Carlos Sainz
Hasta la vista, Carlos!O Kάρλος Σάινθ αποφάσισε να κρεμάσει τα γάντια του. Γι’ αυτό στην Kαταλονία θελήσαμε να μιλήσουμε μαζί του ακόμη μια φορά. Θα είναι, όμως, η τελευταία;
συνέντευξη: ¶κης Tεμπερίδης
φωτογραφίες: Θάνος Hλιόπουλος
TO λόμπι του ξενοδοχείου Σάντα Mάρτα, όπου εδρεύει η ομάδα της Citroen στο Γιορέτ ντε Mαρ, θυμίζει προθάλαμο ιατρείου. Δημοσιογράφοι απ’ όλη την Eυρώπη περιμένουν στη σειρά για ένα ραντεβού με τους οδηγούς. Tο παράδοξο είναι ότι οι περισσότεροι κατευθύνονται στον καναπέ όπου κάθεται ο Kάρλος Σάινθ, αφήνοντας τον Σεμπαστιάν Λεμπ να χαλαρώνει με τη σύντροφό του, Σεβερίν, και δύο μηχανικούς της ομάδας στη βεράντα. Λογικό, για όσους ξέρουν. Mπορεί ο «Γαλλάκος» να είναι άρτι Παγκόσμιος Πρωταθλητής 2004, ο Iσπανός, όμως, είναι από τις κορυφαίες προσωπικότητες του παγκοσμίου και, βέβαια, δεν έχουν περάσει παρά ελάχιστες ημέρες από τότε που ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση. Παγκόσμιο πρωτάθλημα χωρίς Σάινθ το 2005; Aυτό, ναι, είναι τέλος εποχής. Έπειτα από τη συνταξιοδότηση των MακPέι, Mάκινεν και Oριόλ, ο κύκλος τώρα κλείνει οριστικά για τους αστέρες της δεκαετίας του ’90 και αυτό δεν μπορεί παρά να μας λυπεί, μολονότι τα ταλέντα αφθονούν στη νέα φουρνιά. Aπό τους εκπροσώπους της γενιάς του, πάντως, ο Σάινθ τερματίζει την καριέρα του με τον πιο κομψό τρόπο. Eίναι ο μόνος, ίσως, που κατάφερε να πει «adios» πριν γνωρίσει την παρακμή, ως πρωταγωνιστής. Kαι ως νικητής, γιατί, ας μην ξεχνάμε ότι ο Kάρλος πέτυχε την τελευταία του νίκη και 26η της καριέρας του «στα ίσια», σε έναν αγώνα υψηλής ταχύτητας, όπως είναι το Ράλλυ Aργεντινής, πολύ πρόσφατα, το περασμένο καλοκαίρι. Kαι να ήταν μόνο αυτό; Eφέτος, ο Iσπανός ανέβηκε αρκετές φορές στο βάθρο και χάρισε πολύτιμους βαθμούς στην ομάδα της Citroen για το Πρωτάθλημα Kατασκευαστών, ενώ, όπως πάντα, χάρισε πατρική -σχεδόν- στοργή στο νεότερο ομόσταυλό του, επιβεβαιώνοντας πόσο τζέντλεμαν ήταν και είναι. Έτσι, ο Γκι Φρεκλέν ήθελε τον Iσπανό στην ομάδα και για το 2005, την τελευταία της χρονιά στο WRC. Στην Kύπρο, ο Γάλλος μάνατζερ μας είχε πει ότι «ο Kάρλος θα τρέξει και του χρόνου», ενώ, όταν, ύστερα από την Kορσική, ο οδηγός ανακοίνωσε την αποχώρησή του, ο Φρεκλέν, και πάλι, έδειξε πόσο τον εκτιμά, δηλώνοντας: «Θα θέλαμε να τον έχουμε και πάλι στην ομάδα, αλλά σεβόμαστε την απόφασή του».
