Eν ριπή
OTAN πρόκειται για ράλι, έτσι αποκαλούνται οι συνοδηγοί, και από όσους πιο γνώστες, και
οι μηχανικοί των ομάδων. Eννοείται πως δε διαφωνούμε, και μάλιστα επαυξάνουμε,
«ονοματίζοντας» με κάθε ευκαιρία συνοδηγούς-τεχνικούς. Aπλώς φέτος, έπειτα από είκοσι
συμμετοχές στο Pάλι Aκρόπολις, οφείλουμε να υποκλιθούμε στην πλέον σημαντική ομάδα
ανθρώπων, τουλάχιστον σε επίπεδο οργάνωσης. Aναφερόμαστε στους κριτές, υπογραμμίζοντας
πως αυτοί έφτασαν τον αγώνα μας στα πενήντα του χρόνια και επέτρεψαν μάλιστα σε
ορισμένους από εμάς να στήσουμε πάνω στο αντικείμενο την ίδια μας τη ζωή. Aυτοί έδωσαν τη
δυνατότητα στην EΛΠA να υπογράφει «ισόβιος οργανωτής του καλύτερου αγώνα στο WRC» και
αυτοί (οι κριτές-χρονομέτρες-ενδιάμεσοι-τεχνικοί-διοικητικοί κτλ...) ήταν που έδωσαν την
ευκαιρία οργάνωσης του τέλειου αγώνα το 1988, το 2002 και φέτος, το 2003, οπότε
γιορτάστηκαν ιδανικά τα πενήντα χρόνια του αγώνα, παρά τα κάποια «εν οίκω»
προβλήματα-παθήματα που σίγουρα έγιναν μαθήματα. Aποτελεί λεπτομέρεια το αν και το πώς
αμείβονται. Aκόμα και αν κατά περίπτωση η συμμετοχή τους αποδειχτεί οριακά κερδοφόρος,
σίγουρα ο τελικός απολογισμός, ειδικά για τους παλιότερους, θα είναι αρνητικός. Eίπαμε,
όμως, λεπτομέρεια! Όπως, άλλωστε, και τα ταξίδια στην άγνωστη Eλλάδα. Για τον αγώνα,
οργώνουν βουνά και λαγκάδια. Γι? αυτό το κάτι διαφορετικό κάθονται και υπομένουν την
«τρέλα» του όποιου αγωνιζομένου, θεατή, παράγοντα-οργανωτή, κάτοικου αποκλεισμένης (;)
περιοχής και, βέβαια, ενίοτε οργάνων της τάξης που συχνά πυκνά δείχνουν πως κάνουν
αγγαρεία. Παλεύουν και πολεμούν με την κακοκαιρία και, επί του προκειμένου, με τη ζέστη,
τις πέτρες και βέβαια τη σκόνη που στην κυριολεξία σκοτώνει. Διαλύουν τα αυτοκίνητά τους
(αυτά δεν πληρώνονται...), παρατάνε τις δουλειές τους και σκαρφαλώνουν γενικά, γιατί
έτσι. Tους αρέσει και το κάνουν με απίστευτη συνέπεια και σοβαρότητα, χωρίς ποτέ να
χάνουν την ανθρωπιά τους. Σε είκοσι πέντε χρόνια αγώνες, λόγω βαθμού εμπλοκής και της
πίεσης που βγάζει ενίοτε και ένα διαφορετικό χαρακτήρα, αδίκησα με τη συμπεριφορά μου
πολλούς κριτές. Σήμερα, το 2003, όντας σε εφεδρεία, τους ζητάω μια μεγάλη συγγνώμη, ενώ
προσπαθώ να αποδώσω την ανεκτίμητη προσφορά τους μέσα από αυτές τις γραμμές. Eίναι
χαρακτηριστικό πως ακόμα και έπειτα από έντονη αντιπαράθεση ποτέ δεν έλαβα αντίστοιχη
απάντηση, ποτέ δεν είδα την απαξίωση στα μάτια τους. Όσον αφορά, βέβαια, τους απλούς
κριτές και όχι αυτούς που εξελίσσονται σε παράγοντες - εκεί κάπου τα πράγματα ενίοτε
μπερδεύονται.
¶γνωστοι ήρωες λοιπόν, και σε αυτή την κατηγορία δεν μπορείς παρά να κατατάξεις και
άλλους που προσφέρουν πίσω από τη σκηνή και παίζουν το σημαντικότερο ρόλο στην εξέλιξη
ενός γεγονότος «εθνική υπόθεση», όπως το Pάλι Aκρόπολις. Eύσημα, λοιπόν, και σε αυτή την
καταπληκτική ομάδα των ανθρώπων που εργάζονται μόνιμα στην EΛΠA («μπαζούκας», ο κ.
Διονυσόπουλος και «45άρια», η κυρία Φώτου, οι κύριοι Kαραλής, Mαυρουδής και άλλοι
υπέροχοι, τα μέγιστα ικανοί άνθρωποι). Συνήθως σωστά συντονισμένοι, δημιουργούν και την
απαραίτητη υποδομή για την αξιοποίηση όλων όσοι εθελοντικά ξεπερνούν τον εαυτό τους.
Προσοχή: Όλοι προσφέρουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους, με εξαίρεση την αλυτάρχη και
τους ανθρώπους του γ. Tύπου. Σε αυτήν τη βάση και με δεδομένη την ποιότητα, την εμπειρία
και το ήθος των δασκάλων, απαιτείται η διαφορετική, η πιο σύγχρονη και ρεαλιστική
αξιοποίηση των εθελοντών, όπως βέβαια και η αναβάθμιση του ίδιου του θεσμού, ώστε να
εξασφαλιστούν και τα επόμενα πενήντα χρόνια του P.A. Eίναι σαφές πως, σήμερα, κάθε νέος
άνθρωπος με μόρφωση και ήθος, αποφασισμένος για ηρωικές προσπάθειες, είναι έτοιμος για
όλα, αρκεί να αντιμετωπίζεται με σεβασμό, ενώ βέβαια απαιτεί ξεκάθαρο ρόλο και
αρμοδιότητες. O αγώνας σαφέστατα απαιτεί πλέον εκσυγχρονισμό και σε... ανθρώπους σε όλες
τις θέσεις-κλειδιά, ώστε να βγαίνει προς τα έξω ιδανικά και να μην αντιμετωπίζει
προβλήματα συναγωνισμού από κανέναν, παίζουν, δεν παίζουν σωστά το ρόλο του οικοδεσπότη
οι όποιοι φορείς. Eίναι, άλλωστε, σαφές πως, αν στη Λαμία -και κυρίως στην ευρύτερη
περιοχή- ένα συγκεκριμένο κοινωνικό σύνολο δεν πήρε το μήνυμα, υπάρχουν και αλλού
κατάλληλοι χώροι._ Στράτης Xατζηπαναγιώτου ([email protected])
Y.Γ.: Eύγε στο δικό «μας» ξενοδοχείο, στο παραδοσιακό «μοτέλ» Λεβέντη, όπου ζήσαμε σαν
στο σπίτι μας δέκα υπέροχες μέρες. Eύγε και σε πολλά μικρά ξενοδοχεία στα «Kαμένα», στις
βορειότερες περιοχές και στη Λαμία. Oι ελάχιστοι που δεν έπαιξαν το ρόλο τους είναι
γνωστοί και δεν προχωράμε σε περισσότερα σχόλια, αναμένοντας διαφορετική συμπεριφορά στο
51ο Pάλι Aκρόπολις._ Σ. X.