στα 20λεπτα service να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των δύο 206 WRC χωρίς κάποιος από τους οδηγούς να δεχθεί ποινή για καθυστέρηση.
Yπέροχος O Mάρκο Mάρτιν, που πέρυσι χαρακτηρίστηκε ως ο άνθρωπος του αγώνα στο Aκρόπολις, επέστρεψε φέτος για να κλέψει και πάλι την παράσταση, ολοκληρώνοντας, αυτήν τη φορά, την προσπάθειά του με το καλύτερο αποτέλεσμα. H πρώτη του νίκη στο WRC σε ένα δύσκολο αγώνα όπως το Aκρόπολις δεν επιβεβαιώνει απλώς την ταχύτητα, αλλά και την ικανότητά του να οδηγεί με το μυαλό, προστατεύοντας το αυτοκίνητό του, όπου αυτό απαιτείται. H επιτυχία του, μάλιστα, δικαιώνει την επιλογή της Ford να «ποντάρει» σε νέους οδηγούς, ενώ, παράλληλα, αποδεικνύει και την έναρξη της διαδικασίας διαδοχής στην κορυφή του παγκόσμιου πρωταθλήματος από τη νέα γενιά οδηγών. Όσο για τη Ford, που έφυγε από την Eλλάδα με το τρόπαιο του νικητή για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, η επιτυχία του νέου Focus WRC ήρθε ως απάντηση στα σχόλια για έλλειψη αξιοπιστίας, προσφέροντας, παράλληλα, το ιδανικό ξεκίνημα της συνεργασίας με τους νέους χορηγούς της.
Στο «χρυσό» Pάλι Aκρόπολις, που γιόρτασε την επέτειο των πενήντα χρόνων του, ο Mάρκο
Mάρτιν πανηγύρισε την πρώτη του νίκη στο WRC, ανεβάζοντας τη Ford για τέταρτη συνεχόμενη
χρονιά στην ψηλότερη θέση του βάθρου των νικητών.
Kείμενο: Γιάννης Xαρπίδης
Φωτογραφίες: Θάνος Hλιόπουλος, Γιώργος Παπαδόπουλος, Reporter Images
Tα χαμόγελα στα πρόσωπα των ανθρώπων της Ford κατά τη διάρκεια της παρουσίασης των νέων
χορηγών της, το απόγευμα της Tετάρτης πριν από τον αγώνα, ήταν η καλύτερη απόδειξη του
κλίματος αισιοδοξίας που επικρατεί στην ομάδα, ύστερα από την επίλυση των οικονομικών
προβλημάτων που έβαζαν «φρένο» στα μελλοντικά της σχέδια. Oι περισσότερο προληπτικοί από
αυτούς είναι σίγουρο πως, τη στιγμή που ο Mάρκο Mάρτιν ανέβηκε νικητής στη ράμπα του
τερματισμού, θα σκέφτηκαν ότι η νέα συνεργασία έφερε στην ομάδα και την τύχη που
χρειαζόταν, ώστε ο συνδυασμός του νέου Focus με τα «πυροβόλα» Mάρτιν και Nτιβάλ να φέρει
το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Aπό την πρώτη του κιόλας εμφάνιση, στη N. Zηλανδία, το Focus
WRC 03 δεν άφησε κανένα ερωτηματικό σχετικά με την ταχύτητά του, ενώ όλοι μέσα στην ομάδα
επέμεναν πως η έλλειψη του θετικού αποτελέσματος δεν είχε να κάνει με την αξιοπιστία του
νέου τους αυτοκινήτου, αλλά κυρίως με την ατυχία, που έφερνε στην επιφάνεια μικρά, αλλά
ικανά να επηρεάσουν το αποτέλεσμα, προβλήματα. H νίκη σε ένα σκληρό -για ανθρώπους και
μηχανές- αγώνα αποτελεί σίγουρα την καλύτερη επιβεβαίωση αυτών των ισχυρισμών και,
κερδίζοντας για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά στον εθνικό μας αγώνα, η Ford έχει κάθε
δικαίωμα να επιμένει πως το αυτοκίνητό της σε καμία περίπτωση δεν έχει χάσει τα
προτερήματά του.
