Με Kia pro_ceed 1.4 CRDI στην Κωνσταντινούπολη
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 9-13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ: ΚΙΑ PRO_CEE'D 1.4 CRDI
ΟΔΗΓΟΣ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ
ΔΙΑΔΡΟΜΗ: ΑΘΗΝΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ - ISTANBUL PARK - ΤΟΥΖΛΑ
ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: 2.460
Από την Πόλη έρχομαι...
Εν μέσω... διαδηλώσεων και ταραχών, ταξιδέψαμε με το Kia pro_cee'd στην Κωνσταντινούπολη, με προορισμό την πίστα που άλλοτε φιλοξένησε το τοπικό Grand Prix και εσχάτως τον προτελευταίο γύρο του Π.Π.Rallycross.
«ΠΟΥ πας παιδί μου; Τρελάθηκες;» Το τηλεφώνημα της μητέρας το βράδυ πριν από την αναχώρησή μας για την Κωνσταντινούπολη με αφορμή το 12ο γύρο του Π.Π.Rallycross ήταν ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατούσε στην πόλη με τους περισσότερο από 14 εκατομμύρια κατοίκους. Η προέλαση των Τζιχαντιστών στο Κομπάνι της Συρίας, η οποία μάλιστα ήταν στο αποκορύφωμά της τις ημέρες που βρεθήκαμε στην Τουρκία, και η απαθής στάση της τουρκικής κυβέρνησης είχαν ως αποτέλεσμα τις έντονες αντιδράσεις των Κούρδων στην Κωνσταντινούπολη. Οι διαδηλώσεις και η -τυπικά- βίαιη αντίδραση των τουρκικών αρχών οδήγησαν σε εκρηκτικές καταστάσεις, με δεκάδες διαδηλωτές να χάνουν τη ζωή τους και ακόμα περισσότερους να τραυματίζονται. Σαν να μην έφτανε αυτό, με το κλίμα βίας να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ο πρωθυπουργός Νταβούτογλου αποφάσισε να βγάλει στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης στρατιωτικές δυνάμεις, όπως και βαριά τεθωρακισμένα οχήματα. Αυτή ήταν η πρώτη φορά από το πραξικόπημα του Κενάν Εβρέν, το Σεπτέμβριο του 1980, που στρατιώτες βρέθηκαν να περιπολούν στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης για τη διαφύλαξη της τάξης...
Σε επικοινωνία μας με το Γραφείο Τύπου του Π.Π.Rallycross, μας επιβεβαίωσαν ότι ο αγώνας θα διεξαχθεί κανονικά, οπότε χωρίς δεύτερη σκέψη επιβιβαστήκαμε στο πετρελαιοκίνητο Kia pro_cee'd των 90 ίππων, προσπαθώντας να καθησυχάσουμε γονείς και... εαυτούς! Κάτι που δε συνέστησε η αμερικανική κυβέρνηση στους Κεν Μπλοκ και Τάνερ Φάουστ, οι οποίοι την ίδια ημέρα αποφάσισαν να αποσύρουν τη συμμετοχή τους από τον αγώνα... «Μήπως κάτι ξέρουν;», αναρωτηθήκαμε εύλογα...
Αθήνα - Αλεξανδρούπολη σε dt!
Με τα κινητά να έχουν πάρει φωτιά και τον Γιάννη Αλμπανέλλη να σερφάρει στο Διαδίκτυο προσπαθώντας να συλλέξει πληροφορίες για την κατάσταση στο κέντρο της τουρκικής πόλης, ξεκινήσαμε από την Αθήνα με προορισμό και πρώτη στάση την Αλεξανδρούπολη, όπου και θα διανυκτερεύαμε το πρώτο βράδυ. Καφές, τσιγάρα, μουσική σε USB και υπομονή. Αυτά ήταν τα εφόδιά μας από την πρωτεύουσα έως την τελευταία μεγάλη πόλη μέχρι τα ελληνικά σύνορα, από την οποία μας χωρίζουν περί τα 800 χιλιόμετρα. Απόσταση η οποία, όσο μεγάλη και αν ακούγεται ή φαίνεται, εντέλει είναι ξεκούραστη!
