24 heures du Mans 2014
Όχι ο ταχύτερος, αλλά εκείνος με την καλύτερη στρατηγική και τα λιγότερα προβλήματα ήταν αυτός που επικράτησε στις 24 Ώρες του Λε Μαν, με την Audi να στέκεται για 13η φορά στο ύψος των περιστάσεων.Η 82η ΕΚΔΟΧΗ των 24 Ωρών του Λε Μαν ήταν αναμφίβολα η πλέον αναμενόμενη των τελευταίων ετών. Η παρουσία της Audi σε συνδυασμό με αυτήν της Toyota έχουν αναβαθμίσει το ενδιαφέρον τόσο του θρυλικού αγώνα όσο και του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Αντοχής, ή αλλιώς WEC. Όμως, το στοιχείο που έκανε ακόμα πιο συναρπαστικό το φετινό Λε Μαν ήταν η παρουσία της Porsche, της γερμανικής εταιρείας που μετρά δεκαέξι νίκες στην πίστα του Λα Σαρτ, αποτελώντας την απόλυτη κυρίαρχο. Όπως ήταν φυσιολογικό, η παρουσία της άλλοτε «βασίλισσας» και η μετωπική της σύγκρουση με το «αφεντικό» της τελευταίας δεκαετίας της γαλλικής πίστας, αλλά και με τους Ιάπωνες καμικάζι, που όταν βάλουν ένα στόχο κάνουν τα πάντα για να τον πετύχουν, εκτόξευσαν το ενδιαφέρον στα ύψη, καθιστώντας το Λε Μαν του 2014 ένα από τα πλέον πολυαναμενόμενα γεγονότα της χρονιάς στο μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Φυσικά, δε θα μπορούσαμε να απουσιάζουμε από τη θρυλική συνάντηση και, καλεσμένοι της επίσημης ελληνικής αντιπροσωπείας της Toyota, ταξιδέψαμε έως τη μικρή γαλλική πόλη, 200 χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι, για να γίνουμε μάρτυρες ενός αγώνα που δε θύμισε σε τίποτα τις σημερινές μάχες σε άλλες μορφές του μηχανοκίνητου αθλητισμού, οι οποίες εντέλει μοιάζουν με κάτι από PlayStation...
Η πόλη «βουλιάζει»!
Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα η πόλη του Λε Μαν να πλημμυρίσει από κόσμο, και μάλιστα από κάθε γωνιά του πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο ότι, όπως ανακοίνωσε η οργανωτική επιτροπή του αγώνα μετά το τέλος του, κόπηκαν περισσότερα από 270.000 εισιτήρια, αριθμός που αποτελεί νέο ρεκόρ προσέλευσης.
Φυσικά, θα αναρωτιέστε πώς όλοι αυτοί χώρεσαν σε μία μικρή πόλη 150.000 κατοίκων. Απλώς θα σας απαντήσουμε ότι ο δικός μας τόπος διαμονής ήταν 100 χλμ. μακριά από την πίστα... Ο μεγαλύτερος αριθμός, όμως, των θεατών μένει στη διαδρομή των περίπου 14 χιλιομέτρων και στους γύρω χώρους. Έχοντας φτάσει στην πίστα και τριγυρίζοντας στην ευρύτερη περιοχή, όλα θυμίζουν ένα τεράστιο κάμπινγκ! Αυτοκίνητα παρκαρισμένα και σκηνές παντού είναι η πιο συνηθισμένη εικόνα εκτός αυτοκινητοδρομίου. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι Γάλλοι και -όσο παράξενο και αν σας φαίνεται- Βρετανοί! Οι κίτρινες πινακίδες κυκλοφορίας στα αυτοκίνητα δεσπόζουν και, ουσιαστικά, κάνεις λόγο για απόβαση από την Αγγλία! Όπως εύκολα φαντάζεστε, η παρουσία των Βρετανών είναι άμεσα συνυφασμένη και με το αλκοόλ... Στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι μεθυσμένοι τουλάχιστον δύο ημέρες, με την μπίρα να ρέει άφθονη και τους ίδιους να κάνουν πύργους και κάστρα από τα άδεια κουτάκια και μπουκάλια, καμαρώνοντας για το επίτευγμά τους.
