Champions Fest!
Στην Ταϊλάνδη, και συγκεκριμένα στην Μπανγκόκ, οι κορυφαίοι του μηχανοκίνητου αθλητισμούσυγκεντρώθηκαν με έναν και μοναδικό στόχο: την ανάδειξη του Πρωταθλητή των Πρωταθλητών!
ΚΡΑΤΑΕΙ χρόνια αυτή η κολόνια! Ο Αγώνας των Πρωταθλητών μπορεί τα τελευταία έτη, και
συγκεκριμένα από το 2004 και έπειτα, να αποτελεί παραδοσιακά την αγωνιστική αυλαία της
εκάστοτε χρονιάς, αλλά στην πρώτη του εκδοχή η φιλοσοφία του ήταν τελείως διαφορετική.
Τότε, και συγκεκριμένα το 1988, ο αγώνας διεξήχθη ως φόρος τιμής στη μνήμη του
αδικοχαμένου Χένρι Τοϊβόνεν, που δύο χρόνια νωρίτερα είχε χάσει τη ζωή του στο Γύρο της
Κορσικής. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, αποτελούσε μια συνάντηση οδηγών ράλλυ (βετεράνων και
νέων) με στόχο την ανάδειξη του Πρωταθλητή των Πρωταθλητών, τιμώντας πάντα τον σπουδαίο
Φινλανδό.
Τα επόμενα χρόνια, όμως, οδηγοί αγώνων πίστας άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους, με
αποτέλεσμα η φιλοσοφία του να αλλάξει άρδην. Και με αυτόν τον τρόπο φτάσαμε στο 2004,
οπότε η Μισέλ Μουτόν (η δαιμόνια πρώην οδηγός που είχε την ευθύνη για το event) και,
φυσικά, το ROC (Race Of Champions) μεταφέρθηκαν από τη χωμάτινη ειδική στις Κανάριες
Νήσους, στην ειδικά διαμορφωμένη ασφάλτινη πίστα του Stadt de France στο Παρίσι. Αυτή ήταν
η χρονιά που ουσιαστικά άλλαξε ο χαρακτήρας της εκδήλωσης, για να φτάσουμε στο σήμερα, με
τον Αγώνα των Πρωταθλητών να μεταφέρεται σχεδόν κάθε χρόνο σε διαφορετική χώρα και στάδιο,
θυμίζοντας περιοδεύοντα θίασο.
Στην Μπανγκόκ...
Η 25η εκδοχή του Race of Champions, έπειτα από δύο χρονιές στη Γερμανία, μεταφέρθηκε φέτος
στην Ταϊλάνδη, και συγκεκριμένα στην Μπανγκόκ. Οι λόγοι; Διάφοροι, με κυριότερο το άνοιγμα
που γίνεται γενικότερα τα τελευταία χρόνια στην Ασία. Μην ξεχνάτε ότι το 2009 ο αγώνας
φιλοξενήθηκε στο Πεκίνο! Έτσι, φέτος, με αφορμή την επιθυμία της Ταϊλάνδης να
συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα του θεσμού της F1 το 2015, και μάλιστα με τη διεξαγωγή
νυχτερινού GP στους δρόμους της Μπανγκόκ, η ασφάλτινη διαδρομή που φιλοξένησε τις
προσπάθειες των οδηγών κατασκευάστηκε στο στάδιο Rajamangala. Εκεί συγκεντρώθηκαν μερικά
από τα σπουδαιότερα ονόματα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, τόσο από τους τέσσερις όσο και
από τους δύο τροχούς. Βέβαια, αυτοί που απουσίαζαν ήταν οι θεατές, αφού οι κερκίδες του
σταδίου των 50.000 θέσεων ήταν σχεδόν άδειες, και μάλιστα και τις τρεις ημέρες του αγώνα,
γεγονός που προβλημάτισε.
