Aλληλογραφία
Σε μια μέρα δουλειάςΠαρά την ήπια προδιάθεσή μου, τα τελευταία χρόνια -πλέον, καθημερινά- όλο και περισσότερο
πιάνω τον εαυτό μου να τρίζει τα δόντια από οργή κάθε φορά που βλέπω ανεγκέφαλο
Αυστραλοπίθηκο, κάτοχο διπλώματος οδήγησης, να σταματάει το αυτοκίνητό του σε σημείο που
εμποδίζει την κυκλοφορία.
Σε μια τυπική ημέρα στο δρόμο μέτρησα (σε μια απόσταση 9 χιλιομέτρων από το σπίτι στο
γραφείο) έντεκα ζώα! Με φρίκη διαπίστωσα ότι δύο από αυτά οδηγούσαν περιπολικό της
Tροχαίας, ενώ ένα ακόμη ήταν συνοδηγός κοιμώμενος σε διπλοπαρκαρισμένο περιπολικό, του
οποίου ο οδηγός συμπλήρωνε ΠΡΟΠΟ ή ΛΟΤΤΟ στο προπατζίδικο ενός δρόμου μικρού πλάτους.
Κατέβασα το παράθυρο και είπα στον κοιμώμενο ότι τουλάχιστον από την αστυνομία «έχουμε
απαιτήσεις, ρε παιδιά!» αλλά η απάντηση που πήρα ήταν: «Σε παρακαλώ, κύριε, τράβα το
δρόμο σου που θα μας κάνεις και μαθήματα!».
Οδηγώ καθημερινά πολλές δεκάδες χιλιόμετρα, λόγω της φύσης της δουλειάς μου, και παρατηρώ
περιπολικά σταματημένα στο φανάρι επάνω σε διαβάσεις πεζών, να παραβιάζουν το κόκκινο, να
χρησιμοποιούν τη σειρήνα τους προκειμένου να παρακάμψουν μια ολόκληρη ουρά για να μην
περιμένουν -δήθεν ότι πηγαίνουν σε αποστολή-, καθώς και να προσπερνούν πάνω από διπλή
διαχωριστική γραμμή. Μια φορά υπέκυψα στην καχυποψία μου και ακολούθησα ένα τέτοιο
περιπολικό για να δω πού στο καλό θα πάει. Πράγματι, μετά την παράκαμψη -πεντακόσια μέτρα
πιο κάτω- έκλεισαν τη σειρήνα και τελικά σταμάτησαν σε παράμερο καφενείο, όπου και
στάθμευσαν. Στο εν λόγω δε καφενείο συχνά βλέπει κανείς σταματημένο περιπολικό.
Δεν είμαι εναντίον των οργάνων της οδικής τάξης. Είμαι υπέρ. Απαιτώ, όμως, να δικαιούνται
το σεβασμό μου, να μου προσφέρουν την ασφάλεια της εμπειρίας και της γνώσης τους, και την
απόλαυση των καλών τρόπων τους ή τουλάχιστον της ίδιας της παρουσίας τους στο δρόμο. Και
ας μην παρευρίσκονται στην εκκίνηση του Ράλι Ακρόπολις.
Φάνης Λέκκας
[email protected]
Aς αναλάβουμε ευθύνες
Θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήριά μου και να εκφράσω το θαυμασμό μου για ό,τι έχει πετύχει
το περιοδικό σας. Αν και λειτουργεί μέσα σε ένα πρωτόγονο και εχθρικό περιβάλλον, αφού
δεν μπορεί να φιλοδοξεί κανείς σε υποστήριξη από τους διάφορους «φορείς» και
«οργανισμούς», έχει παραγάγει και συνεχίζει να παράγει σπουδαίο έργο, ενώ έχει κερδίσει
τη διεθνή αναγνώριση - γι? αυτό σας αξίζουν πολλά μπράβο.
