12ο Rally Legend
TAYTOTHTAHMΕΡΟΜΗΝΙΕΣ: 9-12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ: FIAT PANDA CROSS, VW TRANSPORTER KAI ΠΟΛΛΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ
ΟΔΗΓΟΙ: ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΑΝΤΙΛΗΣ, ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΕΡΙΚΟΙ ΘΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ
ΔΙΑΔΡΟΜΗ: ΜΙΛΑΝΟ - ΣΑΝ ΜΑΡΙΝΟ
ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: 342
Οι θρύλοι του πάθους
Δεν πρόκειται για αγώνα, αλλά για την εορταστική είσοδο σε ένα παράλληλο σύμπαν, στο οποίο δε χορταίνεις να βρίσκεσαι.
«ΑΝ είσαι φίλος των ράλλυ, πρέπει έστω για μία φορά στη ζωή σου να το ζήσεις από κοντά. Να ακούσεις τον ήχο των αγαπημένων σου αγωνιστικών, να μυρίσεις τα φρένα και το λάδι του κινητήρα, να νιώσεις την αύρα του Μπιορν Βάλντεγκαρντ να περνάει δίπλα σου και να γίνεις ένα με αυτόν τον παθιασμένο κόσμο των φίλων των ράλλυ. That's rallying!» Με αυτές τις γραμμές έκλεισε το 2012 ο Π.Τ. το αφιέρωμα στην εκδήλωση εκείνης της χρονιάς.
Λες και ενεργοποιήθηκε κάποια ευαίσθητη χορδή, αυτές οι λέξεις εντυπώθηκαν βαθιά στον ψυχισμό μας, και περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία για να εκδηλωθούν. Βλέπετε, αρκετοί μέσα στο περιοδικό που είχαν το μεράκι με τους αγώνες «εκτέθηκαν» λιγότερο ή περισσότερο σε κάθε λογής ράλλυ με το πέρασμα των δεκαετιών. Αν όμως το μυαλό σου ήταν αλλού, εκεί, στα μέσα της δεκαετίας του '80, τότε μόνο από φωτογραφίες και βιντεάκια στο Ίντερνετ μπορούσες να πάρεις μία γεύση από την κορύφωση, που τιτλοφορήθηκε «Group B». Δεν είναι λίγες οι φορές που βρισκόμασταν σε πηγαδάκια όπου ακούγαμε κουβέντες όπως: «νομίζαμε ότι θα πέσει η πλαγιά καθώς πλησίαζε το κοντό Quattro» ή «αν δεν έχεις δει το Τ16 και την S4 να χορεύουν στον Ταρζάν και στις Καρούτες, δεν έχεις δει τίποτα».
Ε ναι, λοιπόν, κάπως έτσι νιώθαμε, ότι δεν έχουμε δει τίποτα. Μπορεί ο Κάρλος να είχε τη χάρη του, ο αείμνηστος ΜακΡέι να σε άφηνε άφωνο ανάλογα με τα κέφια του, να αγχωνόσουν μαζί με τον Ντελεκούρ, να εξυμνούσες πολλάκις τη χειρουργική ακρίβεια του Λεμπ, αλλά τίποτε δεν μπορεί να ξεπεράσει στο προσωπικό μας καλαντάρι εκείνα τα περάσματα του Ρερλ στην Πορτογαλία με το S2, τα τσαμπιά των ανθρώπων να παραμερίζουν την τελευταία στιγμή και τα πόδια του (μέχρι και κάμερα στα πεντάλ είχαν βάλει) να παραπέμπουν σε χορευτή φλαμέγκο, παρά σε οδηγό αγώνων.
Όπως, λοιπόν, ο θηρευτής περιμένει υπομονετικά τη λεία του, έτσι και εμείς περιμέναμε την κατάλληλη ευκαιρία. Φροντίσαμε εγκαίρως να σπείρουμε την ιδέα μιας αστραπιαίας εκδρομής με το πλοίο (δε χρειάζεσαι πάνω από μιάμιση ώρα για να φτάσεις στο επίκεντρο του Rally Legend από το λιμάνι της Ανκόνα), αλλά τελικά μας προέκυψε υπερπαραγωγή με πολλά σκέλη-αποστολές. Εν ευθέτω χρόνο θα ξεδιπλωθούν μέσα από τις σελίδες του περιοδικού ένα ένα τα διάφορα θέματα (για αρχή ανατρέξτε στην Alfa Romeo 4C) αυτής της περιπέτειας που είχε ως αφετηρία το Μιλάνο. Και αυτό γιατί από εκεί παραλάβαμε το Fiat Ρanda Cross, το οποίο μας συνόδευσε τελικά για πάνω από 3.000 χλμ. στις ιταλικές αουτοστράντα - και όχι μόνο.