Η εικόνα της Ν.Ε.Ο. δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν, με εξαίρεση μικρά τμήματά της, όπως αυτό της Λαμίας όπου οι εργασίες συνεχίζονται πυρετωδώς, και -παραδοσιακά- τα Τέμπη. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ο δρόμος είναι εξαιρετικός και σου επιτρέπει να κινηθείς με υψηλή μέση ωριαία. Το πετρελαιοκίνητο pro_cee'd αποδεικνύεται σχετικά οικονομικό, με τη μέση κατανάλωση να κυμαίνεται στα 6,5 λίτρα, την ώρα που το επίπεδο θορύβου, τόσο από το αμάξωμα όσο και από το σύνολο των 1.400 κ.εκ., είναι ιδιαίτερα χαμηλό, συμβάλλοντας στο άνετο ταξίδι. Με την ευκαιρία, αξίζει να σημειώσουμε ότι συνολικά χρειαστήκαμε περίπου 230 ευρώ για να καλύψουμε τα περίπου 2.500 χιλιόμετρα του ταξιδιού. Ποσό λογικό, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε ότι για τα διόδια σε Ελλάδα και Τουρκία χρειάστηκε να καταβάλουμε περίπου 110 ευρώ. Ενημερωτικά, πάντως, από πλευράς διοδίων, μόνο το «πήγαινε» στην Αλεξανδρούπολη από Αθήνα κοστίζει 40 ευρώ.
Τι μας άρεσε; Η Εγνατία Οδός, χάρη στην οποία ουσιαστικά εκμηδενίζεις την απόσταση από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Παράλληλα, δεν κρύβουμε ότι ευχαριστηθήκαμε και το κομμάτι με τις γρήγορες καμπές πάνω από την Καβάλα, όπου και διαπιστώσαμε τα υψηλά περιθώρια πρόσφυσης του Kia, αλλά και προβληματιστήκαμε από την αίσθηση του συστήματος διεύθυνσης. Σε κάθε περίπτωση, φτάσαμε στην Αλεξανδρούπολη χωρίς κόπο και, όπως ήδη αναφέραμε, άνετα.
Take me to the other side
Εντυπωσιαστήκαμε από την πρωτεύουσα του νομού Έβρου. Η παραλία είναι όμορφη και φροντισμένη, με πολλά μαγαζιά και, πάνω από όλα, καθαρή. Την ίδια ώρα, ευρωπαϊκός άνεμος πνέει στο κέντρο, με ποδηλατοδρόμους και φανάρια με αντίστροφη μέτρηση, ενώ στις στάσεις υπάρχει οθόνη όπου αναγράφεται η ώρα αναμονής για την άφιξη του επόμενου λεωφορείου! Όσον αφορά το φαγητό; Μία επίσκεψη στην ταβέρνα «Λούκουλος» πραγματικά αξίζει τον κόπο. Εμπιστευτείτε μας!
Νωρίς, λοιπόν, το πρωί, σε σύντομο χρονικό διάστημα βρισκόμαστε στα σύνορα, από τα οποία περνάμε με ευκολία, χωρίς καθυστέρηση. Τόσο οι Έλληνες όσο και οι Τούρκοι αστυνομικοί είναι ευγενικοί και δε μας ταλαιπωρούν, με αποτέλεσμα χωρίς χρονοτριβή να περάσουμε σε τουρκικό έδαφος. Τη διαφορά την καταλαβαίνεις με το «καλημέρα» από τον αυτοκινητόδρομο. Η άσφαλτος είναι από μέτρια έως κακή, με μπαλώματα και πολλές ανωμαλίες, την ώρα που από το αντίθετο ρεύμα σε χωρίζει στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μία τάφρος! Κατά μήκος της διαδρομής περνάς μέσα από μικρές πόλεις και χωριά, χωρίς πολλά πολλά φανάρια. Έτσι, πρέπει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα, αφού μόνο λίγοι δεν είναι αυτοί που αποφασίζουν να διασχίσουν το δρόμο με τα πόδια, με κίνδυνο ατυχήματος. Πόσω μάλλον το βράδυ, που ο φωτισμός απλώς δεν υπάρχει...
