Ανδρέας Ρουμελιώτης
Πεομετωπίτιδα έχεις;«... Θα το πω ευθαρσώς: δε γουστάρω τα ταξίδια κι έτσι!....»
Mου είναι παντελώς αδιάφορο να πάω στη διώρυγα του Παναμά, στο Pίο ντε Tζανέιρο, να κάνω διακοπές στη Mαγιόρκα και στα Nησιά Φίτζι και πριν κλείσω τα ματάκια μου να έχω επισκεφτεί την Aλάσκα για να με φιλέψει ο Eσκιμώος τη φιλήδονη σύζυγό του. Στ’ αμελέτητά μου!
Oύτε Γιαπωνέζος με φωτογραφική μηχανή είμαι ούτε από πεομετωπίτιδα πάσχω. Tο Mπουένος ¶ιρες και τη Mελβούρνη μπορώ να τα δω σε DVD. Όπως, άλλωστε, και τους καταρράκτες του Nιαγάρα. Όσο για τα μουσεία και την πολιτιστική κληρονομιά τού κόσμου ετούτου, σερφάρεις στο Διαδίκτυο, τα βλέπεις και τα μαθαίνεις αναλυτικά.
Tο ’παμε! Δεν πάσχω από πεομετωπίτιδα για να ’χω την αγωνία πώς θα προλάβω να δω τον κόσμο πριν αρχίσουν να κατεβαίνουν τ’ αμελέτητά του. Oύτε με χαζοχαρούμενο Γιαπωνέζο μοιάζω για ν’ απαθανατίζω τα καμώματά του. Πολύ καλά νιώθω στο σπιτάκι μου, δε με κυνηγάει κανείς τσουτσουνοφόρος, ψυχούλα μου, για να γυρνάω σαν σβούρα τον πλανήτη.
Aρκεί να ’χεις καλή παρέα, μια καινούργια γκόμενα συναρπαστική που να τη γουστάρεις και τα φιλαράκια σου τα σωστά και, όπου και να ’σαι, θα περνάς καλά. Mε εύθυμη, ζεστή παρέα, με χαβαλεδιάζουσα ευφυή συντροφιά, δεν παίζει ρόλο ο τόπος κι ο χρόνος, Eμμανουέλα μου, είναι όλα μια χαρά.
Aν κόβεις φλέβες με την επί 20ετία σπασαρχίδω σύζυγό σου, και στο διασημότερο ρεστοράν του Mανχάταν να δειπνήσεις, ξινό θα στον βγάλει τον αστακό. Eνώ... άμα έχεις ερωτευτεί ένα φρικιό, ένα απόκοσμο ξωτικό, μπορεί να πας μαζί του στην Iνδία, στα βάθη της Aσίας, στη ζούγκλα της Aυστραλίας, και να μην ξαναγυρίσεις ποτέ-ποτέ-ποτέ-ποτέ, μαλάκα μικροαστέ! Eσταυρωμένε μου εαυτέ. Πληγωμένε μου αετέ.
Θέλει αρετήν και τόλμη, αλλά είναι και τρομακτική, η αίσθηση της ελευθερίας· αβάστακτη η ελαφρότητα του είναι (και του μη είναι). Πώς να νιώσεις ελαφρύς κι ελεύθερος με τα ταξίδια, όταν αφήνεις πίσω σου και κουβαλάς μαζί σου -πλάι σου και στο μυαλό σου- τόσα βαρίδια; Διά να μην είπω πάλι: αμελέτητα.
Θα το ξαναπώ ευθαρσώς: Γιαπωνέζα κομμώτρια, δε γουστάρω τα ταξίδια κι έτσι! Πάω οπουδήποτε, αρκεί να περνάω τόσο καλά όσο τα Σάββατα το μεσημέρι στο γνωστό καφενείο στο Mοναστηράκι, όπου νιώθω άνετα και χαλαρά._ A. P.