Η αγωνιστικά καμουφλαρισμένη εορτή
Καλές οι λέξεις, οι εικόνες και τα βίντεο, όμορφα τα στατικά εκθέματα σε μουσεία και συλλογές, αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με ένα ζωντανό γεγονός (αξιοπρεπέστατο το δικό μας Ιστορικό Ακρόπολις, αλλά νιώθεις ότι θέλεις κάτι περισσότερο σε ανθρώπους και αυτοκίνητα). Κάπως έτσι θα σκέφτηκαν οι Βίτο Πιαρούλι και Πάολο Βάλι όταν, την εποχή που εμείς μαγειρεύαμε την είσοδό μας στην ΕΕ, εκείνοι συνέλαβαν την ιδέα ενός αγώνα-γιορτής με αγωνιστικά αυτοκίνητα που έχουν μεσουρανήσει στο παγκόσμιο -και όχι μόνο- πρωτάθλημα ράλλυ, ως φόρο τιμής σε ανθρώπους και μηχανές. Έπειτα από δώδεκα συναπτές διοργανώσεις, δε μιλάμε πια για στοίχημα, αλλά για θεσμό με ολοένα και μεγαλύτερη αποδοχή, μιας και φέτος υπολογίζεται ότι τη γιορτή αυτήν παρακολούθησαν πάνω από 50.000 θεατές.
Ο αγώνας διοργανώνεται στο κρατίδιο του Σαν Μαρίνο, με το χαρακτηριστικό και άκρως εντυπωσιακό ορεινό όγκο να δεσπόζει στο κέντρο. Από τη στιγμή που όλη κι όλη η έκταση του κρατιδίου μόλις και μετά βίας ξεπερνά τα 60 τ.χλμ., όπως καταλαβαίνει κανείς, οι ειδικές δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους. Κάτι σαν να λέμε ότι, στη σκιά του Υμηττού, η μία ε.δ. είναι στο Περιστέρι, η άλλη στην Κυψέλη και, άντε, η πιο μακρινή να βρίσκεται στην Κηφισιά (εννοείται φυσικά ότι μιλάμε για ανοιχτή ύπαιθρο, και όχι για πυκνοκατοικημένες τσιμεντοσυνοικίες), ενώ δε λείπει και μία υπερειδική που διοργανώνεται μέσα σε μια περιοχή που παραπέμπει σε βιομηχανική ζώνη.
Το επίκεντρο της όλης εκδήλωσης βρίσκεται στο Multieventi Sport Domus, δηλαδή το αθλητικό κέντρο του Σαν Μαρίνο. Στην αρένα αυτού του σταδίου παρατάσσονται όλα τα αγωνιστικά που συμμετέχουν, ούτως ώστε οι θεατές να έχουν την ευκαιρία όχι μόνο να τα θαυμάσουν από κοντά, αλλά και να τα αγγίξουν και να τραβήξουν τις σχετικές φωτογραφίες. Στον περιβάλλοντα χώρο στήνονται το service park, τα κιόσκια των διάφορων μικροπωλητών, ενώ δε λείπουν και ορισμένες παράλληλες εκδηλώσεις. Η φετινή εκδοχή ήταν αφιερωμένη στον Βάλντεγκαρντ, μιας και, από όσα είχε γράψει ο Π.Τ., το μόνο που δεν μπορείς να αισθανθείς πια είναι η αύρα του Μπιορν τη στιγμή που περνάει από δίπλα σου.
Σε ειδική εκδήλωση που διοργανώθηκε στη μνήμη του μεγάλου οδηγού, το «παρών» έδωσαν φίλοι και συναθλητές του, όπως ο επί χρόνια συνοδηγός του, Χανς Τορζέλιους, ο Σάντρο Μουνάρι, ο Γιούχα Κάνκουνεν, ο Μάρκου ¶λεν και ο Στιγκ Μπλόμκβιστ. Ο τελευταίος, μάλιστα, στο πλαίσιο μιας άλλης εκδήλωσης, γιόρτασε την 30ή επέτειο από την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου, οδηγώντας ακριβώς εκείνο το Audi Quattro A2 με το οποίο και στέφθηκε πρωταθλητής το 1984.