Βέβαια, αυτό το σκηνικό επικρατεί στα 150 από τα συνολικά περίπου 300 χιλιόμετρα που απαιτούνται μέχρι την Κωνσταντινούπολη, αφού στο ύψος της πόλης Σιλιβίρι συναντάει κανείς τον O-3, που θυμίζει τους γνωστούς ευρωπαϊκούς αυτοκινητοδρόμους. Κάτι σημαντικό που δεν πρέπει να ξεχάσετε σε περίπτωση που ταξιδέψετε οδικώς στην Πόλη; Οι σταθμοί διοδίων δεν έχουν ούτε υπαλλήλους ούτε κερματοδέκτες. Πρέπει να έχετε προμηθευτεί νωρίτερα ένα αυτοκόλλητο με barcode, το οποίο αναγνωρίζεται στα διόδια και σας επιτρέπεται να περάσετε. Και αν νομίζετε ότι είναι εύκολο να το αγοράσετε, κάνετε λάθος. Από τη μία το γεγονός ότι, εκτός από ειδικούς χώρους σε κάποιους σταθμούς, μπορείτε να το βρείτε μόνο σε πρατήρια της Shell, και από την άλλη το ότι κανείς δε μιλάει ούτε καν ελάχιστα αγγλικά κάνει τη διαδικασία σπαζοκεφαλιά και δοκιμασία για τα νεύρα...
Έχοντας ξεπεράσει το συγκεκριμένο σκόπελο και έχοντας φτάσει πέριξ της Κωνσταντινούπολης, τίποτα δε μαρτυρά το πολεμικό κλίμα που παρακολουθούσαμε μερικές ώρες νωρίτερα από τους τηλεοπτικούς δέκτες. Οι ρυθμοί της ζωής κυλούν κανονικά, ο κόσμος πηγαινοέρχεται στα μαγαζιά, ενώ οι κεντρικές αρτηρίες είναι... παραδοσιακά μποτιλιαρισμένες από την κίνηση. Παντού κυματίζουν τουρκικές σημαίες, κάτι που παρατηρήσαμε από τη στιγμή που αφήσαμε πίσω μας τα ελληνικά σύνορα, αλλά αυτό που μας προκαλεί εντύπωση είναι το μέγεθός τους. Ασύλληπτα μεγάλες και επιβλητικές, αποδεικνύουν ότι το εθνικό στοιχείο είναι ισχυρό στην Τουρκία...
Ο τελικός προορισμός μας, το Istanbul Park, όπου και θα διεξαγόταν ο αγώνας του Rallycross, βρισκόταν από την ασιατική μεριά της πόλης και περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά, κοντά στο παραθεριστικό θέρετρο της Τούζλα. Περνώντας με το αυτοκίνητο από τους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, δεν παρατηρήσαμε κάτι που να μαρτυρά τον πανικό που είχε δημιουργηθεί από τα μέσα ενημέρωσης. Η παρουσία της αστυνομίας μόνο ήταν ισχυρή, ενώ ελάχιστους στρατιώτες είδαμε όση ώρα κινηθήκαμε ακόμα και γύρω από την Αγια-Σοφιά. Βέβαια, όπως μας είπαν αργότερα Τούρκοι συνάδελφοι στην πίστα, τα περισσότερα από τα επεισόδια έλαβαν χώρα σε συγκεκριμένες περιοχές, όπου μένουν Κούρδοι, με εξαίρεση κάποιες κινητοποιήσεις στην πλατεία Ταξίμ, όπου στις διαδηλώσεις βρέθηκαν μαζί με τους Κούρδους και Τούρκοι. Αργότερα μάθαμε ότι η τουρκική κυβέρνηση προχώρησε σε νομοσχέδιο το οποίο προβλέπει την αύξηση των εξουσιών της αστυνομίας, και μάλιστα σε βαθμό που θα μπορεί να εισέρχεται χωρίς ένταλμα και να ελέγχει σπίτια υπόπτων, και, όπως ανέφεραν, «χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία»! Η έννοια του αστυνομοκρατούμενου κράτους...
