Eφημερίδα
A-ΦΡΙΚΗ
Δέκα χρόνια μετά τη γενοκτονία στη Ρουάντα, φλέγεται το Σουδάν. Αλλά στην Αφρική οι κακοί
δεν είναι οι ΗΠΑ, οπότε γιατί να νοιαστούμε;
Aυτό τον Ιούλιο συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τη γενοκτονία στη Ρουάντα. Θυμίζουμε: το
1994, μεταξύ Απριλίου και Ιουλίου, 800.000 άνθρωποι σφαγιάστηκαν. Τότε, η διεθνής
κοινότητα (ΗΠΑ, Γαλλία, ΟΗΕ, διεθνή ΜΜΕ), παρότι παρούσα στη Ρουάντα, δεν έκανε τίποτα
για να σταματήσει τη γενοκτονία. Πόσα ελληνικά ΜΜΕ κοντοστάθηκαν, μέσα στο περασμένο
τρίμηνο, για να αναφερθούν στην επέτειο της Ρουάντας;
Την ίδια ώρα που εμείς εδώ, στην Ελλάδα, ως ομφαλός του κόσμου, μετράμε μέρες μέχρι τους
Ολυμπιακούς, στο Σουδάν, τη μεγαλύτερη χώρα της Αφρικής, μαίνεται, κατά τον ΟΗΕ, η
μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση του πλανήτη. Μέσα σε διάστημα μηνών, 1.000.000 άνθρωποι
έγιναν πρόσφυγες. Οι «τζαντζαγουίντ», παραστρατιωτικές ομάδες Αράβων τους οποίους
εξοπλίζει η κυβέρνηση του Σουδάν για να τρομοκρατήσει πληθυσμούς μαύρων στο Νταρφούρ
(πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή στο ανατολικό Σουδάν), εισβάλλουν με τα άλογά τους στα
χωριά, καίνε τις αχυρένιες στέγες, λεηλατούν ό,τι βρίσκουν, δολοφονούν τους νέους άντρες
και βιάζουν γυναίκες, συχνά σφραγίζοντας τα χέρια τους ώστε να τις στιγματίσουν για όλη
τους τη ζωή... Στο Σουδάν, δεν πρόκειται να επέμβουν οι «συμμαχικές δυνάμεις». Ούτε,
όμως, πρόκειται να οργανώσουν αντιπολεμικό συλλαλητήριο οι «ειρηνιστές»...
Παράλληλα, δύο άλλες μορφές γενοκτονίας, το AIDS και η φτώχεια, σπρώχνουν την ήπειρο
βαθιά στο περιθώριο της Ιστορίας. (Αριθμοί: 35 εκατ. άνθρωποι είναι φορείς HIV. Τα θύματα
από το AIDS είναι είκοσι φορές η γενοκτονία της Ρουάντας, χίλιες φορές το World Trade
Center.) Αλλά το AIDS και η φτώχεια δεν έχουν σχέση με τον ανθρωπισμό, είναι ζητήματα
καθαρά πολιτικά, άμεσα εξαρτώμενα από τις επιλογές της Δύσης. (Όπως επανειλημμένα έχουν
αποδείξει διεθνείς οργανισμοί, και οι δύο γενοκτονίες θα αντιμετωπίζονταν αύριο κιόλας.
Το AIDS, αν οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες παραχωρούσαν με δίκαιους όρους στους λαούς
της Αφρικής τα φάρμακα. H φτώχεια, αν οι δυτικές κυβερνήσεις διαπραγματεύονταν με
δίκαιους όρους το χρέος των αφρικανικών χωρών το οποίο οι ίδιες δημιούργησαν).
ΕΤΙΚΕΤΑ
Η ούγια είναι το μήνυμα
«Πλένετε σε χλιαρό νερό. Μη σιδερώνετε. Λυπούμαστε πολύ που ο πρόεδρός μας είναι ηλίθιος,
αλλά δεν τον ψηφίσαμε».
Αυτό το ασυνάρτητο πολιτικό μήνυμα παρεισέφρησε στις οδηγίες συντήρησης, στην ετικέτα
αθλητικών τσαντών made in USA. Ο ιδιοκτήτης της μάρκας, Τομ Μπιν, ορκίστηκε άγνοια.
Ωστόσο, είναι προφανές ότι η αντιστασιακή ετικέτα «στόχευε» τον πρόεδρο Μπους... Πάντως,
από τη στιγμή που ανακαλύφτηκε, οι πωλήσεις πολλαπλασιάστηκαν στο Κεμπέκ... Σε εποχές
δύσκολες, ακόμα και η ούγια επιστρατεύεται για να περάσει το μήνυμα.
ΑΓΩΝΕΣ
ΠΩΣ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ / ΟΛΥΜΠΙΑΚΟI
Προετοιμασία για το 2004: τα πιο δημοφιλή ανέκδοτα
Εμείς βλέπουμε τον εαυτό μας ως το φυσικό ιδιοκτήτη και δικαιούχο του γνήσιου Oλυμπιακού
πνεύματος. Οι ξένοι δε μας βλέπουν ακριβώς έτσι...
«Η πορεία των προετοιμασιών είναι σύμφωνη με τα χρονοδιαγράμματα που είχαμε καθορίσει.
Υπολογίζαμε ότι τον Ιούνιο του 2004 θα βρισκόμαστε σε κατάσταση χάους και απελπιστικά
πίσω στις προετοιμασίες - και αυτό ακριβώς συμβαίνει».
Η «δήλωση» της προέδρου του «Aθήνα 2004», κ. Γιάννας Αγγελοπούλου, περιφέρεται μέσω
Internet απ? άκρου εις άκρον της υφηλίου. «Η τελετή έναρξης θα ξεκινήσει με την παρέλαση
Ελλήνων οικοδόμων και άλλων επαγγελματιών, οι οποίοι θα κάνουν επίδειξη των παραδοσιακών
ικανοτήτων τους, βάζοντας τις τελευταίες πινελιές στο Ολυμπιακό Στάδιο», συνεχίζει η
πρόεδρος. Πρόκειται, φυσικά, περί ανεκδότου, και μάλιστα για ένα από τα χιλιάδες που
ταξιδεύουν στον κυβερνοχώρο και μπαίνουν στα σπίτια όλου του κόσμου μέσω της ηλεκτρονικής
αλληλογραφίας.
Τα e-mail με θέμα τις Oλυμπιακές προετοιμασίες είναι στο εξωτερικό το αγαπημένο θέμα των
ημερών. Το μπάχαλο του «Αθήνα 2004» αναπλάθεται με χιούμορ και ταξιδεύει μέσα από ένα
«attachment» σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Ο στόχος της... προβολής της χώρας μας
έχει ήδη εξασφαλιστεί.