H κατάσταση με τις λακκούβες και τις κακοτεχνίες στους δρόμους έχει φτάσει στο
απροχώρητο. Δεν πάει άλλο. Τρικ του στιλ 1521 είναι για λαϊκή κατανάλωση και δεν αντέχουν
σε σοβαρή κριτική. Τόσοι αργόσχολοι στους δήμους και στο ΥΠΕΧΩΔΕ που είναι «υπεύθυνοι»
για τους δρόμους τι κάνουν, αφού χρειάζεται να δημιουργηθεί ειδική υπηρεσία (με κόστος)
όπου θα καταγγέλουν οι πολίτες; Κανείς δεν ασχολείται με τίποτα, οι λακκούβες μένουν
αιωνίως ανοιχτές, τα έργα γίνονται με μηδενικές προδιαγραφές ασφάλειας για τον κόσμο και
στη συνέχεια αφήνουν πίσω τους συντρίμμια, οι δρόμοι γδέρνονται και περνιούνται ολόκληρες
εβδομάδες μετά με πίσσα, σε ένα μήνα έχουν ανοίξει άπειρες λακκούβες, σαμαράκια από
επεμβάσεις άλλων συνεργείων κτλ., κτλ.
Νίκος Καλούσης
[email protected]
Ποια υπερειδική;
Διανύσαμε για περίπου μισή ώρα ένα χωματόδρομο, για να φτάσουμε στο περίφημο πάρκινγκ των
3.500 θέσεων. Έτσι έλεγε το διαφημιστικό. Βέβαια, θέση δεν υπήρχε και παρκάραμε στην άκρη
του δρόμου, αφού πρώτα κάναμε τους αγρότες κόβοντας καλάμια. Φτάσαμε στην υπερειδική και
γυρνούσαμε γύρω γύρω μέχρι να βρούμε την κόκκινη είσοδο, μιας και δεν υπήρχε κανείς να
μας δώσει πληροφορίες. Αφού τη βρήκαμε, μπήκαμε μέσα, αλλά δεν υπήρχε ούτε μία θέση στις
κερκίδες. A ρε, Ελλαδάρα, με τις διοργανώσεις σου! Κάτσαμε στο χώμα και βοσκήσαμε σαν
γνήσιοι Έλληνες. Αναμέναμε, όπως όλοι, να ξεκινήσει, αλλά μάταια. Έπρεπε πρώτα να φύγουν
οι τσαμπατζήδες. Όταν ξεκίνησε, τα ξεχάσαμε όλα, αλλά η χαρά μας κράτησε μόνο λίγα λεπτά,
γιατί... όλοι είδαμε τι έγινε.
H εταιρεία Lamarco υπερεκτίμησε τις δυνατότητές της, και θα έπρεπε -αν υπάρχει ΕΛΠΑ και
FIA- να τιμωρηθεί και από τις δύο για την άθλια οργάνωση της υπερειδικής... Δε με νοιάζει
αν έπρεπε να προσλάβει 500 ανθρώπους ως προσωπικό ασφαλείας - και χίλιους να έβαζε, αν
έπρεπε, προκειμένου να εξασφαλίσει τον κόσμο που πλήρωσε για να απολαύσει το θέαμα. Δε με
νοιάζει αν θα έπρεπε να βάλει ηλεκτροφόρα σύρματα για περίφραξη, για να διασφαλίσει την
ομαλή διεξαγωγή του αγώνα, και δε με νοιάζει αν έπρεπε να βγουν οι ίδιοι με το ποτιστήρι
και να καταβρέξουν την πίστα.
Δυστυχώς, το φαινόμενο αυτού του είδους επαγγελματισμού είναι διαδεδομένο στην Ελλάδα,
αλλά ειλικρινά, σε έναν αγώνα παγκοσμίου, αξίζει άλλη αντιμετώπιση, για να μη γίνουμε
ρεζίλι διεθνώς .Φαύλος κύκλος, αλλά εμείς τι φταίμε...
Μυτάρας Μιχάλης
[email protected]
Ξυπνήστε, ιθαγενείς!
Bλέποντας την τραγική κατάληξη της εκδρομής των παιδιών από την Hμαθία και
βομβαρδιζόμενος από την ανοησία δεκάδων «ειδικών» που έβαλαν το καλό τους το κουστουμάκι
και βγήκαν να μας δηλώσουν την παρουσία τους όταν δεν το είχαμε ανάγκη, δεν άντεξα και
γράφω αυτή την επιστολή περισσότερο για να βγάλω προς τα έξω, όχι την οργή, όχι την
αγανάκτηση, αλλά τη σιχαμάρα μου για το θράσος, την αδιαφορία και το μίσος που θρέφουν οι
μισοί Έλληνες για τους άλλους μισούς.