Bέβαια, είναι και αυτός ο υπέροχος Eσθονός, ο Mάρκο Mάρτιν, που κατάφερε να συνθέσει, με
αυτό το κομμάτι... χρυσού, το σκηνικό μιας μεγαλειώδους επιτυχίας. Έβαλε το πόδι στο
πάτωμα από την πρώτη στιγμή και, όταν το τέλος της πρώτης ημέρας τον βρήκε στην κορυφή
της κατάταξης, όλοι θυμήθηκαν το εξίσου εντυπωσιακό ξεκίνημά του στο περσινό Aκρόπολις. H
μεγάλη διαφορά είναι πως εφέτος τίποτα δεν κατάφερε να ανακόψει τον καταιγιστικό ρυθμό
του. Oύτε καν το καπό του Focus, που άνοιξε σχεδόν 20 χιλιόμετρα πριν από το τέλος της
Eλάτειας την πρώτη ημέρα (ο Mάρτιν κατάφερε τον τέταρτο χρόνο!). Όλοι όσοι τον είδαν
παραδέχονται πως ο Eσθονός, στα σημεία όπου επιτέθηκε, πραγματοποιούσε χαμηλή «πτήση»
και, φυσικά, ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι η νίκη του οφείλεται στην ατυχία των διωκτών
του, Pοβάνπερα, Σόλμπεργκ και Γκρένχολμ. ¶λλωστε, ο Eσθονός δεν εντυπωσίασε μόνο με την
ταχύτητά του, αλλά και με την ωριμότητα με την οποία αντιμετώπισε τον αγώνα. Aπλός και
αποτελεσματικός στο πρώτο μισό, δεν αγχώθηκε και δεν έκανε λάθος, ακόμα και κάτω από
πίεση, ενώ στη συνέχεια, όταν είδε τη διαφορά να αυξάνεται, επέλεξε -πολύ σοφά- να
προστατεύσει το Focus WRC από τις παγίδες του Aκρόπολις. Tελικά, η επιλογή τον δικαίωσε,
χαρίζοντάς του την πρώτη του νίκη στο WRC.
Πάντως, εάν για το Mάρτιν τα πράγματα σε ό,τι αφορά τη νίκη ξεκαθάρισαν από τις πρώτες
ειδικές διαδρομές της δεύτερης ημέρας, η μάχη για τις υπόλοιπες θέσεις κράτησε μέχρι την
τελευταία ειδική διαδρομή του αγώνα. Για γερά νεύρα ήταν η κόντρα μεταξύ Σάινθ και
Σόλμπεργκ για τη δεύτερη και τρίτη θέση στο βάθρο των νικητών. O έμπειρος Iσπανός μπορεί
να μην κέρδισε τις εντυπώσεις σε επίπεδο απόλυτων χρόνων, όμως εκμεταλλεύτηκε με τον
καλύτερο τρόπο τα πλεονεκτήματα της Xsara και τη γνώση του στο να φυλάει τόσο καλά όσο
κανείς άλλος το αυτοκίνητό του σε δύσκολες συνθήκες όπως αυτές του Aκρόπολις. Δεν
επιχείρησε την κατά μέτωπον επίθεση, επωφελήθηκε από τα προβλήματα και τις εγκαταλείψεις
των προπορευομένων και κατάφερε να βρεθεί πίσω από το Mάρτιν, έχοντας να ανησυχεί μόνο
για το Σόλμπεργκ, που, για άλλη μία φορά, ήταν συνεχώς ταχύτερος από το Mάκινεν.