Πίσω στο αγωνιστικό κομμάτι, οι βασικοί αγώνες ήταν δύο. Αυτός των Εθνικών ομάδων και,
φυσικά, η παραδοσιακή αναμέτρηση όλων των οδηγών για την ανάδειξη του Πρωταθλητή των
Πρωταθλητών. Και στις δύο περιπτώσεις οι οδηγοί βρέθηκαν στο τιμόνι αρκετών και
διαφορετικών αυτοκινήτων, όπως είναι τα Audi R8 LMS, VW Scirocco, Lamborghini Gallardo
Super Trofeo, Toyota GT86, KTM X-Bow, Stockcars και, φυσικά, τα γνωστά μας buggy του ROC.
Μεγάλος νικητής και κορυφαίος της χρονιάς αναδείχθηκε ο Γάλλος Ρομέν Γκροσζάν. Ο πιλότος
της Lotus F1, ο οποίος αμέσως μετά ανανέωσε και το συμβόλαιό του με την ομάδα του για το
2013, ήταν εντυπωσιακός, κερδίζοντας τον τίτλο του κορυφαίου, χάνοντας μόλις μία από τις
συνολικά επτά αναμετρήσεις που είχε. Μάλιστα, για να το καταφέρει, χρειάστηκε να ξεπεράσει
οδηγούς με συνολικά δέκα τίτλους στην F1 και οκτώ νίκες στις 24 Ώρες του Λε Μαν!
Συγκεκριμένα, στα προημιτελικά απέκλεισε τον Μίκαελ Σουμάχερ, αμέσως μετά στα ημιτελικά
τον Σεμπάστιαν Φέτελ, ενώ στο μεγάλο τελικό επικράτησε του Τομ Κρίστενσεν.
Με αυτόν τον τρόπο, έγινε ο τέταρτος Γάλλος μετά τους Ντιντιέ Οριόλ, Σεμπαστιάν Λεμπ και
Σεμπαστιάν Οζιέ που αναδεικνύεται Πρωταθλητής των Πρωταθλητών. Εκείνος που ήταν
απαρηγόρητος ήταν ο Κρίστενσεν, ο οποίος, όπως και πέρυσι, κατάφερε να φτάσει στη βρύση,
αλλά χωρίς να πιει νερό, αφού και πάλι ένας Γάλλος (το 2011 νικητής αναδείχθηκε ο Οζιέ)
κατάφερε να του πάρει τον πολυπόθητο τίτλο. Ο Δανός συμμετείχε για δωδέκατη φορά στον
αγώνα, συμπληρώνοντας έτσι τις περισσότερες συμμετοχές από κάθε άλλον παρόντα στην
Μπανγκόκ. Τουλάχιστον η πικρία του μετριάστηκε από το γεγονός ότι κατάφερε να
πραγματοποιήσει τον ταχύτερο γύρο του τριημέρου, οδηγώντας το Audi R8 LMS.
Στον αγώνα των Εθνών η γερμανική ομάδα με τους συνολικά δέκα τίτλους στην F1 και οδηγούς
τους Μίκαελ Σουμάχερ και Σεμπάστιαν Φέτελ κατάφερε να επικρατήσει για έκτη συνεχόμενη(!)
χρονιά, και μάλιστα με το ίδιο δίδυμο. Ο συνδυασμός τους ήταν για ακόμα μία φορά
αχτύπητος, αφού κέρδισαν σε όλες τις αναμετρήσεις που πραγματοποίησαν, επικρατώντας στο
μεγάλο τελικό επί της γαλλικής ομάδας, με τους Ρομέν Γκροσζάν και Σεμπαστιάν Οζιέ.
