Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rallycross RX: 11ος γύρος Τουρκία
¶ρτος και θεάματα!Πανίσχυρα αυτοκίνητα, επικές μάχες στην πίστα, και μάλιστα σε άσφαλτο και χώμα, είναι η συνταγή της επιτυχίας για το Π.Π.Rallycross. Και, όπως διαπιστώσαμε στην Τουρκία, ο ντόρος που γίνεται γύρω από το νεοσύστατο θεσμό είναι απόλυτα δικαιολογημένος!
ΤΟ 2014 αποτελεί μια σημαδιακή χρονιά για τα Rallycross, τα οποία πλέον αποτελούν αναγνωρισμένο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Αυτό που ξεκίνησε τη δεκαετία του '60 από τη Μ. Βρετανία ως ένα τηλεοπτικό σόου και σταδιακά επεκτάθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά σε επίπεδο εθνικών Πρωταθλημάτων έμελλε στα χρόνια μας να πάρει μια πιο συγκεκριμένη μορφή και να τεθεί υπό τη σκέπη της FIA ως ακόμα ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Βέβαια, μέχρι πρότινος υπήρχε το αντίστοιχο Ευρωπαϊκό, το οποίο όμως ποτέ δεν κέρδισε την ανταπόκριση και, κατ' επέκταση, την αίγλη που κάποιοι περίμεναν.
Την τελευταία διετία, ωστόσο, και ειδικότερα φέτος, η πορεία της συγκεκριμένης μορφής μηχανοκίνητου αθλητισμού άλλαξε. Η εταιρεία IMG ανέλαβε την προώθηση του θεσμού, μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες αποφάσισαν να εμπλακούν στο χώρο, την ώρα που οδηγοί-σταρ αποτέλεσαν τους πρωταγωνιστές αυτού του μοναδικού θιάσου. Το γεγονός ότι αποτελεί τηλεοπτικό προϊόν είναι όπλο στα χέρια του promoter, που μέσα σε ένα χρόνο εκτόξευσε το θεσμό και τον μετέτρεψε σε ένα από τα πλέον ελκυστικά προϊόντα του είδους. Δεν είναι τυχαίο ότι σε Γαλλία και Μ. Βρετανία η προσέλευση του κόσμου ξεπέρασε τους 50.000 θεατές, την ώρα που το επίσημο site της διοργάνωσης δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες κατά τη διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης των τελικών, μέσω live stream. Με αφορμή τον 11ο γύρο του Π.Π.Rallycross στην Τουρκία, ταξιδέψαμε μέχρι τη γειτονική χώρα, και συγκεκριμένα το Istanbul Park, στην Κωνσταντινούπολη, όπου και διεξήχθη στο παρελθόν το Grand Prix της Formula 1.
Με στυλ... WRC!
Τα κοινά στοιχεία με τους αγώνες ράλλυ είναι αρκετά. Καταρχήν, η ατμόσφαιρα και το περιβάλλον γενικότερα είναι αντίστοιχα. Όλοι οι άνθρωποι των ομάδων είναι προσιτοί, το κλίμα... ανάλαφρο και ουδεμία σχέση με το αντίστοιχο αποστειρωμένο της F1. Οι θεατές μπορούν να πλησιάσουν και να ακουμπήσουν τα αυτοκίνητα, την ώρα που ο Πέτερ Σόλμπεργκ ή ο Ματίας Έκστρομ περνούν από δίπλα τους και, φυσικά, δε δυσανασχετούν όταν τους ζητηθεί ένα αυτόγραφο. Κάτι σαν service park, με λίγα λόγια. Στην Τουρκία την τιμητική του είχε ο Πέτερ Σόλμπεργκ, αφού μερικές εβδομάδες νωρίτερα είχε κατακτήσει μαθηματικά τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή. Ο Νορβηγός ήταν πανευτυχής, και στο motorhome της ομάδας του πραγματοποιήθηκε πριν από τον αγώνα μία μεγάλη γιορτή, την ώρα που θεατές είχαν την ευκαιρία να φωτογραφηθούν με τον ίδιο δίπλα στο DS3, με το οποίο συμμετέχει στο θεσμό.
