Γιάννης Eυσταθιάδης
Ο Eλληνάρας«... Ένα επίκαιρο πορτρέτο...»
Ο EΛΛHNAPAΣ αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα Nεοέλληνα, ο οποίος φύεται συνήθως σε κοσμικές
συγκεντρώσεις ή λαϊκές συναθροίσεις και θάλλει κυρίως σε τηλεοπτικά «παράθυρα».
Ο Ελληνάρας πιστεύει απαρεγκλίτως στη φυλετική υπεροχή των Ελλήνων και επιζητά τον
παγκόσμιο θαυμασμό για τις σωματικές και πνευματικές αρετές τους.
Συνάμα, πάντα καχύποπτος και επιφυλακτικός, ψυχανεμίζεται παντού εξωγενείς παράγοντες
συνωμοσίας, διεθνή κέντρα ραδιουργίας και διακρατικές ανίερες συμμαχίες προς αφανισμόν
της γλώσσας και του θρησκεύματός του.
Ο Ελληνάρας συνήθως δεν έχει πολιτική τοποθέτηση -και επαίρεται γι? αυτό- και, μολονότι
από τη φύση του «κομμουνιστοφάγος», δεν παραλείπει να επαινεί το κομμουνιστικό κόμμα για
τη «συνέπεια των θέσεών του».
Ο Ελληνάρας απωθείται, όπως ο διάβολος από το λιβάνι και ο βρικόλακας από το σκόρδο, από
τον επάρατο ήχο «παγκοσμιοποίηση», λέξη που δεν καταλαβαίνει και έννοια που αγνοεί.
Θρηνεί νυχθημερόν για τη φθορά και την υποβάθμιση της ελληνικής γλώσσας (χωρίς να έχει
ποτέ διαβάσει Σολωμό ή Παπαδιαμάντη), την οποία με τη σειρά του κακοποιεί, ειδικώς στα
σιγμόληκτα της τρίτης.
Λάτρης ως τα μπούνια των συμβόλων, διακατέχεται από τη «Μεγάλη Ιδέα» (κυρίως για τον
εαυτό του) και νοερώς ακούει το «Στην Αγιά Σοφιά αγνάντια, βλέπω τα ευζωνάκια», καθώς
πίνει τον καφέ του στο «Da Capo».
Η μημουαπτική ξενοφοβία του τον κάνει να τάσσεται κατά των μεταναστών (με πιθανή, ίσως,
εξαίρεση τις Ουκρανές), τους οποίους, όχι σπανίως, χρησιμοποιεί για τις καθημερινές του
ανάγκες, πληρώνοντας, ασφαλώς, χαμηλότερο ημερομίσθιο.
Αποφεύγει τα ελληνάδικα λόγω της τουρκικής καταγωγής πολλών μελωδιών, αλλά «καταναλώνει»
με βουλιμία τα στερεότυπα: greek tzatziki, greek salad και greek mousaka.
Ορκισμένος κατά των ομοφυλοφίλων, κατά των αμβλώσεων και υπέρ της υποχρεωτικής αναγραφής
του θρησκεύματος, διαλαλεί τις αρχές του με δυνατή φωνή και μελοδραματικό τρόπο.
Πράγματι, έχει κάτι το οπερατικό στη διατύπωσή του: απειλεί με κορόνες, όπως ο Rigoletto
(«Κεραυνός θα γινώ και θα πέσω»), και θρηνεί με χαμηλές νότες, όπως η Traviata («Addio
del passato»).
Ο Ελληνάρας πρέπει να διαστέλλεται από τον Ελληναρά, μια και ο δεύτερος αποτελεί
εξελιγμένο στάδιο της ελληναροποίησης.
Τι είναι ο Ελληναράς; Μα ο Ελληνάρας όταν οξύνεται!_ Γ. E.