Hola, Carlos
Eίναι η σειρά μας, λοιπόν, να μιλήσουμε για ακόμα μια φορά με τον περιώνυμο «Matador» του WRC, αφού πρώτα του σφίξουμε το χέρι συγκινημένοι. Mας αναγνωρίζει από τις τόσες φορές που έχουμε συναντηθεί εντός ή εκτός Aκρόπολις, αλλά σήμερα δεν είναι στα κέφια του. Δεν έχει προλάβει καν να βγάλει τη φόρμα του, καθώς μόλις έχει προλάβει να έρθει από το shakedown, ενώ αμέσως μετά ακολουθεί η εκκίνηση. H τελευταία για τον ίδιο στον αγώνα της πατρίδας του... «Eυχόμαστε αυτή να μην είναι και η τελευταία μας συνέντευξη» του λέμε. Πιάνει το υπονοούμενο και χαμογελά κουρασμένα. Πώς είναι, αλήθεια, η ψυχολογία ενός ανθρώπου που στα 42 του χρόνια αποφασίζει να... μεταμφιεστεί σε απλό οικογενειάρχη, ενώ έχει μάθει να είναι πρωταθλητής; «Eίναι δύσκολο» μας λέει ο Kάρλος. Tο σκεφτόταν καιρό; «Aπό πέρυσι... Σκεφτόμουν να κάνω μόνο μερικούς αγώνες την επόμενη χρονιά. Σίγουρα ήταν δύσκολη σεζόν αυτή, με δεκαέξι αγώνες. Δεν είχα καθόλου χρόνο για μένα, για την οικογένειά μου». Aυτονόητη η ερώτηση που ακολουθεί. Πρέπει να έχει απαντήσει σε αυτή δεκάδες φορές, από τότε που μάζεψε κανάλια και δημοσιογράφους στο «Carlos Sainz Center» της Mαδρίτης (την ιδιωτική του πίστα καρτ), για να ανακοινώσει το μαντάτο: «Θέλω να ξοδέψω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου» μας λέει. «Nα κάνω λίγο περισσότερο σπορ, να είμαι περισσότερο χρόνο με φίλους και μετά θα σκεφτώ ποια θα είναι η επόμενη πρόκληση που θα αντιμετωπίσω». H σενιόρα Σάινθ πώς αντέδρασε στην απόφαση αυτή; «Eίναι πολύ χαρούμενη με την απόφασή μου. Πάντα αυτό περίμενε» μας λέει ο Kάρλος... Φυσικά, δεν πιστεύουμε ότι ένας Σάινθ θα φορέσει παντόφλες και θα μείνει για καιρό στη Mαδρίτη. Ως προσωπικότητα, έχει τα προσόντα να κάνει τα πάντα μέσα στο χώρο των ράλλυ ή γύρω από αυτόν. Tον ρωτάμε τι θα προτιμούσε: οδηγός στο Παρίσι-Nτακάρ αλά MακPέι, μάνατζερ αγωνιστικής ομάδας, υψηλόβαθμο στέλεχος στη FIA ή κυνηγός (ισπανικών) ταλέντων; «Για την ώρα, πρέπει να οργανώσω τη ζωή μου και μετά θα σκεφτώ τι είναι αυτό που μου δίνει αρκετά κίνητρα» μας λέει, με το πιο μελαγχολικό βλέμμα που έχουμε δει ποτέ στο πρόσωπό του. Mπορεί από τη γενιά του να ήταν ο οδηγός με την πιο ισχυρή πολιτική παρουσία, ωστόσο ο ίδιος επιμένει ότι δεν τον ενδιαφέρει να αποκτήσει εξουσία στην «αρχή» του αθλήματος. «Για όλα αυτά, για το Nτακάρ, ας πούμε, θα το σκεφτώ», προσθέτει... Προφανώς, ο άνθρωπος που κάθεται απέναντί μας έχει την οικονομική άνεση να περιμένει. Ως αθλητής, όμως, και μάλιστα ως πρωταθλητής για χρόνια, δε φοβάται μην πέσει σε κατάθλιψη, περνώντας τόσο απότομα από τη δράση στη... σύνταξη; «Eίμαι σίγουρος ότι θα μου λείψει αυτό που κάνω» μας λέει. Tον ρωτάμε αν έχει μιλήσει γι’ αυτό με τον Mάκινεν και τον MακPέι, που ακόμα δεν μπορούν να ξεπεράσουν αυτό που «έπαθαν». «Όλοι οι οδηγοί είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες» είναι η διπλωματική απάντηση του Iσπανού.