Οι ομοιότητες με το WRC φαίνονται και στα αυτοκίνητα. Όπως μας εξήγησε και ο Πέτερ, δεν είναι μόνο η εμφάνιση του DS3 που συνδέει το Citroen του Νορβηγού με αυτά των Μικ και Όστμπεργκ, αλλά και αρκετά από τα μηχανικά μέρη. Διαβάζοντας τους τεχνικούς κανονισμούς, θα χαρακτηρίζαμε τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα ως τα «Group B του σήμερα».
Ο κινητήρας είναι υπερτροφοδοτούμενος, 2λιτρος και, με το στόμιο του τούρμπο να είναι... περιορισμένο στα 45 χλστ. (στα 1.600άρια WRCars είναι 33), η απόδοσή του ξεπερνά τους 600 ίππους! Και αν η τιμή ισχύος εντυπωσιάζει, σκεφτείτε ότι η ροπή αγγίζει τα 92 χλγμ., με τον κόφτη στις 8.500 σ.α.λ. Οι ελευθερίες των κανονισμών είναι τέτοιες, που επιτρέπουν την επίτευξη των παραπάνω τιμών. Περιορισμός υπάρχει στον κυβισμό, που δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 2.000 κ.εκ., και στο μπλοκ του κινητήρα, που πρέπει να προέρχεται από κάποιο υπάρχον σύνολο της εκάστοτε εταιρείας.
Όσον αφορά το αμάξωμα, πρέπει να διατηρεί το εργοστασιακό μεταξόνιο, την ώρα που ελεύθερη είναι η σχεδίαση των αεροδυναμικών βοηθημάτων, αρκεί να μη μεταβάλλεται το συνολικό μήκος της καρότσας. Η κίνηση, όπως είναι λογικό, μεταδίδεται και στους τέσσερις τροχούς μέσω ενός κεντρικού διαφορικού. Οι ενεργητικές λύσεις απαγορεύονται, αλλά εμπρός-πίσω υπάρχει η δυνατότητα τοποθέτησης μηχανικού μπλοκέ διαφορικού, ενώ απαγορευμένη είναι και η χρήση ηλεκτρονικών βοηθημάτων, όπως traction control ή ESP. Το κιβώτιο είναι σειριακό 6 σχέσεων, ενώ ενδιαφέρον έχουν και οι επιλογές στον τομέα της ανάρτησης, αφού η σχεδίαση και η λειτουργία είναι ελεύθερες όσον αφορά αμορτισέρ και ελατήρια, και απλώς -και εδώ- απαγορεύονται οι ηλεκτρονικές-ενεργητικές λύσεις. Το ελάχιστο επιτρεπόμενο βάρος για τα αυτοκίνητα του θεσμού ορίζεται στα 1.320 κιλά με τον οδηγό και, όπως καταλαβαίνει εύκολα κανείς, πρόκειται για συνδυασμό-φωτιά!
Στις μύτες των ποδιών!
Από τη διαδικασία των ελεύθερων δοκιμαστικών κιόλας, το πρώτο στοιχείο που εντυπωσιάζει είναι τα αυτοκίνητα. Αρκεί να τα παρακολουθήσει κανείς στη διαδικασία της εκκίνησης, στημένα στην αφετηρία, με το launch control ενεργοποιημένο και τον κινητήρα στον κόφτη. Αυτό που ακολουθεί μόλις ανάψει το πράσινο φως είναι πραγματικά εντυπωσιακό! Για την ιστορία αναφέρουμε ότι, εκμεταλλευόμενα την τετρακίνηση, τα αυτοκίνητα του Rallycross χρειάζονται για τα πρώτα 100 χλμ. από στάση μόλις 1,9 δλ.! Ουσιαστικά, η διαδικασία θυμίζει εκτόξευση F-16 με καταπέλτη αεροπλανοφόρου... Ο τρόπος που επιταχύνουν, ο θόρυβος του κινητήρα και η ατελείωτη πλαγιολίσθηση προσφέρουν εντυπωσιακό θέαμα, που μόνο αδιάφορους δεν αφήνει τους μυημένους στους αγώνες ράλλυ, ενώ εύκολα κερδίζει τον περιστασιακό θεατή.
Για τη διαδικασία και το πώς καταλήγουμε στον τελικό μπορείτε να διαβάσετε σε ανεξάρτητη ενότητα. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι το συγκεκριμένο φορμά καταφέρνει και διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, αλλά και όσων παρακολουθούν από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, από τις πρώτες αναμετρήσεις, μέχρι φυσικά τους ημιτελικούς και τον τελικό. Και το σημαντικότερο; Το θέαμα συνδυάζεται ιδανικά με τον ανταγωνισμό. Η διάρκεια των αγώνων είναι τόσο μικρή (τέσσερις ή έξι γύροι), που δεν επιτρέπει να δημιουργηθούν μεγάλες διαφορές, με αποτέλεσμα κάθε αγώνας να κρίνεται στις λεπτομέρειες. Και, φυσικά, κερδισμένοι είναι οι θεατές, που έχουν την ευκαιρία να παρακολουθούν μάχες κάθε φορά που τα αυτοκίνητα μπαίνουν στην πίστα.
Δώρο γενεθλίων!
Στην πίστα της Κωνσταντινούπολης και με τους Τούρκους θεατές να... λάμπουν διά της απουσίας τους (όπως εξάλλου και στους αγώνες της F1, λίγα χρόνια πριν), μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν ο Τίμι Χάνσεν με το Peugeot 208, αλλά τελικός νικητής ο Αντρέας Μπάκερουντ με το Ford Fiesta! O 22χρονος Σουηδός (Χάνσεν) ήταν ταχύτερος όλων στα τέσσερα πρώτα heats και στον ημιτελικό, και όλα έδειχναν ότι θα επικρατούσε και στον τελικό. Εκεί, όμως, ο Μπάκερουντ είχε διαφορετική άποψη και, ακολουθώντας καλύτερη στρατηγική, βρέθηκε μπροστά του και παρέμεινε στην κορυφή έως τη σημαία του τερματισμού, έχοντας το «208» του Χάνσεν πίσω του να του ακουμπάει τον προφυλακτήρα! Αυτή ήταν συνολικά η τρίτη νίκη του Νορβηγού στο θεσμό και η πρώτη του φετινή, με την οποία μάλιστα γιόρτασε ιδανικά τα 23α γενέθλιά του.
Στο βάθρο τούς ακολούθησε ο Τόομας Χέικινεν με το VW Polo, ο οποίος νωρίτερα στον ημιτελικό είχε μια επική μάχη με τον ομόσταβλό του, ¶ντον Μάρκλουντ. Οι δύο οδηγοί έφτασαν στο σημείο να μπουν στην τελευταία στροφή χτυπώντας τα Polo μεταξύ τους, με τον Φινλανδό (Χέικινεν) τελικά να επικρατεί μέσα σε νεύρα! Κάτι που επηρέασε και την επίδοσή του στον τελικό...
¶τυχος στάθηκε ο Πέτερ Σόλμπεργκ, ο οποίος από τον ημιτελικό είχε ένα πρόβλημα με τον κινητήρα του δικού του DS3, καταφέρνοντας να περάσει ως 3ος στον τελικό, αλλά εγκαταλείποντας εκεί πριν καν ολοκληρώσει ένα γύρο. Ο αδερφός του, Χένινγκ Σόλμπεργκ, συμμετείχε στον αγώνα με το Citroen DS3 της ομάδας του Λίαμ Ντόραν, φτάνοντας στον τελικό και τερματίζοντας τελικά τελευταίος, έχοντας και αυτός πρόβλημα με τον κινητήρα του δικού του DS3. Καταστροφικός ήταν ο αγώνας για την ομάδα του Ματίας Έκστρομ, που είδε τον Περ Γκούναρ ¶ντερσον με το Audi S1 να μην περνάει καν στα ημιτελικά και τον Έντουαρντ Σάντστρομ να τερματίζει τελευταίος στον ημιτελικό. Σημειώστε ότι οι Αμερικανοί Κεν Μπλοκ και Τάνερ Φάουστ, που αναμένονταν στον αγώνα, απέσυραν τη συμμετοχή τους λίγες ημέρες πριν από την έναρξή του, για λόγους ασφαλείας, μετά την προτροπή της αμερικανικής κυβέρνησης, λόγω της αναταραχής που επικρατεί στη Συρία, και συγκεκριμένα στο Κομπάνι, ανάμεσα σε Τζιχαντιστές και Κούρδους.
