Robert Kubica
Όταν το 2011 είχε σχεδόν όλο τον κόσμο στα χέρια του, ένα ατύχημα λίγο έλειψε να του κοστίσει την ίδια του τη ζωή. Ο Ρόμπερτ Κούμπιτσα, όμως, όχι απλώς επιβίωσε, αλλά και επέστρεψε, ίσως μάλιστα πιο δυνατός από ποτέ.ΗΤΑΝ Φεβρουάριος του 2011. Ο Ρόμπερτ Κούμπιτσα στις 2 του ίδιου μήνα μόλις είχε ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις του με τη Renault F1, συμμετέχοντας στις δοκιμές που είχαν πραγματοποιηθεί στην πίστα της Βαλένθια και σημειώνοντας τον ταχύτερο χρόνο. Έχοντας ανανεώσει νωρίτερα το συμβόλαιό του με τη γαλλική ομάδα μέχρι το τέλος του 2012 και με το όνομά του να έχει ακουστεί έντονα για την ομάδα της Ferrari, συγκαταλεγόταν πλέον και επίσημα ανάμεσα στους κορυφαίους πιλότους της F1. Ανήσυχο πνεύμα όπως ήταν, μερικές ημέρες αργότερα ετοιμαζόταν να λάβει μέρος στο Ράλλυ Ρόντε Ντι Αντόρα με ένα Skoda Fabia S2000. Οι αγώνες ράλλυ ήταν πάντα το μεγάλο του πάθος και ποτέ δεν το έκρυψε, συμμετέχοντας περιστασιακά όποτε οι υποχρεώσεις του του το επέτρεπαν.
Σε εκείνο τον αγώνα, η μοίρα τού έπαιξε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι. Μόλις στην 1η ειδική και στο 4,6 χλμ. ο Πολωνός έχασε τον έλεγχο του Fabia, με αποτέλεσμα να προσκρούσει σε μπαριέρα, η οποία και διαπέρασε το εσωτερικό του αυτοκινήτου. Ολόκληρη η δεξιά μεριά του Ρόμπερτ δέχθηκε μεγάλα τραύματα, με τα μεγαλύτερα από αυτά να εστιάζονται στο χέρι του. Στην αρχή όλοι αναρωτιούνταν αν ο Πολωνός θα επιζήσει του ατυχήματος, και επικράτησε πανικός, ενώ στη συνέχεια αν θα σώσει το χέρι του. Ο Ρόμπερτ όχι μόνο τους διέψευσε, αλλά ένα χρόνο αργότερα επέστρεφε στην αγωνιστική δράση. Και αν η φυσική κατάσταση του χεριού του δεν του επέτρεπε να βρεθεί και πάλι σε κόκπιτ μονοθεσίου, ο ίδιος θα επέλεγε να μπει και πάλι στην καμπίνα ενός αγωνιστικού και να πάρει εκκίνηση σε αγώνα ράλλυ.
Ναι, καλά διαβάσατε, στην ίδια μορφή αγώνων που κόντεψε να του στοιχίσει τη ζωή. Χωρίς φόβο ο Πολωνός έδωσε τη δική του απάντηση, κερδίζοντας στο Rally Ronde Gomitolo di Lana μάλιστα στο τιμόνι ενός Subaru Impreza WRC 12b, ενώ μερικές εβδομάδες αργότερα κέρδισε και με Citroen C4 WRC! Αυτή η συνεργασία έμελλε να είναι εκείνη που θα τον επαναφέρει στο προσκήνιο σε αγωνιστικό επίπεδο, διότι το ενδιαφέρον του κόσμου γύρω από την περιπέτεια και το πρόσωπό του δε χάθηκε ποτέ. Η αποθεραπεία του είχε ξεκινήσει και ο Πολωνός προσπαθεί πλέον να «βάλει το νερό στο αυλάκι» ή, πιο απλά, να επιστρέψει εκεί που επιθυμεί περισσότερο: στη Formula1. Μέχρι τότε, οι αγώνες ράλλυ τον αγκάλιασαν και με ένα Citroen DS3 RRC ακολουθεί το Πρωτάθλημα WRC-2 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος αγώνων του ERC.