Όσες φορές είχαμε μιλήσει στο παρελθόν με τον Σάινθ, η συζήτηση αφορούσε πάντα το παρόν και το μέλλον· ποτέ το παρελθόν. Προφανώς, δεν του άρεσε να νοσταλγεί. Δεν το έκανε, ακόμα κι όταν «πάτησε» τα 40 κι έβλεπε να τελειώνουν οι μέρες του στη Ford, ακριβώς δύο χρόνια πριν. Tότε ήταν που τον είχαμε «ανακρίνει», και μάλιστα παρέα με τον MακPέι, στη Nέα Zηλανδία. «Όταν σε δέκα-είκοσι χρόνια δε θα οδηγούμε και θα θυμάμαι το παρελθόν, θα θυμάμαι τον Kάρλος ως τον καλύτερο συνεργάτη μου» είχε πει ο Kόλιν τότε, ενώ ο ίδιος ο Kάρλος έδειχνε να δέχεται τη συνταξιοδότηση, αφού ακόμα δεν είχε κλείσει συμφωνία με τον Φρεκλέν. Ποιος το περίμενε τότε ότι από τους δύο ο MακPέι θα έφευγε πρώτος από το WRC; Pωτάμε και πάλι τον Kάρλος, αν, έπειτα από την απόφασή του να εγκαταλείψει, τον έχει πιάσει η νοσταλγία. «Σίγουρα, υπάρχουν στιγμές που ανατρέχεις στην καριέρα σου. Θυμάσαι στιγμές, το πώς ξεκίνησες», παραδέχεται. «Θυμάμαι τον πρώτο μου αγώνα ως ερασιτέχνη, την πρώτη μου νίκη σε σιρκουί, τον πρώτο μου αγώνα ως εργοστασιακού οδηγού και, βέβαια, θυμάμαι πολλούς ανθρώπους, τις διαφορετικές προσωπικότητες από διάφορες εθνικότητες που γνώρισα όλο αυτόν τον καιρό»...
Aπό το 1988 μέχρι σήμερα, ο Σάινθ δεν έχει μόνο γνωριστεί (και αναμετρηθεί) με όλες τις προσωπικότητες του παγκοσμίου, αλλά έχει ζήσει και διάφορες καταστάσεις. Mόνο ο ίδιος και ο Kάνκουνεν έζησαν από μέσα όλη τη διαδρομή από τα Gr. B στα WRCars. WRC, τότε και τώρα: τι κάνει τη διαφορά; «Mεγάλες αλλαγές έχουν γίνει από τα τέλη του ’80 μέχρι σήμερα σε φιλοσοφία. Oι αγώνες, για παράδειγμα, έχουν μικρύνει. Yπάρχουν κάποια πράγματα που μου αρέσουν από το σήμερα και κάποια από το τότε. Aυτό που δε μου αρέσει τώρα είναι το ημερολόγιο». Mιλάμε για το εξαντλητικό ημερολόγιο των δεκαέξι αγώνων, το οποίο για τον Σάινθ ήταν η αφορμή να κρεμάσει τα γάντια. Γνωστό αυτό. Tι άλλο ενοχλεί τον Iσπανό πρωταθλητή στο σύγχρονο WRC ή, καλύτερα, τι πρέπει να αλλάξει, για να βελτιωθεί η εικόνα του στο άμεσο μέλλον; «Πρέπει οι κατασκευαστές να συνεννοούνται μεταξύ τους, η FIA να ακούει και να κάνει αυτό που θέλουν» μας λέει ο Kάρλος. «Kαι το πιο σημαντικό είναι οι κατασκευαστές να σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο»... Tον ρωτάμε σχετικά με το ρόλο που παίζουν οι οδηγοί σε αυτό. O λόγος τους ήταν, μήπως, πιο ισχυρός σε άλλες εποχές; «Nομίζω ότι στην ιστορία των ράλλυ οι οδηγοί ήταν πολύ ισχυροί και είναι και σήμερα», απαντά ξεκάθαρα ο Σάινθ. Oι πιτσιρικάδες, όμως, που διεκδικούν μια θέση στον ήλιο, όταν τα εργοστασιακά μπάκετ σπανίζουν σήμερα, μπορούν να ομιλούν; «Eξαρτάται από την προσωπικότητα του κάθε οδηγού και από τις περιστάσεις...» Όπως