Αξίζει!
Δεν είναι WRC. Όχι, γιατί δεν έχει αντίστοιχο ενδιαφέρον, απλώς επειδή αποτελεί διαφορετική μορφή αγώνα, με αποτέλεσμα να μην τίθεται άμεσο θέμα σύγκρισης. Σε σχέση με τους υπόλοιπους αγώνες πίστας, όμως, το Rallycross αναμφίβολα είναι θεαματικό, εντυπωσιακό και σε κερδίζει. Οι εξωπραγματικά γρήγορες και ισχυρές κατασκευές, σε συνδυασμό με τις επικές μάχες, συνθέτουν ένα μοναδικό θέαμα, που, όπως αναφέραμε και πιο πάνω, είναι ικανό να κρατήσει το ενδιαφέρον στα ύψη, και μάλιστα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Παράλληλα, η φύση του σπορ είναι τέτοια, που επιτρέπει στην τηλεόραση να λειτουργήσει σύμφωνα με τις επιθυμίες της. Αυτό οδηγεί φυσιολογικά στο ενδιαφέρον εταιρειών, χορηγών και αυτοκινητοβιομηχανιών. Ήδη, η υποστήριξη που παρέχουν Peugeot, VW, Ford και Audi είναι επίσημη, και στο μέλλον δεν είναι απίθανο να δούμε και τη Citroen να λειτουργεί αντίστοιχα. Το θέμα είναι αν το WRC κινδυνεύει να χάσει μέρος της δημοτικότητάς του εξαιτίας των Rallycross, κάτι που δε θεωρούμε πιθανό, τουλάχιστον σήμερα.
Με την τηλεόραση, όμως, να αποτελεί το Α και το Ω στο μυαλό promoters και αυτοκινητοβιομηχανιών, το ερώτημα που γεννάται είναι μήπως οι μάνατζερ και οι επικεφαλής των εταιρειών αποφασίσουν να γυρίσουν την πλάτη στις ειδικές διαδρομές, και στραφούν στην πίστα, με την προβολή και την τηλεοπτική μετάδοση να αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα. Γιατί, κακά τα ψέματα, το Rallycross αυτήν τη στιγμή είναι ελκυστικό όσο μία τριώροφη... γαμπριάτικη τούρτα._ Π. Τ.
