Λισαβόνα - Ντακάρ 2006

ΑΠΟΣΤΟΛΗ
War game!

Πώς ήταν φέτος το «Ντακάρ»; Πόλεμος δεκαέξι ημερών, ειδικά όταν έχεις ζήσει τον αγώνα από μέσα...

ΚΕΙΜΕΝΟ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΑΚΗΣ ΤΕΜΠΕΡΙΔΗΣ

Το «Λισαβόνα-Ντακάρ 2006» ήταν μια ατελείωτη περιπέτεια από την αρχή μέχρι το τέλος, με όλα τα συστατικά που προσδίδουν σημασία στον «πολυφορεμένο» όρο. Περιπέτεια ήδη από τα χαρτιά, αφού, βάσει των νέων κανονισμών, η πλοήγηση φέτος θα γινόταν με τον παραδοσιακό τρόπο, κυρίως με πυξίδα (ηλεκτρονική, έστω) και road book. Περιπέτεια υψηλού προϋπολογισμού για τη VW, η οποία παρέταξε μια υπερομάδα αποτελούμενη από πέντε Touareg, με τον Κάρλος Σάινθ πρώτο όνομα, ανάμεσα στους Ζινιέλ ντε Βίλιερς, Μπρούνο Σαμπί, Γιούτα Κλάινσμιτ και Μαρκ Μίλερ. Περιπέτεια που ξεκίνησε ήδη από τη Λισαβόνα· συγκεκριμένα, στον τεχνικό έλεγχο, από τον οποίο τα φορτηγά των πανίσχυρων ομάδων Ντε Ρόι και Μπεξ δεν πέρασαν ποτέ, γιατί οι προδιαγραφές τους δε συμφωνούσαν με το δελτίο αναγνώρισης της FIA. «Με το καλημέρα», δηλαδή, ο αγώνας έμεινε ορφανός από την πολυαναμενόμενη μάχη ανάμεσα στα DAF των «ιπτάμενων Ολλανδών» και τα Kamaz των Καμπίροφ και Τσαγκίν. Το γεγονός αυτό ξεχάστηκε με το που ξεκίνησε ο αγώνας, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Με μια χρονομετρημένη διαδρομή 83 χλμ. κοντά στο Πορτιμάο της ηλιόλουστης Αλγκάρβε, εκεί, στη νότια Πορτογαλία. Βλέποντας τόσους Πορτογάλους να ξαγρυπνούν στον αυτοκινητόδρομο για να δουν το καραβάνι να περνά, δε σνομπάραμε την ευρωπαϊκή φύση του αγώνα και μείναμε όλη μέρα στην ειδική, για να τιμήσουμε μέχρι και το τελευταίο πλήρωμα. Το σκηνικό θύμιζε παλιό Pάλλυ Πορτογαλίας, με τους θεατές να κλείνουν το δρόμο από τον ενθουσιασμό τους - μόνο τα αυτοκίνητα ήταν διαφορετικά. Σιγά μην έχανε την ευκαιρία ο Σάινθ να δείξει ποιος είναι σε τέτοια κατατόπια. Πήρε άνετα την ειδική, όπως και την επόμενη, προς τη Μάλαγα, και σάλπαρε προς τη Μελίλα του Μαρόκου -Πρωτοχρονιά πλέον-, κατέχοντας την 1η θέση στην προσωρινή κατάταξη. Εμείς, μέσω Αλγεσίρας, περάσαμε στη χαώδη Ταγγέρη και, αφού σκαρφαλώσαμε το Όρος του ¶τλαντα, έπειτα από 700 χλμ. παρακαλώ, πήγαμε να υποδεχτούμε τα πληρώματα στην πρώτη αφρικανική διαδρομή του αγώνα, από τη Ναντόρ προς την Ερατσίντια...