Μέρος του προγράμματός του αποτέλεσε και το «δικό μας» Ράλλυ Ακρόπολις, και ο Πολωνός βρέθηκε στο Λουτράκι, αλλά και στη χώρα μας, για πρώτη φορά στη ζωή του γενικότερα. Φυσικά δε χάσαμε την ευκαιρία, και μιλήσαμε μαζί του προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουμε αυτήν τη σπουδαία προσωπικότητα, που καταφέρνει να εντυπωσιάζει στις ειδικές διαδρομές αλλά και στις πίστες. Απλός; Δε θα το έλεγες. Όπως κάθε οδηγός της F1, έχει τον τρόπο του, όντας περισσότερο απόμακρος σε σχέση με «ραλλυτζήδες». Οι τελευταίοι θα ανοιχτούν, θα γελάσουν και δε θα μετρήσουν τα λόγια τους. Ο Πολωνός, έχοντας μεγαλώσει στα paddock της F1, θυμίζει κάτι από Κίμι Ράικονεν, αλλά χωρίς το απαξιωτικό ύφος του Φινλανδού. Βέβαια, οι απαντήσεις του είναι αντίστοιχες με αυτές του Κίμι, όντας μετρημένες και έχοντας φιλτραριστεί αρκετά πριν βγουν από το στόμα. Τον πλησιάζουμε και από συνήθεια προτάσσουμε το δεξί μας χέρι να τον χαιρετήσουμε. «Ακομπλεξάριστος» και χωρίς κανένα πρόβλημα μας ανταποδίδει το χαιρετισμό με το πληγωμένο του χέρι και χαμογελά κάνοντάς μας να αισθανθούμε αμήχανα.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που έρχεσαι στη χώρα μας. Πώς σου φαίνεται;
Δεν έχω καταφέρει να δω και πολλά, αλλά από όσα έχω δει είναι όμορφη χώρα. Όμως, δεν έχω έρθει εδώ για διακοπές...
Πώς σου φαίνεται, λοιπόν, το Ράλλυ Ακρόπολις;
Οι ειδικές είναι πολύ απαιτητικές, ειδικά για μένα, που προέρχομαι από έναν τελείως διαφορετικό χώρο, όπου όλα είναι μαλακά και flat, όπως στις πίστες! Είναι κάτι πρωτόγνωρο και διαφορετικό. Αλλά αυτό δε με τρομάζει, αφού μου αρέσουν οι προκλήσεις.
Στο χώμα έχεις μικρή εμπειρία, με συμμετοχές μόλις σε δύο αγώνες, και αυτούς στην Πορτογαλία. Πόσο διαφορετικός είναι ο ελληνικός αγώνας;
Ναι, η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ μικρή εμπειρία στο χώμα, ενώ ουσιαστικά είναι η πρώτη φορά που αγωνίζομαι σε τόσο σκληρές επιφάνειες. Όλοι μου έλεγαν, και πλέον συμφωνώ μαζί τους, ότι είναι ένας τελείως διαφορετικός αγώνας και απίστευτα εξειδικευμένος. Θα είναι ένα πολύ καλό μάθημα για μένα.
Πώς κατέληξες στους αγώνες ράλλυ; Αυτοί που σε ξέρουν γνωρίζουν ότι είναι το δεύτερο πάθος σου μετά την F1. Σου ήταν η πιο οικεία μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη;
Κάτι και από τα δύο. Οι αγώνες ράλλυ συνδυάζουν για μένα ένα μείγμα ευχαρίστησης και οικειότητας. Είναι ο ιδανικός τρόπος για να προχωρήσω στην αποκατάσταση του χεριού μου και των κινητικών μου δυνατοτήτων. Σίγουρα θα προτιμούσα να είμαι στην F1, αλλά αυτό δεν είναι εφικτό τώρα.
Και ποιοι είναι οι στόχοι σου;
Αναμφίβολα, είναι κάτι καινούργιο για μένα. Θα πρέπει να μάθω, αλλά και να ανακαλύψω πολλά καινούργια πράγματα. Κάθε αγώνας θα αποτελέσει ένα σπουδαίο μάθημα. Θεωρώ ότι έχω κάνει την καλύτερη επιλογή για φέτος. Και το σημαντικότερο είναι ότι, έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα αποχής από τους αγώνες, βρίσκομαι και συμμετέχω σε ένα σημαντικό θεσμό του μηχανοκίνητου αθλητισμού και, πόσo μάλλον, στους αγώνες ράλλυ. Είμαι πολύ χαρούμενος που έχω αυτήν την ευκαιρία.
