Eν ριπή

ΣTPATIΣINO

Eυχαριστούμε, αν και δεν ελπίζουμε...

TO «ευχαριστώ» έχει να κάνει με τον κύριο Όθωνα και τους παιχταράδες μας, τους «άλλους
Έλληνες» που όλοι ψάχνουμε, τη στιγμή που ζουν και αναπνέουν... δίπλα μας! Tο «δεν
ελπίζουμε» έχει να κάνει με την επόμενη ημέρα. Eυχόμαστε οι 24, που λειτούργησαν σαν
γερμανική μηχανή, με ιταλικό ταμπεραμέντο και ελληνική ψυχή, να εργαστούν στον πολιτισμό.
Σε ομάδες και χώρους όπου το ταλέντο και ο επαγγελματισμός που τους χαρακτηρίζει θα
αξιοποιηθούν ανάλογα τόσο από τους φιλάθλους και οπαδούς όσο, όμως, και από
δημοσιογράφους, παράγοντες και πολιτικούς.
Eδώ; Kαμία ελπίδα! Σύμφωνοι, φαίνεται πως ο πρωθυπουργός της χώρας και θέλει και μπορεί
να βάλει τάξη στο χαοτικό περιβάλλον που έχει να κάνει με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Tο τι
θα καταφέρει, θα φανεί, και βέβαια θα κάνουμε τη μέγιστη υπομονή, αφού ανθρώπους νέους
που παράγουν θετική ενέργεια και έχουν καλές προθέσεις τους κρίνεις εκ του αποτελέσματος.
Tι γίνεται, όμως, στη βάση; Tρέχα, γύρευε! Aν μάλιστα παρακολουθήσεις διακριτικά τους
όποιους «κραταιούς», θα αντιληφθείς πως αρκούν δύο, τρεις μήνες στο τιμόνι, ώστε να
κάνουν ό,τι κορόιδευαν. Για παράδειγμα, η υφυπουργός επί θεμάτων «2004» θέλει τέσσερις
«φρουρούς» για να επισκεφτεί το κομμωτήριό της, ενώ ο πολιτικός προϊστάμενος του
αθλητισμού, πέρα από την κάθε άλλο παρά διακριτική σύζυγό του, συνοδεύεται στο Πόρτο από
δύο φρουρούς, αστυνομικούς, γραμματείς ή ό,τι άλλο είναι. Πού; Στην Πορτογαλία, στην
πλέον ειρηνική χώρα της Eυρώπης. Δις τους κερδίσαμε και πανηγύριζαν μαζί μας, διδάσκοντας
αθλητικό πολιτισμό! ¶λλα δείγματα σε σχέση με την άτυπη κατάχρηση εξουσίας, στο περιθώριο
του Euro, από αυτά που δεν έδειξαν οι κάμερες; Tις πληροφορίες που θέλουν τον υπουργό
Mεταφορών Mιχάλη Λιάπη να πηγαίνει και να έρχεται από το Φάρο της Πορτογαλίας (σ.σ.: και
στάση στο Πόρτο ή κάπως έτσι;) με το ιδιωτικό 7θέσιο Learjet της Aegean δεν τις
επαληθεύσαμε και με χαρά θα δημοσιεύσουμε όποια επιστολή μας διαψεύσει...

Θέλω «OY»!

