Εφημερίδα
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ / Η ΖΩΗ ΜΟΥΣταμάτησαν τα... όργανα!
Μακάβριο ισοζύγιο: από τη μείωση των εκτελέσεων θανατοποινιτών στην Κίνα κινδυνεύουν τώρα ζωές στην Κορέα!
Περίπου 500 ημέρες πριν από τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, οι αρχές της Κίνας αντιμετωπίζουν προβλήματα διαφορετικά από τα αντίστοιχα των ελληνικών αρχών προ τετραετίας. Το πρόβλημά τους δεν είναι το κυκλοφοριακό, αλλά ένα άλλο είδος «τράφικ»: των ανθρώπινων οργάνων.
Τα καλά νέα: μετά την κινεζική Πρωτοχρονιά, τον περασμένο Φεβρουάριο, η Κίνα (η χώρα με το παγκόσμιο ρεκόρ σ’ αυτόν τον τομέα) έχει μειώσει σημαντικά τις εκτελέσεις κρατουμένων.
Τα κακά νέα: αρχές Απριλίου, στη γειτονική Κορέα οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη από μεταμόσχευση έφτασαν για πρώτη φορά τους 10.000. Οι ελπίδες τους να βρουν δότη έχουν μειωθεί δραματικά, καθώς η κύρια πηγή οργάνων... στέρεψε.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel, οι δύο ειδήσεις συνδέονται μεταξύ τους: στην Κίνα ανθεί ένα απίστευτο εμπόριο εξαγωγής οργάνων. Βασική πηγή του είναι τα όργανα που αφαιρούνται από τους θανατοποινίτες, αφού εκτελεστούν... Βασικός πελάτης των εξαγωγών μέχρι τώρα ήταν η Νότια Κορέα.
Πιεζόμενη από διεθνείς οργανισμούς, η κινεζική κυβέρνηση αποφάσισε να «ελέγξει» το εμπόριο οργάνων και να μειώσει τις εκτελέσεις. Καλά νέα για τους Κινέζους κρατουμένους που γίνονται δότες ερήμην τους, κακά νέα για τους Κορεάτες λήπτες: στο «χρηματιστήριο οργάνων», οι τιμές του νεφρού έχουν πετάξει από τις 27.000 στις 37.000 δολάρια. Και οι υποψήφιοι αυξάνονται, καθώς η προσφορά μειώνεται...
Κι όμως, για τους λήπτες υπάρχει ακόμα ελπίδα. Οι θανατοποινίτες δεν είναι η μόνη πηγή οργάνων. Ο Ντέιβιντ Κίλγκουρ, πρώην υπουργός Εξωτερικών του Καναδά, δημοσίευσε έκθεση σύμφωνα με την οποία στην Κίνα από το 1999 έχουν αφαιρεθεί χιλιάδες όργανα από απλούς κρατουμένους στις φυλακές. «Ακόμα και αυτήν τη στιγμή», δήλωσε ο Κίλγκουρ στην εφημερίδα Sunday Herald, «φυλακισμένοι, ιδίως μέλη της Φαλούν Γκονγκ (θρησκευτικής οργάνωσης που είναι απαγορευμένη στην Κίνα), δολοφονούνται, ώστε τα όργανά τους να καταλήξουν σε πλούσιους λήπτες...».
WANTED
Λάκι & Φλο
Η Λάκι και η Φλο κινδυνεύουν. Οι αρχηγοί μιας σπείρας που διακινεί πειρατικά DVD και CD στη Μαλαισία τις έχουν επικηρύξει, προσφέροντας αδρή αμοιβή σε όποιον τις βγάλει απ’ τη μέση.
Η Λάκι και η Φλο είναι θηλυκά λαμπραντόρ, δυο αστυνομικοί σκύλοι που πριν από λίγες εβδομάδες οδήγησαν τις αρχές στη σύλληψη έξι ατόμων και την κατάσχεση πειρατικού υλικού CD και DVD αξίας 3 εκατ. δολαρίων. Μεγάλο το πλήγμα. «Οι αρχές της Μαλαισίας έχουν λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της Λάκι και της Φλο», δήλωσε καθησυχαστικά στο Reuters εκπρόσωπος της αστυνομίας.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Πληρώνουν για να σκάβουν
Είναι ντάλα μεσημέρι, Ιούλιος, ο ήλιος καίει. Μια ομάδα ανθρώπων ποικίλων ηλικιών, με ρούχα τουριστών (βερμούδες, σανδάλια, καπέλο με γείσο) δουλεύουν στο χώμα ασταμάτητα. Κυρίως, σκάβουν. Το περίεργο εδώ δεν είναι ο ήλιος, ο ιδρώτας και η σκόνη, αλλά το ότι αυτοί οι σκαφτιάδες όχι μόνο δεν πληρώνονται, αλλά... πληρώνουν κι από πάνω!
Δεν πρόκειται για κάτεργο, αλλά για την αρχαιολογική ανασκαφή του Τελ Μαρέσα, στο Ισραήλ. Εδώ τη δουλειά δεν την κάνουν μόνο αρχαιολόγοι, αλλά και εθελοντές που πληρώνουν γι’ αυτό. Ο συλλογισμός είναι απλός:
1. Οι ανασκαφές πάσχουν από χρηματοδότηση και από εργατικά χέρια.
2. Η αρχαιολογία συναρπάζει όχι μόνο τους αρχαιολόγους, αλλά και τους μη αρχαιολόγους.
3. Οι ανασκαφές γίνονται συνήθως καλοκαίρι, σε ειδυλλιακές περιοχές.
Γιατί, λοιπόν, να μη βάλουμε τους μη ειδικούς να σκάβουν (έστω στοιχειωδώς, για... τουρισμό) και να πληρώνουν κι από πάνω;
Η συμμετοχή στο «Dig for a Day» («Σκάψε για μία Μέρα») κοστίζει 25 δολάρια και διαρκεί μόνο μία ημέρα. Τα έσοδα επενδύονται στην ίδια την ανασκαφή και, έως ένα βαθμό, εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητά της.
Προηγείται ένα στοιχειώδες σεμινάριο και μετά οι εθελοντές παίρνουν στο χέρι το φτυάρι. Τα ευρήματα τοποθετούνται στους κόκκινους κουβάδες, ενώ η λάσπη και το χώμα πετιούνται στους μαύρους (σ.σ.: αργότερα, οι πραγματικοί αρχαιολόγοι επανελέγχουν τους μαύρους κουβάδες).
