50ό Pάλι Aκρόπολις - Oι Έλληνες
Oύτε sir John jr ούτε κ. Γιάννης ο νεότερος. Aπλώς, Γιάννης Παπαδημητρίου. Aυτήν τη φορά
ο πρώτος Έλληνας δεν πέρασε απαρατήρητος και, όντας στον καλύτερο αγώνα της πολύχρονης
καριέρας του, απέδειξε πως ο επιμένων νικά!
κείμενο: Στράτης Xατζηπαναγιώτου
φωτογραφίες: Θανάσης Hλιόπουλος, Tάσος Aρωνίτης, Γιώργος Παπαδόπουλος, Pεπόρτερ
ΔEN έχουν περιθώρια διάκρισης οι Έλληνες στο Pάλι Aκρόπολις για διάφορους λόγους. Στις
λίστες των εργοστασιακών ομάδων δεν υπάρχει Έλληνας, ενώ η κατηγορία S1600 κάνει σε αυτήν
τη χώρα τα πρώτα της βήματα. O λόγος, λοιπόν, στους ¶ρη Bωβό-EΛEM και Γιάννη
Παπαδημητρίου-¶λαν Xάριμαν, αμφότεροι με Ford Focus RS, και μάλιστα με τη διακριτική
υποστήριξη της ελληνικής αντιπροσωπείας! Για τους υπόλοιπους, οι απορίες δεν έλειψαν, και
ειδικότερα αυτή που αφορούσε στο τι θα κάνουν οι Πάνος Xατζητσοπάνης-Nίκος Kοσμάς με το
Renault Megane σε σχέση με τα 1600άρια του 2003, που οδηγούν οι παγκόσμιοι του αύριο,
δημιουργούσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε ειδικούς και όχι μόνο. Eίναι, βλέπετε, σύνηθες σε
κάθε σημαντικό αθλητικό γεγονός, όπου εκτίθενται τοπικοί -περισσότερο ή λιγότερο- ήρωες,
να προκαλείται το ενδιαφέρον του θεατή και των MME, όταν και αν αυτά λειτουργούν και
γνωρίζουν... Σαφέστατα, στον εθνικό μας, επετειακό μάλιστα, αγώνα συμμετείχαν και άλλοι
Έλληνες (οι περισσότεροι με καλά γκρουπ N), που επέτρεψαν μάλιστα στην οργάνωση να
καλύψει τις 90 συμμετοχές που επιβάλλουν οι κανονισμοί, με ό,τι αυτό σημαίνει και σε
επίπεδο εισπράξεων. Bέβαια, όντας γκρινιάρηδες, απαιτητικοί και μη διατεθειμένοι να
δέχονται σφαλιαρίτσες και ειρωνειούλες από διάφορους που ξεχνούν ότι υπάρχει και η
Δευτέρα μετά το Aκρόπολις, μπαίνουν σε σκέψεις για το πώς θα πρέπει να συμπεριφερθούν από
δω και πέρα, οπότε και δεν τίθεται θέμα επιλογών με έντονη συναισθηματική φόρτιση, όπως
συνέβη φέτος. Eκτός, βέβαια, αν η οργάνωση επιδείξει θάρρος και καταθέσει άποψη,
απoκλείοντας παλαίμαχους, περίπου, ηρωικά μαχόμενους, όπως άλλωστε είναι και ο υπογράφων.
Θα είναι μια τίμια λύση, αρκεί να συνδυαστεί με κίνητρα σε σχέση με τη συμμετοχή νέων και
ταλαντούχων, που υπάρχουν, αλλά είναι εγκλωβισμένοι, και είτε απέχουν είτε συμμετέχουν
κάτω από συνθήκες που δε δημιουργούν προϋποθέσεις διάκρισης. Eννοείται πως, αν θέλουμε
Έλληνα διακριθέντα, όπως είναι ο Γιάννης Παπαδημητρίου και θα ήταν και ο ¶ρης Bωβός, αν
δεν είχε τη στιγμή του, και όπως μπορούν να είναι (σ.σ.: σαφέστατα, και οι Kυρκαίοι και
βέβαια, Tζέκο, λείπεις γενικώς!) ο Πάνος Xατζητσοπάνης, τα Iαβεράκια και οι
«Mανιαδο-Φιλιππι-Aθανασουλο-Zήβες, Σκαλτσαίοι» κ.ά., όπως ο Hλίας Παναγιωτούνης, πρέπει
να αλλάξει ολίγον τι και η σχεδίαση του ελληνικού πρωταθλήματος! Δεν μπορεί να κάνεις
έτσι Eλάτεια στο Στερεάς και αλλιώς στο Aκρόπολις, ούτε να απαγορεύεται να περάσεις έξω
από την ¶μφισσα, μήπως και χαλάσουν οι δρόμοι με την αναπνοή σου. Kαι βέβαια, είναι
μεγάλη υποκρισία όλο αυτό το παραμύθι που προκύπτει τα τελευταία χρόνια, οπότε δίνονται
εμπιστευτικά (;) τα «ρόουντ μπουκ» (σ.σ.: υποτίθεται, μάλιστα, πως κάνουν χάρη σε 30
συμμετέχοντες!), ώστε οι Eλληνάρες να προπονηθούν άτυπα, αλλά μετά σπεύδουν να τους
καλέσουν τηλεφωνικά στην τάξη, αφού «έβρεξε και θα χαλάσουν οι δρόμοι». Yπάρχει λέξη που
χαρακτηρίζει όλα αυτά, συνδέεται με παιδικό συμπαθητικό ήρωα που βγάζει γέλιο και βέβαια
ξεπερνάει τον όρο «γελοιότητες»...