Μπορούν τα VW;
Αυτό ήταν το κύριο αντικείμενο συζήτησης από την αρχή στο αυτοκίνητο, το ίδιο και στα πηγαδάκια των μπιβουάκ του Μαρόκου. Του ανατολικού Μαρόκου, που, σημειωτέον, δεν έχει καμία σχέση με τα παράλια από τα οποία περνούσε πέρυσι ο αγώνας. Από την Ερατσίντια μέχρι τη Γουορζαζάτ, το «Χόλιγουντ του Μαρόκου» (όπου έχουν γυριστεί, μεταξύ άλλων, ταινίες όπως οι «O Μονομάχος», «Αστερίξ» και «O Τελευταίος Πειρασμός»), και από εκεί μέχρι το Ταν-Ταν μεσολαβούν αξιοσέβαστες εκτάσεις ερήμου. Ενώ πέρυσι το πέρασμα από τη χώρα ήταν κάπως διαδικαστικό, μέσα από χωμάτινες διαδρομές, φέτος μπορούσε να κρίνει πολλά. Αλλά προπάντων καλούνταν να δώσει μια πρώτη απάντηση στο αρχικό ερώτημα όλων μας: μπορούν τα Touareg να αμφισβητήσουν τα Pajero των Πετερανσέλ, Αλφάν, Ρόμα και Μασουόκα;
Στα σύνορα της Μαυριτανίας η απάντηση ήταν «ναι». Όταν, μετά τις πρώτες δύο μέρες στη Σαχάρα, βλέπαμε τον Μασουόκα να καταστρέφει ολοσχερώς το «Mitsu» του, τον Πετερανσέλ να είναι 9ος Γενικής, αφού χάθηκε στους αμμόλοφους της Μαρζούγκα, και τα VW να κατέχουν τις θέσεις 1-2 και 4-5 με τον Σάινθ μπροστά, τότε για πρώτη φορά σκεφτήκαμε ότι η μπλε αρμάδα του Κρις Νίσεν δεν αστειεύεται. Όταν, μάλιστα, στη Ζουεράτ, ύστερα από 444 χρονομετρημένα χιλιόμετρα στην άμμο, τα VW έφτασαν 1-2-3 στη γενική κατάταξη, με το Νοτιοαφρικανό Nτε Βίλιερς μπροστά, τότε, ναι, αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι η κυριαρχία της γαλλόφωνης ομάδας της Mitsubishi μπορεί και να έφτανε στο τέλος της. Εκείνες τις μέρες δεν είχαμε μάτια για τίποτε άλλο. Ούτε για τα μπάγκι του «μεσιέ» Σλεσέρ, που πήγαιναν «αέρα, πατέρα» στην άμμο, ούτε για το μονόλογο του Τσαγκίν, που έπαιρνε τη μια ειδική μετά την άλλη, ούτε καν για το δράμα του περσινού νικητή στις μοτοσικλέτες, Σιρίλ Ντεπρέ, ο οποίος, με βγαλμένο ώμο έπειτα από πτώση, έβλεπε τις ελπίδες του να σβήνουν όχι μόνο για νίκη, αλλά ακόμη και για τερματισμό.

Ο βασιλιάς είναι εδώ!
Στη βραδινή ενημέρωση αγωνιζομένων στη Ζουεράτ, ο αρχηγός του αγώνα συστήνει την προσοχή όλων στη διαδρομή της επόμενης ημέρας: «Η διαδρομή είναι όλη off piste (εκτός δρόμου) και οι μοτοσικλέτες θα ξεκινήσουν με αντίστροφη σειρά» λέει ο Ετιέν Λαβίνιε. Σημειωτέον, η σειρά εκκίνησης κάθε μέρας καθορίζεται από τα αποτελέσματα της προηγούμενης. «Και το κυριότερο; Το πρώτο waypoint θα εμφανιστεί στο GPS μόνο έπειτα από 108 χλμ.!» Το επόμενο πρωί, πριν ξημερώσει καλά καλά, περνάμε πρώτοι από την εκκίνηση της διαδρομής των 499 χλμ. προς το Aτάρ. Ύστερα από δυόμισι ώρες αγωνιώδους πλοήγησης σε απάτητα γρασίδια καμήλας, με μοναδικό εργαλείο το road book, φτάνουμε στο 52ο χλμ., όπου βρίσκουμε τους πρώτους αμμόλοφους. «Σιγά μην περάσουν από εδώ» σκεφτόμαστε. Και τότε καταφτάνουν τα πρώτα μηχανάκια, ενώ από πάνω μας πετάνε τα ελικόπτερα της οργάνωσης. Στις επόμενες δύο ώρες, μόνο τριάντα αυτοκίνητα θα περάσουν από μπροστά μας. Τα υπόλοιπα ή έχουν χαθεί ή διάλεξαν παράλληλα μονοπάτια... Ήδη έχουμε πάρει μια μικρή γεύση από «Ντακάρ» της παλιάς εποχής. Μέχρι το ’92-’93 GPS δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο, ξέρετε. Το ίδιο βράδυ, στο Ατάρ, η VW θα έχει πάρει ήδη το πρώτο μάθημα από τη Mitsubishi. Το γερμανικό 1-2-3 της Ζουεράτ μετατρέπεται σε 1-2 των Ιαπώνων, με τον Αλφάν επικεφαλής και τον Πετερανσέλ -που θα πάρει την ειδική- σε απόσταση βολής. Η αλεπού της ερήμου μίλησε...
Η επόμενη μέρα είναι αντίστοιχα κρίσιμη. Η διαδρομή προς την πρωτεύουσα της Μαυριτανίας, Νουακσότ, μπορεί να είναι μια ατελείωτη ευθεία ασφάλτου για εμάς και τα οχήματα υποστήριξης, για τα πληρώματα όμως είναι ένα αμμώδες κολαστήριο μήκους 508 χλμ. Πρώτο θύμα της ημέρας είναι ο Σάινθ, ο οποίος θα κολλήσει και θα λιώσει το συμπλέκτη του Touareg μόλις στο 20ό χιλιόμετρο. Θα τον δούμε να ρυμουλκείται από φορτηγό υποστήριξης μέχρι την εκκίνηση της διαδρομής και εκεί να βοηθά τους μηχανικούς να ξεμοντάρουν το κιβώτιο καταμεσής του δρόμου. «Τώρα δε μου αρέσει το Ντακάρ» θα μας πει. Βαθιά μέσα στην ειδική, όλοι λίγο-πολύ θα έχουν προβλήματα με την άμμο και τις υψηλές θερμοκρασίες. Η Γιούτα θα κολλήσει και θα χάσει πολύτιμο χρόνο, το ίδιο και ο Αλφάν. Μέχρι τη Νουακσότ, τουλάχιστον μία πρόβλεψή μας έχει βγει αληθινή: ο Πετερανσέλ έχει περάσει μπροστά από τον Αλφάν. Η διαφορά τους; 32 δλ. Η μάχη αναβάλλεται για τη μεθεπομένη.
Η Κυριακή είναι ημέρα ρεπό στη Νουακσότ. Ώρα για ανασύνταξη δυνάμεων. Πρώτη φορά βλέπουμε οδηγούς και στελέχη της Mitsubishi τόσο χαρωπούς· πέρυσι ούτε καν στο βάθρο δεν ήταν έτσι. Ρωτάμε τον αρχιμηχανικό Τιερί Βιαρντό, τον «πατέρα» του Pajero, τι προβλήματα συνάντησαν μέχρι εδώ: «Pas de probleme», απολύτως κανένα πρόβλημα, μας απαντά. Στη σκηνή φιλοξενίας της VW το ύφος είναι απολογητικό: «Eίναι πολύ νωρίς για να παραιτηθούμε», επιμένει ο team manager, Κρις Νίσεν, και θα παραδεχτεί ότι οι τουρμποντίζελ των Touareg τα βρήκαν «σκούρα» με τις υψηλές θερμοκρασίες. Ο Σάινθ πρώτη φορά θα μας μιλήσει ανοιχτά για τον αγώνα: «Eίναι εμπειρία και πρόκληση· ακόμη μαθαίνω. Να φτάσουμε πρώτα στο Ντακάρ και μετά θα σας πω την άποψή μου ολοκληρωμένη». Όλοι ξέρουν ότι η επόμενη ειδική, προς την Κίφα, είναι ίσως η δυσκολότερη του αγώνα. Σίγουρα, είναι η τελευταία με αμμόλοφους. Όποιος επιζήσει εδώ μπορεί να ελπίζει...