Στα προγράμματα συμμετέχουν και παιδιά, στα μάτια των οποίων η διαδικασία μοιάζει πιο πολύ με κυνήγι θησαυρού. Ακόμα κι όταν τα ευρήματα έχουν περιορισμένη αρχαιολογική αξία, για τους ανασκαφείς είναι πολύτιμα, επειδή είναι αρχαία και τα βρήκαν οι ίδιοι: οστά ζώων, θραύσματα από αγγεία, νομίσματα, γυαλί, μια φιάλη, μια λάμπα λαδιού...
Οι οργανωτές μιλούν στους New York Times για μια «ενεργό εκπαιδευτική εμπειρία» την οποία κάθε χρόνο υποβάλλουν προς αξιολόγηση στο κράτος.
Φυσικά, η σπουδή του Ισραήλ να αναπτύξει την αρχαιολογία με κάθε τρόπο υποκρύπτει και προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες. Το Τελ Μαρέσα βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Τα ευρήματα χρησιμοποιούνται συχνά για να τεκμηριωθεί η παρουσία Εβραίων στην αρχαία Παλαιστίνη και να ισχυροποιηθεί το δικαίωμα για εβραϊκό κράτος.
Πάντως, το Ισραήλ δεν είναι η μόνη χώρα που αξιοποιεί την ερασιτεχνική αρχαιολογία - το ίδιο κάνουν οι περισσότερες χώρες της Μεσογείου (ευρωπαΐκές και αφρικανικές). Όχι, όμως, και η Ελλάδα, παρόλο που οι αρχαιολογικοί χώροι είναι αμέτρητοι και τα χρήματα για τις ανασκαφές λιγοστά...
Το ελληνικό κράτος πολεμά για τα ελγίνεια, αλλά την ίδια στιγμή, όπως δήλωνε πρόσφατα ο πρόεδρος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, Βασίλης Πετράκος, «η Ελλάδα δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τόσες ανασκαφές». Το κόστος έχει ανέβει υπερβολικά και απαιτούνται πολλοί άνθρωποι.
Γιατί δεν αναπτύσσει το Yπουργείο Πολιτισμού το μοντέλο του εθελοντισμού και την ερασιτεχνική αρχαιολογία; Επισήμως, οι θέσεις εθελοντών στις ανασκαφές εξαντλούνται γρήγορα μεταξύ των φοιτητών. Ο πραγματικός, όμως, λόγος είναι τα... ταμπού:
- Ο «ερασιτέχνης αρχαιολόγος», ιδίως ο ξένος, συχνά εξομοιώνεται με τον αρχαιοκάπηλο. Ίσως γιατί στην Ελλάδα η αρχαιολογία είναι απλώς ένα κακοπληρωμένο επάγγελμα, ενώ στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ ένα χόμπι με χιλιάδες φίλους. Στη Βρετανία υπάρχουν εκατοντάδες όμιλοι και δεκάδες χιλιάδες ερασιτέχνες.
- Ταμπού είναι και το κέρδος. Το να χρησιμοποιηθούν, δηλαδή, οι αρχαιολογικοί θησαυροί ως πηγή εσόδων.
Ανασκαφές με τη συμμετοχή μη αρχαιολόγων, βέβαια, γίνονται και στη χώρα μας, αλλά ερήμην του Yπουργείου Πολιτισμού. Οι περισσότερες αποτελούν πρωτοβουλίες αμερικανικών πανεπιστημίων, σε τρεις απ’ αυτές συμμετέχει η (μη κρατική) Αρχαιολογική Εταιρεία και μία γίνεται από το Πανεπιστήμιο Πατρών...
Οι θέσεις εξαντλούνται γρήγορα, όχι μόνο από ξένους φοιτητές αρχαιολογίας, αλλά και από επισκέπτες που ελκύονται απ’ αυτό το συναρπαστικό πακέτο τουρισμού, εκπαίδευσης και προσωπικής εμπειρίας. Ωστόσο, το κόστος συμμετοχής δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο: συχνά ξεπερνά τα 1.000 ευρώ!
ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΣΚΑΒΕ!
Ευκαιρίες για ανασκαφές στην Ελλάδα φέτος
1. Ελίκη, Αχαΐα, 16/7-25/8
Εταιρεία Φίλων της Αρχαίας Ελίκης και Πανεπιστήμιο Πατρών. Ανασκαφές στην κλασική πόλη της Ελίκης, η οποία καταστράφηκε από σεισμό και... τσουνάμι το 373 π.Χ.
http://www.gaiaocean.geology.upatras.gr/labs/tektoniki/erevna/helike_2006/index.htm
2. Ίκλαινα, Πύλος Μεσσηνίας, 7/6-25/6
Iklaina Archaeological Project, University of Missouri-St Louis. Ανασκαφή οικισμού της Εποχής του Χαλκού και των τάφων του Θόλου, κοντά στην Ίκλαινα, διοικητική πρωτεύουσα της αρχαίας Πύλου.
http://www.iklaina.org/
3. Κύθηρα, 2/7–21/7
Hellenic Education & Research Center (HERC). Μαθήματα αρχαιολογικού σχεδίου και συμμετοχή στην ανασκαφή του σπηλαίου στο Διακόφτι (παραθαλάσσιο χωριό στην ανατολική πλευρά των Κυθήρων).
http://www.herc.gr/
4. Μήτρος, Εύβοια, 11/6-12/8
University of Tennessee. Μόνο για φοιτητές. Μαθήματα αρχαιολογίας για την Εποχή του Χαλκού και την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου, στην αρχαιολογική περιοχή του Μήτρου (βραχονησίδα στη Βόρεια Εύβοια).
http://mitrou.org/field_school.html
5. Μυκήνες, 1/7-31/7
University of California, Berkeley και Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία. Ανασκαφή και μελέτη μουσείου για την Εποχή του Χαλκού στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών (οικία Πέτσα). Μόνο για φοιτητές.
http://shelton.berkeley.edu/mycenaeschool.html
6. Νεμέα, 3/6-1/7
University of California, Berkeley. Επιτόπια εργασία στον αρχαιολογικό χώρο της Νεμέας και στο Ιερό του Διός. Μαθήματα για τη μελέτη της αρχαιολογίας και των μουσείων στην Ελλάδα. Μόνο για φοιτητές.
http://shelton.berkeley.edu/nemeaschool.html
60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Το πρώτο μπάρκο για τη Μελβούρνη
Μια επέτειος-σταθμός για τη μακρινή χώρα, που ισοδυναμεί με ληξιαρχική πράξη γέννησης μιας ολόκληρης ελληνικής παροικίας.