Καθόλου τυχαία η εν λόγω εκδήλωση, καθώς εντάσσεται στο πλαίσιο της έντονης παρουσίας της VW, με τη μορφή μεγάλου χορηγού, τα τελευταία χρόνια στο συγκεκριμένο θεσμό. Αξιοποιώντας στο έπακρο το επικοινωνιακό παιχνίδι, η παρουσία του γκρουπ καταφέρνει να συνδυάσει το χθες (μέσα από μία σειρά ιστορικών αυτοκινήτων της Audi, με τα «μακριά» Quattro Α2 και τα θηριώδη «κοντά» S1, αλλά και της VW, με το Golf GTI από το Ράλλυ Μόντε Κάρλο του 1980 και το μεταγενέστερο Rallye G60) με το σήμερα, δίνοντας το ρόλο του πλοηγού στο Polo R WRC με το δίδυμο Λάτβαλα-Αντίλα. Είπαμε, σε αυτήν τη γιορτή όλα επιτρέπονται, ή σχεδόν όλα, μιας και οι τεχνικές προδιαγραφές της FIA ακολουθούνται κατά γράμμα.
Μεταξύ εκείνων που εναλλάσσονταν στα πηδάλια των όπλων της γερμανικής αρμάδας βρισκόταν και ο Λούις Μόγια, ο εμβληματικός συνοδηγός του Κάρλος Σάινθ. Γνωστός για το μεσογειακό του ταμπεραμέντο, έδωσε το «παρών» στον αγώνα, έχοντας μόλις φύγει από την Ελλάδα, όπου και θα επέστρεφε άμεσα, καθώς παίρνει και αυτός μέρος στην πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της χώρας μας εκδήλωση της παγκόσμιας παρουσίασης του VW Passat, που διοργανώνεται αυτήν την περίοδο στο Κόστα Ναβαρίνο.
Το πάρτι ξεκινά
Μπορεί να περιμέναμε υπομονετικά την ευκαιρία, αλλά το πράσινο φως το πήραμε μόλις μερικές ημέρες πριν από την έναρξη του αγώνα. Με τον Θάνο Ηλιόπουλο στο διπλανό κάθισμα να μας εμπνέει εμπιστοσύνη τόσο σε φωτογραφικό όσο και σε ταξιδιωτικό επίπεδο, αναζητήσαμε τη βοήθεια της VW για κάποιο ξενοδοχείο (μπορεί τα αυτοκινούμενα τροχόσπιτα να είναι ένας από τους πλέον διαδεδομένους τρόπους μετακίνησης και παρακολούθησης του συγκεκριμένου αγώνα για μια μεγάλη μερίδα θεατών, αλλά, ακόμα και έτσι, τα ξενοδοχεία δεν είναι τόσο πολλά για να καλύψουν όλες τις ανάγκες). Φτάνοντας όμως λίγο πιο έξω από την πόλη του Σαν Μαρίνο, στο γραφικότατο χωριουδάκι του Βερούκιο, διαπιστώσαμε ότι μας περίμενε μια πρώτης τάξεως ολοκληρωμένη φιλοξενία.
Το πρωινό της πρώτης ημέρας ήταν ελεύθερο, και έτσι αρπάξαμε την ευκαιρία για μια περιήγηση στην περιοχή. Μια περιοχή που ζει και αναπνέει για τον αγώνα. Ακόμα και αν κάποιος έχει βρεθεί τυχαία εκεί, οι διάσπαρτες πολυάριθμες αφίσες φροντίζουν να τον πληροφορήσουν για το τι πρόκειται να συμβεί. Ακόμα, όμως, και αυτές να μην υπήρχαν, το τοπίο είναι αν μη τι άλλο σουρεαλιστικό, αφού, καθώς οδηγείς στο δημόσιο δρόμο και ετοιμάζεσαι να εισέλθεις σε μια πλατεία, ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι μια απαστράπτουσα Lancia 037 στα χρώματα της Martini περιμένει πίσω σου, παράγοντας το χαρακτηριστικό της ήχο στο ρελαντί, την ίδια στιγμή που μια Integrale κάνει το γύρο της πλατείας.
