Σαράντος Kαργάκος
Γιά τή νέα ^Yπουργό Παιδείας«... Δέν θέλω πιά νά μιλµ γιά παιδεία. Προτιμµ νά ?μιλµ γιά τίς τιμαριθμικές α?ξήσεις τ?ς
ντομάτας. ^H ντομάτα εrναι πιό ε?αίσθητη. Kοκκινίζει...»
META ?πό εκοσι χρόνια, μέ ?ξαίρεση τό κυβερνητικό intermezzo Mητσοτάκη, ?χουμε νέα
κυβέρνηση καί γιά πρώτη φορά γυναίκα ?πουργό στό φα?λο ?πουργε?ο παιδείας, πού εrναι ?
κύρια παραγωγός α¨τία τ?ς κακοπαιδείας καί τ?ς πνευματικ?ς ?πνοιας πού ?πικρατο?ν στή
χώρα μας. Bέβαια, ?πό τά χρόνια Παπανούτσου (1964-1965), ?γιναν δεκατρε?ς ?κπαιδευτικές
μεταρρυθμίσεις στή χώρα μας. ?Oλες ψηλά ?στόχευαν (γιά νά νεολογίσω), ?λλά χαμηλά
κτύπησαν. Παρά τίς ?χηρές διακηρύξεις, τά σημερινά ?νθελληνικά ?λληνικά σχολε?α
προσφέρουν ράκη γνώσεων. \Eπί πλέον, δέν προάγουν qθος. Πάμπολλα σχολε?α θυμίζουν
στάβλους. \Eξωτερικά κυριαρχε? ? θηριώδης ζωγραφιά, τά ?ρεβώδη graffiti.
Tά παιδιά, ?νµ μοιάζουν μέ θηριάκια, εrναι τόσο «ζουπηγμένα» ?πό μιά βλακώδη μαθησιακή
διαδικασία, πού στηρίζεται στήν «παπαγαλία» καί τήν α?θεντία το? σχολικο? ?γχειριδίου,
πού ?χει γίνει ?γχειρίδιο γιά τή σκέψη τµν μαθητµν, το? μηχανιστικο? συστήματος το?
«πάρτε ?πό δµ μέχρις ?κε?», ?στε δύσκολα κανείς θά μπορο?σε νά τά ?κλάβει σάν ?λεύθερες
?πάρξεις. Erναι σκλαβάκια ?νός συστήματος πού σο? ?πιτρέπει νά τά σπάζεις, ?λλ? ?χι νά
σκέπτεσαι, νά μορφώνεσαι ?ληθινά. Δέν ?πάρχει ?λευθερία στή γνώση. Tά παιδιά εrναι
δεσμµτες ?νός παπαγαλιστικο? ¨λίγγου. Σαράντα χρόνια γράφω καί ?μιλµ (?λλ? ε¨ς tτα μή
?κουόντων) γιά τήν παιδεία. Ποτέ δέν ?πεσα ?ξω στίς διαπιστώσεις μου καί τίς προβλέψεις
μου. Kι ¬μως, ?γώ ¦μουν ? κακός καί ?χι ο? ?μιμαθε?ς ?πουργοί καί ο? ?μπαθε?ς σύμβουλοί
τους. Δέν θέλω πιά νά μιλµ γιά παιδεία. Προτιμµ νά ?μιλµ γιά τίς τιμαριθμικές α?ξήσεις
τ?ς ντομάτας. ^H ντομάτα εrναι πιό ε?αίσθητη. Kοκκινίζει.
?Oμως, καί ε¨λικρινά τό κάνω μέ συμπάθεια, συνιστµ στή νέα ?πουργό νά ?κούσει ?να παλιό
νεανικό τραγούδι. Erναι τ?ς δικ?ς της ?ποχ?ς. Tό τραγούδι ?χει τίτλο: «Nά γιατί δέν μο?
?ρέσουν ο? Δευτέρες». Tό θέμα, κοινό. Mιά μαθήτρια, ?ρίστη στίς ?πιδόσεις καί στό qθος,
σκότωσε τόν καθηγητή της, μέ τήν α¨τιολογία ¬τι βίασε τό μυαλό της. ^O πατέρας το?
δεκαεξάχρονου κοριτσιο? δέν μπορε? νά καταλάβει τί καί γιατί ?γινε. Δέν μπορε? νά βρε?
τούς λόγους το? φονικο?· ο?τε καί χρειάζεται, γιατί δέν θά τούς καταλάβει. Kι ¬μως, εrναι
?πλό: τά «τσίπς» ?πό σιλικόνη στό μυαλό το? παιδιο? ?περφορτώθηκαν. A?τό πρέπει νά τό
καταλάβετε, κυρία Γιαννάκου. Tό μυαλό τµν σημερινµν μαθητµν μετατρέπεται σέ «τσίπς»
σιλικόνης γιά τήν καλύτερη τοποθέτηση πληροφοριµν. ?Eτσι, δημιουργο?με μαθητές μνήμονες
?λλ? ?χι νοήμονες. Mαθητές μέ κεφάλι καζάνι, πού βράζει καί συχνά σπάει καί ξεσπάει. Nά
γιατί ? τραγουδιστής τραγουδάει: «Πές μου γιατί δέν μο? ?ρέσουν ο? Δευτέρες. Θέλω νά
σκοτώνω ¬λη μέρα»._ Σ. I. K.