Όταν, στις 12 Μαρτίου του 1947, το επιβατικό πλοίο SSMisr απέπλευσε από το λιμάνι της Λεμεσού, το ανθρώπινο φορτίο του αριθμούσε μόλις 33 ψυχές: 29 ¶γγλους και 4 Έλληνες.
Τριάντα μία ημέρες αργότερα, το αιγυπτιακών συμφερόντων πλοίο μπήκε στα άγνωστα νερά του λιμένα της Μελβούρνης, με το πολυπολιτισμικό φορτίο του να ξεχειλίζει από την κουπαστή: 624 άτομα 26 διαφορετικών εθνικοτήτων, στην πλειονότητά τους Έλληνες, αντίκριζαν τη νέα γη. Το «lucky country» που ονειρεύονταν, αλλά δεν μπορούσαν να φανταστούν, ανοιγόταν μπροστά τους: ξένο, απειλητικό κι εχθρικό.
Ήταν 20 Απριλίου 1947. Μια ημερομηνία-ορόσημο για τους επιβάτες, αλλά και για την ιστορία της Αυστραλίας ολόκληρης.
Το ανθρώπινο φορτίο του SSMisr ήταν η πρώτη φουρνιά μεταναστών της μεταπολεμικής Αυστραλίας. Η πρώτη σοδειά της πολιτικής της μαζικής μετανάστευσης, η οποία κράτησε μία τριακονταετία (1945-1975): 3.000.000 άτομα -κυρίως από την Ευρώπη- εξαργύρωσαν τις ελπίδες τους για μια καλύτερη ζωή έναντι ενός εισιτηρίου χωρίς επιστροφή για την Αυστραλία.
Το Κέντρο Μεταναστευτικής Κληρονομιάς της Νέας Νοτίου Ουαλίας (www.migrationheritagecentre.nsw.gov.au) συγκεντρώνει υλικό -ανθρώπινες εμπειρίες, προσωπικά αντικείμενα, δημοσιεύματα, επίσημα έγγραφα- από εκείνο το πρώτο ταξίδι. Ο Τύπος, με αφορμή το γεγονός, ανοίγει forum στις ιστοσελίδες του και καλεί τους ηλεκτρονικούς αναγνώστες να τοποθετηθούν: έχει ξεπεραστεί οριστικά η πολιτική -ή, μάλλον, η λογική- της «Λευκής Αυστραλίας»; Είμαστε πράγματι μια πολυπολιτισμική χώρα;
Οι απόψεις σήμερα διίστανται. Αλλά τη δεκαετία του ’40, η πλειονότητα δεν είχε καμία αμφιβολία ότι «η ανθρώπινη σύνθεση» εκείνων των πρωτοπόρων απειλούσε το «λευκό» (βλ. αγγλοσαξονικό) χαρακτήρα της χώρας.
Ο δημοσιογράφος της Daily Star που κάλυψε το ρεπορτάζ για την άφιξη του πλοίου στο λιμάνι του Φριμάντλ δεν μπορούσε να κρύψει την απελπισία του: «Κραυγάζοντας υστερικά, μια Ελληνίδα αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει πηδώντας στη θάλασσα, κατά τη διάρκεια μιας διαμάχης στο αιγυπτιακό πλοίο SSMisr. Οι Βρετανοί επιβάτες του πλοίου που έφτασε στο Φριμάντλ χθες κατήγγειλαν ότι οι τσακωμοί μεταξύ μεταναστών ήταν συχνό φαινόμενο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού».
Ήταν η εισαγωγή του κειμένου με το οποίο ο αυστραλιανός Τύπος υποδέχθηκε τους νέους μετανάστες στο πρώτο λιμάνι, στις 14 Απριλίου 1947. Το δημοσίευμα είχε τίτλο «Τσακωμοί και βρόμα στο πλοίο».
Ο υπουργός Μετανάστευσης, ¶ρθουρ Κάλγουελ, που ήταν ο εμπνευστής του προγράμματος, προσπαθούσε να πείσει τους πολιτικούς του αντιπάλους και την κοινωνία ολόκληρη ότι οι επιβάτες του πλοίου πληρούσαν τις προϋποθέσεις της «Λευκής Αυστραλίας». Ο ίδιος είχε ζητήσει από την ιδιοκτήτρια εταιρεία «οι επιβάτες να είναι κυρίως αγγλοσαξονικής καταγωγής και το ποσοστό των Εβραίων να μην ξεπερνά το 25%».
Επισήμως, η πολιτική της «Λευκής Αυστραλίας» καταργήθηκε το 1973 από την Εργατική κυβέρνηση του Γκοφ Ουίτλαμ (ο μόνος πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας ο οποίος απελύθη από τη βασίλισσα).
Σήμερα, η Αυστραλία γιορτάζει την ιστορία εκείνων των «βρομιάρηδων».
Μαριάνθη Στάτουλα: 22 χρόνια αναμονή
Γεννήθηκε το 1904 στην Απολακκιά Ρόδου. Βρέφος ακόμα, έχασε τη μητέρα της και, σε ηλικία 6 χρόνων, έμεινε τελείως ορφανή και πέρασε στην κηδεμονία ενός θείου. Στις 18 Οκτωβρίου του 1925 παντρεύτηκε το Στυλιανό Σκούτα, ο οποίος, έξι μήνες μετά τη γέννηση του πρώτου τους παιδιού, έφυγε μετανάστης στην Αυστραλία. Η οικογένεια χρειάστηκε να περιμένει 22 ολόκληρα χρόνια για να επανασυνδεθεί.
Η Μαριάνθη Σκούτα ήταν μια από τους επιβάτες του SSMisr. Είχε επιβιβαστεί στο λιμάνι του Πορτ Σάιντ μαζί με άλλους 204 Έλληνες υπηκόους.
Τον περασμένο Μάρτιο, σε ηλικία 102 χρόνων, η κ. Σκούτα ήταν ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα της εκδήλωσης που έγινε στο Σίδνεϊ για την 60ή επέτειο του ταξιδιού του SSMisr.