Ώρα αναθεώρησης;
Οι άδειες κερκίδες, σε συνδυασμό με το σχετικά «φτωχό» θέαμα, ίσως θα πρέπει να
προβληματίσουν τους διοργανωτές του αγώνα. Το πρώτο στοιχείο είναι άμεσα συνδεδεμένο με
την εκάστοτε χώρα όπου πραγματοποιείται κάθε χρόνο ο αγώνας των Πρωταθλητών και το
γενικότερο ενδιαφέρον για το μηχανοκίνητο αθλητισμό. Υπάρχει κανείς που να διαφωνεί στο
ότι, αν ο αγώνας είχε διεξαχθεί στο Λονδίνο, θα υπήρχε σαφώς περισσότερος κόσμος στις
κερκίδες; Όσον αφορά το θέαμα, σε αυτό δεν έχουν ευθύνη οι οδηγοί, αλλά η οργάνωση. Η
επιλογή των αυτοκινήτων πρέπει να γίνεται με βάση το θέαμα που μπορούν να προσφέρουν, και
όχι με γνώμονα την εκάστοτε εταιρεία που χορηγεί τον αγώνα. Φέτος, για παράδειγμα, το
γκρουπ VW ήταν μεγάλος χορηγός της εκδήλωσης, με αποτέλεσμα να βλέπουμε τους οδηγούς είτε
να ταλαιπωρούνται με τα θηριώδη και φαρδιά Audi R8 LMS και τα Euro Stock Cars στη στενή
πίστα που είχε σχεδιαστεί στο στάδιο Rajamangala είτε... απλώς να διορθώνουν τις
υποστροφικές τάσεις των Scirocco με τη χαμηλή ιπποδύναμη.
Θυμηθείτε λίγα χρόνια νωρίτερα, όταν αγωνίζονταν με τα Skoda Fabia S2000 και τα Grande
Punto Abarth αντίστοιχων προδιαγραφών, πόσο πιο ενδιαφέρον ήταν για το κοινό ή, ακόμα
καλύτερα, τις χρονιές των «παχέων αγελάδων» με τα Ford Focus και τις Citroen Xsara
προδιαγραφών WRC. Ευτυχώς που υπάρχουν τα KTM και τα ROC buggy, που σώζουν την παρτίδα.
Από εκεί και πέρα, πρέπει να διευκρινιστεί με ποιο κριτήριο καλούνται οι οδηγοί. Αν καλούν
τους κορυφαίους και αυτοί δεν ανταποκρίνονται, έχει καλώς. Αν όμως όχι, δύσκολα μπορούμε
να φανταστούμε γιατί βρίσκονται σε αγώνες τέτοιου επιπέδου οδηγοί όπως ο -κατά τα άλλα
ιδιαίτερα συμπαθής- Μεξικανός Μπενίτο Γκουέρα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο θεσμός, για να
μη φθαρεί στο πέρασμα του χρόνου, θα πρέπει να υποστεί κάποια στιγμή και τον απαραίτητο...
ανασχεδιασμό. Με πρώτο γνώμονα τον θεατή, και όχι τις εταιρείες._ Π. Τ.
Hall of Fame
1988 - Γαλλία (Κάνκουνεν-Σάλονεν)
1989 - Γερμανία (Μπλόμκβιστ-Ρερλ)
1990 - Ισπανία (Μπλόμκβιστ-Μάκινεν)
1991 - Ισπανία (Κάνκουνεν-Οριόλ)
1992 - Κανάρια Νησιά (Αγκίνι-ΜακΡέι)
1993 - Κανάρια Νησιά (Οριόλ-Σάινθ)
1994 - Κανάρια Νησιά (Οριόλ-Μπλόμκβιστ)
1995 - Κανάρια Νησιά (Ντελεκούρ-ΜακΡέι)
1996 - Κανάρια Νησιά (Οριόλ-Ντελεκούρ)
1997 - Κανάρια Νησιά (Σάινθ-ΜακΡέι)
1998 - Κανάρια Νησιά (Κ. ΜακΡέι-¶. ΜακΡέι)
1999 - Κανάρια Νησιά (Οριόλ-Μάκινεν)
2000 - Κανάρια Νησιά (Μάκινεν-Γκρένχολμ)
2001 - Κανάρια Νησιά (Ροβάνπερα-Σβαρτς)
2002 - Κανάρια Νησιά (Γκρένχολμ-Λεμπ)
2003 - Κανάρια Νησιά (Λεμπ-Γκρένχολμ)
2004 - Γαλλία (Κοβαλάινεν-Λεμπ)
2005 - Γαλλία (Λεμπ-Κρίστενσεν)
2006 - Γαλλία (Έκστρομ-Μπουρντέ)
2007 - Λονδίνο (Έκστρομ-Σουμάχερ)
2008 - Λονδίνο (Λεμπ-Κούλθαρντ)
2009 - Κίνα (Έκστρομ-Σουμάχερ)
2010 - Γερμανία (Αλμπεκουέρκι-Λεμπ)
2011 - Γερμανία (Οζιέ-Κρίστενσεν)
2012 - Ταϊλάνδη (Γκροσζάν-Κρίστενσεν)
*Σε παρένθεση τα ζευγάρια των τελικών, με σκούρο χρώμα ο νικητής
Οι Πρωταθλητές
Μίκαελ Σουμάχερ: Ο επτά φορές Πρωταθλητής της Formula 1 και κάτοχος 91 νικών και 68 pole.