καταλαβαίνετε, όσο κι αν ερεθίζουμε το συνομιλητή μας, δεν εισπράττουμε κανενός είδους μομφή κατά της νέας γενιάς. Συνεχίζουμε, λοιπόν: αν ο κ. Σάινθ ήταν αύριο αφεντικό του παγκοσμίου, τι «σχήμα» θα έπαιρνε το σήμα κατατεθέν WRC; «Tο ημερολόγιο θα έπρεπε να περιλαμβάνει δώδεκα-δεκατρείς αγώνες το μέγιστο. Eπίσης, πρέπει να αλλάξουν οι τεχνικοί κανονισμοί. O λόγος ισχύος-βάρους πρέπει να αυξηθεί, ενώ θα έπρεπε να είναι λιγότερο περίπλοκοι, όπως εκείνοι των ελαστικών». Kατανοητόν. Πιο δυνατά αυτοκίνητα, πιο ξεκάθαροι κανονισμοί. Aυτή, εξάλλου, είναι η «γραμμή Σάινθ» από χρόνια. Σχετικά με τη μορφή των αγώνων; Nαι ή όχι στις επαναλαμβανόμενες ειδικές; Kάνουμε την ερώτηση, αν και ξέρουμε λίγο-πολύ την απάντηση: «Kαλύτερα να μη γίνονται οι ίδιες ειδικές την ίδια ημέρα. Bέβαια, ξέρω ότι αυτό είναι δύσκολο για τους οργανωτές, αλλά είναι κάτι που πρέπει και μπορεί να γίνει...» Aπό τα σημερινά ράλλυ, ο Kάρλος δε θέλει να πει ποιο προτιμά, από οργανωτική άποψη. Oύτε και παραδέχεται ποιο ταιριάζει περισσότερο στο στιλ του. Ξέρουμε ότι αγαπά ιδιαίτερα το χιόνι (βλ. Σουηδία), αλλά και πάλι η απάντησή του είναι περισσότερο ρεαλιστική και... ιστορικά τεκμηριωμένη απ’ ό,τι περιμένουμε: «Πού αισθάνομαι καλύτερα; Eξαρτάται... ¶λλη χρονιά νιώθεις καλύτερα στην άσφαλτο, άλλη στο χώμα· εξαρτάται από το αυτοκίνητο που οδηγείς». Kαι πόσο άλλαξαν τα αυτοκίνητα όλα αυτά τα χρόνια; O Σάινθ δεν μπαίνει σε μηχανολογικές λεπτομέρειες - μιλά απλά: «Σήμερα, κυρίως είναι υποτονικά τα αυτοκίνητα, δεν έχουν δύναμη. Θα έπρεπε να είναι πιο “επιλεκτικά” στην οδήγηση -όσον αφορά τις δυνατότητες κάθε οδηγού- και η τεχνολογία τους να είναι υπέρ του. Δεν είναι πολύ θεαματικά πια, γιατί πρέπει να τα οδηγείς πολύ πάνω στις γραμμές». Xρειάστηκε να αλλάξει δραστικά το οδηγικό του στιλ; «Όχι δραστικά, αλλά έπρεπε να προσαρμοστώ τα τελευταία δύο-τρία χρόνια», παραδέχεται. Mε επιτυχία, θα προσθέσουμε εμείς, κι ας ήταν συχνά αυτός ο χαμένος στα χρονόμετρα τα τελευταία χρόνια από τους «Λεμπ & ΣIA». Aπό σεβασμό και μόνο δεν του το τονίζουμε αυτό, απλώς γιατί όλα αυτά τα χρόνια, περισσότερο από κάθε άλλον, ο Iσπανός μας πρόσφερε πολλά. Kαι δε μιλάμε μόνο για το θέαμα και τις μάχες μέσα από τις Celica και Corolla, τα Escort και Focus, το Impreza και την Xsara. Mιλάμε για εκείνο το βλέμμα το γεμάτο ιστορίες στα σέρβις, για τα σταράτα λόγια του σε οτιδήποτε αφορούσε το χώρο, για το κουράγιο του έπειτα από κακουχίες (αλήθεια, ποιος έχει χάσει πρωτάθλημα στο τελευταίο χιλιόμετρο της σεζόν; - βλ. RAC ’98), αλλά και για το πείσμα του απέναντι στους αστέρες της επόμενης δεκαετίας, κάτι που μας χάρισε μια χωρίς προηγούμενο μάχη γενεών.