«Όταν αποβιβάστηκα στη Μελβούρνη, οι άλλοι Έλληνες, θυμάμαι, μου έλεγαν πόσο ωραίο και άφθονο ψάρι υπάρχει στην Αυστραλία. Αλλά μετά από τόσες φουρτούνες κι έχοντας τόσο πολύ ποτιστεί από τη δυσοσμία του καμένου καυσίμου στο καράβι, δεν ξανάφαγα ποτέ ψάρι στη ζωή μου», αναπολούσε στη Sydney Morning Herald. «Η ναυτία που ένιωθα, όμως, ήταν το ελάχιστο τίμημα για τις τόσες ευλογημένες στιγμές που έχω ζήσει στην Αυστραλία».
Το 1829, επτά πειρατές της Μεσογείου, καταδικασμένοι για τις πράξεις τους από τη βασίλισσα, πάτησαν το πόδι τους στο Σίδνεϊ της εξορίας. Ήταν οι πρώτοι Έλληνες της Πράσινης Ηπείρου.
Σήμερα, οι Αντίποδες είναι πατρίδα για περισσότερους από 500.000 Έλληνες.
«ΣΟΥΗΔΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ»
Νόμος είναι οι... μετοχές του εργάτη!
Εδώ δεν ξέρουμε πώς να γλιτώσουμε από τα δομημένα ομόλογα και τα άλλα καπιταλιστικά κόλπα. Στη Σουηδία, αντιθέτως, οι επιχειρήσεις είδαν κι έπαθαν να εμποδίσουν τα συνδικάτα και τα ταμεία να γίνουν... βασικοί μέτοχοι.
Εδώ, στην Ελλάδα, τα ασφαλιστικά ταμεία γογγύζουν από την οικονομική καχεξία, τη μείωση των ασφαλισμένων και την αύξηση των συνταξιούχων, ενώ οι επενδύσεις των αποθεματικών τους καταλήγουν σε οδυνηρές απώλειες, όπως το 1999, με την κρίση του Χρηματιστηρίου, ή στις μέρες μας, με την αγορά δομημένων κρατικών ομολόγων.
Αλλού, στη Σουηδία, τα συνδικάτα γκρινιάζουν επειδή τα κέρδη τους από τις μετοχές στις οποίες έχουν επενδύσει τα αποθεματικά τους αποφέρουν... υπερβολικά κέρδη.
Πριν από μερικές ημέρες, οι εκπρόσωποι του συνδικάτου εργαζομένων στην αυτοκινητοβιομηχανία Volvo επέκριναν το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας για το... μεγάλο μέρισμα του 2006. «Αντί να μοιράζει τεράστια ποσά στους επενδυτές, καλό θα ήταν να επενδύσει σημαντικό ποσοστό των κερδών στον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της» ήταν η δήλωση του Στέφαν Λέφβεν, προέδρου της Ομοσπονδίας Μετάλλου και εκπροσώπου των εργαζομένων στο Διοικητικό Συμβούλιο της Volvo.
Το περίεργο είναι πως κύριοι ωφελημένοι από τα μεγάλα κέρδη της σουηδικής αυτοκινητοβιομηχανίας είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, δεδομένου ότι είναι και... μεγαλομέτοχοι της εταιρείας. Μόνο το 2006, η Volvo μοίρασε στους μετόχους της μερίσματα ύψους 2,1 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 780 εκατ., περίπου το 35% του συνόλου, πηγαίνουν σε διάφορα ταμεία εργαζομένων που έχουν επενδύσει σ’ αυτήν.
Οι επενδύσεις των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων αλλά και των συνδικάτων της Σουηδίας σε μετοχές έχει μεγάλη ιστορία. Η αρχή έγινε τη δεκαετία του ’70. Τότε, με την ενεργειακή κρίση, η σουηδική βιομηχανία αντιμετώπισε προβλήματα ρευστότητας. Από την άλλη, τα συνδικάτα είχαν σχηματίσει τεράστια αποθεματικά, κυρίως στα ειδικά απεργιακά ταμεία και τα ταμεία αλληλεγγύης, αφού η εργασιακή ειρήνη κρατούσε ήδη πάνω από 30 χρόνια. Αποφάσισαν, λοιπόν, να επενδύσουν, αφενός για να διευκολύνουν τις επιχειρήσεις, εξασφαλίζοντας εμμέσως και την απασχόληση των μελών τους, αφετέρου για να ενισχύσουν την επιρροή τους στις διοικήσεις των εταιρειών.
Το 1971, η Εργατική Συνομοσπονδία είχε αναθέσει σε ειδική επιτροπή υπό τον εργατολόγο-καθηγητή πανεπιστημίου Ρούντολφ Μέιντνερ τη συνολική μελέτη του θέματος και το 1975 παρουσιάστηκε ολοκληρωμένο το σχέδιο, που προέβλεπε την ίδρυση ειδικών «Ταμείων μισθωτών», τα οποία θα διαχειρίζονταν τη μετοχοποίηση των αποθεματικών των συνδικάτων και των ασφαλιστικών ταμείων. Παράλληλα, ζητούσε από τις εταιρείες το 20% των κερδών τους να κατατίθεται σε μετοχές σε αυτά τα ταμεία.
Οι εργοδότες, κάτω από το βάρος της ανάγκης για «ζεστό χρήμα», συμφώνησαν και το 1976 άρχισε η λειτουργία των εργατικών αυτών «αμοιβαίων».
Όλα πήγαιναν καλά μέχρι το 1978, όταν αποκαλύφθηκε ότι ο ρυθμός αγοράς μετοχών από τα συνδικάτα παραήταν υψηλός, καθώς τα αυξημένα κέρδη των βιομηχανιών έφερναν πολλές μετοχές στα χέρια τους. Μια μελέτη-βόμβα ανεξάρτητης επιτροπής οικονομολόγων ήρθε να ανατρέψει το κλίμα ειρήνης που επικρατούσε μεταξύ συνδικάτων κι εργοδοτών. Η μελέτη υποστήριζε ότι, αν συνεχιζόταν αυτός ο ρυθμός αγοράς μετοχών από τα ασφαλιστικά ταμεία και τα συνδικάτα, μέσα σε 10 χρόνια οι 20 μεγαλύτερες βιομηχανίες της Σουηδίας θα ελέγχονταν από τα «Tαμεία Mισθωτών», δηλαδή από τα συνδικάτα.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης κατηγόρησαν το κυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα για προσπάθεια εγκαθίδρυσης σοσιαλιστικού καθεστώτος ανατολικού τύπου με κρατική οικονομία και αυτό υπέκυψε. Το Δεκέμβριο του 1983 ψηφίστηκε τροπολογία με την οποία έμπαινε όριο στον αριθμό μετοχών που θα μπορούσαν να αγοράζουν τα συνδικάτα, ενώ μερικά χρόνια αργότερα τα «Ταμεία Mισθωτών» διαλύθηκαν και η περιουσία τους πέρασε στα ασφαλιστικά ταμεία.
