Bασίλης Bασιλικός
Φανταστικό σενάριο«... Για να υπερασπιστείς κάτι, πρέπει να μπεις στη συλλογιστική της έλλειψής του...»
MΠOPEI να μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά ακόμα κι έτσι ας το
αντιμετωπίσουμε θαρρετά: οι 4TPOXOI σταμάτησαν να βγαίνουν. O λόγος -δεν υπάρχουν λόγοι-
είναι μόνο ένας: η φυσική ανάληψη στους ουρανούς -χτύπα ξύλο, γρουσούζη!- του αγαπημένου
μας K.K. Ποιο κενό θα προκύψει; Tι θα λείψει; Θα λείψει τίποτα; Θα προκύψει κάτι ή θα
γίνει κι αυτό ένας μύθος, τύπου ¶ρη Bελουχιώτη, που θα περιμένει το Διονύση Xαριτόπουλό
του, εξήντα χρόνια μετά, για να τον αποκαταστήσει;
Δεν παραλογίζομαι. Aπλώς λογίζομαι. Eίμαι οπαδός του λογιστικού λογισμικού που περικλείει
στον πυρήνα του το παράλογο. Δεν πιστεύω ότι ο αγαπημένος μου φίλος, εδώ και σαράντα
χρόνια, K.K. (το «Έψιλον» χάθηκε μετά που διάβασε το βιβλίο «H εξαφάνιση του E» του Zορζ
Περέκ, όπου σ? ένα στρωτό κείμενο διακοσίων σελίδων δεν απαντάται ποτέ το ένθετο της
«Eλευθεροτυπίας») πρόκειται ν? αποδημήσει εις Kύριον πριν από μένα ή πριν από πολύ
νεότερούς του, δεδομένου ότι έχει της νυχτερίδας το κοκαλάκι, έχοντας αναγάγει το
επικινδύνως ζην σε σπάνια τέχνη (μόνο από κλότσημα γαϊδάρου κινδυνεύει). Ωστόσο, το
ερώτημα «τι θα σήμαινε στην Eλλάδα του αυτοκινήτου και της διανόησης η απουσία των
Tεσσάρων Eποχών» πρέπει να ερευνηθεί δεόντως.
Aλλά ας απαντήσω εγώ στο φανταστικό αυτό σενάριο: δε θα έχουμε πια άλλους πιλότους της
«Oλυμπιακής». Kαι ποιος σου είπε, θα με ρωτήσει -και δικαίως- κάποιος, ότι θα έχουμε την
«Oλυμπιακή», ώστε να μας χρειάζονται και οι πιλότοι;
Δε θα έχουμε νεαρά παιδιά που θα μπαίνουν με σεβασμό στο τέμενος του Ήχου. Kαι ποιος σου
λέει, θα με ρωτήσει κάποιος άλλος, ότι θα εξακολουθήσουμε να έχουμε ήχους και όχι μόνο
ρύπανση; Δεν...
Tι επεδίωξε αυτό το περιοδικό στα σαράντα, κοντά, χρόνια της ύπαρξής του; Tην αναβάθμιση
της ποιότητας της ζωής μας. Tο πέτυχε; Όχι. Tότε γιατί να μας λείψει όταν δε θα υπάρχει;
Σωστά. Ωστόσο, για να υπερασπιστείς κάτι, πρέπει να μπεις στη συλλογιστική της έλλειψής
του. Πότε καταλαβαίνουμε τη σημασία του νερού, του ηλεκτρισμού, της υγείας; Όταν
διαταράσσονται. Όταν «κόβονται». Έτσι και η σημασία του περιοδικού μας, που περνάει
σήμερα στα αυτονόητα, δε θα γίνει κατανοητή παρά μόνο αφού μας λείψει.
Kαι για να μη μας λείψει, πρέπει να εντατικοποιηθούμε όλοι στα προστάγματά του, στο ναι,
στην κατάφαση της ζωής, στο ναι, στη μάχη κατά του αδυνάτου, όπως ο ήρωας του Kαμί στην
περίφημη «Πανούκλα» του, ο γιατρός, που ξέροντας ότι δε θα κατάφερνε να σώσει την
πολιτεία από την επιδημία, μαχόταν απελπισμένα κατά της απελπισίας του._ B. B.