Σεμπάστιαν Φέτελ: Ο Πρωταθλητής των τριών τελευταίων ετών στην F1 και νεότερος κάτοχος του
τίτλου στην ιστορία του θεσμού.
Ράιαν Χάντερ-Ρέι: Ο τροπαιούχος του 2012 στα IndyCars και ο πλέον πλήρης Αμερικανός οδηγός
πίστας, με νίκες στα IndyCar, CART, Champ Car, ALMS και GramdAm.
Τζέιμι Γουίνκαπ: Κυρίαρχος του αυστραλιανού θεσμού V8 Supercars, με τέσσερις τίτλους στην
κατοχή του τα τελευταία πέντε χρόνια.
Μάικ Ντούχαν: Θρύλος του MotoGP με πέντε Πρωταθλήματα στην κατοχή του και 95 πόντιουμ σε
137 συμμετοχές.
Ντέιβιντ Κούλθαρντ: Ο Σκοτσέζος πιλότος της F1 με 13 νίκες στο ενεργητικό του και 61
τερματισμούς στο βάθρο.
Χόρχε Λορένθο: Πρωταθλητής στο MotoGP δύο φορές τα τρία τελευταία χρόνια, έχοντας ήδη
είκοσι νίκες στο ενεργητικό του.
Τομ Κρίστενσεν: Ο απόλυτος σταρ στους αγώνες Αντοχής, ο οποίος μετρά οκτώ νίκες στις 24
Ώρες του Λε Μαν, αριθμός-ρεκόρ.
¶ντι Πριό: Βρετανός μετρ της πίστας, τρεις φορές Πρωταθλητής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
Τουρισμού.
Σεμπαστιάν Οζιέ: Το νέο αστέρι του WRC από τη Γαλλία, που μετρά ήδη επτά νίκες στο WRC σε
δύο χρονιές εμπλοκής, και οδηγός της VW για το 2013.
Ρομέν Γκοσζάν: Ο πιλότος της Lotus F1 το 2012 αλλά και Πρωταθλητής GP2 και GP2 Ασίας το
2011.
Μπενίτο Γκουέρα: Νεαρός ταλαντούχος οδηγός από το Μεξικό, κάτοχος του τίτλου στο
Πρωτάθλημα Παραγωγής στο WRC το 2012.
Μπανγκόκ In & Out
Στόχος επετεύχθη για τους Ταϊλανδούς, αφού οι φήμες αναφέρουν ότι τελικά έλαβαν το πράσινο
φως από τον Μπέρνι Έκλεστοουν για τη διεξαγωγή του GP το 2015.
Στο περιθώριο του αγώνα πραγματοποιήθηκαν μία σειρά από εκδηλώσεις και επιδείξεις, με μία
εξ αυτών να αποτελεί και παγκόσμιο ρεκόρ!
Συγκεκριμένα, ο stuntman Τέρι Γκραντ έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ «ντόνατς» ξεπερνώντας τα 25
συνεχόμενα, όντας στην οροφή του αυτοκινήτου!