Έτσι, αποτράπηκε η δημιουργία σοσιαλιστικού κράτους μέσω της... αγοράς των επιχειρήσεων από τους εργαζομένους. Τώρα τα συνδικάτα έχουν δικαίωμα αγοράς μετοχών σε αριθμούς που δε διαταράσσουν τις ισορροπίες.
Ταμεία Μέιντνερ
O Ρούντολφ Μέιντνερ γεννήθηκε στη Γερμανία. Ο πατέρας του ήταν στέλεχος του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και κατέφυγε στη Σουηδία το 1933, για να γλιτώσει από τους διωγμούς του χιτλερικού καθεστώτος.
Καθηγητής εργατικών θεμάτων στο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και οικονομικός σύμβουλος της Συνομοσπονδίας Εργατών Σουηδίας, ο Ρούντολφ έγινε γνωστός ως ο εμπνευστής των «Ταμείων Mισθωτών», ενός θεσμού που, κατά τον ίδιο, αποσκοπούσε στην ενίσχυση του ρόλου των συνδικάτων στην ιδιωτική οικονομία της χώρας, ενώ κατά τους επικριτές του είχε στόχο τον έλεγχο της σουηδικής οικονομίας από τα συνδικάτα.
Δέχτηκε πολλές επικρίσεις για τα συγκεκριμένα ταμεία, τα οποία έμειναν στη ιστορία και ως «Ταμεία Μέιντνερ» Οι κεφαλαιοκράτες τα χαρακτήρισαν δούρειους ίππους που θα οδηγούσαν σε κομμουνιστοποίηση της Σουηδίας, ενώ οι μαρξιστές αντιμετώπισαν ειρωνικά το «σοσιαλδημοκράτη που επεδίωκε το σοσιαλισμό μέσω... εξαγορών».
Ο ίδιος, λίγο πριν πεθάνει, το 2005, μιλώντας σε φοιτητές του πανεπιστημίου του Βερολίνου, παραδέχτηκε ότι η θεωρία του αποσκοπούσε σε έναν εναλλακτικό δρόμο για το σοσιαλισμό, ενώ αποκάλυψε ότι είχε γράψει κι ένα μανιφέστο το οποίο ποτέ δε δημοσιεύθηκε, με τίτλο «Με τα ταμεία μισθωτών για την εξουσία».
ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΑΣΤΕΓΩΝ
Και η Ελλάδα στο κλαμπ
Στο 5ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αστέγων, που θα γίνει φέτος στην Κοπεγχάγη, συμμετέχει για πρώτη φορά και ελληνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.
To Καζακστάν -μόλις στην πρώτη του συμμετοχή- ήταν η μεγάλη έκπληξη του πρόσφατου Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου. Με δώδεκα σερί νίκες στην πρώτη φάση της διοργάνωσης, πέρασε στον τελικό. Εκεί, όμως, περίμενε ένα μεγαθήριο. Η Ρωσία είχε δείξει με τις εμφανίσεις της από την πρώτη κιόλας μέρα ότι ήταν το μεγάλο φαβορί. Τα προγνωστικά επιβεβαιώθηκαν και εντός αγωνιστικού χώρου. Η Ρωσία επιβλήθηκε με 1-0 και ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια κόσμου - στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων.
Οι απόκληροι του κόσμου παίζουν μπάλα. Μία φορά το χρόνο συγκεντρώνονται σε μια από τις μητροπόλεις της πολιτισμένης Δύσης των αντιθέσεων και των κοινωνικών ανισοτήτων και ξεδιπλώνουν τα ταλέντα τους. Εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων.
Το 2003 στο Γκρατς της Αυστρίας, το 2004 στο Γκέτεμποργκ, το 2005 στο Εδιμβούργο, το 2006 στο Κέιπ Τάουν, φέτος το καλοκαίρι στην Κοπεγχάγη.
Ένας θεσμός που ξεκίνησε με όλη την ανασφάλεια και την αμηχανία του νέου και διαφορετικού, πριν από μόλις πέντε χρόνια, το Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων εξελίσσεται σε κοινωνικό-αθλητικό γεγονός πρώτης γραμμής.
Σ’ εκείνη την πρώτη διοργάνωση του 2003 συμμετείχαν ομάδες από 18 χώρες του κόσμου και 144 άστεγοι ποδοσφαιριστές. Στην Κοπεγχάγη (29 Ιουλίου-4 Αυγούστου 2007) οι χώρες θα φτάσουν τις 48 και ο αριθμός των παικτών θα ξεπεράσει τους 500.
Εκεί, για πρώτη φορά, θα βρίσκεται φέτος και ελληνική ομάδα. ¶νθρωποι όλων των ηλικιών που για το ελληνικό κράτος είναι «αόρατοι» (η Ελλάδα είναι από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες όπου δεν υπάρχει εθνικός ορισμός αστέγων) και ανεπιθύμητοι (όπως είναι οι πρόσφυγες αιτούντες άσυλο και τα άτομα που είναι εξαρτημένα από ψυχοτρόπες ουσίες) εδώ και αρκετό καιρό συγκεντρώνονται κάθε Δευτέρα μεσημέρι στο δημοτικό γήπεδο του Ρουφ, βάζουν τα αθλητικά τους, κάνουν ζέσταμα, ανταλλάσσουν πάσες και παίζουν στο οικογενειακό δίτερμα, με την ελπίδα ότι στα τέλη Ιουλίου θα προβάρουν την επίσημη φανέλα της ομάδας στα γήπεδα της Κοπεγχάγης.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία του πολιτικού και σατιρικού περιοδικού Γαλέρα. «Γκολ στη φτώχεια, στο ρατσισμό και στις εξαρτήσεις» είναι το σύνθημα πάνω στο οποίο χτίζεται η διαφορετική αυτή ομάδα, που έχει προπονητή (τον παλιό ποδοσφαιριστή του Πανιωνίου Περικλή Παπαπαναγή), γιατρό, ψυχολόγο κι ένα τσούρμο πρόθυμων εθελοντών και φίλων αποφασισμένων να κάνουν το σύνθημα πράξη.