Ανηφορίζεις το λόφο και διαπιστώνεις ότι κάθε ελεύθερος χώρος έχει καταληφθεί από τα vanάκια του service των διάφορων ομάδων. Εκεί μπορείς να αντικρίσεις τις πιο απίθανες κατασκευές. Από Autobianchi A112 Abarth και Opel Kadett GTE μέχρι και μία Fiat Barchetta βαμμένη στα τιρκουάζ-πορτοκαλί χρώματα της Gulf. Προτού καλά καλά προλάβει να χωνέψει το μυαλό όλη αυτήν την πανσπερμία χρωμάτων και εικόνων, κόβεις απότομα το τιμόνι δεξιά, γιατί σε προσπερνάει ένα Talbot Lotus, που προφανώς, όπως καταλαβαίνεις από τις χαρακτηριστικές πινακίδες, ανήκει σε κάποιον τοπικό ήρωα.
Μετά την... απαραίτητη επίσκεψη στο κάστρο που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου, επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για ανασύνταξη, ξεκούραση και φαγητό, γιατί το βράδυ προβλέπεται μακρύ... Ο αγώνας ξεκινάει απόγευμα και οι πρώτες ε.δ. είναι νυχτερινές. Εκεί, λοιπόν, που είμαστε έτοιμοι να μπούμε στο Panda για να αποφασίσουμε πού θα πάμε να στηθούμε, οι άνθρωποι από το γραφείο Τύπου της VW μας πληροφορούν ότι τα minibus είναι έτοιμα και περιμένουν να μας πάνε σε προεπιλεγμένα σημεία. Στα δικά μας αυτιά κάτι τέτοιο ακούγεται απόλυτα φυσιολογικό, σκεφθείτε όμως την έκπληξη του Θάνου που, ύστερα από τόσες δεκαετίες στους αγώνες, δεν είναι συνηθισμένος σε τέτοιες πολυτέλειες.
Χάρη στο μίνι κονβόι αυτών των VW Transporter, θα μπορέσουμε μάλιστα να βρεθούμε σε δύο ε.δ. Παρά την αυξημένη κίνηση και τα αμέτρητα παρκαρισμένα οχήματα εκατέρωθεν του δρόμου (δεν είναι διόλου απλό να συνωστίζονται τόσοι σε μια τόσο μικρή περιοχή, αλλά καθ' όλη τη διάρκεια του τριημέρου δε συναντήσαμε ενοχλητικές ουρές από μπλοκαρισμένα αυτοκίνητα), φθάσαμε γρήγορα στον προορισμό μας και, ύστερα από λίγο περπάτημα, αντικρίσαμε το εξής θέαμα: βρισκόμαστε στην κορυφή της πλαγιάς σε μια κοιλάδα. Ο καιρός ιδανικός, αφού λες και κάποιος από εκεί ψηλά θέλει να απολαύσει το θέαμα, διώχνοντας μακριά κάθε σύννεφο. Στο αχνό φως από τους πυλώνες του ηλεκτρικού διακρίνονται αμέτρητα κεφάλια ανθρώπων που έχουν πλημμυρίσει το μέρος. Από παντού ακούγονται φωνές, που ανακατεύονται με τραγούδια και κόρνες, ενώ μια καντίνα στο τέλος μιας κατηφόρας ετοιμάζει τα απαραίτητα...
Από την απέναντι πλαγιά ακούγονται πρώτα οι σειρήνες των αυτοκινήτων ασφαλείας που προηγούνται, και κατόπιν οι εξατμίσεις των αγωνιστικών. Οι προβολιέρες κάνουν για μια στιγμή τη νύχτα μέρα και, προτού καλά καλά το καταλάβεις, έχουν περάσει ένα Ford Escort RS 1600, ένα Skoda 160 RS, ένα Triumph TR7 και μία Lancia Beta Montecarlo.
Αφού παραιτηθήκαμε από την προσπάθεια να καταλάβουμε τον περίπλοκο τρόπο με τον οποίον περνούν οι συνολικά 170 αγωνιζόμενοι, περιοριστήκαμε στο να απολαύσουμε το σόου, που είναι και ο βασικός λόγος που μας οδήγησε σε αυτό το μέρος. Την παράσταση ανοίγει ένα MG Metro 6R4, ακολουθούν και τα δύο μεγεθών Audi Quattro, ενώ οι φλόγες και τα σκασίματα από τις εξατμίσεις των Peugeot 205 T16 διακρίνονται ακόμα και όταν έχουν απομακρυνθεί πολύ. Και ξαφνικά ήρθε το... Πάσχα. Λες και βρισκόμαστε στην Ανάσταση, ο ουρανός γεμίζει από πυροτεχνήματα και βεγγαλικά, καθώς είναι η ώρα των Lancia, με τις «037», τις S4 και τις Integrale. Οι εποχές αλλάζουν και τα WRC των Subaru, Toyota, Peugeot, Ford και Citroen παρελαύνουν.