Σε άλλο συνημμένο, διαβάζουμε: «Παρά τη φημολογία, η Ελλάδα ανακοίνωσε ότι θα είναι
έτοιμη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Εντούτοις, κάποια αγωνίσματα έχουν
αλλάξει...» Ακολουθεί μια λίστα με τα «νέα αγωνίσματα». Μεταξύ αυτών, το μάζεμα... ελιών,
το άλμα εις... πτύειν, η ταβλοβολία και η κούρσα με παπάκια, όπου οι διαγωνιζόμενοι θα
παίρνουν bonus points, αν στη διαδρομή «χτυπούν και Γερμανούς τουρίστες»...
Πέρα από τα κείμενα, τα ανέκδοτα, τα σλόγκαν και τα υπόλοιπα ευφυολογήματα, υπάρχουν και
τα σκίτσα, οι «πειραγμένες» φωτογραφίες, αλλά και χιλιάδες απείραχτες. Όλα περιγράφουν,
δηκτικά και με χιούμορ, ένα μπάχαλο.
Μέρες που είναι, ο Αντίλογος επέλεξε μερικά απ? αυτά και τα δημοσιεύει. Καλό... γέλιο,
και επί τη ευκαιρία, όποιος δεν έχει προμηθευτεί ακόμα τα Oλυμπιακά του εισιτήρια, ας
τρέξει για να προλάβει...
ΤΡΑΣΤ
[ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΚΑ ΤΡΑΣΤ]
Το τέρας του Μπέτονβιλ & ο δράκος του Μοντραγκόν
Από τη μια, η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο -αρπακτική, κολοσσιαία, σαρωτική- και, από
την άλλη, η δημοκρατικότερη εταιρεία στον κόσμο - συλλογική, αναπτυσσόμενη,
αποτελεσματική. Ποιο μοντέλο ταιριάζει στην παγκοσμιοποίηση;
WAL-MART: η «γαλέρα» του 21ου αιώνα
Ένα αμερικανικό ανέκδοτο λέει ότι η τελευταία ανακάλυψη της NASA στον ¶ρη είναι ένα
Wal-Mart σουπερμάρκετ... Η Wal-Mart είναι απλώς μια αλυσίδα σουπερμάρκετ ή ένα φαινόμενο
που απειλεί τον πλανήτη;
Οι θεωρητικοί της παγκοσμιοποίησης ονομάζουν το φαινόμενο «γουολμαρτοποίηση»
(walmartization), ενώ οι «New York Times» αναρωτιούνται: «Η Wal-Mart κάνει καλό στην
Αμερική;» Κι ένας αναλυτής σαρκάζει: «Η Wal-Mart είναι καλή για την κοινωνία, κατά τον
ίδιο τρόπο που ένα αρπακτικό είναι καλό για την οικολογική ισορροπία».
Τέτοιοι χαρακτηρισμοί συνοδεύουν τη Wal-Mart: αρπακτικό, καταστροφέας, δυνάστης,
επιβήτορας... ή, αλλιώς, το «τέρας του Μπέτονβιλ», της πόλης του Αρκάνσας όπου έχει την
έδρα της.
Οι αριθμοί είναι πιο τρομακτικοί από τις λέξεις: με ετήσιες πωλήσεις 256 δισ. δολαρίων, η
Wal-Mart είναι η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο. Ανοίγει υπεραγορές (η μετεξέλιξη του
σουπερμάρκετ) έκτασης 220.000 τετρ. ποδών, για να στεγάσει τα νέα της καταστήματα,
αγοράζει κάθε μήνα γη αξίας ενός δισ. δολαρίων, εισάγει προϊόντα αξίας 15 δισ. δολαρίων
το χρόνο από την Κίνα, δίνει δουλειά σε 1,4 εκατ. εργαζομένους και κάθε χρόνο ανανεώνει
το προσωπικό της κάνοντας 600.000 προσλήψεις.
Πιο πολύ και από τους αριθμούς, σοκάρουν οι τιμές: ένα DVD στα Wal-Mart κάνει 28 δολάρια
και τα τζιν Levis, 9 δολάρια... Αυτό είναι το σλόγκαν τους: «Πάντα χαμηλές τιμές. Πάντα».
Λίγο πιο κάτω από την τιμή ενός τζιν, αποτιμάται η αξία του εργαζομένου-σκλάβου:
πληρώνεται 8 δολάρια την ώρα, στερείται ασφαλιστικής κάλυψης και συνδικαλιστικής
προστασίας, χάνει τις υπερωρίες, δε δικαιούται διαλείμματα ούτε για τουαλέτα, αλλά, παρ?
όλα αυτά, αντιμετωπίζεται από τον εργοδότη του σαν εγκληματίας. Όταν δουλεύει νύχτα, τον
κλειδώνουν μέσα στο μαγαζί για να μην την κοπανήσει. Συνολικά, 9.000 αγωγές εργαζομένων
κατά της Wal-Mart εκκρεμούν στα αμερικανικά δικαστήρια, με κατηγορίες όπως εργατικά
ατυχήματα, μη εξόφληση δεδουλευμένων, διακρίσεις σε βάρος των γυναικών... Οι εργαζόμενοι
της Wal-Mart στις ΗΠΑ επιβιώνουν σε συνθήκες που θα χαρακτηρίζονταν εγκληματικές στην
Ευρώπη, ενώ οι προμηθευτές από χώρες του Τρίτου Κόσμου επιβάλλουν στους δικούς τους
εργάτες συνθήκες που θα χαρακτηρίζονταν εγκληματικές στις ΗΠΑ. Την ίδια ώρα, μικρά
συνοικιακά μπακάλικα ή μεγάλα σουπερμάρκετ σαρώνονται. Οι ντόπιοι προμηθευτές, ανίσχυροι
μπροστά στον ανταγωνισμό των εισαγωγών από την Κίνα, χρεοκοπούν ή συμβιβάζονται με τους
εκβιαστικούς όρους της Wal-Mart.
Στην πρώτη της απόπειρα άλωσης της ευρωπαϊκής αγοράς, στη Γερμανία (είχε προηγηθεί η
Βρετανία, αλλά είναι Ευρώπη η Βρετανία;), η Wal-Mart «έσπασε», όπως έγραψε ο «Εconomist»,
«τα μούτρα της», όταν συγκρούστηκε με τα τοπικά συνδικάτα και το νομικό πλαίσιο. Αλλά η
«γουολμαρτοποίηση του πλανήτη» δεν είναι αναγκαίο να γίνει από την ίδια τη Wal-Mart.