Σύμφωνα με τα αποτέλεσμα της κοινωνικής έκθεσης του Μουντιάλ Αστέγων του 2005, αρκετοί παίκτες του τουρνουά έλαμψαν διά των ποδοσφαιρικών ικανοτήτων τους κι έγιναν αργότερα επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.
Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι μέσα απ’ αυτήν τη διοργάνωση, το εκπληκτικό ποσοστό του 94% βρήκε ένα νέο κίνητρο να ξαναπάρει τη ζωή στα χέρια του. Να βρει δουλειά, να κάνει σπουδές, οικογένεια, να απεξαρτηθεί, να ξορκίσει τους δαίμονές του.
YOUTUBE AWARDS
Τα Όσκαρ του Διαδικτύου
Παγκόσμια βραβεία για τα καλύτερα βίντεο είναι το νέο στάδιο της επανάστασης του youtube. Ποστάρισε τώρα κι εσύ ένα βίντεο!
Ο ορισμός της επανάστασης της on line video αγοράς έχει ηλεκτρονική διεύθυνση: www.youtube.com. Μέσα σε μόλις δεκαπέντε μήνες ζωής, ο δικτυακός τόπος youtube έγινε ο απόλυτος κυρίαρχος στην ηλεκτρονική διακίνηση προσωπικών video, έχοντας εκατομμύρια επισκέπτες ημερησίως. Ξεκίνησε από ένα γκαράζ στο Μένλο Παρκ της Καλιφόρνια, το Φεβρουάριο του 2005, ως προϊόν έμπνευσης τριών φίλων (πρώην υπαλλήλων της PayPal, μιας εταιρείας η οποία δραστηριοποιείται στο e-commerce και στην ασφαλή πραγματοποίηση χρηματικών συναλλαγών μέσω του Internet) και μέσα σε λίγους μήνες, τον περασμένο Νοέμβριο για την ακρίβεια, αγοράστηκε από την Google έναντι 1,23 δισ. ευρώ.
Η είδηση του μήνα είναι η καθιέρωση βραβείων για τα καλύτερα βίντεο που ανέβηκαν στο youtube. Αυτό που μάλλον δεν αποτελεί έκπληξη για τους αναγνώστες του «Αντιλόγου» είναι ότι ένα από τα βραβεία απονεμήθηκε στον Juan Mann, τον περίεργο τύπο από το Σίντνεϊ που μια μέρα του περασμένου Σεπτεμβρίου βγήκε σε κεντρική αγορά της αυστραλιανής μητρόπολης, χαρίζοντας εντελώς δωρεάν... αγκαλιές. «Free Hugs» έγραφε το πλακάτ που κρατούσε στα χέρια του (4ΤΡΟΧΟΙ, Νοέμβριος 2006).
Το πρώτο ξάφνιασμα το είχε διαδεχτεί ένα κύμα αγκαλιών και έκφρασης ανθρώπινων αισθημάτων, σε μια τυπική πόλη εκατομμυρίων άγνωστων μεταξύ τους ψυχών. Το γεγονός είχε καταγραφεί σε βίντεο, ανέβηκε στο youtube, κατέγραψε απίστευτα υψηλή επισκεψιμότητα (13.000.000 επισκέπτες) και αποτέλεσε αφορμή για μια σκυταλοδρομία «δωρεάν αγκαλιών» σε όλον τον κόσμο.
Ο «αγκαλίτσας» κέρδισε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία του πιο εμπνευσμένου βίντεο («most inspirational video»).
Οι υπόλοιπες κατηγορίες περιλάμβαναν βραβεία για το καλύτερο μουσικό βίντεο, την καλύτερη κωμωδία, την καλύτερη σειρά, το καλύτερο σχόλιο, το πιο δημιουργικό και, τέλος, το πλέον «αξιαγάπητο» βίντεο. Σ’ αυτήν την κατηγορία το πρώτο βραβείο πήγε στον Dony Permedi, ο οποίος κατέγραψε την ιστορία ενός πτηνού της Νέας Ζηλανδίας (ενός kiwi) που το όνειρο της ζωής του είναι να... πετάξει.
ΠΕΙΡΑΜΑ
Ecstacy με συνταγή γιατρού
Το «ναρκωτικό των πάρτι», όπως το λένε, το Ecstacy, έχει μπει στο στάδιο της δοκιμασίας ως φάρμακο κατά του μετατραυματικού στρες, μιας ασθένειας που χτυπά κυρίως νέους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ζήσει δύσκολες καταστάσεις, όπως πόλεμο, φυσικές καταστροφές ή φοβερά δυστυχήματα.
Το Aνώτατο Ιατρικό Συμβούλιο της Ελβετίας χορήγησε άδεια δοκιμαστικής θεραπείας δώδεκα ασθενών που πάσχουν από ισχυρό στρες. Η περίοδος δοκιμαστικής χορήγησης άρχισε το Δεκέμβριο του 2006 και θα τερματιστεί τον ίδιο μήνα του 2008.
Παρόμοιο πρόγραμμα χορήγησης του Ecstacy βρίσκεται σε εξέλιξη και στις Ηνωμένες Πολιτείες και, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, τα αποτελέσματα είναι ελπιδοφόρα.
Η Ελβετία, μια από τις πιο φιλελεύθερες χώρες στο θέμα των ναρκωτικών, πρωτοπορεί στη χρησιμοποίηση ουσιών για θεραπευτικούς σκοπούς._ Α. Χ.
ΠΑΝΤΑ
Μάταιη πορνοθεραπεία
Επί δύο εβδομάδες, σε καθημερινή βάση, ο Τσουάνγκ Τσουάνγκ στηνόταν επί ώρες μπροστά σε μια γιγαντοοθόνη κι έβλεπε πορνοταινίες. Έγινε είδηση όχι για κάποιο ρεκόρ τηλεθέασης, αλλά επειδή ο Τσουάνγκ Τσουάνγκ είναι ένα πάντα.