Η απώλεια...
Το ρήμα «επιζώ» σε ένα ράλλυ έχει συνήθως αγωνιστική σημασία. Σε αυτόν τον αγώνα λαμβάνει την πραγματική του διάσταση, γιατί κάποιοι κάποιες μέρες απλώς δεν... επιζούν. Φέτος ήταν η σειρά του ¶ντι Κάλντεκοτ. Ένα χρόνο μετά τον Φαμπρίτσιο Μεόνι, σε διαδρομή με τον ίδιο προορισμό (Κίφα), ο Αυστραλός αναβάτης της KTM Repsol θα πέσει με «πολλά» σε ένα πολύ γρήγορο κομμάτι της διαδρομής και θα χάσει τη ζωή του. Τι να πεις... Όταν το ίδιο πρωί, στην εκκίνηση της διαδρομής, έχεις ανταλλάξει δυο κουβέντες με τον άνθρωπο, τον έχεις φωτογραφίσει και μετά μαθαίνεις τα μαντάτα, απλώς δε θέλεις να το πιστέψεις. Στο στοπ της διαδρομής των 599 χλμ., αργά το μεσημέρι, περιμένουμε να φτάσουν οι αναβάτες και τα πληρώματα. Θα είμαστε μπροστά όταν οι Κομά, Ντεπρέ, Σάλα και Γκαβάρντο μάθουν τα νέα από τον PR της Repsol, Νταβίντ Πάτο. Εξαιτίας της κούρασης, δεν έχουν το κουράγιο ούτε να κλάψουν... Η Κίφα είναι μόλις μιάμιση ώρα με το ελικόπτερο, αλλά ο αρχηγός του αγώνα δεν έχει φιλοτιμηθεί να μεταβεί στην ειδική για να υποστηρίξει ψυχολογικά τους αναβάτες. Το ίδιο βράδυ και το επόμενο πρωί θα καταλάβουμε ότι ο θάνατος πλέον αποτελεί ρουτίνα σ’ αυτόν τον αγώνα. Ενός λεπτού σιγή και μετατροπή της επόμενης διαδρομής σε απλή αρκούν για να ξεχάσουν οι υπόλοιποι ότι κάποιος ανάμεσά τους δεν υπάρχει πια. Αρκούν όμως;
Η έρημος τελειώνει και ήδη έχει αποκαταστήσει τις ισορροπίες στον αγώνα. Ο Πετερανσέλ, ο μεγάλος μάστορας της off piste οδήγησης, φέτος περισσότερο από ποτέ είναι άπιαστος και στον προσανατολισμό. Χάρη στο συνοδηγό του, Ζαν Πολ Κοτρέ, βεβαίως. Ο Αλφάν, όμως, είναι εκεί, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη μέρα, οπότε το ράλλυ γίνεται ράλλυ πραγματικό στη διαδρομή προς την Καΐ του Μάλι. Τέρμα η έρημος, καλώς ήρθατε στη σαχέλ. Στην ίδια διαδρομή, η άμμος τελειώνει, το πράσινο εμφανίζεται και μαζί μπόλικη πέτρα στο δρόμο. Ναι, εδώ υπάρχει συγκεκριμένο μονοπάτι, δε χρειάζεται πυξίδα. Χωρίς χρονόμετρα οι μοτοσικλετιστές (λόγω Κάλντεκοτ), σε ρυθμούς WRC τα εργοστασιακά αυτοκίνητα. «Πέφτουμε μέσα», όταν λέμε ότι ο Σάινθ θα κερδίσει εδώ με κλειστά μάτια: 283 χιλιόμετρα σε λιγότερο από τρεισήμισι ώρες ο αθεόφοβος Ισπανός, σε έναν καρόδρομο όπου εμείς χρειαστήκαμε δέκα ώρες για να περάσουμε από μέσα... Και ο Αλφάν, που λέγαμε; Θα χτυπήσει την πίσω ανάρτηση και θα χάσει 40 λεπτά απέναντι στον ομόσταυλό του. Τα λεπτά αρχίζουν και πάλι να μετρούν σ’ αυτά τα μέρη, αντίθετα με την έρημο, όπου ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, αν δεν έχεις κάνα δίωρο διαφορά από το διώκτη σου.