Έτσι, στην Ελλάδα, δεν υπάρχει Wal-Mart. Η δεύτερη αλυσίδα σουπερμάρκετ στον κόσμο, η
γαλλικής προέλευσης Carrefour -αγία μπροστά στη Wal-Mart- είναι ήδη εδώ. Και δοκιμάζει
τις αντοχές μας.
MONDRAGON: πολυεθνική κoπερατίβα
Mondragon Corporacion Cooperativa. Για ποιο λόγο μια εταιρεία με 60.000 εργαζομένους, 38
εργοστάσια σε όλο τον κόσμο και 10 δισ. ευρώ ετήσιο τζίρο λέγεται «κοπερατίβα»; Κι όμως,
η Mondragon παραμένει κοπερατίβα: μια πολυεθνική από τη Χώρα των Βάσκων, προσκολλημένη σε
ένα μοντέλο απόλυτα δημοκρατικό.
Το μικρό χυτήριο που ίδρυσε το 1957 ο ιερέας Χοσέ Μαρία Αριθμεντιαριέτα στο βάσκικο
χωριουδάκι Μοντραγκόν εξελίχθηκε στον πέμπτο βιομηχανικό όμιλο της Ισπανίας (ηλεκτρικές
συσκευές, σουπερμάρκετ, τράπεζες), αλλά, παρ? όλα αυτά, εξακολουθεί να εφαρμόζει αυτό που
σήμερα θα ονομάζαμε «συμμετοχική δημοκρατία».
? Σύμφωνα με το νόμο, μέρος των κερδών τοποθετείται σε αποθεματικό ταμείο και τα υπόλοιπα
διανέμονται στους εργαζομένους.
? Ο πρόεδρος της κοπερατίβας, αλλά και τα υπόλοιπα στελέχη του μάνατζμεντ εκλέγονται με
μυστική ψήφο από τη γενική συνέλευση.
? Συνδικάτα δεν υπάρχουν. Οι εργαζόμενοι είναι οργανωμένοι σε μικρές ομάδες που
μεταφέρουν τα αιτήματα από τη βάση προς την κορυφή μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες.
Αντιμέτωπη με τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης, η Mondragon επιμένει να συμβιβάζει
κοινωνική αλληλεγγύη και οικονομική αποδοτικότητα. Όταν οι ανταγωνιστές αναγκάζονται να
μειώνουν το κόστος, εκείνη απαντά με μια πολιτική συνεχούς ανάπτυξης. Αντί να μεταφέρει
τα εργοστάσια σε χώρες χαμηλού κόστους, αυξάνει συνεχώς την προμήθεια πρώτων υλών απ?
αυτές τις χώρες. Η κοπερατίβα «έχτισε» το μύθο της πάνω στη δημιουργία νέων θέσεων
εργασίας. Έτσι, παρά το ακριβό εργατικό κόστος στην Ισπανία, δε λέει να κλείσει ούτε ένα
εργοστάσιό της.
Ποιος είπε ότι ο άγριος καπιταλισμός της Wal-Mart είναι μονόδρομος;
ΙΡΑΚ
[ΒΙΕΤΝΑΜ Νο 2]
Εναλλαγή-«μαϊμού»
Για τα μάτια των ψηφοφόρων, η εξουσία παραδίδεται στους Ιρακινούς, ενώ στην
πραγματικότητα παραμένει στα χέρια της CIA.
Γιατί βιάστηκαν τόσο οι Αμερικανοί να μεταβιβάσουν την εξουσία του Ιράκ στους Ιρακινούς;
Ποιοι είναι αυτοί οι Ιρακινοί και με ποιο στρατό, ποια αστυνομία και ποια κρατική μηχανή
θα επιβάλλουν την εξουσία τους;
Τουλάχιστον στα χαρτιά, από την πρώτη Ιουλίου, έπαψε η κατοχή του Ιράκ από τα αμερικανικά
στρατεύματα. Σύμφωνα με την ιδιότυπη διακήρυξη ανεξαρτησίας του Ιράκ, η οποία εγκρίθηκε
και από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, η δύναμη των 140.000 Αμερικανών στρατιωτών θα
παραμείνει στη χώρα για «να βοηθήσει την ιρακινή κυβέρνηση στην εδραίωση της εξουσίας
της». Στην απόφαση δε διευκρινίζεται επακριβώς ο ρόλος των αμερικανικών στρατευμάτων κατά
τη 18μηνη μεταβατική περίοδο, μέχρι τη διενέργεια εκλογών, ούτε και οι σχέσεις τους με
την κυβέρνηση.
Στα μέσα Ιουνίου, το Center for Strategic and International Studies κάλεσε μερικούς
Αμερικανούς διπλωμάτες και αναλυτές σε μια συζήτηση για την αμερικανική παρουσία στο
Ιράκ. Όλοι συμφώνησαν ότι η βιασύνη του προέδρου Μπους να παραδώσει την εξουσία στους
Ιρακινούς έχει να κάνει μόνο με τις ανάγκες της προεκλογικής του εκστρατείας. Θέλει απλώς
να δείξει στους Αμερικανούς ψηφοφόρους ότι ο ίδιος έκανε την επιτυχημένη επέμβαση και ο
ίδιος βάζει τις βάσεις για αποχώρηση.
«Πρόκειται για μεγάλο ψέμα», απαντάει ο πρώην αναλυτής της CIA και συγγραφέας του βιβλίου
«Η Καταιγίδα της Ερήμου», Κένεθ Πόλακ, και προειδοποιεί ότι επαναλαμβάνονται τα σφάλματα
της αμερικανικής πολιτικής στην Ινδοκίνα. Εκεί, η CIA είχε ξεκινήσει ολόκληρο πόλεμο
εναντίον της Καμπότζης χωρίς την άδεια του Κογκρέσου και παρά τις αντιρρήσεις της
στρατιωτικής ηγεσίας. «Τον πόλεμο στο Ιράκ τον αναλαμβάνουν πλέον οι μυστικές υπηρεσίες»,
υποστήριξε ο Κένεθ Πόλακ.
Ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Κροατία, που χειρίστηκε την κρίση στα Βαλκάνια, Πήτερ
Γκαλμπρέιθ, συμφώνησε ότι κάτι τέτοιο θα είναι καταστροφικό. «Η επιλογή του σχήματος ?ένα
Ιράκ, ένα κράτος?, το οποίο επέβαλε ο Μπους, θα αποδειχτεί μοιραία. Το αποτέλεσμα θα
είναι σίγουρα ένας εμφύλιος πόλεμος». Κατά τον Αμερικανό διπλωμάτη, η λύση θα ήταν ένα
κράτος-συνομοσπονδία Σιιτών, Σουνιτών και Κούρδων, σε συνδυασμό με την αξιοπρεπή
αποχώρηση των Αμερικανών. «Διαφορετικά, θα έχουμε ένα νέο Βιετνάμ», κατέληξε ο Πήτερ
Γκαλμπρέιθ.