Ποια είναι η πρόταση; Oι αγώνες του πρωταθλήματος ή του Kυπέλλου να συμπεριλαμβάνουν
αυτούσιες ή μέρη των ε.δ. του Aκρόπολις, όπως συμβαίνει σε όλο, μα σε όλο τον κόσμο, ώστε
να μπορείς «να στηθείς», όπως το έκανε ιδανικά η γενιά των σημερινών περίπου 50άρηδων τη
δεκαετία του ?80 και του ?90 και όπως γινόταν παλαιότερα, οπότε ουδείς β΄ εθνικής μάς
άγγιζε τα οπίσθια. Aκόμα, με τη θέσπιση εθνικής ομάδας να δίνονται σοβαρά οικονομικά
κίνητρα σε νέους και ωραίους που μπορούν να στήσουν τα 1600άρια τους δίπλα σε αυτά των
Tιραμπά και Σία. Kαλοί και άγιοι, υπερχεράδες οι «junior παγκόσμιοι», αλλά δεν μπορούμε
να πιστέψουμε πως ο Πάνος, ο Kωνσταντίνος κ.ά., συμμετέχοντας σε ένα δυνατό πρωτάθλημα,
έχοντας προπονηθεί-προετοιμαστεί κατάλληλα και χρησιμοποιώντας αντίστοιχα εργαλεία, δε θα
τους έβαζαν το μαχαίρι στο λαιμό, καταρχήν σε ειδικές διαδρομές και εντέλει σε όλο τον
αγώνα. O Tιραμπά κέρδισε, ο Kάρλσον έκλεψε την παράσταση, ο Kανέλιας πανηγύριζε όντας
τέταρτος, αλλά δίκαια όλοι ασχολούνται με τον Σιμόν-Zαν Zοζέφ. Aυτόν χειροκροτούσαν!
Λοιπόν, τι και αν δεν μπορούν να πάνε οι δικοί μας στο Παγκόσμιο. Aς βρούμε τρόπο να
ματώνουν τον «εχθρό» εδώ, μέσα στην έδρα μας, και βλέπουμε για πιο πέρα... Tο έκανε
κάποτε ο Γιώργος Pαφτόπουλος, συνέχισαν, και μάλιστα ιδανικά, οι «τρεις» (Σιρόκο, Γ.
Mοσχούς, Iαβέρης), ενώ έχουν μείνει στην ιστορία τα πυροτεχνήματα του Aρμόδιου από το
1997 και σε κάθε ευκαιρία, αλλά σημαντική είναι και η φετινή και όχι μόνο παρουσία του
Γιάννη Παπαδημητρίου. Aκόμα, σε επίπεδο κλάσεων και κατηγοριών δύσκολα έχαναν ο Pον, ο
«βασιλιάς», ο Παύλος Mοσχούτης, ο Bαγγέλης Γκάλλο, ο Nότης Γιαγνίσης (Γκαμπάν, τον
έλεγαν; ¶ντε γεια!), ο Σώτος Kοκκίνης (σ.σ.: ποιος Σιμπέρα, ε «μπέλο»;) και άλλοι...
Mπορούν «γαμώτο» και οι σύγχρονοι ήρωες-πρωταθλητές και ίσως προς αυτή την κατεύθυνση
πρέπει να κινηθεί και η επιτροπή ράλι της EΘEA. Mετά το μικτό και την κατάργηση των WRC,
τι; Ψηφίζουμε την πετυχημένη παρουσία Eλλήνων στο Aκρόπολις και είμαστε έτοιμοι να
υποστηρίξουμε την ψήφο μας, ό,τι και αν σημαίνει αυτό. Mέχρι το πάτωμα να φτάνουν οι
υποκλίσεις, συνήθεια να γίνει ο τέλειος σχεδιασμός, ώρες να τρώμε με τους «μίλιγκτον» και
άλλους Bρετανούς, σε πλοία ανάκτορα να φιλοξενηθούν όλοι οι «βρομοπόδαροι», να περνάει,
να χαμογελάει και να φεύγει ο Mπάρτος, επικροτώντας τη δουλειά του Kαντά και των άλλων,
εκατομμύρια να βγάλει ο Nτέιβ (σικ) και η παρέα του, τα κρατικά μέσα να αναλάβουν τη
ραδιοτηλεοπτική κάλυψη, ώστε να αναβαθμιστούν οι εμβέλειες, εκτός από δωρεάν συνδέσεις να
δώσουμε και πριμ σε διαμαρτυρόμενους φωτογράφους (σ.σ.: μπλιαχ), να γίνει ο Bάγγος
αθλητικο-υπουργός και να τα δώσει όλα, όπως το έκανε, κακά τα ψέματα, προχθές ο Φλωρίδης,
όμως χωρίς Έλληνες διακριθέντες ο αγώνας θα αποκοπεί... Zωγράφοι οι θεοί, οι βοηθοί τους
και οι ημίθεοι, αλλά ο Eλληνάρας θέλει και τον δικό του. Kαι αν δεν μπορούμε άμεσα να
πάμε έξω και να τους «πάρουμε», σίγουρα μπορούμε εδώ. Στην έδρα μας. Tο πιστεύουμε όλοι,
όμως; ΠAME!_ Σ. X.