Ποτέ μη λες ποτέ!
Πάμε, λοιπόν, για περίπατο, Πετερανσέλ; Μπορεί ο Γάλλος να προηγείται με διαφορά 40 λεπτών έναντι του Αλφάν, ωστόσο τίποτα δεν έχει τελειώσει. Στη διαδρομή προς Μπαμάκο ο «Πετέρ» θα χαθεί -λόγω ασάφειας του road book;- και θα χάσει 19 λεπτά. Πιο μπροστά, μόλις στο 12ο χιλιόμετρο, θα είναι η δεύτερη φορά -μετά τον Σάινθ- που θα πετύχουμε πλήρωμα της VW σε μπελάδες. Η Κλάινσμιτ, χωμένη με κλειδιά και κατσαβίδια κάτω από το Touareg, προσπαθεί να επισκευάσει σύνδεσμο της ανάρτησης που έσπασε έπειτα από «προσγείωση» σε δεντράκι. Όπως θα μάθουμε αργότερα, η Γερμανίδα θα ταλαιπωρηθεί μέχρι το βράδυ και, τελικά, από την Καΐ θα πει «αντίο» στον αγώνα. Είναι η μέρα της μαραθώνιας διαδρομής Καΐ-Μπαμάκο... Μαραθώνια σημαίνει ότι τα οχήματα υποστήριξης δεν περιμένουν στο μπιβουάκ τα πληρώματα, αλλά πηγαίνουν κατευθείαν στη Λαμπέ της Γουινέας και τα περιμένουν εκεί την επόμενη μέρα. ¶τυχη η Γιούτα, τολμηρός αλλά και τυχερός ο Nτε Βίλιερς, που θα κινηθεί ταχύτατα και θα κερδίσει την ειδική της ημέρας, στην προσπάθειά του να φτάσει τον Αλφάν στη 2η θέση. Εμείς, μαζί με τους περισσότερους φωτογράφους, θα παρακάμψουμε τη «ρούτα» του αγώνα και θα πάμε κατευθείαν στη Σενεγάλη, για να περιμένουμε τα πληρώματα να έρθουν από τη Γουινέα. Την επόμενη μέρα, χωμένοι σε ένα ειδυλλιακό εθνικό πάρκο με κροκοδείλους, ιπποπoτάμους και θρασύτατα μαϊμουδάκια, θα μάθουμε από το Internet ότι ο Πετερανσέλ «αυτοκτόνησε» 15 χλμ. πριν από το δεύτερο CP (σημείο ελέγχου) στο 280ό χλμ. της διαδρομής προς Λαμπέ (368 χλμ.). Το απόλυτο φαβορί -μέχρι τότε- του αγώνα θα χτυπήσει σε δέντρο, θα σπάσει την ανάρτηση, θα την επισκευάσει σε μία ώρα για να συνεχίσει, αλλά θα ξαναμείνει λίγα χιλιόμετρα μετά και θα περιμένει φορτηγό υποστήριξης για βοήθεια. Το αποτέλεσμα; Ο Πετερανσέλ θα πέσει στην 4η θέση και θα πει «αντίο» στην τρίτη συνεχόμενη νίκη του, η οποία θα ήταν συνολικά η ένατη της καριέρας του. Στη Mitsubishi δεν πτοούνται, το μόνο που τους νοιάζει είναι να μην αγχωθεί ο Αλφάν, επικεφαλής πλέον, από τον Nτε Βίλιερς, που καραδοκεί στα 20 λεπτά πίσω του. Και ο Γάλλος με το Pajero απαντά επιθετικά, κερδίζοντας την ειδική που φέρνει τα πληρώματα στη Λαμπέ της Γουινέας. Το Ντακάρ είναι κοντά, αλλά και τόσο μακριά! Μόνο δύο διαδρομές απομένουν, αλλά ποιος πλέον τολμά να κάνει προβλέψεις; Και το ερώτημα που είχαμε θέσει στο Μαρόκο επανέρχεται: λέτε η VW;