Επίσης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, από την πίστα παρέλασαν η Red Bull του Σεμπάστιαν
Φέτελ αλλά και το VW Polo WRC του Σεμπαστιάν Οζιέ.
Ο Μίκαελ Σουμάχερ ανακοίνωσε στο τέλος του αγώνα ότι τη νέα χρονιά θα λάβει και πάλι μέρος
στον αγώνα, παρά το γεγονός ότι αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Στόχος; Το «7 στα 7» στο Nations Cup, αφού, όπως τόνισε, ο συγκεκριμένος αριθμός είναι και
ο τυχερός του...
Απίστευτη η επίδοση του Φέτελ στον ημιτελικό του Nations Cup, όταν και είχε μια μικρή
έξοδο με τη Lamborghini Gallardo των 570 ίππων, αλλά επικράτησε, παρΆ όλα αυτά, του Μάικ
Ντούχαν.
Στο ROC μεταξύ οδηγών από την Ασία, η ομάδα της Ινδίας ήταν ταχύτερη και πήρε το εισιτήριο
για τον τελικό με τις υπόλοιπες χώρες που αγωνίστηκαν για τον τίτλο.
Ο Φρέντερικ Τζόνσον, σύζυγος της Μισέλ Μουτόν και διοργανωτής του αγώνα, δήλωσε ότι το
2014 ο αγώνας θα διεξαχθεί σε διαφορετική τοποθεσία.
Οι φήμες αναφέρουν ότι το Λονδίνο είναι η βασική υποψήφια πόλη, την ώρα που ο Τζόνσον δεν
έκρυψε πως στόχος του είναι ο θεσμός να μεταφέρεται κάθε χρόνο σε διαφορετική χώρα.
Μπορεί το κλίμα να ήταν γιορτινό, αλλά οι περισσότεροι από τους οδηγούς δεν πήγαν στην
Ταϊλάνδη για να διασκεδάσουν.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του ¶ντι Πριό: «Δεν πιστεύω κανέναν τους! Όλοι τους έχουν
έρθει για να κερδίσουν, και όχι να διασκεδάσουν!».
Φέτος, η ομάδα των All Stars αποτελούνταν από τους Χόρχε Λορένθο και Τομ Κρίστενσεν, με
τον Δανό να εντυπωσιάζεται από τις επιδόσεις του Ισπανού δύο φορές Πρωταθλητή MotoGP.
Εμπειρία ζωής χαρακτήρισε τον αγώνα ο Τζέιμι Γουίνκαπ, Πρωταθλητής Αυστραλίας στα V8
Supercars, αφού οδήγησε για πρώτη φορά προσθιοκίνητο και τετρακίνητο αγωνιστικό
αυτοκίνητο!
Ο Μπενίτο Γκουέρα, Πρωταθλητής του PWRC το 2012, κλήθηκε μόλις δύο εβδομάδες πριν από τον
αγώνα να πλαισιώσει τον Ράιν Χάντερ.
Ο 27χρονος Μεξικανός δήλωσε πως, όταν του τηλεφώνησαν να του προτείνουν να λάβει μέρος,
ήταν μεσάνυχτα, και από τη χαρά του πήρε τον πατέρα του τηλέφωνο και τον ξύπνησε για να
του πει τα ευχάριστα νέα.
«Το περίμενα. Τα ίδια κάθε χρόνο. Παλεύουμε να φτάσουμε στον τελικό, και όποιος το
καταφέρνει στο τέλος χάνει από τους Γερμανούς.» Τάδε έφη ¶ντι Πριό.
Για τον Αμερικανό Ράιν Χάντερ, ήταν η πρώτη φορά που οδηγούσε κάτι διαφορετικό πέρα από
μονοθέσιο, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει διαφορετική «τακτική».
Όπως είπε και ο ίδιος, στόχος ήταν η διασκέδαση, το καλό φαγητό και το αλκοόλ στα μπαρ το
βράδυ! Μήπως έχει ελληνικές ρίζες;