ΙΡΑΚ-ΜΑΡΤΥΡΙΑ
[ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ]
«Όλοι ήξεραν τι γινόταν στο Αμπού Γκράιμπ»
Μια νέα γυναίκα στην υπό κατοχή Βαγδάτη γράφει για την πατρίδα της, τους Αμερικανούς, τα
βασανιστήρια...
Τα νέα από το Ιράκ φτάνουν συνήθως σ? εμάς μέσα από δύο παραμορφωτικούς φακούς: από τα
ΜΜΕ του αμερικανικού κατεστημένου ή από τα ΜΜΕ που πάσχουν, αντιθέτως, από
αντιαμερικανική φρενίτιδα. Στη μαρτυρία που δημοσιεύει ο Aντίλογος δεν παρεμβαίνει ο
μεσάζων, ο δημοσιογράφος. Είναι η πραγματικότητα όπως τη ζει μια νεαρή γυναίκα με το
ψευδώνυμο Ρίβερμπεντ, κλεισμένη μέσα στο σπίτι της στη Βαγδάτη. Η Ρίβερμπεντ κρατά το
ημερολόγιό της σε μια ερασιτεχνική σελίδα του Internet, ένα weblog
(http://riverbendblog.blogspot.com/). Λίγο μετά τις αποκαλύψεις για το Αμπού Γκράιμπ και
λίγο πριν από τη (θεωρητική) μεταβίβαση της εξουσίας από την αμερικανική διοίκηση στους
Ιρακινούς, η Ρίβερμπεντ καταθέτει τη μαρτυρία της ξεκινώντας με το «Όλοι ήξεραν τι
γινόταν στο Αμπού Γκράιμπ...» και καταλήγοντας με μια συμβουλή προς τους κατακτητές:
«GO!»
«Όλοι ήξεραν τι συνέβαινε στο Αμπού Γκράιμπ και αλλού... Απλώς, βλέποντας τις
φωτογραφίες, μας φάνηκε πιο αληθινό, πιο χειροπιαστό. Όλοι εδώ στο Ιράκ ξέρουν ότι
υπάρχουν χιλιάδες αθώοι στις φυλακές. Απλώς κάποιοι βρέθηκαν σε λάθος μέρος τη λάθος
στιγμή, ενώ άλλοι κρατούνται ?βάσει υποψιών?. Στο νέο Ιράκ, είσαι ένοχος μέχρι να
αποδειχτείς αθώος από κάποιο θαύμα του Θεού.
»Οι άνθρωποι είναι τόσο οργισμένοι! Ακόμα και οι Ιρακινοί που ήταν υπέρ της κατοχής έχουν
χάσει τα λόγια τους μπροστά σ? αυτήν τη φρίκη. Δεν μπορώ να περιγράψω πώς αισθάνονται οι
άνθρωποι ? ή πώς νιώθω εγώ προσωπικά. Κατά κάποιο τρόπο, είναι πιο εύκολο να αντέξεις τις
εικόνες των νεκρών Ιρακινών παρά το τερατώδες θέαμα της αμερικανικής στρατιωτικής
τεχνικής. Οι άνθρωποι θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να κακοποιηθούν σεξουαλικά και να
ταπεινωθούν από τα ζώα που διοικούσαν τη φυλακή του Αμπού Γκράιμπ...
»Υπήρξε μια περίοδος που οι άνθρωποι εδώ λυπούνταν τους στρατιώτες. Ό,τι και αν πιστεύεις
για την κατοχή, υπάρχουν στιγμές που νιώθεις οίκτο για τους στρατιώτες, ανεξάρτητα από
την προέλευσή τους. Τους βλέπαμε να υποφέρουν κάτω από τον ήλιο του Ιράκ και νιώθαμε πως
θα ήθελαν να βρίσκονταν κάπου αλλού, και κάπως έτσι, ευάλωτοι, έμοιαζαν λιγότερο
τερατώδεις και περισσότερο ανθρώπινοι. Όμως, αυτή η εποχή παρήλθε. Οι άνθρωποι κοιτάζουν
τώρα τους στρατιώτες και βλέπουν στο πρόσωπό τους τις εικόνες του Αμπού Γκράιμπ.
»Είχαμε ακούσει για όλ? αυτά... Eίχαμε ακούσει ιστορίες από την αρχή της κατοχής για
φυλακισμένους που τους έβαζαν να κάθονται γονατιστοί επί ώρες, που τους στερούσαν τον
ύπνο μέρες, ρίχνοντάς τους κρύο νερό ή με κλοτσιές και χαστούκια... Για τα διαβόητα
?κόκκινα δωμάτια?, όπου τους κρατούσαν για παρατεταμένα διαστήματα... Για τους βιασμούς,
τις ταπεινώσεις, τους ψυχολογικούς και φυσικούς βασανισμούς... Υπήρχαν στιγμές που
πράγματι ήθελα να πιστέψω ότι όλα αυτά ήταν υπερβολές...
»Δεν καταλαβαίνω το ?σοκ? που δήθεν υπέστησαν οι Αμερικανοί μπροστά στις φρικιαστικές
εικόνες. Είδατε τους στρατιώτες σας να σπάνε πόρτες και να τρομοκρατούν γυναίκες και
παιδιά... Nα βρίζουν, να κραυγάζουν, να σπρώχνουν, να τραβούν και να ρίχνουν τους
ανθρώπους στο έδαφος πετώντας μια μπότα/αρβύλα στο κεφάλι τους. Είδατε στρατιώτες να
πυροβολούν αμάχους εν ψυχρώ. Να βομβαρδίζουν πόλεις και χωριά. Τους είδατε να καίνε
αυτοκίνητα και ανθρώπους με τανκς και ελικόπτερα. Πώς τώρα αυτό το φιάσκο σάς σοκάρει και
σας απωθεί;
»Μερικές φορές παίρνω e-mail από ανθρώπους που μου ζητούν λύσεις. Ωραία. Το μάθημα της
ημέρας: μη βιάζετε, μη βασανίζετε, μη σκοτώνετε, και αδειάστε μας τη γωνιά όσο μπορείτε
ακόμα... Χάος; Εμφύλιος πόλεμος; Αιματοχυσία; Θα το ρισκάρουμε ? αλλά πάρτε τις
μαριονέτες σας, τα τανκς, τα έξυπνα όπλα, τους ηλίθιους πολιτικούς, τα ψέματά σας, τις
άδειες υποσχέσεις, τους βιαστές σας, τους σαδιστές-βασανιστές σας και φύγετε (GO)».