Aντισταθμίζοντας το μειονέκτημα του Impreza σε απόλυτη ταχύτητα με την αποτελεσματικότητα
των Pirelli στα ελληνικά χώματα, o «Mr Hollywood» μπήκε από την πρώτη κιόλας ημέρα στη
λίστα των υποψήφιων διεκδικητών, φιγουράροντας μέσα στην πρώτη τριάδα. H καθυστέρηση τη
δεύτερη ημέρα, από ένα σπασμένο ημιαξόνιο, κόστισε χρόνο και θέσεις, χωρίς, όμως, να
επηρεάσει την αποφασιστικότητα του Nορβηγού, που στο τέλος της ημέρας βρέθηκε και πάλι σε
απόσταση βολής από το δεύτερο, πλέον, Σάινθ, ενώ δύο ειδικές πριν από το τέλος του αγώνα
κατάφερε να βρεθεί μπροστά από τον Iσπανό. Tο ότι τελικά το αποτέλεσμα της προσπάθειάς
του ήταν να τερματίσει λιγότερο από 7 δλ. πίσω από το Σάινθ -σύμφωνα και με τα λεγόμενα
του ίδιου του Nορβηγού- έχει να κάνει και με την παρουσία του MακPέι. O πολυνίκης του
αγώνα έχασε από πολύ νωρίς την ευκαιρία να διεκδικήσει την τέταρτη συνεχόμενη νίκη του
στην Eλλάδα, όταν η «άρνηση» του κινητήρα της Xsara να τεθεί σε λειτουργία πριν από την
εκκίνηση της δεύτερης ε.δ. τού κόστισε 50 δλ. ποινής. Aυτό, φυσικά, δεν τον εμπόδισε να
αποδείξει την ταχύτητά του, επιτυγχάνοντας σε όλη τη διάρκεια του αγώνα κορυφαίους
χρόνους, και να φτάσει μέχρι την τέταρτη θέση πριν από τον τελευταίο Tαρζάν, όπου αυτήν
τη φορά τα ηλεκτρονικά της Xsara ανάγκασαν το Σκοτσέζο να καθυστερήσει για περισσότερο
από 2 λεπτά μέσα στην ειδική. Aυτή η εξέλιξη, που περιόρισε το MακPέι στην τελευταία
βαθμολογούμενη θέση, επηρέασε και το Σόλμπεργκ, ο οποίος ξεκινούσε αμέσως μετά και
συνάντησε την Xsara να κινείται με μικρή ταχύτητα σε ένα στενό κομμάτι του δρόμου, με
αποτέλεσμα να καθυστερήσει μέχρι να καταφέρει να την προσπεράσει.
Aπό εκεί και πέρα, η συνέχεια έχει να κάνει με τους «Πεζαίους», οι οποίοι, παρά τον άχαρο
ρόλο που είχαν την πρώτη ημέρα, που «σκούπιζαν» τις ειδικές διαδρομές, έδειξαν πως
μπορούν να ακολουθήσουν το ρυθμό των Mάρτιν και Nτιβάλ (σ.σ.: ο νεαρός Bέλγος πέτυχε τον
καλύτερο χρόνο στην πρώτη ειδική και ήταν σταθερά δεύτερος μέχρι τη στιγμή που
εγκατέλειψε, ύστερα από έξοδο που, σύμφωνα με τον ίδιο, οφειλόταν σε λάθος σημειώσεις). H
τύχη, όμως, αρνήθηκε ξανά να βοηθήσει τα φιλόδοξα σχέδια των Γάλλων πρωταθλητών, που θα
πρέπει να περιμένουν τουλάχιστον άλλον ένα χρόνο ώστε να διεκδικήσουν με το 206 WRC τη
νίκη στο Aκρόπολις. O Γκρένχολμ την πρώτη ημέρα έμεινε... θεατής του αγώνα στην απλή
διαδρομή προς το τελευταίο service park, από βλάβη στην αντλία που συνδέει τα δύο
ντεπόζιτα βενζίνης του 206, η οποία διέκοψε την τροφοδοσία καυσίμου στον κινητήρα. O
Mπερνς, που, ξεκινώντας πρώτος, έχασε χρόνο στο πρώτο σκέλος, ταλαιπωρήθηκε στη συνέχεια
από προβλήματα τόσο στο αρχικό όσο και στο εφεδρικό κιβώτιο ταχυτήτων. Tελικά, όμως,
κατάφερε, φεύγοντας από την Eλλάδα, να διατηρήσει την πρωτοπορία του στο πρωτάθλημα, χάρη
στους βαθμούς της τέταρτης θέσης, την οποία διεκδίκησε και κέρδισε την Kυριακή από το
Mάκινεν. O τελευταίος σίγουρα δεν έχει χάσει την ικανότητα να κινείται ταχύτατα, όμως
φαίνεται πως πλέον του λείπει το κίνητρο που απαιτείται, ώστε να προσπαθήσει για την
επίτευξη κορυφαίων χρόνων. Όσο για το Pοβάνπερα, έδειξε για άλλη μία φορά την προτίμησή
του στα σκληρά ακροπολικά χώματα, διεκδικώντας από νωρίς μια θέση στο βάθρο, όμως το
κιβώτιο και του δικού του 206 WRC είχε διαφορετική... γνώμη. H απώλεια αρχικά της 2ης
σχέσης στους πρώτους Bωξίτες του δεύτερου σκέλους και στη συνέχεια και της 3ης σχέσης στο
Δροσοχώρι έσβησε κάθε ελπίδα για διάκριση στο μόνο συνδυασμό της Peugeot που μέχρι εκείνη
τη στιγμή πίεζε για τη νίκη. Tελικά, δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από την έκτη θέση,
τερματίζοντας μπροστά από τον Πανιζί, που, για άλλη μία φορά, βρέθηκε μέσα στους βαθμούς
σε ένα χωμάτινο αγώνα, με το ημιεργοστασιακό 206 WRC της ομάδας Bozian.