Επί της διαδικασίας
Για να καταλήξουμε στους έξι που συμμετέχουν στον τελικό και διεκδικούν τη νίκη στον εκάστοτε αγώνα, χρειάζεται να προηγηθεί μία σειρά από αναμετρήσεις. Συγκεκριμένα, οι αγωνιζόμενοι συμμετέχουν συνολικά σε τέσσερα heats (αναμετρήσεις), στα οποία δεν προσμετράται η σειρά που τερματίζουν, αλλά ο συνολικός τους χρόνος. Σύμφωνα με την κατάταξη που προκύπτει στο τέλος κάθε αναμέτρησης, ανάλογα βαθμολογούνται οι οδηγοί. Στο τέλος των τεσσάρων αναμετρήσεων, οι πρώτοι δώδεκα με τη μεγαλύτερη συγκομιδή βαθμών προκρίνονται για τους ημιτελικούς. Εκεί, ανάλογα με τους χρόνους τους, χωρίζονται σε δύο αγώνες με έξι συμμετέχοντες. Οι τρεις πρώτοι από κάθε ημιτελικό προκρίνονται στο μεγάλο τελικό, από όπου αναδεικνύεται ο νικητής κάθε αγώνα. Σημειώστε ότι όλες οι αναμετρήσεις έχουν διάρκεια τεσσάρων γύρων, ενώ σε ημιτελικό και τελικό πραγματοποιούνται έξι.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο, το οποίο δίνει και μία μορφή στρατηγικής στο θεσμό, είναι η χρήση του joker lap. Ουσιαστικά, είναι ένα έξτρα κομμάτι της διαδρομής, από το οποίο επιβάλλεται να περάσουν όλοι οι οδηγοί κατά τη διάρκεια του Rallycross. Η επιλογή της στιγμής που θα πραγματοποιήσει κανείς το πέρασμα από την επιπλέον διαδρομή είναι πολλές φορές κρίσιμη για την εξέλιξη του αγώνα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Α΄ Ημιτελικός
1 Τίμι Χάνσεν Peugeot 208 05:55.360
2 Αντρέας Μπάκερουντ Ford Fiesta 05:57.395
3 Πέτερ Σόλμπεργκ Citroen DS3 06:02.445
4 Ρέινις Νίτις Ford Fiesta 06:03.127
5 Τιμούρ Τιμερζιάνοφ Peugeot 208 06:06.281
6 Ρίτσαρντ Γκόρανσον Ford Fiesta 05:03.796 (Εγκατέλειψε)
Β΄ Ημιτελικός
1 Τόoμας Χέικινεν VW Polo 05:59.250
2 ¶ντον Μάρκλουντ VW Polo 05:59.346
3 Χένινγκ Σόλμπεργκ Citroen DS3 06:03.063
4 ¶ντι Σκοτ Peugeot 208 06:07.528
5 Ντέρεκ Τόχιλ Citroen DS3 06:10.486
6 Έντουαρντ Σάντστρομ Audi S1 06:04.842 (Εγκατέλειψε)
Τελικός
1 Αντρέας Μπάκερουντ Ford Fiesta 05:55.902
2 Τίμι Χάνσεν Peugeot 208 05:57.008
3 Τόoμας Χέικινεν VW Polo 06:01.467
4 ¶ντον Μάρκλουντ VW Polo 06:04.847
5 Χένινγκ Σόλμπεργκ Citroen DS3 06:40.400
6 Πέτερ Σόλμπεργκ Citroen DS3 (Εγκατέλειψε)
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΠΕΤΕΡ ΣΟΛΜΠΕΡΓΚ
«Motosport is my life»!
Ο Πέτερ Σόλμπεργκ είναι μαχητής, και το απέδειξε όλα τα χρόνια που συμμετείχε στο WRC, αλλά και τώρα, στο νεοσύστατο Π.Π.Rallycross, στο οποίο έγινε ο πρώτος Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην ιστορία του.
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΜΠΑΝΕΛΛΗΣ
ΑΠΟΤΕΛΕΙ ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα πρόσωπα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Γνωρίσαμε τον Πέτερ Σόλμπεργκ στο WRC, όπου αναμφίβολα έχει αφήσει το στίγμα του ως ένας από τους πλέον αγαπητούς οδηγούς. Σε δώδεκα χρόνια στους αγώνες ράλλυ, ο Νορβηγός κατέκτησε τίτλους και νίκες, όντας ένας από τους καλύτερους στην ιστορία. Όμως, αυτά που διέκριναν πάντα τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή του 2003 στο WRC ήταν η μαχητικότητά του, το πνεύμα του νικητή, που πάντα τον διέκρινε, και το πείσμα του. Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός είναι η ζωή του ολόκληρη, και δεν το έκρυψε ποτέ. Δεν είναι τυχαίο ότι, όταν αποσύρθηκε η Subaru από το ΠΠΡ και ουσιαστικά ο ίδιος έμεινε χωρίς μπάκετ, μόχθησε και, με έντονη προσωπική προσπάθεια και εργασία, βρήκε χορηγούς και έστησε τη δική του ομάδα, ακολουθώντας τρία χρόνια το Πρωτάθλημα χωρίς εργοστασιακή υποστήριξη! Αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τη Ford, με την οποία και ακολούθησε το Πρωτάθλημα για τελευταία χρονιά το 2012.