Σε κάθε περίπτωση, τα πάντα θυμίζουν γιορτή, και μάλιστα εξαιρετικά οργανωμένη. Οι άνθρωποι της οργάνωσης είναι εκατοντάδες, και φροντίζουν για τα πάντα και την ομαλή λειτουργία τους, την ώρα που τα μαγαζιά είναι στημένα σε συγκεκριμένους χώρους, θυμίζοντας κανονικές αγορές, που λειτουργούν όχι τρεις-τέσσερις μήνες, αλλά ολόκληρο το χρόνο. Events και συναυλίες φροντίζουν για τη διασκέδαση όλων, στοιχεία απαραίτητα για έναν αγώνα που έχει διάρκεια 24 ώρες... Φυσικά, μη ρωτήσετε για το κόστος, αφού η ακρίβεια είναι κύριο χαρακτηριστικό τόσο των αναμνηστικών όσο και της διατροφής. Αν αναρωτιέστε, θα σας αναφέρουμε μόνο ότι ένα μπουκάλι νερό αγγίζει το αστρονομικό ποσό των 3 ευρώ, θυμίζοντας κάτι από... Ψαρρού στη Μύκονο.
Τα φαβορί και τα αουτσάιντερ
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στα pit άφηνε να εννοηθεί ότι η Toyota ήταν το ακλόνητο φαβορί για τη νίκη. Με τις TS040 να έχουν επικρατήσει στο Σίλβερστοουν και στο Σπα, στο πλαίσιο του Πρωταθλήματος Αντοχής, αλλά και να είναι αποδεδειγμένα ταχύτερες από τα Audi R18 και τις Porsche, έβλεπες τους Ιάπωνες της Toyota να αισθάνονται και να μην αποποιούνται τον τίτλο του φαβορί. Οι διαφορές φιλοσοφίας ανάμεσα στις εταιρείες αλλά και το γεγονός ότι επιτρέπεται η καθεμία να επιλέξει τη δική της... οδό παίζουν το ρόλο τους, αναβαθμίζοντας παράλληλα το τεχνολογικό ενδιαφέρον. Για παράδειγμα, η Toyota εφοδιάζει την TS040 με 8κύλινδρο ατμοσφαιρικό κινητήρα 3.700 κ.εκ., με σύστημα ανάκτησης ενέργειας και από τους δύο άξονες.
Αντίθετα, η Audi παραμένει πιστή στον υπερτροφοδοτούμενο 6κύλινδρο πετρελαιοκινητήρα των 4.000 κ.εκ., με σύστημα ανάκτησης από τους πίσω τροχούς, την ώρα που η νεοφερμένη Porsche έχει επιλέξει 2λιτρο 4κύλινδρο υπερτροφοδοτούμενο σύνολο, με σύστημα ανάκτησης ενέργειας από τον μπροστινό άξονα. Από την αρχή της χρονιάς, αλλά και σε δοκιμές εξέλιξης στο Λε Μαν, οι άνθρωποι της Audi γνώριζαν ότι τα πετρελαιοκίνητα R18 υστερούν σε επιδόσεις, όπως όμως και πως υπερτερούν σε ταχύτητα μέσα στις στροφές. Τα ελεύθερα δοκιμαστικά πριν από τον 24ωρο αγώνα έκαναν ακόμα πιο βαρύ το κλίμα στη γερμανική ομάδα. Ο Λοΐκ Ντιβάλ είχε μία τρομακτική έξοδο, με αποτέλεσμα να διακομιστεί στο νοσοκομείο, ευτυχώς χωρίς περαιτέρω συνέπειες για τον ίδιο, την ώρα που το αυτοκίνητο καταστράφηκε ολοσχερώς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Ντιβάλ να αντικατασταθεί από τον πρώην πιλότο της F1, Μαρκ Ζενέ, αλλά και να φθάσει από τις εγκαταστάσεις της ομάδας στη Γερμανία στο Λε Μαν σε χρόνο-ρεκόρ ένα ολοκαίνουργιο R18. Λίγες ημέρες αργότερα, οι ομάδες ανανέωναν το ραντεβού τους στην πίστα για τα χρονομετρημένα δοκιμαστικά.