ΑΠΑΓΩΓΗ
[ΧΩΡΙΣ ΑΣΥΛΟ]
Πάει και η Σουηδία...
Ερήμην του σουηδικού κράτους, αλλά με τη συνδρομή Σουηδών πρακτόρων, Αιγύπτιοι
αντικαθεστωτικοί απήχθησαν από τη Στοκχόλμη και βρέθηκαν σε αιγυπτιακή φυλακή.
Δύο Αιγύπτιοι, ο ¶χμετ Αγκιζά και ο Μοχάμετ Ελ Ζαρί, κατέφυγαν στη Σουηδία το 2001.
Ζήτησαν πολιτικό άσυλο -και οι δύο είχαν φυλακιστεί για αντικαθεστωτική δράση στην
πατρίδα τους- και οι αιτήσεις τους εξετάστηκαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Ώσπου, στις 18
Δεκεμβρίου, η σουηδική μυστική υπηρεσία τους κάλεσε για ανάκριση. Αφέθηκαν ελεύθεροι,
αλλά όταν, στις αρχές του 2002, τούς αναζήτησαν για να τους επιδώσουν την απόφαση για το
άσυλο, αυτοί είχαν εξαφανιστεί. Κανείς δεν ήξερε πού είχαν πάει, κι έτσι, οι αιτήσεις
μπήκαν στο αρχείο. Επί δύο χρόνια δεν είχαν δώσει σημεία ζωής, μέχρις ότου αποκαλύφθηκε
ότι οι δύο Αιγύπτιοι αντικαθεστωτικοί βρίσκονταν σε αιγυπτιακές φυλακές, αφού
προηγουμένως είχαν παραμείνει μερικούς μήνες σε αμερικανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης σε
άγνωστη γι? αυτούς χώρα της Αφρικής.
Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει πώς από τη Σουηδία οι δύο Αιγύπτιοι βρέθηκαν στα χέρια
των Αμερικανών, μέχρις ότου ένα περιοδικό της Στοκχόλμης αποκάλυψε την αλήθεια. Είχαν
απαχθεί από πράκτορες της CIA, με τη βοήθεια δύο τουλάχιστον πρακτόρων της σουηδικής
μυστικής υπηρεσίας, SAPO. Ξέσπασε σκάνδαλο και διατάχθηκε έρευνα, η οποία επιβεβαίωσε τις
καταγγελίες.
Στις 18 Δεκεμβρίου, μόλις τελείωσε η ανάκριση, κάτω από το κτίριο περίμεναν δύο
αυτοκίνητα. Οι δύο Σουηδοί πράκτορες τους παρέδωσαν σε αγνώστους, οι οποίοι, όπως
αποδείχτηκε, ήταν πράκτορες της CIA. Οδηγήθηκαν στο αεροδρόμιο Στοκχόλμης, όπου τους
περίμενε ιδιωτικό αεροπλάνο, το οποίο τους αποβίβασε στο αμερικανικό στρατόπεδο.
Τώρα, η σουηδική κυβέρνηση κατηγορεί τους Αμερικανούς για απαγωγή. Το θέμα έφτασε και στο
Ευρωκοινοβούλιο, όπου δύο Σουηδοί ευρωβουλευτές κατέθεσαν ψήφισμα καταδίκης της
αμερικανικής κυβέρνησης.
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
16 Μαΐου
Συγκλονιστική αποκάλυψη του περιοδικού «New Yorker». Οι βασανισμοί κρατουμένων στις
φυλακές του Ιράκ από Αμερικανούς στρατιώτες γίνονταν με την άδεια του υπουργού ¶μυνας
Ντόναλντ Ράμσφελντ.
17 Μαΐου
Κακουργηματική δίωξη για ΔΕΚΑ. Τις ποινικές ευθύνες των μη πολιτικών προσώπων που
φέρονται να εμπλέκονται στην υπόθεση θα διερευνήσει ειδικός ανακριτής. Στην υπόθεση
εμπλέκονται και υπουργοί της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
18 Μαΐου
Ανοίγει ο δρόμος για την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση
επικύρωσε την άνευ όρων αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων των αποφοίτων τους.
19 Μαΐου
Ρουκέτες Ισραηλινών σε άμαχους Παλαιστινίους. Ο ισραηλινός στρατός έπνιξε στο αίμα
διαδήλωση Παλαιστινίων. Δέκα παιδιά σκοτώθηκαν και πενήντα τραυματίστηκαν, εκ των οποίων
πολλά σε κρίσιμη κατάσταση.
20 Μαΐου
Συνάντηση Μπους-Καραμανλή στο Λευκό Οίκο. Θερμή υποδοχή στον Έλληνα πρωθυπουργό.
22 Μαΐου
«Πράσινο» ξέσπασμα στην Αθήνα. Ο Παναθηναϊκός κατακτά το Κύπελλο και οι οπαδοί του
βγαίνουν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν.
23 Μαΐου
Τα δύο μεγάλα κόμματα ανακοινώνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους. Το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. κρατά
τις ισορροπίες με τέσσερις ευρωβουλευτές εκ νέου σε εκλόγιμη θέση. Ανατρέποντας τις
προβλέψεις, ο Γ. Παπανδρέου ανακοινώνει ένα πλήρως ανανεωμένο ψηφοδέλτιο.
24 Μαΐου
Ένα όνειρο γίνεται πραγματικότητα: η Ρούμελη συνδέθηκε με την Πελοπόννησο με μια γέφυρα
που φέρνει την Ελλάδα πιο κοντά στον 21ο αιώνα. Η γέφυρα Ρίου-Αντίρριου είναι πλέον
γεγονός.
25 Μαΐου
Ο Ντέμης Νικολαΐδης γίνεται αφεντικό της ΑΕΚ. Ελέγχει πλέον το 58% των μετοχών της ΠΑΕ
ΑΕΚ και αρχίζει τα σχέδια για την ανόρθωση της ομάδας.
26 Μαΐου
Τελευταίες δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές. Όλες συμφωνούν: πρώτη η Ν.Δ., με διαφορά
επτά έως οκτώ μονάδες.
27 Μαΐου
Μια δήλωση του Γ. Σουφλιά για το αν έπρεπε η Ελλάδα να αναλάβει τους Ολυμπιακούς ανάβει
φωτιές. Αργότερα, διευκρίνισε ότι εννούσε δημοσιονομικούς λόγους.
28 Μαΐου
Υποχώρηση της Εκκλησίας της Ελλάδας οδηγεί σε εκτόνωση της κρίσης με το Πατριαρχείο. Η
Ιερά Σύνοδος, με δήλωσή της, διακηρύσσει «τον σεβασμόν και την τήρησιν του Πατριαρχικού
Τόμου του 1850 και όλων των διατάξεων της Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως του 1928».
29 Μαΐου
Επίθεση της Αλ Κάιντα στη Σαουδική Αραβία. Τέσσερις ένοπλοι συνέλαβαν πενήντα ομήρους και
διέφυγαν, αφού συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις ασφαλείας, αφήνοντας πίσω τους 22 νεκρούς.
2 Ιουνίου
Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς στον Ολυμπιακό. Ο Σέρβος προπονητής, ο οποίος το καλοκαίρι του 1996
έβαλε τις βάσεις για να επιστρέψει η πειραϊκή ομάδα στους τίτλους, υπέγραψε συμβόλαιο
τριών χρόνων με τον Ολυμπιακό.
3 Ιουνίου
Απίστευτα περιστατικά διαφθοράς του Δημοσίου αποκαλύπτει ο γεν. επιθεωρητής της Δημόσιας
Διοίκησης Κ. Δαφέρμος στην πρώτη ετήσια έκθεση του Σώματος, που αφορά το 2003.
5 Ιουνίου
Ανοίγει τις πύλες του ο 19ος σταθμός του Μετρό στον ¶γιο Δημήτριο. Φέρει την ονομασία
«Αλέξανδρος Παναγούλης», προς τιμήν του αγωνιστή της δημοκρατίας που είχε σκοτωθεί εκεί.
6 Ιουνίου
Λήγουν οι εκδηλώσεις για την D-Day, την Aπόβαση στη Νορμανδία πριν από εξήντα χρόνια και
την αρχή του τέλους του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
8 Ιουνίου
Ημέρα του ντιμπέιτ. Επανάληψη με -σχεδόν- τα ίδια πρόσωπα και τα ίδια θέματα της
τηλεμαχίας των εκλογών του Μαρτίου.
10 Ιουνίου
Έφυγε, στα 73 του, ο θρύλος του rhythm ?n? blues, Ρέι Τσαρλς. Παρά την αναπηρία του (ήταν
τυφλός), είχε δώσει πάνω από 10.000 συναυλίες.
12 Ιουνίου
Θρίαμβος της Εθνικής ποδοσφαίρου. Νίκησε με 2-1 την Πορτογαλία μέσα στο Πόρτο.
Πανηγυρισμοί σ? ολόκληρη τη χώρα.
13 Ιουνίου
Μεγάλη νίκη της Ν.Δ. στις ευρωεκλογές. Στις εννέα μονάδες η διαφορά από το ΠΑΣΟΚ, που με
το 34% έπεσε στα μαλακά. ¶νοδο σημείωσε το ΚΚΕ (κρατάει τις τρεις έδρες), απώλειες ο ΣΥΝ.
Στην Ευρώπη ο ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη.
Ο ΔΗΣΥ νικητής στην Κύπρο. Παρά την αποχώρηση στελεχών του, βγαίνει πρώτο κόμμα. Δεύτερο
με απώλειες, το ΑΚΕΛ.
Συντριβή Σρέντερ, Μπλερ, Σιράκ. Πρωτοφανής η αδιαφορία των Ευρωπαίων για τις εκλογές·
μόνο το 45% προσήλθε για να ψηφίσει.
14 Ιουνίου
Κρίση στο Συνασπισμό. Μια μέρα μετά τις ευρωεκλογές, ο πρόεδρος Νίκος Κωνσταντόπουλος
δηλώνει ότι στο επικείμενο συνέδριο δε θα ξαναβάλει υποψηφιότητα.
1/7 ΠΡΟΕΔΡΙΑ
Η Ολλανδία αναλαμβάνει τα ηνία της Ε.Ε.
1/7 ΙΡΑΚ
Οι ΗΠΑ «παραδίδουν» την εξουσία.
12/7 ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ
Αρχίζουν οι θερινές εκπτώσεις
21/7 ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ
Συνεδριάζει ο ΟΠΕΚ για τις τιμές.
22/7 ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Το Ευρωκοινοβούλιο εγκρίνει το νέο πρόεδρο της Κομισιόν.
23/7 ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αρχίζει το τριήμερο συνέδριο του κόμματος.
Ιουνίου
Χάνουμε λεφτά. «Σαφώς χαμηλότερη των προσδοκιών», λέει το υπουργείο Οικονομίας για την
εξέλιξη του Γ' ΚΠΣ. Μόνο το 25% της συνολικής δημόσιας δαπάνης έχει απορροφηθεί.
11 Ιουνίου
Το κόστος του πολέμου στο Ιράκ «καταβάλλει» το Εργατικό Κόμμα του Βρετανού πρωθυπουργού,
Τόνι Μπλερ. Έρχεται τρίτο στις τοπικές εκλογές, που έγιναν στη Βρετανία. Πρώτοι έρχονται
οι Συντηρητικοί με 38%, ακολουθούν οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες με 30% και έπονται οι
Εργατικοί με 26%.
15 Ιουνίου
Νέος τρομονόμος στο άψε, σβήσε απειλεί. Με το χαρακτηρισμό «κατεπείγον» κατατέθηκε στη
βουλή σχέδιο νόμου με το οποίο, εν ονόματι της τρομοφοβίας, πλήττονται ατομικές
ελευθερίες, ενώ με την καθιέρωση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης επιτρέπεται, έστω και
με προϋποθέσεις, η έκδοση Ελλήνων υπόπτων σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Για συρρίκνωση
ελευθεριών μιλούν τα άλλα κόμματα.
Νεκροί δύο πιλότοι, όταν το Phantom περιήλθε σε απώλεια στήριξης. Οι χειριστές, ο
επισμηναγός Κώστας Καραθάνος και ο υποσμηναγός Μανόλης Σεβαστάκης, πετούσαν πάνω από τον
Παρνασσό, όταν το αεροσκάφος τους χάθηκε από τα ραντάρ. Λίγο αργότερα βρέθηκαν τα
συντρίμμια του.
ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ
[ΡΩΣΙΔΕΣ ΣΤΗ MENANΔΡΟΥ]
Ζητείται ανύπαντρη για... δουλειά
«Ψάχνω γυναίκα για δουλειά.
Ανύπαντρη, 25-35 χρόνων.
Τηλέφωνο: 694...
Σπύρος, 40 χρόνων»
Μενάνδρου και Αγίου Κωνσταντίνου γωνία. Κυριακή πρωί, λίγα τετραγωνικά μέτρα γης γεμάτα
γυναίκες, οι περισσότερες 40 και άνω χρόνων, όλες σχεδόν από δημοκρατίες της πρώην
Σοβιετικής Ένωσης.
Εκεί, στα τσίγκινα φύλλα ενός φράχτη, κόλλες από χαρτί, χειρόγραφα κολλημένα με σελοτέιπ,
υπόσχονται δουλειές. Στα ρωσικά. Ζητούνται σερβιτόρες για καφετέριες στην Πάρο,
βοηθητικές, υπηρέτριες, για αγροτικές δουλειές, μπαρ και εστιατόρια. Φάληρο, Καλλιθέα,
Αλιβέρι, Θήβα. Υπάρχουν και οι μικρές αγγελίες, σαν αυτές της εισαγωγής· η μοναδική σε
(ανορθόγραφα) ελληνικά είναι αυτή του Σπύρου, του 40άρη, που αναζητά μια 25άρα ανύπαντρη
για... δουλειά. Δίπλα μου, τρεις, τέσσερις Ρωσίδες μου ζητούν να τους διαβάσω τι γράφει
το κίτρινο post-it. Ακούν προσεκτικά, βάζουν τα γέλια και αστειεύονται μεταξύ τους.
Σε ένα πεζούλι, μια «δικιά μας», Ελληνίδα, ψάχνει για κοπέλα που να θέλει να δουλέψει
τους καλοκαιρινούς μήνες σε ένα χωριό της Αρκαδίας, έξω από το Λεβίδι. Σηκώνεται, ρωτάει
και ξαναρωτάει τις κουρασμένες μετανάστριες, χωρίς επιτυχία. Δείχνει να έχει υπομονή.
Ξανακάθεται.
Μενάνδρου και Αγίου Κωνσταντίνου γωνία. Από κει περνούν καθημερινά εκατοντάδες
μετανάστριες από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Γεωργία και αλλού, μήπως και βρεθεί η καλή
ευκαιρία, η κατάλληλη δουλειά, με τα πιο πολλά λεφτά. Διαβάζουμε τους μισθούς: 500, 550,
500 ευρώ + ΙΚΑ· η μεγαλύτερη προσφορά φτάνει στο μαγικό ποσό των 900 ευρώ.
Η Φωτεινή (έτσι μας συστήθηκε) μιλάει λίγα ελληνικά: «Θέλουμε δουλειά. Είναι πολύ
δύσκολο. Όλες αυτές οι μικρές αγγελίες που βλέπεις είναι απάτη. Οι περισσότερες είναι από
γραφεία ευρέσεως εργασίας που μας εξαπατούν. Σου υπόσχονται αμέσως δουλειά έναντι 150
ευρώ. Τους δίνεις τα λεφτά και μετά αρχίζει η κοροϊδία. ?Την άλλη εβδομάδα?, σου λένε,
?θα έχεις τακτοποιηθεί?. Περνούν μήνες ολόκληροι και δουλειά δε βρίσκεις. Χάνεις και τα
150 ευρώ». Μας δείχνει ένα από τα σημειώματα. Kαι συνεχίζει: «Να! Αυτήν τη λένε Λήδα.
Ξέρει ελληνικά και διαβάζει τις μικρές αγγελίες των εφημερίδων. Μαζεύει αυτές που μας
ταιριάζουν, τις μεταφράζει και τις φέρνει εδώ. Μετά, κάνει τον ατζέντη, προσφέροντας
εργασία έναντι μόνο 50 ευρώ...»
Το πρωινό της Κυριακής είναι το πιο γεμάτο. Προσφέρεται και γι? αυτές που εργάζονται ήδη,
οι οποίες ψάχνουν για κάτι καλύτερο. Δίπλα στις αγγελίες για δουλειά, θα στριμώξουν τις
προσφορές τους και οι έμποροι. Μεταφορές, μετακομίσεις, «ζητούνται συγκάτοικοι»,
χριστιανικά φυλλάδια. Όλα στα ρωσικά βεβαίως.
Η Φωτεινή είναι πεντέμισι χρόνια στην Ελλάδα. Είναι απογοητευμένη: «Είμαι 50 χρόνων και
δεν μπορώ να βρω δουλειά πουθενά. Όλοι ζητούν 20άρες... Kαταλαβαίνεις γιατί. Η Ελλάδα
είναι δύσκολη χώρα. Ο Έλληνας δε μας καταλαβαίνει και μας εκμεταλλεύεται. Δε δείχνει
συμπόνοια».
Θέλει να φύγει.
«Αλλά πού να πάω;» μας λέει._ ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΕΦΑΝΤΗΣ
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ
TZAMΠΑ ΠΤΗΣΕΙΣ]
Προσδεθείτε και μην πληρώνετε
Υπάρχει, στη βόρεια Ελλάδα, μια περιοχή που λέγεται Νέοι Επιβάτες. Οι εναλλακτικές
αεροπορικές εταιρείες καθιερώνουν τώρα τους νέους... λαθρεπιβάτες.
Τις ονομάζουν «McDonald?s των αιθέρων». Είναι οι μικρές αεροπορικές εταιρείες οι οποίες,
όπως η αμερικανική αλυσίδα εστιατορίων έκανε το φαγητό έξω από το σπίτι προσιτό σε όλους,
κάνουν το αεροπορικό ταξίδι μια απλή μετακίνηση. Όπως ακριβώς ένα ταξίδι με λεωφορείο ή
τρένο. Καμία πολυτέλεια, καμία επιπλέον υπηρεσία. Και το σημαντικότερο, το ίδιο φθηνό. Ο
επιβάτης κουβαλάει μόνος του τις αποσκευές, τις αφήνει στις σκάλες του αεροπλάνου και από
κει τις παραλαμβάνει στο τέλος της πτήσης. Στο αεροπλάνο, δεν υπάρχουν αεροσυνοδοί.
Λειτουργεί ένα κυλικείο όπως των πλοίων, από όπου οι επιβάτες αγοράζουν αναψυκτικά ή...
ελαφρά φαγώσιμα.
Στην πραγματικότητα, μερικά απ? αυτά δε γίνονται - ακόμα. Οι κανόνες που ισχύουν για τα
αεροπορικά ταξίδια είναι αυστηροί. Μέχρι την 11η Σεπτεμβρίου 2001, όλοι πίστευαν ότι ήταν
ζήτημα χρόνου η «φιλελευθεροποίηση» των αεροπορικών μετακινήσεων. Οι αυστηροί κανόνες
ασφαλείας που θεσπίστηκαν τότε αποτέλεσαν τροχοπέδη για τα σχέδια των αεροπορικών
εταιρειών. Oι τελευταίες, όμως, βρήκαν άλλους τρόπους για να κρατήσουν χαμηλά τις τιμές.
Την ώρα που εταιρείες-μεγαθήρια κλείνουν ή κάνουν εκτεταμένες περικοπές, εταιρείες όπως η
Ryan Air όχι απλώς επέζησαν, αλλά συνέχισαν να επεκτείνονται. Τα ταξίδια που προσφέρουν
είναι φθηνότερα, τουλάχιστον κατά 50%. Τώρα, αρχίζουν να μοιράζουν και... δωρεάν
εισιτήρια. Ένα μέρος των επιβατών -στη Ryan Air ήδη φτάνει το 10%- πληρώνει μόνο το φόρο.
Σύμφωνα με το σχεδιασμό, το 2010 οι μισοί επιβάτες της εταιρείας θα ταξιδεύουν δωρεάν. Ή
σχεδόν... δωρεάν, αφού θα πληρώνουν μόνο φόρους και αεροπορικά τέλη.
Γιατί συμφέρει, όμως, μια εταιρεία να έχει τζαμπατζήδες τους μισούς επιβάτες; Η απάντηση
είναι σχετικά απλή. Το κόστος, ή τουλάχιστον ένα μέρος του, θα καλύπτεται από τα ψώνια
μέσα στο αεροπλάνο και τη διαφήμιση. Ήδη αυτές οι εταιρείες προβάλλουν κατά τη διάρκεια
της πτήσης διαφημιστικά σποτ ή προσφέρουν διαφημιστικά είδη στους επιβάτες. Κι έτσι, ήδη
καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος του κόστους.
Σε μερικά χρόνια, αυτό θα γίνει κανόνας. Τζάμπα ταξίδια, όπως τζάμπα εφημερίδες.
ΤΣΑΚΑΣ
[ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ]
Πίτα, χάσαμε...
Τα προγνωστικά, για μια ακόμα φορά, ανατράπηκαν στην πράξη. Δυστυχώς. Ο Πίτας Γεωργάς, ο
«Τσάκας της Αυστραλίας», για τον οποίο υπήρχε εκτεταμένη αναφορά στον Αντίλογο του
Ιουνίου, έφτασε στην πηγή, αλλά νερό δεν ήπιε. Ο Πίτας, με την αγαπημένη του Ταγίσα, ήταν
φαβορί για τη νίκη στο αυστραλιανό ριάλιτι «My Restaurant Rules», όπου κορυφαίος
αναδεικνύεται αυτός που θα φτιάξει (και θα δουλέψει) το καλύτερο εστιατόριο.
Ο Πίτας με την Ταγίσα τα πήγαν περίφημα, φτάνοντας μέχρι τον τελικό, απέναντι στο ζευγάρι
από το Περθ, τον Ας και την Αμάντα. Σε επίπεδο εστιατορίων, «Seven Stones» εναντίον «Room
Nineteen».
Η ανακοίνωση του... ανάποδου αποτελέσματος προκάλεσε σοκ στον Πίτα. Ήταν απαρηγόρητος.
«Φταίει το γεγονός ότι οι Μελβουρνιώτες είναι... κουλτουριάρηδες, αδιαφορούν πλήρως για
τα τηλεπαιχνίδια και δε μας υποστήριξαν», μουρμούρισε στέλεχος του προσωπικού,
προσπαθώντας να εξηγήσει το γεγονός ότι, στην ψηφοφορία, το Περθ των 1.350.000 κατοίκων
ξεπέρασε τη μελβουρνιώτικη πρόταση των 3.300.000 κατοίκων.
Όταν συνέλθει από το σοκ, ο Πίτας θα έχει να θυμάται μια ξεχωριστή εμπειρία και μαζί τα
75.000 δολάρια Aυστραλίας - τόσα ήταν τα καθαρά κέρδη από τη δίμηνη λειτουργία του
εστιατορίου της Σεν Κίλντα, τα οποία, βάσει των κανόνων του παιχνιδιού, κατέληξαν στην
τσέπη του.
MS
[ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ]
SOS για τα SMS
Ο «Μεγάλος Aδελφός» σε βλέπει ή, τουλάχιστον, βλέπει τα SMS σου. Και όχι μόνο αυτά που
έχεις αποθηκεύσει στο κινητό, αλλά κι αυτά που έχουν σβηστεί από τη μνήμη.
Μέχρι τώρα, ήταν γνωστό ότι υπάρχουν οι τεχνικές δυνατότητες για την υποκλοπή του
περιεχομένου των μηνυμάτων, αλλά και ότι αυτό αποθηκεύεται για ένα διάστημα στους
ηλεκτρονικούς υπολογιστές των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας. Τώρα αποκαλύπτεται πως ακόμη
και διαγραμμένα από το κινητό μηνύματα, ακόμη και μη σταλμένα, μπορούν να γίνουν γνωστά.
Οι τεχνικές δυνατότητες υπάρχουν και οι διωκτικές αρχές τις χρησιμοποιούν από χρόνια. Η
σχετική τεχνογνωσία αποκτήθηκε στη δεκαετία του ?80, όταν οι σκληροί δίσκοι των
υπολογιστών ήταν εξαιρετικά ευαίσθητοι και συχνά «χτυπούσαν», δηλαδή καταστρέφονταν. Τότε
αναπτύχθηκαν τεχνικές για την ανάκτηση δεδομένων που συχνά ήταν πολύτιμα για επιχειρήσεις
ή ερευνητικά κέντρα.
Με τον καιρό, οι ανάγκες αυτές μειώθηκαν. Σπανίως πλέον χαλάνε οι σκληροί δίσκοι, ενώ το
back up είναι κανόνας. Ήρθαν όμως τα κινητά, και οι παλιοί τεχνίτες ξανάπιασαν δουλειά.
Δεν είναι μόνο η αστυνομία που τους προσλαμβάνει. Πολλοί εργάζονται σε γραφεία ιδιωτικών
ερευνών που ασχολούνται με διαζύγια και προσπαθούν να τεκμηριώσουν συζυγικές απιστίες.
Προσοχή, λοιπόν. Το κινητό δεν είναι ασφαλές!
ΤΑΤΟΟ
[TATOO 2004]
Πυρωμένα αυτόγραφα
«Οι χούλιγκαν είναι μέσα στο τερέν». Μ? αυτό τον τίτλο, η μεγάλη λονδρέζικη εφημερίδα
«Daily Mirror» υποδέχτηκε το νέο τατουάζ του Ντέιβιντ Μπέκαμ. Ο ¶γγλος άσσος σοκάρισε για
μια ακόμη φορά τους συμπατριώτες του. Δεν πρόκειται για κάποια μικρή απεικόνιση σε κάποιο
σημείο του σώματος που φαίνεται μόνο όταν είναι γυμνό. Είναι ένας σταυρός με δύο μεγάλα