Δυστυχώς, δεν έχουμε χρόνο, καθώς τα minibus είναι έτοιμα να μας μεταφέρουν στην επόμενη ε.δ., αυτήν τη φορά στην κορυφή μιας ανηφορικής φουρκέτας, ενός δημόσιου δρόμου με δύο λωρίδες. Παρά τον κόσμο, υπάρχει άφθονος χώρος για να καθίσουμε σε ένα πεζούλι στην άκρη και να απολαύσουμε από τον ίδιο θίασο οριακά φρεναρίσματα, χειρόφρενα και εντυπωσιακές υπερστροφές.
Όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε!
Η επόμενη ημέρα ξεκινά από το αθλητικό κέντρο, όπου χτυπάει η καρδιά της εκδήλωσης. Μπαίνοντας στο χώρο, αντικρίζουμε στα αριστερά παρκαρισμένα ένα θηριώδες φορτηγό ΜΑΝ του Ντακάρ και μία υπερυψωμένη Porsche 911 Safari, αμφότερα στα χρώματα της Rothmans. Οποιαδήποτε άλλη στιγμή αυτό το θέαμα θα μας προκαλούσε ρίγη, όχι όμως και σε αυτό το πάρκο των θαυμάτων.
Γυροφέρνοντας την αρένα του σταδίου, όπου όλα τα αυτοκίνητα που συμμετέχουν βρίσκονται σε παράταξη, δεν ξέρεις πού να πρωτοσταθείς. Οι selfie φωτογραφίσεις με φόντο τα αυτοκίνητα δίνουν και παίρνουν, εμείς πάντως τραβήξαμε χειρόφρενο μπροστά στην... εικονολατρική Lancia Stratos, βαμμένη φυσικά στα χρώματα της Alitalia.
Το τηλεφώνημα του υπευθύνου από το γραφείo Τύπου της VW που μας ενημερώνει ότι τα minibus είναι έτοιμα να αναχωρήσουν για την επόμενη ε.δ. μας επαναφέρει στην πραγματικότητα. Φτάνουμε σε ένα σημείο όπου μία ευθεία καταλήγει σε μία στροφή, σχεδόν ορθής γωνίας. Ο κάθε αγωνιζόμενος έδωσε το δικό του σόου, τη μερίδα του λέοντος όμως κέρδισαν ο Αυστριακός Κλάουζνερ, με το μακρύ Quattro να μην ισιώνει ποτέ, και ο φαντεζί Τζίτζι Γκάλι, που έχει «ξαπλώσει» το Stobart Focus WRC (στο οποίο όπως μάθαμε είχε φορέσει λάστιχα με καρφιά, για περισσότερο θέαμα) ήδη από την ευθεία και παίρνει όλη τη στροφή με το πλάι, σηκώνοντας σύννεφα σκόνης. Εκεί, όμως, που πραγματικά νιώσαμε ότι γυρίσαμε πίσω στο χρόνο ήταν όταν εμφανίστηκε στο βάθος το «κοντό» Quattro στα χρώματα της ΗΒ και ο κόσμος παραμέριζε για να περάσει.
Με την κάρτα μνήμης του εγκεφάλου μας να είναι γεμάτη από ήχους και εικόνες, επιστρέψαμε στο service park και στο motorhome της VW. Απορροφημένοι στις σκέψεις μας, σηκώσαμε κάποια στιγμή το κεφάλι, για να διαπιστώσουμε ότι στην άλλη άκρη συζητούσαν αντικριστά ο ¶λεν με τον Μπλόμκβιστ, λίγο πιο δίπλα ο Μόγια έλεγε ιστορίες για το πώς ο Κάρλος ξεχνούσε λεπτομέρειες του roadbook, όταν ο Ντιντιέ με ένα μόνο πέρασμα είχε μάθει απ' έξω την ε.δ., ενώ σε μια άλλη άκρη ο Θάνος προσπαθούσε να μάθει από τον συνοδηγό του Λάτβαλα τι έφταιξε στη Γερμανία και ποια στρατηγική θα ακολουθούσαν στο επερχόμενο Ισπανικό Ράλλυ.