Μαζί με τη... συμβία του, Λιν Χούι, ζουν σε ζωολογικό κήπο της Ταϊλάνδης. Ο Τσουάνγκ αρνείται να ανταποκριθεί στα συζυγικά του καθήκοντα και οι υπεύθυνοι του ζωολογικού κήπου του Τσιανγκ Μάι (700 χλμ. βόρεια της Μπανγκόκ) σκέφτηκαν ότι η λύση μπορεί να βρίσκεται στην οφθαλμοθεραπεία.
Τον έκλειναν επί ώρες σ’ ένα κλουβί, απέναντι σε μια γιγαντοοθόνη η οποία έπαιζε όλη μέρα... τσόντα: ζεύγη πάντα στη διαδικασία της αναπαραγωγής. Στην αρχή χωρίς τα ηχητικά εφέ, εν συνεχεία με τη φωνή στο φουλ, μήπως και ξυπνήσουν τα ερωτικά αντανακλαστικά του Τσουάνγκ. Μάταια.
Η θεραπεία δεν απέδωσε. Ο Τσουάνγκ εξακολουθούσε να απέχει απ’ το σεξ και οι κτηνίατροι του κήπου προχώρησαν στην τεχνητή γονιμοποίηση της δύσμοιρης Λιν Χούι.
ΠΕΡΣΙΚΟΣ
ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ
2. Κόλπος ναι, Περσικός... όχι!
Ο συσχετισμός των δυνάμεων στον Περσικό Κόλπο έχει ανατραπεί πλήρως, λόγω της παρουσίας του 5ου Στόλου και της «Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ».
Ποιος έχει δίκιο στην υπόθεση των Βρετανών ναυτών; Το Ιράν ισχυρίζεται ότι παραβίασαν την εθνική του κυριαρχία, η Βρετανία ότι βρίσκονταν στα διεθνή ύδατα του Περσικού Κόλπου. Για ποια, όμως, «εθνική» κυριαρχία μιλάμε και για ποια «διεθνή» ύδατα; Ο κόλπος είναι περσικός μόνο στο όνομα!
Ας δεχτούμε τη βρετανική εκδοχή των διεθνών υδάτων: μα, τι γύρευαν Βρετανοί ναύτες εκεί; Σε ανύποπτο χρόνο, οι New York Times (14/1/2007) εξηγούσαν ουδέτερα την παρουσία ναυτικών δυνάμεων των Συμμάχων στον Περσικό:
α) Εμποδίζουν το πέρασμα τρομοκρατικών φορτίων ή φορτίων με πυρηνικά υλικά προς το Ιράν.
β) Προστατεύουν τους τερματικούς σταθμούς μεταφοράς του ιρακινού πετρελαίου.
γ) Προστατεύουν την κυκλοφορία των τάνκερ που φορτώνουν από τα λιμάνια του Κόλπου.
δ) Κρατούν ανοιχτά τα Στενά του Ορμούζ, πέρασμα για το 90% του πετρελαίου της περιοχής.
ε) Χρησιμεύουν ως βάσεις για τα μαχητικά αεροσκάφη και τα ελικόπτερα ή ως εκτοξευτήρες πυραύλων, σε περίπτωση πολέμου.
Όλα αυτά (ακόμα και η προετοιμασία πολέμου), χαρακτηρίζονται κομψά ως «έλεγχος απειλών»! Όμως, λίγο πιο κάτω, στο ίδιο κείμενο, ο συντάκτης αφήνει τα προσχήματα: «Η αύξηση της ναυτικής και της αεροπορικής ισχύος [των ΗΠΑ] στον Κόλπο, θα είναι με το μεγάλο της βεληνεκές σε θέση να μεταβάλει τη στρατιωτική ισορροπία».
Οι ΗΠΑ έχουν αυξήσει τη στρατιωτική τους παρουσία στον Κόλπο. Ενώ μέχρι πρότινος οι Αμερικανοί εφάρμοζαν το δόγμα της «διπλής αποτροπής» (παρέτασσαν σταθερά σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις στον Κόλπο, ώστε να «τρομάζουν» το Ιράκ και το Ιράν, αναλαμβάνοντας, έτσι, χωρίς προσχήματα ρόλο χωροφύλακα), το νέο δόγμα είναι πιο απλό: κατοχή!
Βασικό εργαλείο τους είναι ο 5ος Στόλος, που έχει ως βάση του το... ανεξάρτητο Μπαχρέιν (απέναντι από το Ιράν). Αποτελείται κατά μέσον όρο από 20 πλοία ικανά να μεταφέρουν 15.000 ναύτες και κομάντος (marines). Του στόλου ηγείται ένα αεροπλανοφόρο, αλλά η κυβέρνηση Μπους, για να αυξήσει την πίεση στο Ιράν, τοποθέτησε και δεύτερο, μια ανάσα έξω από τα χωρικά του ύδατα.
Οι δυνάμεις αυτές υπάγονται στην περίφημη «Κεντρική Διοίκηση των ΗΠΑ» (US Central Command), η οποία «ελέγχει» 25 χώρες μεταξύ Ευρώπης και Ειρηνικού Ωκεανού. Ονομάζεται «κεντρική», γιατί, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, «καλύπτει το κέντρο της υφηλίου» (!), έχοντας έδρα στο Κατάρ, στην καρδιά του Περσικού Κόλπου - εκεί βρίσκεται για τους Αμερικανούς ο ομφαλός της Γης...
ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ
ΜΗΝΥΜΑ
Πυρηνικό χαρτονόμισμα
Στις 21 Μαρτίου, ημέρα της περσικής Πρωτοχρονιάς, η κεντρική τράπεζα της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν κυκλοφόρησε το νέο χαρτονόμισμα των 50.000 ριάλ (περίπου 4 ευρώ) - το ακριβότερο στη χώρα. Όπως συμβαίνει σε όλα τα χαρτονομίσματα από το ’79, στη μια πλευρά απεικονίζεται ο αγιατολάχ Χομεϊνί. Αλλά στην άλλη μια έκπληξη περίμενε τη Δύση: πάνω στο χάρτη του Ιράν αποτυπώνεται το σύμβολο της πυρηνικής ενέργειας (μια δομή ηλεκτρονίων). Για όσους δεν έπιασαν το υπονοούμενο, το σύμβολο ερμηνεύεται από μια «χαντίθ» από το Κοράνι: «Αν υπάρχει επιστήμη σ’ αυτόν τον αστερισμό, οι άνθρωποι της Περσίας θα φτάσουν σε αυτήν».