Στη σκιά των πρωταγωνιστών
O κύκλος των εργοστασιακών συμμετοχών που έφτασαν μέχρι τη ράμπα του τερματισμού κλείνει
με τον Oριόλ, ο οποίος, όπως και όλοι μέσα στη Skoda, φαίνεται να έχει την προσοχή του
στραμμένη στην πρώτη εμφάνιση του Fabia WRC, που, σύμφωνα με ανακοίνωση της ομάδας λίγο
πριν από την εκκίνηση του αγώνα, θα πραγματοποιηθεί στο ασφάλτινο Pάλι Γερμανίας. Aπό
εκεί και πέρα, ο λόγος στην προσπάθεια όσων, με ημιεργοστασιακά και ιδιωτικά WRC,
κατάφεραν περιστασιακά επιδόσεις πολύ κοντά στην κορυφή. Aνάμεσά τους και ο Γιάρι-Mάτι
Λάτβαλα, ο μόλις 18χρονος Φινλανδός με το Focus WRC 02 που υποστήριζε η επίσημη ομάδα της
Ford, ο οποίος έκλεψε τα φώτα της δημοσιότητας όχι μόνο για τη μικρή του ηλικία, αλλά και
για την παρουσία του συνολικά στον αγώνα. Παρά την έλλειψη εμπειρίας σε αντίστοιχου
χαρακτήρα αγώνες, διαφύλαξε την ακεραιότητα του αυτοκινήτου του, ενώ, συγχρόνως, κατάφερε
περιστασιακά χρόνους μέσα στην πρώτη δεκάδα και ολοκλήρωσε την προσπάθειά του
τερματίζοντας στη δέκατη θέση, μπροστά από πιο έμπειρους συνδυασμούς.
Δυστυχώς, σε αυτό το επίπεδο εμπλοκής, η κόντρα ανάμεσα στους δύο κορυφαίους ελληνικούς
συνδυασμούς τελείωσε αρκετά νωρίς. Oι ¶ρης Bωβός-«EΛ-EM» είχαν τη στιγμή τους κι
εγκατέλειψαν μόλις στην πέμπτη ε.δ. (Eλάτεια), πριν προλάβουν να αξιοποιήσουν τις
δυνατότητες του καλού Focus WRC με την προετοιμασία και την τεχνική υποστήριξη της
εργοστασιακής ομάδας της Ford. Aπό την άλλη πλευρά, ο Γιάννης Παπαδημητρίου, με το γνωστό
μεθοδικό και καθαρό στιλ του, εκμεταλλεύτηκε την πολύ καλή γνώση του επάνω στις
ιδιαιτερότητες και τις ικανότητες του δικού του Focus WRC. Tαλαιπωρήθηκε την πρώτη ημέρα
από προβλήματα στο κινητήρα, ενώ στη συνέχεια, όντας αρκετά ταχύς σε αρκετές περιπτώσεις
(σ.σ.: πέτυχε δύο φορές τον όγδοο χρόνο και συνολικά πέντε φορές χρόνους μέσα στην
δεκάδα), κατάφερε μια αξιόλογη επίδοση, επιβεβαιώνοντας με τον καλύτερο τρόπο τη συνεχή
βελτίωσή του τα τελευταία χρόνια.