Πολλοί σε μια τέτοια στιγμή ίσως να άρχιζαν να ζητούν αυτόγραφα. Εμείς απλώς προσπαθήσαμε να παγώσουμε τη στιγμή στη μνήμη μας. Το κερασάκι στην τούρτα, πάντως, έρχεται λίγο αργότερα από τα χείλη του υπευθύνου του γραφείου Τύπου. «Αύριο θα πρέπει να ξεκινήσουμε νωρίτερα, προκειμένου να είμαστε εγκαίρως στην υπερειδική για τη συνοδήγηση στο Polo WRC με τον Λάτβαλα.» Μάλλον ο άνθρωπος θα θεώρησε ότι είμαστε πολύ μπλαζέ, μιας και για μερικά λεπτά τον κοιτούσαμε παγωμένοι και ανέκφραστοι, προσπαθώντας να συνέλθουμε από μία ακόμα γλυκιά κεραμίδα.
Τώρα, ύστερα από όλα αυτά, το πόντιουμ των νικητών στις διάφορες κατηγορίες μόνο εθιμοτυπική σημασία μπορεί να έχει. Ο Μάρκου ¶λεν με την «037» κέρδισε για τρίτη φορά στην κατηγορία των Ιστορικών, ο Ντιντιέ Οριόλ με την Xsara WRC τερμάτισε εμπρός από τον ¶ρμιν Σβαρτς (επίσης με Xsara WRC) στην κατηγορία Trofeo, ενώ ο Μάουρο Μίλε με BMW M3 εκμεταλλεύτηκε την εγκατάλειψη του Γιούχα Κάνκουνεν (ο οποίος προδόθηκε από το σύστημα διεύθυνσης της Integrale) και πήρε την πρωτιά στην κατηγορία Myth.
Το σημαντικότερο, όμως, για αγωνιζόμενους και θεατές είναι ότι βρέθηκαν εκεί και το έζησαν με όλη τους την ψυχή, ρουφώντας το μεδούλι από εικόνες, χρώματα και μυρωδιές. Δεν είναι από εκείνα τα ανόητα πράγματα που συγκαταλέγονται στις λίστες lifestyle περιοδικών με τα πράγματα που πρέπει να έχει κάνει κάποιος μέχρι κάποια ηλικία. Νιώθουμε γεμάτοι και ευγνώμονες που μας δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουμε, και το συστήνουμε ανεπιφύλακτα σε έχοντες και κατέχοντες το σχετικό μικρόβιο, και όχι μόνο._ Σ. Τ.
Το κερασάκι στην τούρτα και ο καλύτερος επίλογος ενός αξέχαστου τριημέρου ήταν η συνοδήγηση στο VW Polo R WRC, με τον Γιάρι-Μάτι Λάτβαλα στο πηδάλιο. Τα 4,6 χλμ. της υπερειδικής ανάμεσα στα ασφαλτοστρωμένα δρομάκια της βιομηχανικής ζώνης είχαν από όλα, αρκεί να προσπαθήσεις να ανασηκωθείς λίγο στο απίστευτα χαμηλό κάθισμα, γιατί ειδάλλως το μόνο που βλέπεις είναι το επάνω μέρος του ταμπλό. Συνεχόμενες εναλλαγές πορείας ανάμεσα σε αχυρόμπαλες (περνούσε τόσο ξυστά, που θα βάζαμε στοίχημα ότι θα τις χτυπήσει, κάτι που φυσικά δε συνέβη), μία μικρή απογείωση σε ένα χάσιμο, αλλά και λίγο χώμα στο τελείωμα. Οι ειδήμονες αναγνωρίζουν τη μεγάλη βελτίωση του Λάτβαλα στην άσφαλτο (όπως λέγεται, έχει μελετήσει επισταμένως το στυλ του Λεμπ) και του ευχόμαστε ό,τι καλύτερο για τη συνέχεια. Αν μη τι άλλο, οι καλές επιδόσεις του, πέρα από οτιδήποτε αυτές συνεπάγονται για τον ίδιο και την ομάδα του, ανεβάζουν και τον ανταγωνισμό στο WRC.