KRYFES 53
Ειδήσεις που διέφυγαν -κατά λάθος ή επίτηδες- την προσοχή των ελληνικών ΜΜΕ ή που άξιζαν μεγαλύτερη δημοσιότητα._Ν. Λ.
1.
EΠIKINΔYNA ΦAPMAKA EΛΛHNIKHΣ KATAΓΩΓHΣ
Μια μυστήρια υπόθεση προσπαθεί να εξιχνιάσει ο Αμερικανικός Οργανισμός Φαρμάκου (FDA). Ασθενείς που είχαν παραγγείλει μέσω Internet υπνωτικά και αντικαταθλιπτικά φάρμακα έλαβαν, αντί των παραγγελθέντων, ένα αντιψυχωτικό φάρμακο, με αποτέλεσμα πολλοί απ’ αυτούς να καταλήξουν στα επείγοντα περιστατικά των νοσοκομείων. Μοναδικό στοιχείο για τις αρχές, οι φάκελοι: όλοι τους είχαν σφραγίδες του ελληνικού ταχυδρομείου και ελληνικά ονόματα στη θέση του αποστολέα!
Πηγή: FDA, Associated Press
http://www.sci-tech-today.com/story.xhtml?story_id=10000245PFB8
2.
KAΛYTEPEΣ MEPEΣ ΓIA KAΠNOBIOMHXANOYΣ
Ποιος είπε ότι οι καπνοβιομηχανίες μαραζώνουν; Οι μετοχές τους πετάνε, αφού -κατά τη Γουόλ Στριτ- το μέλλον τους είναι πιο ευοίωνο από ποτέ. Στη Δύση (ΗΠΑ, Ευρώπη) οι καπνιστές μειώνονται, αλλά στον αναπτυσσόμενο κόσμο (Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική) υπάρχουν τεράστια περιθώρια κέρδους. Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη μόνο στα χαρτιά: η αύξηση κατά 40% του τζίρου τής Pall Mall οφείλεται και στις πωλήσεις στη χώρα μας.
Πηγή: New York Times (ΗΠΑ), Guardian (Βρετανία)
http://www.nytimes.com/2007/01/31/business/31tobacco.html?ex=1327899600&en=b946c4933e4d236f&ei=5088&partner=rssnyt&emc=rss
http://www.guardian.co.uk/smoking/Story/0,,2023954,00.html
3.
KOYBA, TO AΛΛO ΓKOYANTANAMO
Γκουαντάναμο δεν είναι μόνο η αμερικανική φυλακή. Φυλακή με το ίδιο όνομα υπάρχει και στο κουβανέζικο κομμάτι της χερσονήσου. Σύμφωνα με τον εξόριστο Οσβάλντο Πάγια Σαρδίνας, εκεί κρατούνται εκατοντάδες αντιφρονούντες του καθεστώτος Κάστρο (ορισμένοι από την «άνοιξη της Κούβας», το Μάρτιο του 2003) σε συνθήκες απάνθρωπες, οι περισσότεροι έπειτα από δίκες-παρωδία. Φυσικά, για να μη χάνουμε το μέτρο, ουδεμία σύγκριση με το γκούλαγκ της αμερικανικής πλευράς.
Πηγή: ABC (Ισπανία)
http://www.abc.es/hemeroteca/historico-18-03-2007/Internacional/el-otro-guantanamo_1632048010296.html
4.
ENOXH H BP ΓIA EKPHΞH ΣTO TEΞAΣ
To 2005, από πυρκαγιά σε διυλιστήριο της BP στο Τέξας σκοτώθηκαν 15 εργάτες. Σύμφωνα με το πόρισμα της Συμβουλίου Χημικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, για την έκρηξη ευθύνονται οι χαμηλές προδιαγραφές ασφάλειας της εταιρείας πετρελαιοειδών, η οποία έδινε μεγαλύτερη προσοχή στη μείωση του κόστους στο εργοστάσιο παρά στην αντιμετώπιση ενδεχόμενου ατυχήματος. Η υπόθεση δεν έχει κλείσει, καθώς εναντίον της BP εκκρεμεί η πιθανότητα ποινικών διώξεων από το υπουργείο Δικαιοσύνης.
Πηγή: Πρακτορείο Reuters
http://www.reuters.com/article/politicsNews/idUSN1929194220070320
5.
AΠAΓOPEYMENO ANAΓNΩΣTIKO... ΣTHN ΠAΛAIΣTINH
Τα σχολικά βιβλία δε διχάζουν μόνο στην Ελλάδα. Στην Παλαιστίνη, το υπουργείο Παιδείας (ελεγχόμενο από την κυβέρνηση της Χαμάς) απέσυρε από τα δημοτικά ένα αναγνωστικό επειδή περιείχε «σκανδαλιστικό» περιεχόμενο ακατάλληλο για τα χρηστά ήθη των μαθητών. Προκλήθηκε λαϊκή κατακραυγή, καθώς το δήθεν ακατάλληλο περιεχόμενο δεν ήταν τίποτα άλλο παρά λαϊκοί μύθοι από την παράδοση των Παλαιστινίων. Η Χαμάς υποχώρησε και το βιβλίο επέστρεψε στα σχολεία.
Πηγή: Independent (Βρετανία)
http://news.independent.co.uk/world/middle_east/article2332009.ece
6.
H GOOGLE ΣAPΩNEI TA BIBΛIA TOY KOΣMOY
Με σκοπό την ψηφιοποίηση βιβλίων, η Google έχει συνάψει συμφωνίες με τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους και τα καλύτερα πανεπιστήμια. Για παράδειγμα, η βιβλιοθήκη του Μπέρκλεϊ ψηφιοποιεί 3.000 βιβλία την ημέρα. Σύμφωνα με (συντηρητικούς) υπολογισμούς, κάθε χρόνο η Google ψηφιοποιεί 10 εκατομμύρια τίτλους, κάτι που συνεπάγεται πως μέσα σε μία πενταετία θα έχει ψηφιοποιήσει το σύνολο των (65 εκατομμυρίων) βιβλίων που κυκλοφορούν στον κόσμο...
Πηγή: Economist (Βρετανία)
7.
OI TOYPKOI ΠIO ANTIAMEPIKANOI AΠO ΠOTE
Ποτέ στην Τουρκία ο αντιαμερικανισμός δεν ήταν τόσο ισχυρός όσο τώρα. Μόλις 7% των γειτόνων έχει θετική γνώμη για τις ΗΠΑ, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκ