Αλληλογραφία

30 XΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Με εξώφυλλο το Ford Fiesta πρώτης γενιάς κυκλοφόρησε το τεύχος 80 των 4Τροχών το Μάιο του 1977, έχοντας στο κεντρικό του σαλόνι ένα σκίτσο του Γιώργου Μιχαήλ με θέμα την Porsche 917. Παράλληλα, το περιοδικό πληροφορούσε τους αναγνώστες για τη μεταφορά του σε νέα γραφεία, επί της οδού Αρδηττού 14-16. Lancia Gamma, Fiat 132 και Jeep Renagade συμπεριλαμβάνονταν στα αυτοκίνητα που οι συντάκτες του δοκίμασαν εκείνο το μήνα, ενώ εκτεταμένος χώρος υπήρχε και για τα νέα μοντέλα που παρουσιάστηκαν στην έκθεση της Γενεύης. Τέλος, στους πιστούς των ράλλυ απευθυνόταν η σύντομη, πλην όμως ιδιαίτερα περιεκτική, αναδρομή στα 24 χρόνια του «Ακρόπολις».

20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Επετειακό χαρακτήρα είχε το περιοδικό το Μάιο του 1987, καθώς εκείνο το μήνα έφτανε αισίως στο τεύχος 200, αριθμό-ορόσημο για τότε. Για την περίσταση, ο Σ.Χ. μετέφερε στους αναγνώστες τις εντυπώσεις του από την οδήγηση του Peugeot 205 T16 Evolution 2 του Group Β, που τον προηγούμενο χρόνο είχε κατακτήσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ. Το αφιέρωμα περιείχε, πέραν αυτού, και μια αναδρομή στα δρώμενα της Formula 1 της περιόδου 1970-1987, ενώ δεν έλειπε και η απαρίθμηση των τεχνολογικών επιτευγμάτων που είχαν μέχρι τότε συντελεστεί. Ως προς την τρέχουσα επικαιρότητα, ξεχώριζε, μεταξύ άλλων, το συγκριτικό τεστ της Alfa Romeo 75 1.6 με το Αudi 80 1.6.

10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Το ζευγάρι μιας ξεχωριστής συγκριτικής δοκιμής (Maserati Ghibli Cup-Alfa Romeo GTV 3.0 V6) ήταν το κυρίαρχο θέμα στο εξώφυλλο του τεύχους 320, ενώ ο Κ.Κ., οδηγώντας την Porsche 911 Turbo, συναντούσε το υλικό των ονείρων του γι’ ακόμη μια φορά. Λιγότερο διαφοροποιημένος από την «καθημερινότητα» δεν ήταν ούτε ο Σ.Χ., με την αγωνιστική γνωριμία του νεοφερμένου, τότε, Ford Escort WRC του Λεωνίδα Κύρκου, στην αυτοσχέδια χωμάτινη πίστα του Ασπροπύργου. Στις δοκιμές του περιοδικού συμπεριλαμβάνονταν, μεταξύ άλλων, η Mercedes C200 Kompressor και το Nissan Primera GT, ενώ η συνέντευξη του εθνικού... ψηλού Παναγιώτη Φασούλα είχε το δικό της, ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

H ΓENIA TOY ΠOΛEMOY
Aναφέρομαι στην άποψή σας για το τι φταίει για τη σημερινή κατάσταση της πατρίδος μας και, προπάντων, της νεολαίας μας. Kατά τη γνώμη μου, το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης φέρει ένα μεγάλο ποσοστό της γενιάς του πολέμου, των σημερινών 60άρηδων. Πιστεύω ότι εκείνη η γενιά είχε το «Προνόμιο» πολύ νωρίς, μέσα από τις δυσκολίες στις οποίες αναφέρεστε, να εκτιμήσει τις πραγματικές αξίες της ζωής του ανθρώπου. μερικοί αποφάσισαν, μέσα από την προσπάθεια απόκτησης πραγματικής γνώσης, να καλλιεργήσουν το πνεύμα και την ψυχή τους. Aρκετοί, βάζοντας ως σημαντικότερο σκοπό την απόκτηση κέρδους, αποφάσισαν να καλλιεργήσουν την τσέπη τους ή τον καναπέ τους. Eπίσης, ένα μέρος αρκετά μεγάλο από τους πρώτους στην πορεία του χρόνου «χάθηκε». Έτσι, φτάσαμε σήμερα στο αποτέλεσμα να ακούμε νέους «προβληματισμένους» και νέους «προβληματικούς». Kάποιοι, βέβαια, φρόντισαν, είτε από άγνοια είτε από πρόθεση, την έλλειψη πνευματικής τροφής να την αντικαταστήσουν με τα γνωστά «υποκατάστατα». Eδώ έρχεται η μεγάλη ευθύνη της σημερινής γενιάς να αντιληφθεί αυτήν την πλάνη και το παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη της και να καταφέρει να ερμηνεύσει τα γεγονότα της Iστορίας. Eύχομαι να μη χρειαστεί να γίνουμε κι εμείς «Γενιά του πολέμου» για να γίνει αυτό.
Σαραντίδης Bασίλης
Θεσσαλονίκη

AΓΓEΛIA
ΠΩΛEITAI BMW 520, μοντέλο 1997, 120.000 χλμ. Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε στο τηλ.: 210.9792.524

EΘNIKEΣ OΔOI KAI XΩPOI ΣTAΣHΣ
Θα ήθελα να αναφερθώ στους νέους δρόμους που κατασκευάζονται. Όλοι ασχολούμαστε με τη μείωση του χρόνου μιας διαδρομής, με την ασφάλεια που προσφέρουν οι νέοι αυτοκινητόδρομοι που κατασκευάζονται κτλ.
Καλά όλα αυτά, αλλά δεν παρατήρησα κάποιον να αναφέρει την έλλειψη χώρου στάθμευσης στην πλειονότητα των νέων δρόμων. Για παράδειγμα, κάνω πολύ συχνά τη διαδρομή Θεσσαλονίκη-Γρεβενά. Από τη στιγμή που θα αφήσεις την Eθνική Θεσσαλονίκης-Κατερίνης για να πας Βέροια, Κοζάνη και Γρεβενά, ακολουθώντας τα νέα κομμάτια της διαδρομής, δεν έχει ούτε ένα (!) σημείο που να μπορείς να σταματήσεις, να κάνεις μια στάση. Κάποιοι μπορεί να λένε ότι δεν τρέχει τίποτα, αλλά όσοι έχουν παιδιά καταλαβαίνουν τι σημαίνει να κάνεις διαδρομές μαζί τους. Χρειάζεται να σταματήσεις αρκετές φορές, για διάφορους λόγους. Δεν είναι δυνατόν να είσαι αναγκασμένος να σταματάς το αυτοκίνητό σου στην άκρη του οδοστρώματος και να είσαι εκτεθειμένος στο κάθε αυτοκίνητο και νταλίκα που περνάει από το δρόμο, κινδυνεύοντας ο ίδιος, η οικογένειά σου αλλά και οι υπόλοιποι οδηγοί. Το μόνο που μπορώ να φανταστώ για τη μη κατασκευή χώρων στάσης είναι το επιπλέον κόστος κατασκευής. Είναι -το λιγότερο- απαράδεκτο. Και μετά μιλάμε για σύγχρονους αυτοκινητοδρόμους.
Χρηστίδης Χρήστος, Θεσσαλονίκη
[email protected]

Tίτλος:
«AΓNΩΣTA» EΠITEYΓMATA
Χάζευα χαλαρά στο Ντισκάβερι για το όραμα της κατασκευής της γέφυρας στο Βερίγγειο Πορθμό, που θα ενώσει Ασία με Αμερική. Εξηγούσε ο παρουσιαστής πόσο δύσκολο είναι να γίνει, λόγω βάθους, μήκους και σεισμικότητας. Και εκεί που μας είχε πείσει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να κατασκευαστεί, λέει: «Η λύση σε αυτά τα προβλήματα έχει βρεθεί στην άλλη μεριά της Γης. Στην Ελλάδα»! Τα μάτια μου γούρλωσαν, τα αυτιά μου τεντώθηκαν και το μυαλό μου προσπαθούσε να επεξεργαστεί αυτό που άκουσα. Κι εκεί που νόμιζα ότι είχα παρακούσει, να και το βίντεο. Πανοραμικά, από ελικόπτερο, ο Κορινθιακός Kόλπος και η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου. Ακολούθησε ένα ημίωρο, όπου περιγράφονταν οι παγκόσμιες καινοτομίες της κατασκευής της. Όχι μόνο ότι είναι η μακρύτερη καλωδιακή γέφυρα στον κόσμο, ότι έχει τους μεγαλύτερους πυλώνες, αλλά και ότι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή της έγιναν σχολή για τις γέφυρες του μέλλοντος. ¶κουγα και έβλεπα άναυδη. Έτρεξα στο ελληνικό σάιτ να δω με λεπτομέρεια όλα αυτά τα υπέροχα που είδα στην ξένη εκπομπή και διαβάζω: «Το έργο αυτό το εμπνεύστηκε ο Χαρίλαος Τρικούπης...» Και κάτω δεξιά γράφει: «Το σάιτ είναι υπό κατασκευή»! Γιατί, Χαρίλαέ μου, δεν εμπνεύστηκες και σάιτ και βίντεο; Δεν πέρασαν πολλές ημέρες και τι βλέπω; Το Νάσιοναλ Τζεογκράφικ (http://channel.nationalgeographic.com/channel/megastructures/episodes.htm) να αφιερώνει μία ώρα εκπομπή για τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου!
Βλέπω στο Ίντερνετ ότι επιτροπή μηχανικών στην Αμερική την έχρισε το μεγαλύτερο μηχανολογικό επίτευγμα το 2005. Βραβείο που από το 1960 δεν πήρε ποτέ μη αμερικανική κατασκευή. Αυτά λένε οι ξένοι. Εμείς τι λέμε; Τίποτα. Σαν να μην υπάρχει. Ένα έργο που θαυμάζει όλος ο κόσμος, που θα μπορούσε να γίνει σύμβολο της συνέχειας ανάμεσα στα αρχαία και τα νέα ελληνικά μνημεία και σημείο αναφοράς και για τον τουρισμό, προβάλλεται μόνο όταν υπάρχει θέμα αύξησης των διοδίων. Μια βασίλισσα χωρίς βασίλειο.
Το ίδιο απόγευμα πήγα με το γιο μου στο Ευγενίδειο, για να μάθω τότε ότι βρίσκομαι στο μεγαλύτερο και καλύτερα εξοπλισμένο ψηφιακό Πλανητάριο στο κόσμο! Σκέψου, είπα μέσα μου, να είχε κάτι τέτοιο μια άλλη χώρα... Θα το είχε μάθει όλος ο κόσμος... Και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και η χαριστική βολή... Διαβάζω ότι «μ’ ένα έργο-σταθμό στην ιστορία του κλασικού μπαλέτου, τη «Λίμνη των Κύκνων», εγκαινιάζεται στην Αθήνα το Μπάντμιντον Θίατερ, το μεγαλύτερο υπερσύγχρονο πολυτελές θέατρο διεθνών προδιαγραφών και χωρητικότητας 2.400 θέσεων».
Αυτά ανακάλυψα παρεμπιπτόντως και, επίσης παρεμπιπτόντως, αναρωτήθηκα: πόσα άλλα τέτοια επιτεύγματα έχουμε, που, είτε επιμελώς είτε από αμέλεια, χαμηλώνουμε; Γιατί μας κρύβουν αυτήν την Ελλάδα; Γιατί μας σερβίρουν μόνο την κακομοιριά και τη μιζέρια για τη χώρα μας; Μόνο πόσο ακρίβυνε το αγγουράκι πρέπει να μαθαίνουμε; Και καλά, τα κανάλια το παίζουν επειδή πουλάει. Η Πολιτεία γιατί δεν αναδεικνύει τις πρωτιές μας; Μήπως επειδή μαζί με το έργο τελειώνουν και τα κονδύλια και, κατά συνέπεια, και τα προσωπικά συμφέροντα των Μαυρογιαλούρων;
Κατερίνα Ακριβοπούλου
(Όνομα και διεύθυνση στους 4T)

ΠEPI ΠOIOTHTAΣ KATAΣKEYHΣ
Αγαπητέ κύριε Καββαθά,
Eίμαι πολύ παλιός αναγνώστης των 4Τροχών και παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον, χρόνια τώρα, τα γραφόμενά σας. Προσπαθώ πολύ καιρό να αντιληφθώ τι μπορεί να φταίει και όλοι οι Γάλλοι κατασκευαστές δεν μπορούν να κατασκευάσουν ποιοτικά αυτοκίνητα σαν τους Γερμανούς. Πιστεύω ότι τελευταία τούς έχουν ξεπεράσει και οι Ιταλοί. Είμαι φανατικός γαλλόφιλος και σιτροενάκιας κι έχουν περάσει από τα χέρια μου πέντε Citroen, με πρόσφατο το C4, το οποίο έχω εδώ και δύο χρόνια. Γενικά, είμαι ικανοποιημένος και μου αρέσει πολύ, αλλά δεν έχει φτάσει σε ποιότητα το Golf ή το Astra. Οι πόρτες του κλείνουν με τενεκεδένιο ήχο και έχει γενικά πολλούς τριγμούς στους κακοτράχαλους δρόμους της Αθήνας. Ας μη μιλήσω για τον απαράδεκτο ημιάκαμπτο... Πρόσφατα είδα σε έκθεση το Kia cee’d κι έπαθα με την ποιότητά του! Οι πόρτες του έκλειναν σαν Audi και τα υλικά του εσωτερικού ήταν καταπληκτικά. Αυτά σας τα αναφέρω, γιατί θα ήταν ωραία να διαβάζαμε κάποτε στο περιοδικό ένα άρθρο σε βάθος για την ποιότητα των αυτοκινήτων.
Νίκος Τζινόπουλος
[email protected]
EYAIΣΘHΣIA KAI ΠPOΛHΨH
Είμαι κι εγώ ένας από τους πολλούς αναγνώστες σας, που διαβάζω τακτικά τα τεύχη σας, με συστηματικό τρόπο, από το 1980 και, χάρη στην πληροφόρηση από εσάς, θεωρώ ότι έχω κερδίσει πολλά, ως πελάτης που αγοράζει αυτοκίνητα, ως οδηγός που έμαθε τη χρήση του αυτοκινήτου και της μηχανής, αλλά και ως πολίτης που αποκτά «αυτοκινητιστική» παιδεία, με σκοπό την καλύτερη συμπεριφορά στην ελληνική κοινωνία.
Με βάση την ευαισθησία που έχω αποκτήσει, θεωρώ ότι τα κακώς κείμενα στην ελληνική κοινωνία των διτρόχων/τετρατρόχων έχουν πολλές αιτίες, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το φέρουμε εμείς οι ίδιοι, οι πολίτες/οδηγοί, με την αδιαφορία και την απειθαρχία που μας διακατέχουν.
Πολλές φορές, ενώ υπάρχει σήμανση και ξεκάθαρη υπαγόρευση από την Tροχαία, εμείς αδιαφορούμε προκλητικά έως και εγκληματικά. Παραδείγματος χάριν, στην πλατεία του Π. Φαλήρου, μπροστά από την καφετέρια ΠΑΧΟΣ (σημείο με ιδιαίτερα μεγάλη διέλευση πεζών), βρίσκεται σήμανση που απαγορεύει τη στάθμευση δικύκλων, όπως φαίνεται και στην επισυναπτόμενη φωτογραφία, όμως αυτό δεν εμποδίζει καθόλου αρκετούς ιδιοκτήτες μηχανών να παρκάρουν στη συγκεκριμένη θέση, μειώνοντας στο ελάχιστο τον ελεύθερο χώρο διέλευσης των πεζών και αυξάνοντας τον κίνδυνο για τους διερχομένους, ιδιαίτερα τους υπερήλικες, που έχουν δυσκολία στην κίνηση, ή τα μικρά παιδιά, που αμέριμνα παίζουν δίπλα σε αντικείμενα με βάρος 80 και πλέον κιλών που σε κάθε περίπτωση θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια «πρόχειρη ταφόπλακα»...
Σε καμιά περίπτωση δε θέλω να κινδυνολογήσω με εύκολο τρόπο ή να γίνω προφήτης θλιβερών γεγονότων, αλλά θεωρώ ότι η πρόληψη είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολεί περισσότερο και εντονότερα, παρά εκ των υστέρων να τρέχουμε και να αναζητάμε υπεύθυνους, όταν ήδη θα έχει συμβεί το μοιραίο.
Επίσης, κατανοώ πλήρως όλους τους αγανακτισμένους ιδιοκτήτες που δε βρίσκουν ούτε τετραγωνικό στάθμευσης για τα οχήματά τους σε περιοχές όπως αυτή του Π. Φαλήρου, με ανύπαρκτη πρόβλεψη στάθμευσης από το δήμο και το κράτος. Όμως αυτό δεν είναι δικαιολογία για να προκαλούμε εγκλήματα τα οποία στο τέλος έχουν αποδέκτες εμάς τους πολίτες και όχι τους κρατικούς αρμόδιους φορείς, που ζούνε ίσως σε πολύ πιο άνετες συνοικίες... Είναι τουλάχιστον βλακεία να πυροβολούμε το ίδιο μας το πόδι, στην προσπάθεια να σκοτώσουμε μια μύγα που πετά πάνω σε αυτό και μας ενοχλεί...
Πιστεύω ότι οι απόψεις μου θα βρουν αποδέκτες με ανοιχτό μυαλό και δε θα προκαλέσουν διαμαρτυρίες από αγανακτισμένους κατόχους δικύκλων, άλλωστε κι εγώ είμαι ένας εξ αυτών και συμμερίζομαι την αδικία που βιώνουν καθημερινά ποικιλοτρόπως, είτε στους δρόμους είτε στους χώρους στάθμευσης. Αλλά αδικία στην αδικία μόνο οι ανεγκέφαλοι εφαρμόζουν. Εμείς, ως αναγνώστες του περιοδικού και με... προστασία από τα κράνη που φοράμε, θέλω να πιστεύω ότι διαθέτουμε περισσότερο μυαλό!
Νίκος Γ. Χαρίτος
[email protected]

Tίτλος:
ATAKEΣ KAI AΛΛA
«Kομμάτι του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού», σκεφθήκατε πόσοι είναι σε θέση πλέον, σε αυτήν την επίσης πλέον ΑΣΤΕΙΑ ΧΩΡΑ, να κατανοήσουν τη σημασία αυτής της εκπληκτικής διαφημιστικής ατάκας;
Βασίλειος Παμπούκης
[email protected]