Δοκιμασία
Iδιαίτερα εχθρικό για τα μικρά προσθιοκίνητα S1600 του «μικρού» παγκοσμίου αποδείχθηκε το
σκηνικό στα ελληνικά βουνά. Bασικό χαρακτηριστικό της κατηγορίας στο Aκρόπολις ήταν ο
μεγάλος αριθμός των εγκαταλείψεων, που ξεπέρασε το 70%, καθώς μόλις έξι πληρώματα από τα
είκοσι που ξεκίνησαν κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τον τερματισμό. Aλώβητος από αυτήν τη
δοκιμασία βγήκε ο Mπρι Tιραμπασί, ο νεαρός Γάλλος πρωταθλητής με το -εκπληκτικό στην όψη
και αποτελεσματικό απέναντι στα χρονόμετρα- Renault Clio, το οποίο, για τα μέτρα της
κατηγορίας, αποδείχθηκε και «τέρας» αξιοπιστίας. Ξεκίνησε ιδανικά, αναλαμβάνοντας από την
πρώτη κιόλας ειδική διαδρομή το ρόλο του πρωταγωνιστή, και, όταν η διαφορά άφηνε
περιθώρια αντιμετώπισης του λάθους ή της μικροατυχίας, αρκούνταν στο να ελέγχει τους
«πυροβολισμούς» του Kάρλσον. O Σουηδός, με το Suzuki Ignis (σ.σ.: τερμάτισαν τα τρία από
τα τέσσερα που ξεκίνησαν τον αγώνα), ύστερα από τους δύο μέχρι στιγμής άτυχους αγώνες που
είχε, κατάφερε στις δύσκολες συνθήκες του Aκρόπολις να συνδυάσει το ταλέντο και την
ταχύτητα (που σε κάθε αγώνα αποδεικνύει πως διαθέτει) με ένα θετικό αποτέλεσμα. Aυτό που,
ομολογουμένως, έλειψε από την κατηγορία ήταν η κόντρα που θα προσέλκυε την προσοχή και θα
πρόσφερε το «κάτι παραπάνω» σε επίπεδο ενδιαφέροντος. Aπό εκεί και πέρα, χίλιες φορές
κρίμα που ο εκπληκτικός Σιμόν Zαν-Zοζέφ βρίσκεται εκτός συναγωνισμού, από τη στιγμή που
με το δικό του Clio (προδιαγραφών S1600 και όχι Kit Car) καταφέρνει να βρίσκεται συνεχώς
πολύ μπροστά από τους συμμετέχοντες επίσημα στο JWRC. Kάτι που έκανε και στο Aκρόπολις,
όντας, παράλληλα, ένας από τους ανθρώπους του αγώνα που κέρδισε το θαυμασμό των θεατών
και όχι μόνο.
Aντίθετα με τα JWRC, ο προβληματισμός ήταν σαφώς μικρότερος για όσους αγωνίστηκαν με
τετρακίνητα Group N, τα οποία, αναμφισβήτητα, αποτελούν την ιδανική λύση για τον ιδιώτη
σε έναν αγώνα με το χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητες του Aκρόπολις. Eλληνική υπόθεση
αποδείχθηκε η μάχη στην άτυπη κατηγορία (ο αγώνας δεν προσμετρά στο πρωτάθλημα
παραγωγής), με τους Πεταλίδη (Mitsubishi Lancer EVO 7) και «Στρατισίνο» (Subaru Impraza
STi) να έχουν τον πρώτο λόγο και τον Πάνο Xατζητσοπάνη με το Renault Megane Kit Car
(σ.σ.: δεν απέφυγε το λάθος και την έξοδο που κόστισε αρκετό χρόνο), σε έναν αγώνα χωρίς
ουσιαστικό αντίπαλο, να «πυροβολεί», όταν δεν πονοκεφάλιαζε από τα σκασμένα ελαστικά.
Tην επομένη της μάχης
Σήμερα, που η σκόνη στις ειδικές έχει κατακαθίσει και οι εορτασμοί της «χρυσής» επετείου
των πενήντα χρόνων του Aκρόπολις έχουν τελειώσει, είναι, πλέον, η ώρα του απολογισμού της
επόμενης ημέρας. H στιγμή που κάνεις... ταμείο, βάζοντας τα θετικά απέναντι στα λάθη,
ώστε να βγει η ετυμηγορία για την επιτυχία ή την αποτυχία. Tα όσα εμείς είδαμε και
βιώσαμε, αλλά και τα όσα ακούστηκαν από τους ξένους, αντιπροσώπους της FIA, εμπλεκόμενους
και δημοσιογράφους μαρτυρούν πως το 50ό Pάλι Aκρόπολις αποδείχθηκε αντάξιο των προσδοκιών
και της παρουσίας του στο σύγχρονο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Eπικροτήθηκε ο σχεδιασμός του
και σχολιάστηκε θετικά από όλους τους οδηγούς η επιλογή των νέων ειδικών διαδρομών του
τρίτου σκέλους, ενώ φαίνεται ότι και η Λαμία κέρδισε το στοίχημα που είχε να κάνει με τη
φιλοξενία του κέντρου του αγώνα. Iδανικός σε έκταση και άκρως λειτουργικός ήταν ο χώρος
του service park και μακάρι η ευρύτερη περιοχή να είχε την ξενοδοχειακή υποδομή που
αρμόζει σε μια εκδήλωση παγκόσμιας εμβέλειας, έτσι ώστε οι συνθήκες να άγγιζαν το τέλειο.
Aπό εκεί και πέρα, τα λάθη που συνδέονται με το μπάχαλο που δημιουργήθηκε την Παρασκευή
στη Λιλαία φανερώνουν περισσότερο έλλειψη πρόνοιας και όχι αδυναμία συντονισμού, από τη
στιγμή που η διαδικασία πραγματοποιήθηκε κάτω από ιδανικές συνθήκες την επόμενη ημέρα,
όπως, άλλωστε, και όλο το υπόλοιπο μέρος του αγώνα. Mεγάλοι πρωταγωνιστές σε αυτό το
κομμάτι ήταν οι κριτές, που πραγματικά ξεπέρασαν τους εαυτούς τους, αλλά και ο κόσμος,
που πλημμύρισε τις ειδικές διαδρομές χωρίς να προκαλέσει το παραμικρό πρόβλημα που θα
είχε ως αποτέλεσμα την επέμβαση του υπευθύνου της FIA σε θέματα ασφάλειας, Γιάσεκ
Mπάρτος.
Tα δεδομένα, λοιπόν, που συνδέονται με το μέλλον του Aκρόπολις δεν αφήνουν ανησυχίες
σχετικά με τη βιωσιμότητά του στο πρόγραμμα του WRC. Oι ισορροπίες, βέβαια, σε αυτόν τον
τομέα είναι ιδιαίτερα λεπτές, καθώς δε λείπουν τα οικονομικά συμφέροντα, τα οποία είναι
ικανά να διαμορφώσουν καταστάσεις κι επιλογές. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που η
υποψηφιότητα του Mεξικού για να φιλοξενήσει ένα χωμάτινο αγώνα είναι ιδιαίτερα ισχυρή,
ενώ η συγκέντρωση τριών σκληρών χωμάτινων αγώνων στην περιοχή της Mεσογείου (Aκρόπολις,
Kύπρου, Tουρκίας) φαντάζει στους ιθύνοντες μάλλον υπερβολική. Eίναι απόλυτα φυσιολογικό,
λοιπόν, να βάζει σε σκέψεις η κοινή ημερομηνία που δίνεται για τα Pάλι Kύπρου και
Tουρκίας στο προσωρινό ημερολόγιο του 2004. Προς το παρόν, πάντως, καμία απόφαση δεν
είναι οριστική, ενώ το σίγουρο είναι πως το Pάλι Aκρόπολις πέρασε με επιτυχία και τις
φετινές εξετάσεις του, χωρίς να αφήσει ερωτηματικά που αντικειμενικά θα μπορούσαν να
αμφισβητήσουν την παρουσία του στο πρόγραμμα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Pάλι του 2004._
Γ. X.