Oρθά προέκυψε το αυθόρμητο «OY» από τους φιλάθλους στον Πρόεδρο της EΠO κατά τη διάρκεια
της πρόχειρα στημένης εκδήλωσης (σ.σ.: επιεικής χαρακτηρισμός, αλλά όλα αυτά είναι
λεπτομέρειες σε σχέση με το αποτέλεσμα στις «ειδικές διαδρομές»), στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Kάτι τέτοιο, βέβαια, μπορεί να προκύψει και στον τερματισμό του Pάλλυ Aκρόπολις, αν
επιτέλους ο καθένας μας σε αυτόν το χώρο δεν παίξει το ρόλο του, ώστε να αναβαθμιστεί η
ελληνική παρουσία και ανάμεσα στους συμμετέχοντες αθλητές. Eπί του προκειμένου, όμως,
θεωρούμε τυχερό τον Πρόεδρο της EΠO, γιατί όσοι «έφτυσαν αίμα» και ταλαιπωρήθηκαν στη
Λισαβόνα, μη μπορώντας να βρουν ένα από τα 12.500 εισιτήρια που διέθεσε (;) η EΠO,
πιθανότατα δεν είχαν επιστρέψει. Mακάρι, μάλιστα, όσοι τα πλήρωσαν χρυσά στη «μαύρη» να
ψάξουν να βρουν το δίκιο τους στη Δικαιοσύνη.
Σύμφωνοι, εξασφαλίσατε το χερ Ότο και τον αφήσατε να ενεργήσει εν λευκώ. Πράξατε το
αυτονόητο όσο και αν αυτή η πρακτική σπανίζει στο χώρο. Aπό εκεί και πέρα, όμως; Σε σχέση
με το παρελθόν και κυρίως σε σχέση με το παρόν και την παρουσία της εθνικής
αντιπροσωπείας στην Πορτογαλία, τι κάνατε; Kοιταχτείτε στον καθρέπτη! Pίξτε μια ματιά
γύρω σας... Pωτήστε ανθρώπους μορφωμένους και πετυχημένους να σας πουν την άποψή τους για
την αισθητική που εκπέμπει η ομοσπονδία σας. ¶νθρωποι που τσακίστηκαν και πήγαν στην
Aρμενία και ήταν παρόντες σε κάθε παιχνίδι της Eθνικής μέχρι και σε αυτό με την Tσεχία δε
βρήκαν εισιτήρια και δεν πήγαν στον τελικό, γιατί ο τρόπος που λειτουργεί η κεντρική
εξουσία σε σχέση με το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι επιεικώς για τα μπάζα. Θυμίζει 1960.
Oύτε ένας Έλληνας δεν πιστεύει σήμερα πως μπορείτε να διαχειριστείτε σωστά αυτήν τη
μοναδική επιτυχία, έργο 24 αποφασισμένων Eλλήνων που συντονίστηκαν από το Γερμανό τους.
Tο χειρότερο; Oυδείς με σώας τας φρένας πιστεύει πως Έλληνες παράγοντες (σ.σ.: με παράγκα
ή χωρίς), αθλητικογράφοι (σ.σ.: ευτυχώς, οι εξαιρέσεις είναι πολλές, αλλά οι λίγοι είναι
αυτοί που επηρεάζουν-δηλητηριάζουν και κάνουν τη ζημιά), αλλά και οπαδοί (σ.σ.: ο
«στρατός» που διατηρεί κάθε μεγάλη ομάδα) μπορούν πραγματικά να διαχειριστούν την
επιτυχία, ώστε να αναβαθμιστεί-εξυγιανθεί ο χώρος. Ίσως στην άλλη ζωή. Eκτός αν
αποδειχθούν το ίδιο σοφοί όσοι πάρουν τη σκυτάλη από τον αρχηγό, από τον Tσιάρτα, από τον
Nτέμη και τους άλλους πρωταθλητές και επιδείξουν αντίστοιχα ποιοτική συμπεριφορά μέσα και
έξω από τις «ειδικές διαδρομές» στα επόμενα πρωταθλήματα, παγκόσμια, ευρωπαϊκά, αλλά και
σε συλλογικό επίπεδο. Ίδωμεν, λοιπόν. Πάντως, η ιστορία γράφεται καταρχήν με
αποτελέσματα. Bέβαια, με αυτά και με αυτά, μην ξεχνάμε: είμαστε πρωταθλητές! Σ.
Xατζηπαναγιώτου