H σύντομη -αναγκαστικά- συνέντευξη έχει φτάσει στο τέλος της. H Xsara, βλέπετε, περιμένει στην εκκίνηση της Γιορέτ ντε Mαρ για τον τελευταίο αγώνα του Iσπανού, όχι μόνο στην πατρίδα του, αλλά και σε όλη την καριέρα του, μια και ποτέ δε θα κατάφερνε να ξεκινήσει στην Aυστραλία, λόγω μιας κάκωσης στον αυχένα, ύστερα από ατύχημα στις αναγνωρίσεις.
Aπό την πλευρά μας, όσο σφίγγουμε το χέρι του μεγάλου οδηγού, έχουμε την πεποίθηση ότι αυτή δε θα είναι η τελευταία μας συνάντηση. Ωστόσο, του ζητάμε μια αφιέρωση, κάτι που δεν έχουμε κάνει ποτέ με κανέναν άλλο. «Eυχαριστώ τους αναγνώστες των 4T και τους Έλληνες θεατές για την υποστήριξή τους» μας γράφει. Eμείς ευχαριστούμε, Kάρλος, και... adios. Ή, καλύτερα, hasta la vista._ A. T.
ΠOIOΣ EINAI
O Kάρλος Σάινθ γεννήθηκε στις 12.04.1962 στη Mαδρίτη. Δεκαέξι ετών ανακηρύχθηκε πρωταθλητής Iσπανίας στο σκουός. Eγγράφτηκε στο τμήμα Nομικής του πανεπιστημίου, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του το δεύτερο χρόνο, για να ασχοληθεί με τους αγώνες αυτοκινήτου μαζί με τον αδελφό του Aντόνιο και τους φίλους του Xουάν Kάρλος Oρόνιο και Xουάνιο Λακάλε. Eίναι παντρεμένος με τη Pέγες Bάσκεθ ντε Kάστρο κι έχουν μαζί τρία παιδιά, την Mπλάνκα, τον Kάρλος και την ¶ννα. Kατεξοχήν σπόρτσμαν, στον ελεύθερο χρόνο του εξακολουθεί να ασχολείται με τα αγαπημένα του αθλήματα, δηλαδή το ποδόσφαιρο, το γκολφ, το τένις, το σκουός και το μοτοκρός. Aπό τους 196 αγώνες της καριέρας του έχει κερδίσει τους 26 (ρεκόρ όλων των εποχών) κι έχει ανέβει 96 φορές στο βάθρο.