Δραματικό φινάλε...
Από αγωνιστικής πλευράς, όλα θα κυλήσουν ομαλά μέχρι το τέλος. Ο Αλφάν δε θα απειληθεί ποτέ από τον Nτε Βίλιερς, οπότε η Mitsubishi θα πανηγυρίσει την έκτη συνεχόμενη νίκη της και η VW την υψηλότερη θέση της στο βάθρο από τότε που μπήκε σε περιπέτειες... αφρικανικές. Όμως, τα πανηγύρια της Pοζ Λίμνης θα σκιαστούν από τους θανάτους δύο μικρών παιδιών στις δύο τελευταίες μεγάλες διαδρομές του αγώνα. Ένας πιτσιρικάς 10 ετών από τη Γουινέα και ένας 12χρονος από τη Σενεγάλη θα χάσουν τη ζωή τους από ένα αγωνιστικό κι ένα φορτηγό υποστήριξης, αντίστοιχα. Λεπτομέρειες το πώς και το γιατί... Το θέμα είναι ότι ο αγώνας αυτός δεν αντέχει άλλες παράπλευρες απώλειες, για τον απλούστατο λόγο ότι η prime time τηλεοπτική προβολή που παίρνει σε τέτοιες περιπτώσεις ξεπερνά την κάλυψη που έχει ως αθλητικό γεγονός από τα διεθνή μέσα. Ντακάρ ίσον θάνατος, Ντακάρ ίσον πόλεμος, λοιπόν. Ναι, παρά τα αυστηρά όρια ταχύτητας σε πόλεις και χωριά, τα ελικόπτερα διάσωσης και τα hi-tech δορυφορικά συστήματα εντοπισμού των πληρωμάτων που επιστρατεύει τελευταία ο οργανωτής για τη βελτίωση της ασφάλειας. Και σ’ αυτόν τον... πόλεμο όλοι στο τέλος θέλουν να ξεχνούν τις απώλειες και να θυμούνται τις νίκες, τη δική του ο καθένας. Από αυτήν την άποψη, είχε αρκετούς νικητές ο φετινός αγώνας. Πέρα από τον Αλφάν και τον Nτε Βίλιερς -που έλεγε τα καλύτερα για την Τίνα Τέρνερ (κι εκείνη το ίδιο για τον Νοτιοαφρικανό)-, νίκη ήταν η 3η θέση στο βάθρο για τον ώριμο όσο ποτέ Νάνι Ρόμα με το έτερο Pajero. Νίκη δεν ήταν μόνο για τον Πετερανσέλ, που, ωστόσο, κατάφερνε να χαμογελά στον τερματισμό, παρά το τραγικό του λάθος. «Αν τα έβαλα με τον εαυτό μου εκείνο το βράδυ; Μα, φυσικά, αφού δεν έκανα ένα λάθος, αλλά τρία!» μας είπε λίγο πριν περάσει τη ράμπα 4ος. «Αλλά έτσι είναι το Ντακάρ...» Όταν είσαι μεγάλος, δε μοιρολατρείς, δέχεσαι την πραγματικότητα και απλώς αναβάλλεις τα όνειρά σου... Νίκη ήταν η 5η θέση για τον -άγνωστο σ’ εμάς- Μαρκ Μίλερ από την Αριζόνα (μάστορας στα τοπικά Baja), νίκη ήταν η 6η προσωπική θέση και ο τερματισμός και των τριών μπάγκι για τον Ζαν Λουί Σλεσέρ, που θέλει να ξανατρέξει του χρόνου, ο γεροντής. Νίκη ήταν ο τερματισμός και για τον ταχύτατο Πορτογάλο Κάρλος Σόουζα (τον έχουμε δει νικητή και στο Greek Baja) με το θορυβώδες πρώην εργοστασιακό Nissan, 7ο στη Λακ Ροζ. Νίκη για τον ίδιο τον αγώνα, τέλος, ήταν η παρουσία στο Ντακάρ του περιχαρούς -παρά τις περιπέτειες- Κάρλος Σάινθ. Και αυτό, γιατί ο Ισπανός, αφού πήρε γεύση, θα είναι εδώ και του χρόνου, ίσως για να νικήσει αυτήν τη φορά! Πώς να μην είμαστε, λοιπόν, κι εμείς παρόντες στη Λισαβόνα το Γενάρη του 2007;_ Α. Τ.

Ασκήσεις προσανατολισμού
Το φετινό Ντακάρ ήταν το δυσκολότερο των τελευταίων χρόνων από πλευράς πλοήγησης. Το GPS της οργάνωσης, με το οποίο αποκλειστικά και μόνο εφοδιάζονται όλα τα οχήματα του αγώνα, εμφανίζει τα waypoints κάθε διαδρομής, μόνο όταν το αυτοκίνητο ή η μοτοσικλέτα τα προσεγγίσει σε ακτίνα 3 χλμ. Το βελάκι προσανατολισμού, λοιπόν, στην οθόνη του GPS είναι ανενεργό στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής, οπότε η πλοήγηση γίνεται αποκλεισστικά από τις οδηγίες του road book και τη στιγμιαία πορεία του οχήματος (COG: course on ground) που αναγράφεται στην οθόνη του GPS. Σε διαδρομές όπου τα waypoints είναι πολύ αραιά, μια ελάχιστη παρέκκλιση από την ιδανική πορεία (CAP) του road book σημαίνει απώλεια των επόμενων σημείων. Μόνος τρόπος σωτηρίας είναι η επιστροφή σε ένα προηγούμενο σημείο του road book και η επανεκκίνηση της πλοήγησης από αυτό. Ο ρόλος του road book ήταν, λοιπόν, κρίσιμος εφέτος και, δυστυχώς, η οργάνωση δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Σοβαρά λάθη, που μας κατήγγειλαν αρκετοί οδηγοί, και πολυάριθμες διορθώσεις των σημειώσεων σε κάθε μπιβουάκ δημιούργησαν αμέτρητα προβλήματα στα πληρώματα. Για το λόγο αυτό, οδηγοί όπως η Κλάινσμιτ και ο Nτε Βίλιερς χαρακτήρισαν τον αγώνα «λαχείο»...

Η υπόθεση DAF-De Rooy...
Πέντε φορτηγά DAF (τρία της ομάδας De Rooy και δύο της ομάδας Hans Bekx) δεν πέρασαν από τον τεχνικό έλεγχο, επειδή οι προδιαγραφές τους δε συμφωνούσαν με την ομολογκασιόν της κατηγορίας T4 σε διάφορα σημεία (αναρτήσεις, ψυγείο κ.α.). Έτσι, σύμφωνα με τους κανονισμούς, τα DAF τέθηκαν εκτός αγώνα. Σύμφωνα με την ομάδα De Rooy, τίθεται θέμα προδοσίας από τους οργανωτές. «Μέσα στον περασμένο μήνα, σε σχετικό προέλεγχο, αναλύσαμε την κατάσταση και πήραμε έγγραφη επιβεβαίωση από τον ίδιο τον Ετιέν Λαβίνιε ότι δε θα υπήρχε πρόβλημα συμμετοχής μας» μας είπε ο Γιαν ντε Ρόι. Τα αγωνιστικά φορτηγά της DAF για την έκδοση Dakar 2006 δεν είχαν λάβει ομολογκασιόν από τη FIA, γιατί ο Ολλανδός κατασκευαστής δεν κατάφερε να συγκεντρώσει 15 ίδια φορτηγά για τον προέλεγχο. «Κάτι που δεν έχει κάνει κανένας κατασκευαστής», σύμφωνα με τον Nτε Ρόι. Έπειτα από έκθεση απεσταλμένου της FFSA (της γαλλικής επιτροπής αγώνων) στην Ολλανδία τον περασμένο μήνα, τα φορτηγά έπρεπε να υποστούν μετατροπές με βάση την παλιά ομολογκασιόν. Ωστόσο, παρά τις μετατροπές που έγιναν, υπήρχαν αποκλίσεις από τις προδιαγραφές στο δελτίο αναγνώρισης και σ’ αυτό το σημείο η ομάδα πήρε διαβεβαίωση ότι δε θα υπήρχε πρόβλημα από τους οργανωτές του Dakar 2006. Παραμονή Χριστουγέννων η De Rooy ενημερώθηκε ότι θα είχε πρόβλημα στον τεχνικό έλεγχο και τελευταία στιγμή προσπάθησε να προσαρμόσει τις προδιαγραφές στο δελτίο της FIA, κάτι που πρακτικά ήταν αδύνατο. Έτσι, όταν τα φορτηγά παρουσιάστηκαν στη Λισαβόνα, οι τεχνικές αποκλίσεις τους δεν έγιναν δεκτές από τον τεχνικό έφορο και, έτσι, τα πληρώματα αποκλείστηκαν από τον αγώνα. Η ASO, εφαρμόζοντας αυτήν τη φορά πιστά τον κανονισμό (στο παρελθόν έχει κλείσει αρκετές φορές τα μάτια σε ανάλογες παρατυπίες), έκανε επίδειξη ισχύος σε μια από τις οικονομικά ισχυρότερες ομάδες του θεσμού, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της FIA. Όσο για την ομάδα De Rooy; Θυμωμένη με την οργάνωση φέτος, συζητά να κατεβάσει φορτηγά της DAF με ξεχωριστό δελτίο αναγνώρισης του χρόνου...