Στο τέλος εκείνης της χρονιάς οι θέσεις σε όλες τις ομάδες είχαν καλυφθεί και ο Πέτερ έμεινε μετέωρος. Το κόστος να ακολουθήσει ένα ολόκληρο Πρωτάθλημα ήταν δυσβάσταχτο, και για πρώτη φορά έμεινε εκτός WRC. Όμως δεν πτοήθηκε, ήθελε να αγωνιστεί και έστησε τη δική του ομάδα και πάλι, αλλά αυτήν τη φορά με στόχο να αγωνιστεί στο Πρωτάθλημα Rallycross. Και φέτος, στην πρώτη χρονιά του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος, ο «Πέτρος», όπως τον αποκαλούν οι Έλληνες θεατές, έγινε ο πρώτος κάτοχος του τίτλου στην ιστορία του θεσμού. Βρεθήκαμε μαζί του λίγο πριν από την εκκίνηση του τουρκικού γύρου, και από την πρώτη στιγμή μπορέσαμε και διακρίναμε τον ενθουσιασμό του, τόσο για το Πρωτάθλημα όσο, φυσικά, και για τον τίτλο.
«Αυτό που λέω πάντα είναι: Ακολούθησε τα όνειρά σου! Και αυτό μόλις έγινε πραγματικότητα. Είμαι και πάλι Παγκόσμιος Πρωταθλητής! Στην αρχή δεν μπορούσα να το πιστέψω. Θυμάμαι, στη συνέντευξη Τύπου, δεν είχα λόγια. Λίγοι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν πόσο πολύ δουλέψαμε με την ομάδα μου. Ζήσαμε μαζί σαν οικογένεια, ήμασταν τον περισσότερο χρόνο μακριά από τα σπίτια μας, και αυτός ο τίτλος ανήκει σε όλους. Είναι η επιβράβευση της προσπάθειάς μας.»
Θα μπορούσε να συγκρίνει τον τίτλο στο Rallycross με αυτόν στο WRC πριν από έντεκα χρόνια; «Μπορώ να πω ότι το συναίσθημα είναι το ίδιο εξαιρετικό. Απλώς, στο Rallycross έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία και μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση, επειδή αποτελεί μια εξ ολοκλήρου δική μου προσπάθεια. Βλέπετε, δεν τα παρατάω ποτέ. Αν δεν μπορεί κάποιος να μου προσφέρει τη δυνατότητα να γίνω Παγκόσμιος Πρωταθλητής, τότε θα το κάνω μόνος μου!»
Πόσο εύκολη ήταν η κατάκτηση του τίτλου; Και, ουσιαστικά, τι άλλαξε στα μέσα της χρονιάς και κατάφερε να σημειώσει δύο συνεχόμενες νίκες που τον έφεραν πιο κοντά στην κορυφή; «Τίποτα δεν ήταν εύκολο για εμάς. Αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες, αλλά όταν τις συναντούσαμε βάζαμε το κεφάλι κάτω και δουλεύαμε ακόμα πιο σκληρά. Από εκεί και πέρα, στα μέσα της χρονιάς είχαμε φτάσει σε ένα σημείο εξέλιξης που ήμασταν πολύ ικανοποιημένοι. Βελτιώσαμε το αυτοκίνητο και φτάσαμε σε ένα σημείο που μπορούσαμε να πιέσουμε στο όριο. Από εκεί και πέρα, έπρεπε να αλλάξουμε και τη στρατηγική μας. Στους αγώνες Rallycross, για να κερδίσεις, χρειάζεται να έχεις σταθερότητα στις επιδόσεις και συνέπεια. Ακολουθήσαμε σωστή στρατηγική αναφορικά με τη συγκομιδή βαθμών, ενώ εκμεταλλευτήκαμε και τα λάθη των αντιπάλων μας. Η στρατηγική είναι σημαντικό μέρος αυτής της μορφής αγώνων και σίγουρα αποτελεί ένα από τα κλειδιά της επιτυχίας μας.»