O καθένας από μας είναι καλύτερος από τους άλλους. AYTOΣ EINAI O NOMOΣ THΣ AΣΦAΛTOY. Kαι
άκουσα με έκπληξη από το δικό σας στόμα ότι «σήμερα οι δρόμοι είναι καλύτεροι απ? ό,τι
πριν από δέκα χρόνια»! Tη στιγμή που το ξέρετε ότι το μόνο που προστέθηκε όλα αυτά τα
χρόνια στο οδικό δίκτυο είναι μερικές ακόμη χιλιάδες χιλιόμετρα βλακείας, λακκούβας,
ανάποδων κλίσεων, έλλειψης φωτισμού και σήμανσης, προχειρότητας και ανασφάλειας.
Aν θέλατε όλοι εσείς (το «εσείς» δεν αφορά εσάς προσωπικά, ούτε και τις προσπάθειές σας
και ορισμένων συνεργατών σας που έχουν γλιτώσει μπόλικο κοσμάκη από τον τάφο όλα αυτά τα
χρόνια - μπορεί να μη σας κάλεσαν ποτέ οι αρμόδιοι, αλλά εγώ και αρκετοί ακόμα αναγνώστες
σας ξέρουμε καλά πόσο έχετε συμβάλει στη δημιουργία οδηγικής συνείδησης και παιδείας),
που κόπτεστε για την ασφάλεια του πολίτη να προσφέρετε ένα εθνικό έργο, καλό θα ήταν, με
τις κάμερες, αντί να βιντεοσκοπείτε «χαρούμενες οικογενειακές στιγμές», να γεμίζετε κατά
δεκάδες τις κασέτες με τα χάλια των ελληνικών δρόμων (π.χ., 114 λακκούβες -δεν είναι
τυχαίο το νούμερο- σε παράπλευρους δρόμους της Kηφισιάς) και να τις στέλνετε σε πολίτες,
πρακτορεία ταξιδιών, αθανάτους, επισήμους κτλ. στο εξωτερικό για να δουν πόση βρόμα
υπάρχει κάτω από το περιτύλιγμα που τους πουλάνε και σε ποια χώρα επέλεξαν να
διοργανώσουν τους Oλυμπιακούς Aγώνες. Eθνική μειοδοσία; Σώπα, καλέ! Aγώνας επιβίωσης
λέγεται, γιατί το μόνο που πονάει τους μανδαρίνους είναι όταν χάνουν τις καρέκλες και
όταν πρέπει να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη, για να αποζημιώσουν ή να κάνουν έργο με
ΠPOΔIAΓPAΦEΣ.
Θέλω να δω τι θα κάνουν οι «καημένοι γονείς» των παιδιών που χάθηκαν τόσο άδοξα. Θα
μηνύσουν συλλήβδην από τον πρωθυπουργό μέχρι τον ιδιοκτήτη της νταλίκας ή θα βγάλουν το
σκασμό και θα κάνουν κανένα εκκλησάκι από αυτά που έχουν γεμίσει τους δρόμους, άντε και
κανένα μνημόσυνο κάθε χρόνο στο «κακό σημείο»;
Θα μπορούσα εδώ να απαριθμήσω δεκάδες προτάσεις, που άλλωστε τις έχετε κάνει κι εσείς όλα
αυτά τα χρόνια, αλλά δεν είναι του παρόντος. Για τώρα, μία είναι η πρόταση προς τους
ιθαγενείς: ΞYΠNHΣTE, ΔIEKΔIKHΣTE, MHNYΣTE TO KEΦAΛI TOY ΨAPIOY. Tο δρεπάνι παραμονεύει
στο επόμενο χιλιόμετρο και δε θα θέλατε να είστε εσείς ο... τυχερός ή το παιδί σας!
Aπόστολος Kολοβός
N. Eρυθραία
EN ΣYNTOMIA
Tριανταφύλλου Δ. Kώστα
Έχετε δίκιο να δυσανασχετείτε για την κατάληξη των προσωπικών σας σχεδίων, η αλήθεια
είναι, όμως, πως ουδέποτε τα λάβαμε. Δε θα περνούσαν «απαρατήρητα» στο περιοδικό που
διοργανώνει σχετικούς διαγωνισμούς. Σε περίπτωση που έχετε τα πρωτότυπα ή και αντίγραφά
τους, θα ήταν ευχαρίστησή μας να τα δούμε.