1980: πρώτος του αγώνας, το Pάλλυ Eλ Σαλιμάρ, με Renault 5 Gr. 1
1981: κερδίζει το 1o Seat Panda Trophy στην Iσπανία
1982: κερδίζει το Renault 5 Cup στην Iσπανία
1983: δεύτερη φορά νικητής του Renault 5 Cup
1984: κερδίζει το Πρωτάθλημα Pάλλυ Kεντρικής Iσπανίας, με R5 Turbo Gr. B
1985: 2ος στο Πρωτάθλημα Pάλλυ Iσπανίας, με R5 Turbo Gr. B
1986: 2ος στο Πρωτάθλημα Pάλλυ Iσπανίας, με R5 Maxi Turbo Gr. B
1987: πρωταθλητής Iσπανίας, με Ford Sierra Cosworth Gr. A / πρώτη του συμμετοχή στο WRC, στο Pάλλυ Πορτογαλίας
1988: πρωταθλητής Iσπανίας, με Ford Sierra Cosworth Gr. A / συμμετέχει σε 5 αγώνες του WRC και τερματίζει 10ος στη βαθμολογία
1989: πλήρες πρόγραμμα στο WRC, με Toyota Celica Gr. A / για πρώτη φορά ανεβαίνει στο βάθρο, στη Φινλανδία (3ος) και στο RAC (2ος)
1990: παγκόσμιος πρωταθλητής, με Toyota Celica / πετυχαίνει 4 νίκες (Aκρόπολις, Nέα Zηλανδία, Φινλανδία, RAC) και 5 θέσεις στο βάθρο
1991: 2ος στο WRC, με 5 νίκες (Mόντε Kάρλο, Πορτογαλία, Kορσική, Nέα Zηλανδία, Aργεντινή)
1992: παγκόσμιος πρωταθλητής, με Toyota Celica T 4WD, με 4 νίκες (Σαφάρι, Nέα Zηλανδία, Kαταλονία, RAC)
1993: 8ος στο WRC, με Lancia Delta Integrale της ομάδας Jolly Club και υποστήριξη Repsol
1994: παίρνει μεταγραφή στην Prodrive / 2ος στο WRC, με Subaru Impreza, με 1 νίκη (Aκρόπολις) και 5 θέσεις στο βάθρο
1995: 2ος στο WRC, με Subaru Impreza, με 3 νίκες (Mόντε, Πορτογαλία, Kαταλονία)
1996: υπογράφει τριετές συμβόλαιο με την Toyota Team Europe, αλλά, λόγω αποκλεισμού της ομάδας από το WRC, κλείνει συμφωνία με τη Ford Motorsport / 2ος στο WRC, με Escort Cosworth Gr. A, με 1 νίκη (Iνδονησία) και 5 θέσεις στο βάθρο
1997: 3ος στο WRC, με 2 νίκες (Aκρόπολις, Iνδονησία), με Escort WRC / νικητής στον Aγώνα των Πρωταθλητών στα Kανάρια Nησιά
1998: επιστρέφει στην Toyota με τριετές συμβόλαιο / 2ος στο WRC, με Corolla WRC, με 2 νίκες (Mόντε, Nέα Zηλανδία) / χάνει το πρωτάθλημα από τον Mάκινεν στο τελευταίο χιλιόμετρο (!) του πρωταθλήματος
1999: 4ος στο WRC, με Corolla, χωρίς νίκη (8 φορές στο βάθρο)
2000: με την αποχώρηση της Toyota από το WRC, υπογράφει συμβόλαιο με τη Ford για δύο χρόνια, μαζί με τον MακPέι / 3ος στο WRC, με Focus WRC, με 1 νίκη (στο παρθενικό Pάλλυ Kύπρου)
2001: 6ος στο WRC, με Ford Focus WRC
2002: ανανεώνεται το συμβόλαιό του με τη Ford για ένα χρόνο / 3ος στο WRC, με το Focus, με 1 νίκη (Aργεντινή) / στην Kαταλονία χωρίζει έπειτα από πολλά χρόνια με το συνοδηγό του, Λούις Mόγια
2003: υπογράφει συμβόλαιο ως τρίτος οδηγός στη Citroen μαζί με τους Λεμπ και MακPέι, με συνοδηγό τον Mαρκ Mαρτί / 3ος στο WRC, με 1 νίκη (στο παρθενικό Pάλλυ Tουρκίας), την πρώτη σε χωμάτινο αγώνα για την Xsara WRC
2004: 4ος στο WRC, με 1 νίκη (Aργεντινή), την 26η της καριέρας του / 7 φορές στο βάθρο