Τεράστιο έργο!
Έχοντας περάσει από την πασίγνωστη γέφυρα του Βοσπόρου και ευρισκόμενοι στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης, έπειτα από αρκετή ταλαιπωρία (το κυκλοφορικό χάος είναι ασύλληπτο στην Τουρκία), βρισκόμαστε λίγα μέτρα έξω από την πίστα. Πλησιάζοντας, μπροστά μας δεσπόζουν οι εγκαταστάσεις της, οπότε και συνειδητοποιούμε ότι πρόκειται για ένα τεράστιο έργο. Χτισμένη σε μια χαοτική έκταση, και συγκεκριμένα σε τέσσερα επίπεδα, είναι πραγματικά επιβλητική. Οι κερκίδες μπορούν να φιλοξενήσουν 25.000 καθήμενους, ενώ, μαζί με τα διάφορα σημεία παρακολούθησης και τους ορθίους, η χωρητικότητα ξεπερνά τους 155.000 θεατές. Παράλληλα, οι χώροι για τους VIP μπορούν να φιλοξενήσουν περισσότερους από 5.000 διακεκριμένους επισκέπτες.
Περνώντας στον περιβάλλοντα χώρο, παρατηρείς ότι το σπουδαίο αυτό έργο μόνο εγκαταλελειμμένο δεν είναι! Όλα είναι φροντισμένα, οι χώροι καθαροί και τίποτα δε μαρτυρεί ότι έχουν περάσει εννέα χρόνια από τότε που κατασκευάστηκε, και τέσσερα από την τελευταία φορά που φιλοξένησε αγώνα της F1. Βλέπετε, το εγχείρημα ήταν μεγαλεπήβολο και πριν από μία δεκαετία το κόστος κατασκευής του άγγιξε τα 80 εκατομμύρια ευρώ. Πολλοί το χαρακτήρισαν ως το καλύτερο δημιούργημα του διάσημου σχεδιαστή Χέρμαν Τίλκε, ενώ η στροφή 8 ήταν για τους οδηγούς η καλύτερη του Πρωταθλήματος! Όμως, αυτό δεν ήταν αρκετό για να τη διατηρήσει στο καλαντάρι της F1.
Παρόλο που είχε υπογραφεί επταετής συμφωνία ανάμεσα στην εταιρεία του Μπέρνι Έκλεστοουν και στην τουρκική ομοσπονδία, το GP τέθηκε εκτός προγράμματος νωρίτερα, με τον τελευταίο αγώνα F1 να χρονολογείται το 2011. Οι λόγοι που έθεσαν τον αγώνα εκτός εντοπίζονται κυρίως στην έλλειψη τοπικού ενδιαφέροντος. Οι κερκίδες ήταν άδειες, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι για τηλεοπτικούς λόγους οι οργανωτές κάλυπταν κάποια grandstand, έτσι ώστε να μη φαίνονται άδεια! Μπορεί το εισιτήριο να ήταν από τα φθηνότερα που θα μπορούσε να βρει κανείς στο θεσμό, αλλά και πάλι παρέμενε ακριβό για τους Τούρκους, οι οποίοι και έχουν πολύ χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα. Αρκετοί, μάλιστα, συμπλήρωναν ότι ακόμα και η τοποθεσία της πίστας έπαιξε το ρόλο της, αφού, χρησιμοποιώντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς, χρειάζονται ίσως και δύο ώρες από το κέντρο της Κωνσταντινούπολης έως την πίστα. Σε όλα τα παραπάνω να σημειώσουμε εμείς το μειωμένο ενδιαφέρον και για τα εθνικά πρωταθλήματα Ταχύτητας, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα η πίστα να παραμένει κλειστή τις περισσότερες ημέρες του χρόνου και, κατ' επέκταση, το δυσβάσταχτο κόστος συντήρησης και λειτουργίας.