Το εντυπωσιακό με την παρουσία σου, όμως, είναι οι επιδόσεις σου, οι οποίες και ήταν ανταγωνιστικές από την πρώτη σου εμφάνιση στην άσφαλτο, ενώ στο χώμα ήταν αντίστοιχες.
Εντάξει, δεν ανταγωνίζομαι στην κορυφαία κατηγορία και στους κορυφαίους οδηγούς του WRC. Από την άλλη, όση εμπειρία και αν είχα στο παρελθόν, αλλά και εμπλοκή, δεν παύει να είναι κάτι τελείως καινούργιο για μένα σε αυτό το επίπεδο. Για να γίνω ανταγωνιστικός σε κορυφαίο επίπεδο, θα πρέπει να αποκτήσω εμπειρία, αφού και οι αρχές του σπορ είναι τελείως διαφορετικές. Ίσως να πρέπει να γίνω και διαφορετικός οδηγός! Τα χαρακτηριστικά ανάμεσα σε έναν οδηγό F1 και WRC είναι τελείως διαφορετικά, και αυτό αποτελεί μεγάλη πρόκληση για μένα. Όταν έχω απέναντί μου μια μεγάλη πρόκληση και τα καταφέρνω, αισθάνομαι μεγάλη ικανοποίηση. Η φετινή χρονιά πιστεύω ότι θα μου κάνει πολύ καλό.
Πολλοί κάνουν σύγκριση ανάμεσα σε σένα και στον Κίμι (Ράικονεν), και ιδιαίτερα για τις επιδόσεις σας.
Είναι άδικο να συγκρίνουν τον Κίμι με εμένα. Καταρχήν, είναι τελείως διαφορετικές οι συνθήκες εμπλοκής μας. Πολλοί ξεχνούν ότι εγώ ακόμη αναρρώνω και είμαι εδώ να διασκεδάσω, αλλά και να μάθω, όπως και να προχωρήσω την αποκατάσταση του χεριού μου. Αυτό που κάνω είναι το καλύτερο δυνατό για το χέρι μου. Για παράδειγμα, το Ράλλυ Ακρόπολις είναι μια μεγάλη δοκιμασία για μένα και το σώμα μου. Είναι βέβαια πολύ σκληρές, αλλά μέσα από αυτές εξακριβώνεις αν προχωράς και κάνεις βήματα προόδου. Και, φυσικά, δεν είναι δίκαιο να με συγκρίνουν με τον Κίμι επειδή αγωνίστηκε κατευθείαν στην κορυφαία κατηγορία και απέναντι στους ταχύτερους. Νομίζω ότι για πρωτάρης τα πήγε πολύ καλά.
Ήταν αυστηρή η κριτική που δέχθηκε;
Κάποιοι νομίζουν ότι, επειδή είσαι οδηγός F1, πόσo μάλλον πρωταθλητής, όπως ο Κίμι, πρέπει να μπεις σε ένα αυτοκίνητο ράλλυ και να κερδίσεις. Είναι σαν να βάλεις έναν ποδοσφαιριστή να παίξει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βόλεϊ και να απαιτήσεις από τον ίδιο να κερδίσει! Αυτό είναι αδύνατο...
¶ρα, μήπως δεν ισχύει και το γενικό-φιλολογικό ερώτημα για το ποιοι είναι καλύτεροι; Οι οδηγοί ράλλυ ή F1;
Νομίζω ότι είναι αδύνατο να τους συγκρίνεις. Δεν μπορείς να συγκρίνεις έναν μαραθωνοδρόμο με έναν σπρίντερ. Δε διαφωνώ, βέβαια. Και οι δύο τρέχουν και χρησιμοποιούν τους ίδιους μυς, τα χαρακτηριστικά τους όμως είναι τελείως διαφορετικά. Αν δουλεύεις για δεκαπέντε χρόνια έτσι ώστε να είσαι ο κορυφαίος μαραθωνοδρόμος και θέλεις να μεταπηδήσεις στο 100άρι, θα πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο προετοιμασίας, αντιμετώπισης του σπορ, τα πάντα. Αν μπορείς να οδηγήσεις γρήγορα, αυτό δε σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις το ίδιο με τα πάντα. Κάποιοι θεωρούν ότι οι οδηγοί ράλλυ είναι καλύτεροι από αυτούς της F1, αλλά αυτό δεν ισχύει. Για αυτό μπορούμε να ρωτήσουμε και τον Σεμπαστιάν Λεμπ, ο οποίος είναι κορυφαίος οδηγός ράλλυ και συμμετέχει σε αγώνες πίστας, και σίγουρα η ζωή του δεν είναι εύκολη. Και, μάλιστα, όταν δεν αγωνίζεται απέναντι στους οδηγούς της F1...
Η αποθεραπεία σου σε τι στάδιο βρίσκεται;
Όλα πάνε καλά. Υπάρχει βελτίωση και την αισθάνομαι όταν οδηγώ σε πίστες και, φυσικά, στις ειδικές διαδρομές, όπως και σε προσομοιωτές.
Υπάρχει πιθανότητα να σε δούμε σύντομα στις πίστες; Ήδη πήρες μια πρώτη γεύση από το αυτοκίνητο της Mercedes του Γερμανικού Πρωταθλήματος Τουρισμού, ενώ οδήγησες και τον προσομοιωτή της γερμανικής εταιρείας.
Ναι, δοκίμασα τη Mercedes, ενώ βρέθηκα και στον προσομοιωτή. Νομίζω ότι, αν αυτό γίνει, δε θα γίνει σύντομα. Ξέρω ότι θα μπορούσα να οδηγήσω σε κάποιες πίστες, όπως της Βαρκελώνης, ενώ σε κάποιες άλλες όπως του Μονακό, όχι, επειδή γνωρίζω ακριβώς ποια είναι κινητικά μου όρια. Θα έδινα όλα μου τα λεφτά για να μπορέσω να επιταχύνω τη διαδικασία και να επιστρέψω στην F1. Όμως, κάποια πράγματα χρειάζονται καιρό για να αποκατασταθούν. Παράλληλα, κάποια άλλα γνωρίζω ότι δε θα επανέλθουν, παρά το πέρασμα του χρόνου. Βλέπετε, στο αυτοκίνητο οι κινήσεις που πρέπει να κάνει ο οδηγός είναι συγκεκριμένες, σε αντίθεση με την καθημερινότητά μου, όπου δεν ισχύει το ίδιο...
Παρακολουθείς αγώνες της F1;
Στην αρχή μου ήταν πιο εύκολο. Τώρα που έχω επιστρέψει στη δράση, δε σας κρύβω ότι οι Κυριακές δεν είναι ίδιες, και δε μου είναι εύκολο να το κάνω. Όταν αγωνίζεσαι στις πίστες για είκοσι χρόνια και ξαφνικά δεν μπορείς λόγω ενός προβλήματος, είναι πολύ δύσκολο.
Πιστεύεις ότι θα επιστρέψεις;
Πιστεύω πως ναι. Μπορεί η αποκατάστασή μου να γίνεται με αργούς ρυθμούς, αλλά επανέρχομαι. Μόλις τα δάχτυλά μου θα μπορέσουν να αποκτήσουν την κινητική ικανότητα που απαιτείται, θεωρώ ότι θα μπορέσω. Το γεγονός ότι βρίσκομαι σε ένα rallycar με βοηθά στην αποθεραπεία μου και, από τη στιγμή που κάθομαι σε μπάκετ, δε σκέφτομαι τους περιορισμούς που έχω. Αυτή είναι η καλύτερη αποκατάσταση. Αν είμαι τυχερός, αν συνεχίσω να δουλεύω και τα κομμάτια του παζλ ενωθούν, ίσως μια μέρα να καταφέρω να οδηγήσω και πάλι ένα μονοθέσιο της F1.
Εξάλλου, δε θα είναι η πρώτη φορά που θα το κάνει. Όπως και το 2003, όταν είχε ένα ατύχημα στο δρόμο και πολλοί είχαν πει ότι δε θα επανέλθει σε μονοθέσιο, όχι μόνο επέστρεψε, αλλά κέρδισε και αγώνες στην F3 με λάμες στο χέρι. Βλέπετε, η δύναμη της ψυχής είναι αυτή που πολλές φορές ξεπερνά τη λογική. Και ο Ρόμπερτ Κούμπιτσα έχει την ψυχική δύναμη για να το καταφέρει._ Π. Τ.