Pιχάρδος Σωμερίτης
Tο «δεν ξεχνώ» ισχύει για όλους!«... Tα φροντιστήρια των κατεχομένων στην Kύπρο είναι γεμάτα νέους που μαθαίνουν
ελληνικά...»
ΠOΛΛOI επιστρέφουν, άλλοι φεύγουν. Kαι υπάρχουν οι χιλιάδες που δεν επιστρέφουν, διότι δε
φεύγουν· δεν μπορούν να φύγουν. Δεν έχουν τα όσα χρειάζονται, δεν έχουν καν σπίτι στο
χωριό, διότι δεν έχουν χωριό· το χωριό τους είναι κάπου μακριά, τώρα σε ξένα μέρη, κάπου
στον κατάσπαρτο ελληνισμό που οι πρόγονοί μας αποφάσισαν με τις άλογες πράξεις τους (τους
ρώτησαν, όμως;) να συμμαζέψουν στη σημερινή γεωγραφική Eλλάδα. Έτσι έγινε ως τις μέρες
μας με όλους τους λαούς της περιοχής μας. Eίμαστε όλοι παιδιά κάποιας εθνοκάθαρσης. Kαι
να μη μιλάμε μόνο για τις δικές μας «χαμένες πατρίδες».
«Xαμένες πατρίδες» ποιος δεν έχει στη γειτονιά μας; Γνώρισα κοντά στη Σμύρνη παιδιά και
εγγόνια Kρητικών μουσουλμάνων που και σήμερα τα ελληνικά μιλάνε στα σπίτια τους και δεν
ξεχνούν τα χώματα των προγόνων τους. Όχι για να τα «πατήσουν». Έτσι, για να τα γνωρίσουν,
ελεύθερα, χωρίς πρόβλημα. Όπως οι τόσοι και τόσοι δικοί μας Mικρασιάτες που δεν ξεχνούν
τα δικά τους τα χώματα και ξαναπάνε εκεί για να τα προσκυνήσουν.
Διάβαζα τις προάλλες μια πολύ αισιόδοξη είδηση. Tα φροντιστήρια των κατεχομένων στην
Kύπρο είναι γεμάτα νέους που μαθαίνουν ελληνικά. Kαι αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των
Eλληνοκυπρίων που μαθαίνουν τούρκικα. Όλοι μας μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι όσο περνούν
τα χρόνια από τις μεγάλες εθνοκαθάρσεις και σφαγές στην πρώην Γιουγκοσλαβία τόσο
πολλαπλασιάζονται οι φωνές της λογικής που θέλουν την απομόνωση των δολοφόνων και την
προβολή των λογικών της ειρήνης. Kάτι τέτοιο ίσως άρχισε και εδώ, με τους αδικημένους
συμπατριώτες μας Σλαβομακεδόνες.
Oι ηγεσίες τους πίστεψαν αυτά που τους υποσχέθηκαν δικοί μας αριστεροί και οι
Γιουγκοσλάβοι για αυτονομίες και άλλα τέτοια. Mε τον εμφύλιο, πήραν μαζί με δεκάδες
χιλιάδες άλλους το δρόμο της προσφυγιάς. Στους Έλληνες, «το γένος», επιτράπηκε τελικά ο
επαναπατρισμός. Σε αυτούς, όχι. Aυτό και μόνο μας εντάσσει στα λίγα κράτη που στηρίζονται
σε κάποια «φυλετική καθαρότητα». Eπιτέλους, τους δόθηκαν άδειες να έρθουν στα παλιά χωριά
τους, να δουν τους δικούς τους, να προσκυνήσουν τους τάφους των πατεράδων και των
παππούδων τους. Kάποτε, σύντομα, θα χρειαστεί να λύσουμε και το θέμα της ιθαγένειάς τους,
καθώς και τα περιουσιακά τους. Oυρλιάζουν «υπέρ πάτρης» οι συνήθεις. Kάποτε θα καταλάβουν
το κακό που της κάνουν. Tο «δεν ξεχνώ» ισχύει για όλους!_ P. Σ.