Ο Πέτερ δείχνει να απολαμβάνει τη συμμετοχή του στο Rallycross, και ένας από τους λόγους είναι και το DS3! «Το αυτοκίνητο μοιάζει σε πολλούς τομείς με το αντίστοιχο του WRC, αλλά είναι πιο ακραίο, τόσο στις ελευθερίες που έχεις στον κινητήρα όσο και στο πλαίσιο. Είναι φανταστικό και μου αρέσει πάρα πολύ να το οδηγώ, διότι ουσιαστικά είχα τη δυνατότητα να το φτιάξω όπως ακριβώς θέλω.» Όμως, ο Νορβηγός θα κάνει την επανεμφάνισή του στις ειδικές διαδρομές, αφού θα λάβει μέρος στο Ράλλυ Κόντροζ οδηγώντας μια Citroen C4 WRC (της Citroen Racing, παρακαλώ), και έχοντας δίπλα του τον συνοδηγό με τον οποίο κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ, τον Φιλ Μιλς. «Ναι, είμαι πολύ χαρούμενος που θα αγωνιστώ και πάλι με τον Φιλ. Όταν η Citroen μού ζήτησε να λάβω μέρος στον αγώνα, ειλικρινά χάρηκα και αμέσως απάντησα θετικά. Δεν έχω μεγάλες προσδοκίες, αφού δε σας κρύβω ότι θα μου φανεί περίεργο έπειτα από δύο χρόνια να ακούω κάποιον να μου μιλάει από το δεξί κάθισμα. Τουλάχιστον, θα είναι μια γνώριμη φωνή!»
Σίγουρα, μετά την κατάκτηση του τίτλου, ο Πέτερ δεν εμφανίζεται μετανιωμένος για την επιλογή του, ενώ είναι ικανοποιημένος από όσα έχει πετύχει στο WRC. «Πριν από δύο χρόνια είχα αρκετές προτάσεις για διάφορες μορφές του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Όμως, προτίμησα το Rallycross, αφού είναι οτιδήποτε άλλο πέρα από τα ράλλυ, που απολαμβάνω εξίσου. Δεν έχω παράπονο. Μπορεί να μην κέρδισα πολλούς τίτλους στο WRC, αλλά πήρα έναν τίτλο, ενώ τρεις φορές ήμουν 2ος και μία 3ος. Όμως, αυτά είναι ιστορία, και έχω μάθει να κοιτάζω μπροστά. Και είμαι πολύ ικανοποιημένος από αυτό που κάνω τώρα.»
Βέβαια, όσο ικανοποιημένος και αν είναι, το τελευταίο διάστημα έχει αναπτυχθεί μια έντονη φημολογία αναφορικά με το μέλλον του και την ενδεχόμενη επιστροφή του στο WRC. Ο ίδιος, λίγες ημέρες νωρίτερα, είχε αναφέρει ότι ψάχνει εργοστασιακή υποστήριξη για την ομάδα του στο Rallycross, περιπλέκοντας τα πράγματα. Σε σχετική μας ερώτηση απάντησε λακωνικά: «Θα δούμε. Αυτήν τη στιγμή η κύρια ενασχόλησή μου είναι το Rallycross. Σίγουρα, με ενδιαφέρει η ομάδα μου να δουλεύει σωστά και να μεγαλώσει, έχοντας εργοστασιακή υποστήριξη. Από εκεί και πέρα, δεν υπάρχει σχέδιο στο μυαλό μου. Θα αντιμετωπίσω τις καταστάσεις όπως έρθουν.»
Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι ο Νορβηγός θα συνεχίσει να φοράει την αγωνιστική του φόρμα. «Το motorsport είναι η ζωή μου. Δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο. Όμως, μου αρέσει να κερδίζω, και όχι απλώς να συμμετέχω. Η γεύση της σαμπάνιας είναι γλυκιά, ιδιαίτερη, και σημαίνει πολλά για μένα...»_ Π. Τ.