Σήμερα, έχοντας ρίξει το κόστος στα απολύτως απαραίτητα, η πίστα καταφέρνει και συντηρείται σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Τα περισσότερα σαββατοκύριακα πραγματοποιούνται εκδηλώσεις, αγώνες του Τουρκικού Πρωταθλήματος Ταχύτητας, διάφορα trackdays, ενώ και εταιρείες, όπως η Michelin και η Mercedes, πραγματοποιούν εκδηλώσεις.
Μάλιστα φέτος, εκτός από τον αγώνα του Rallycross, στην πίστα διεξήχθη και γύρος του Πρωταθλήματος Superbikes. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στον περιβάλλοντα χώρο πραγματοποιούνται και ποδηλατικοί αγώνες, αλλά και μαραθώνιοι. Ακόμα, στην πίστα πραγματοποιούνται και μαθήματα ασφαλούς οδήγησης. Είναι αρκετά όλα αυτά για την εύρυθμη λειτουργία της; Τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο, ναι. Όπως μας ανέφεραν οι άνθρωποι της πίστας, για να μπορέσει να επανέλθει το Τουρκικό Grand Prix στο πρόγραμμα της F1, ο μοναδικός τρόπος είναι η υποστήριξη από την τουρκική κυβέρνηση. Κάτι το οποίο δε δείχνει εφικτό αυτήν τη χρονική περίοδο, αφού η ιδιαίτερα εύθραυστη τουρκική οικονομία έχει πολύ σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί, όπως το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα...
Σημάδια κρίσης;
Όλα εκείνα τα στοιχεία που έθεσαν το Τουρκικό GP εκτός F1 επηρέασαν και τον αγώνα του Rallycross (περισσότερα στο σχετικό κομμάτι στους Αγώνες). Η προσέλευση του κόσμου ήταν πολύ μικρή, αφού μετά βίας οι θεατές ξεπερνούσαν τους 6.000-7.000 στον τελικό την Κυριακή, ενώ η προβολή από τα μέσα της Τουρκίας ήταν μηδαμινή. Διασχίζοντας την Κωνσταντινούπολη με προορισμό την κωμόπολη Ίψαλα, την τελευταία πριν περάσει κανείς στην Ελλάδα, διασχίζουμε την αχανή πόλη των 14 εκατ. κατοίκων και βλέπουμε τεράστιες πολυκατοικίες και ουρανοξύστες ανάμεσα σε παλιά και ταλαιπωρημένα κτίρια.