Οι νικητές
Δύο νέους νικητές ανέδειξε ο φετινός αγώνας, τον Ισπανό Μαρκ Κομά στις μοτοσικλέτες και το Γάλλο Λικ Αλφάν στα αυτοκίνητα. Όσο για τον κυρίαρχο στην κατηγορία των φορτηγών, δεν ήταν άλλος από τον «τσάρο» Βλαντιμίρ Τσαγκίν με το Kamaz, πέντε φορές νικητή του αγώνα.
O 41χρονος Λικ Αλφάν είναι διασημότητα στη Γαλλία, αφού υπήρξε κορυφαίος σκιέρ γιγαντιαίας κατάβασης με 12 παγκόσμια Kύπελλα στο ενεργητικό του. Ο «Λούτσιο», όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του, ήταν ανέκαθεν μεγάλος λάτρης των μηχανοκίνητων σπορ. Παρ’ ότι ορεσίβιος τύπος, μεγαλωμένος στα χιόνια, δεν άργησε να προσαρμοστεί στο περιβάλλον της ερήμου. Το ’98 έτρεξε για πρώτη φορά στο Ντακάρ, το ’99 και το ’02 κέρδισε τη νορμάλ κατηγορία Τ1, το ’04 τερμάτισε 4ος Γενικής και πέρυσι, ως εργοστασιακός οδηγός της Mitsubishi, 2ος. Έχει τρέξει με Porsche και στις «24 Ώρες» του Λε Mαν. Σε προσωπικό επίπεδο είναι ένας συμπαθέστατος, πάντα χαμογελαστός τύπος που εκπέμπει θετική ενέργεια. Δε διακατέχεται από συμπλέγματα απέναντι στον Πετερανσέλ, αλλά τον σέβεται όσο κανέναν στην έρημο. Όταν στη Νουακσότ τον ρωτήσαμε αν θα δεχόταν μια «συμφωνία κυρίων» μεταξύ τους για το αποτέλεσμα, απάντησε ότι θα δεχόταν οποιαδήποτε εντολή από τον Ντομινίκ Σεριέζ για το καλό της ομάδας. Δε χρειάστηκε, όμως... Ο συνοδηγός του Αλφάν, Ζιλ Πικάρ, 51 ετών σήμερα, υπήρξε αναβάτης εντούρο από το ’73 έως το ’92 και στη συνέχεια έτρεξε ως συνοδηγός με τους Βάτανεν και Ουμπέρ Οριόλ. Το ’98 κέρδισε το Ντακάρ με Pajero και οδηγό τον Ζαν Πιερ Φοντενέ.
Ο 29χρονος Μαρκ Κομά είναι Ισπανός. Όπως μας είπε, ζει με τη γυναίκα του στην Αβία, ένα χωριουδάκι κοντά στη Βαρκελώνη, και προπονείται στα γειτονικά Πυρηναία. Καβαλά 4-5 ώρες την ημέρα επί 4 ημέρες την εβδομάδα τη μηχανή του και κάνει εντατικά ποδήλατο, γυμναστήριο και κολύμπι όλο το χρόνο, για να είναι έτοιμος για το Ντακάρ! Έχει κερδίσει το Eντούρο 6 Hμερών το ’98 και διάφορους αγώνες από τότε (Φαραώ, Μπάχα Αραγκόν), μέχρι να κατακτήσει το πρώτο του Πρωτάθλημα Cross Country φέτος. Το πόσο έξυπνος και ολοκληρωμένος αναβάτης είναι φαίνεται από το «θαύμα» που πέτυχε στο Ντακάρ πέρυσι και φέτος: μία 2η θέση και μία νίκη, έχοντας κερδίσει μόνο μία ειδική! «Δεν κάναμε σοβαρά λάθη φέτος και προχωρήσαμε μέρα με τη μέρα» μας είπε στο τέλος του αγώνα, ενώ ακόμη δεν πίστευε -όπως έλεγε- ότι είχε κερδίσει το τρόπαιο. Η διαδρομή Ζουεράτ-Ατάρ ήταν «κλειδί», σύμφωνα με τον Κομά. Χαρακτηριστικό του φετινού Ντακάρ; «O προσανατολισμός. Χωρίς GPS, δεν έχεις σημείο αναφοράς και, αν χαθείς, πρέπει να επιστρέψεις πίσω και να ξαναβρείς το δρόμο από το road book. Είναι πολύ δύσκολο και, όταν εμφανίζεται το waypoint, λες “ουφ!”». Με έναν αναστεναγμό απάντησε ο Κομά, όταν τον ρωτήσαμε πώς ένιωσε όταν έμαθε τα νέα για τον Κάλντεκοτ: «Έκλαψα και μέσα μου και έξω μου» μας λέει. «Του αφιέρωσα το ράλλυ, γιατί ήταν μεγάλο το τίμημα· δεν είναι δυνατόν να συνέβη αυτό. Είναι πάντα στη μνήμη μου, γιατί ήταν ωραίο άτομο. Έφτασε τελευταία στιγμή στην ομάδα και δουλέψαμε καλά μαζί. Ήταν πολύ δύσκολα την επόμενη μέρα, δύσκολη η ψυχολογία· συνεχώς σκεφτόμουν τον ¶ντι, την οικογένειά μου, διάφορα...» Με πόσα χρήματα θα άλλαζε το τρόπαιο του Ντακάρ ο Ισπανός αναβάτης; «Δεν υπάρχουν τα χρήματα· αυτό ήταν ένα όνειρο από πάντα» μας απαντά. Και του χρόνου, Μαρκ!

ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ...
475 οχήματα πήραν εκκίνηση στη Λισαβόνα
232 μοτοσικλέτες
174 αυτοκίνητα
775 αγωνιζόμενοι συνολικά
69 φορτηγά
108 αυτοκίνητα υποστήριξης
129 φορτηγά υποστήριξης
38 δημοσιογραφικά αυτοκίνητα

27 οχήματα της VW
78 άτομα στη γερμανική ομάδα

59 άτομα στη Mitsubishi (συν 11 στη Νουακσότ)

193 οχήματα τερμάτισαν στο Ντακάρ
93 μοτοσικλέτες
67 αυτοκίνητα
33 φορτηγά...

«Το γερμανικό 1-2-3 της Ζουεράτ μετατρέπεται σε 1-2 των Ιαπώνων, με τον Αλφάν επικεφαλής και τον Πετερανσέλ -που θα πάρει την ειδική- σε απόσταση βολής. Η αλεπού της ερήμου μίλησε...»

«Το ρήμα “επιζώ” σε ένα ράλλυ έχει συνήθως αγωνιστική σημασία. Σ’ αυτόν τον αγώνα λαμβάνει την πραγματική του διάσταση, γιατί κάποιοι κάποιες μέρες απλώς δεν... επιζούν.»

«Ντακάρ ίσον θάνατος, Ντακάρ ίσον πόλεμος, λοιπόν. Ναι, παρά τα αυστηρά όρια ταχύτητας σε πόλεις και χωριά, τα ελικόπτερα διάσωσης και τα hi-tech δορυφορικά συστήματα εντοπισμού των πληρωμάτων...»

Η ΚΑΤΑΤΑΞΗ
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ
1 Νο 302 Αλφάν-Πικάρ Mitsubishi Pajero 53:47.32΄΄
2 Νο 305 Ντε Βίλιερς–Τέρνερ VW Touareg +17.53΄΄
3 No 304 Ρόμα–Μάνιε Mitsubishi Pajero +1:50.38΄΄
4 Νο 300 Πετερανσέλ-Κοτρέ Mitsubishi Pajero +3:20.24΄΄
5 Νο 309 Μίλερ-Βον Ζίζεβιτς VW Touareg +3:23.25΄΄
6 Νο 314 Σλεσέρ-Μπορσότο Schlesser-Ford +4:09.23΄΄
7 Νο 311 Σόουζα-Λιρκέν Nissan +5:40.11΄΄
8 Νο 301 Σαμπί-Περέν VW Touareg +8:14.45΄΄
9 Νο 322 Σισερίτ-Μπομέλ BMW X3 +8:25.13΄΄
10 Νο 315 Μανιάλντι-Ντεμπρόν Schlesser-Ford +8:25.57΄΄

ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΕΣ
1 Νο 002 Μαρκ Κομά KTM 660 Rally 55:27.17΄΄
2 Νο 001 Σιρίλ Ντεπρέ KTM 660 Rally +1:13.29΄΄
3 Νο 006 Τζοβάνι Σάλα KTM 660 Rally +2:29.48΄΄
4 Νο 009 Κρις Μπλες KTM 660 Rally +2:36.18΄΄
5 Νο 004 Κάρλο ντε Γκαβάρντο KTM 660 Rally +3:22.47΄΄
6 Νο 005 Παλ ¶ντερς Ουλεβαλσέτερ KTM 660 Rally +3:54.52΄΄
7 Νο 014 Αλέν Ντικλός KTM 450 +4:43.56΄΄
8 Νο 008 Νταβίντ Καστό KTM 660 Rally +6:16.21΄΄
9 Νο 055 Χέλντερ Ροντρίγκεζ Yamaha WR450 +6:54.41΄΄
10 Νο 034 Γιάνις Βίντερς KTM 660 Rally +7:53.14΄΄

ΦΟΡΤΗΓΑ
1 Νο 508 Τσαγκίν-Γιακούμποφ-Σαβοστίν Kamaz 71:22.16΄΄
2 Νο 524 Στέισι-Γκότλιμπ-Ντερ Κίντερεν MAN +2:21.09΄΄
3 Νο 500 Καμπίροφ-Μπελιάεφ-Μοκέεφ Kamaz +3.05.52΄΄
4 Νο 513 Ντε Αζεβέντο-Μάρτινεκ-Γιούστο Tatra +5:30.51΄΄
5 Νο 501 Σουγκαγουάρα-Χαμούρα-Βίλεμς Hino +9:42.25΄΄