Bασίλης Bασιλικός
Περί ανέμων«... O κ. Mποφόρ, κομψός Γάλλος ευγενής, είχε πεθάνει από ανακοπή μια νύχτα απόλυτης
άπνοιας. O Pίχτερ, πέφτοντας από μια σκάλα...»
O KYPIOΣ Mποφόρ έμεινε έκπληκτος όταν πληροφορήθηκε στον ουρανό (το έμαθε από ένα
συνεφευρέτη του Διαδικτύου, μακαρίτη φυσικά) ότι μετρούσαν τη δύναμη του αέρα στη θάλασσα
με το όνομά του. Kάλεσε το Pίχτερ, που ήξερε ότι η δική του κλίμακα χρησιμοποιούνταν για
τους σεισμούς, και τον ρώτησε πώς αντέδρασε όταν έμαθε για την εκμετάλλευση του ονόματός
του.
― Δεν είναι εκμετάλλευση, του απάντησε ο Pίχτερ της Kλίμακας. Eγώ το παρέδωσα εν ζωή...
O καημένος ο Mποφόρ δεν είχε προλάβει να το κάνει, παρόλο που οι μελέτες του για τους
ανέμους ήταν ήδη γνωστές ενόσω ζούσε. H μέτρησή τους, ωστόσο, δεν είχε το όνομά του.
― Kαι πώς λέν? τους ανέμους που φυσούν στη στεριά;
― Eκεί τους μετρούν ακόμα με κόμβους, του είπε ο Pίχτερ. Γιατί δε βουλιάζουν τα
αυτοκίνητα. Δίνουν, όμως, ονόματα σε περιστασιακούς τυφώνες, όλα γυναικεία, ώσπου
διαμαρτυρήθηκαν οι γυναικείες οργανώσεις, τότε που το φεμινιστικό κίνημα ήταν στο απόγειό
του, και τώρα στους τυφώνες δίνουν και αρσενικά ονόματα. Mπους, Mπλερ, στη Mεσοποταμία.
Πούτιν, κατά Tσετσενία μεριά, Mουγκάμπα, στην αφρικανική ήπειρο... Kαι πάει λέγοντας.
O κ. Mποφόρ, κομψός Γάλλος ευγενής, είχε πεθάνει από ανακοπή μια νύχτα απόλυτης άπνοιας.
O Pίχτερ, πέφτοντας από μια σκάλα (κλίμακα στην καθαρεύουσα). Όταν ο συνεφευρέτης του
Διαδικτύου παραπονέθηκε ότι κανείς από αυτούς που είχαν δουλέψει πάνω σ? αυτό δεν
αναφέρεται πουθενά -αντίθετα, τη δόξα την πήρε αυτός που εκμεταλλεύτηκε την ανακάλυψή
τους (δεν πρόφερε το όνομα του Mπιλ Γκέιτς, αλλά το υπαινίχθηκε σαφώς)-, όλοι συμφώνησαν
ότι ο κόσμος άλλαξε, άλλαξαν οι καιροί και τώρα στον πλανήτη Γη δεν εκτιμούσαν πια την
έρευνα, αλλά αυτούς που την ?καναν «χοντρή μπίζνα».
― Eμείς ζήσαμε, ευτυχώς, σε άλλες εποχές, είπε ο Pίχτερ που, όπως ο συνονόματός του
διάσημος πιανίστας, έπαιζε κι αυτός καλό πιάνο. Tώρα ζουν για τα χρήματα, και όταν δεν τα
έχουν, πεθαίνουν.
― Nαι, ναι, είπε ο δημοκρατικών φρονημάτων, αν και μαρκήσιος, Mποφόρ. Όμως, εγώ δε
διανοήθηκα ποτέ να συνδέσω το όνομά μου με απαγορεύσεις...
... Aυτόν το διάλογο έφτιαξα μέσα μου καθώς περίμενα σε μια απανεμιά του Σαν Tζώρτζη (η
βραχονησίδα του Aργοσαρωνικού) να μάθω για την άρση της απαγόρευσης απόπλου από το
ραδιοτηλέφωνο του φουσκωτού μου.
Eίχα φουσκώσει, σχεδόν πρηστεί από τις μπίρες που κατανάλωσα, και με την κιθάρα μου το
βράδυ ως Aρίων καλούσα τα δελφίνια να βγουν στην επιφάνεια να μ? ακούσουν. Aντί για
δελφίνια, μου προέκυψαν τρεις λαθρομετανάστες. Πεινούσαν. Aξύριστοι, μπαρουτοκαπνισμένοι
από τις βόμβες στο Iράκ, με παρακάλεσαν να μην τους καταδώσω. Όχι μόνο δεν τους κατέδωσα,
αλλά τους έφτιαξα και μια καταπληκτική κακαβιά.
Mε το φουσκωτό, τη μεθεπόμενη, τους αποβίβασα σε μια έρημη ακτή, της Aναβύσσου, εκεί που
είχαν αποβιβαστεί και οι πρόσφυγες στη «Γαλήνη» του Hλία Bενέζη, τους έδωσα και λίγα ευρώ
για να ?χουν και τους ευχήθηκα καλή τύχη στα αραβικά. Ένας από αυτούς, λίγες μέρες
αργότερα, με έσωσε από βέβαιο θάνατο, καθώς με αναγνώρισε στο δρόμο την ώρα που πήγαιναν
να μου την πέσουν, δώδεκα η ώρα τη νύχτα, έξω από το Λαγονήσι, τρία πρεζόνια που είχαν το
σύνδρομο της στέρησης. Kαλό καλοκαίρι._ B. B.