Μετά το 2000, οι τέσσερις μεγαλύτερες ισλαμικές τράπεζες άνοιξαν τα ταμεία τους και ξεκίνησε μια ασύδοτη παροχή δανείων σε ιδιώτες και επιχειρήσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη του κατασκευαστικού τομέα αλλά και των εισαγωγών, μειώνοντας όμως δραματικά την εγχώρια παραγωγή. Πλέον, με το δανεισμό να συνεχίζεται σε αμείωτο ρυθμό και παρουσιάζοντας συνεχώς αυξανόμενες τάσεις, η κατάληξη της τουρκικής οικονομίας δεν είναι μακριά από την αντίστοιχη δική μας. Όπως λένε οι οικονομικοί αναλυτές, η ημέρα που η Τουρκία θα βιώσει στιγμές αντίστοιχες με της Ελλάδας δεν απέχει πολύ. Και αυτό το βλέπεις με τα μάτια σου, παρατηρώντας ότι μόνο λίγα δεν είναι τα ημιτελή κτίρια και οι κατασκευές. Μέχρι τότε, όμως, η Κωνσταντινούπολη θα παραμείνει μία μοναδική και ιδιαίτερη πόλη. Με τους ανθρώπους να παραμένουν ευγενικοί και την καρδιά της Πόλης να διατηρεί αυτό το μοναδικό της χρώμα και άρωμα. Τουλάχιστον, μέχρι τώρα..._ Π. Τ.
KIA PRO_CEE'D 1.4 CRDi
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
KINHTHΡΑΣ: 4κύλινδρος σε σειρά
ΚΥΒΙΣΜΟΣ: 1.396 κ.εκ.
ΙΣΧΥΣ: 90 ίπποι/4.000 σ.α.λ.
ΡΟΠΗ: 22,4 χλγμ./1.500 σ.α.λ.
ΚΙΒΩΤΙΟ: Χειροκίνητο 6 σχέσεων
ΜΕΤΑΔΟΣΗ: Κίνηση στους εμπρός τροχούς
ΑΝΑΡΤΗΣΗ: Γόνατα ΜακΦέρσον, αντιστρεπτική (εμπρός), πολλαπλών συνδέσμων, αντιστρεπτική (πίσω)
ΜΗΚ.xΠΛ.xΥΨ.: 4.310x1.780x1.780 χλστ.
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 2.650 χλστ.
ΕΛΑΣΤΙΚΑ: 205/55/16
ΒΑΡΟΣ: 1.212 κιλά
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 ΧΛΜ./ΩΡΑ: 13,0 δλ.
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 170 χλμ./ώρα
Facts & Figures / Κωνσταντινούπολη
Η μοναδική πόλη στον κόσμο που βρίσκεται σε δύο ηπείρους. Σε Ευρώπη και Ασία.
Παρά το γεγονός ότι αποτέλεσε πρωτεύουσα πολλών αυτοκρατοριών, από τη Ρωμαϊκή μέχρι και την Οθωμανική, δεν είναι σήμερα πρωτεύουσα της μοντέρνας Τουρκίας, αφού αυτή είναι η ¶γκυρα.
Η πόλη είναι χτισμένη επάνω σε επτά λόφους, ακολουθώντας τη φιλοσοφία της Ρώμης, η οποία επίσης ήταν χτισμένη με τον ίδιο τρόπο.
Είναι η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας. με περισσότερους από 14 εκατ. κατοίκους, ενώ το 99% αυτών είναι μουσουλμάνοι.
Οι τουλίπες ήταν φυτό που ευδοκιμούσε στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Ολλανδία.
Το μεγάλο παζάρι της πόλης είναι το μεγαλύτερο του κόσμου, με περισσότερα από 3.000 μαγαζιά.
Η ¶γκαθα Κρίστι έγραψε τη διάσημη νουβέλα της «Φόνος στο Όριαν Εξπρές» στο ξενοδοχείο Pera Palace της Κωνσταντινούπολης.
Μπορεί η Πόλη να περιβάλλεται από θάλασσα, με το Βόσπορο να την κόβει στα δύο, παρ' όλα αυτά το χειμώνα οι χιονοπτώσεις αποτελούν σύνηθες φαινόμενο.
Η Πόλη έχει το τρίτο παλαιότερο Μετρό στον κόσμο, το οποίο κατασκευάστηκε το 1875. Έχει μήκος 573 μέτρα και βρίσκεται στην περιοχή Μπέγιογλου.
Αποτέλεσε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2010, αλλά ποτέ δεν έχει φιλοξενήσει Ολυμπιακούς Αγώνες.