Με τέρμα το γκάζι, λοιπόν, ο Καζούκι Νακαζίμα κάνει τον απόλυτο χρόνο της ημέρας με την TS040, με τον Ρομάν Ντιμά να χαρίζει στην «919» τη 2η θέση. Toyota και Porsche κατακτούν τις επόμενες θέσεις και οι προβλέψεις επαληθεύονται, με τα Audi να ακολουθούν από την 5η θέση και έπειτα. Τα χαμόγελα είναι ευδιάκριτα στα στρατόπεδα των ομάδων, με εξαίρεση αυτό της Audi, όπου παρατηρείς μια σοβαρότητα που τείνει να γίνει κατήφεια, αλλά που κάποιοι θα μπορούσαν να τη μεταφράσουν και ως πείσμα...
Ταχύτητα εσείς; Αξιοπιστία εμείς!
Την ημέρα του Λε Μαν η ιεροτελεστία έχει ξεκινήσει από νωρίς. Υποστηρικτικοί αγώνες (Porsche Cup αλλά και Group C Legends) μας βάζουν στο πνεύμα, αποτελώντας και το ορεκτικό για το κυρίως πιάτο που θα ακολουθήσει. Όλα τα φλας έχουν στραφεί επάνω στην Toyota, με μόνο τον πολύπειρο ¶λεξ Βουρτς να δείχνει συγκεντρωμένος και μακριά από το κλίμα ευφορίας. Ο Αυστριακός δύο φορές νικητής στο παρελθόν ήταν και αυτός που ξεκίνησε πρώτος στο εσωτερικό της TS040 από την pole, και ήξερε ότι η καλή αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
Όπερ και εγένετο. Ο Φερνάντο Αλόνσο δίνει την εκκίνηση και, χωρίς καθυστέρηση, ο Βουρτς ξεκινά οδηγώντας στο όριο και αρχίζοντας να χτίζει μία διαφορά από τους διώκτες του από νωρίς. Οι Ιάπωνες γνωρίζουν ότι το βράδυ δε θα μπορούσαν να είναι το ίδιο γρήγοροι. Ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας, Πασκάλ Βασελόν, έχει διαπιστώσει ότι με τις χαμηλές θερμοκρασίες τη νύχτα υπάρχει πρόβλημα με την απόδοση και τη φθορά των ελαστικών, και για αυτό θέλει να χτίσει μία ασφαλή διαφορά από νωρίς.
Το δράμα για κάποιους συνδυασμούς, όμως, αρχίζει από νωρίς, και συγκεκριμένα περίπου την 3η ώρα, όταν και ξεσπά μία ξαφνική καταιγίδα. Ο Νικολά Λαπιέρ με τη δεύτερη Toyota TS040 μπλοκάρει τα φρένα και πέφτει επάνω στο Audi R18 του Μάρκο Μποναμόνι, με αποτέλεσμα να καταλήξουν στις μπαριέρες. Ο Γάλλος καταφέρνει να βάλει μπρος τον κινητήρα και αργά να επιστρέψει στα pit, εκμεταλλευόμενος και το γεγονός πως στην πίστα υπήρχε αυτοκίνητο ασφαλείας. Ο Ιταλός οδηγός της Audi, όμως, δεν έχει την ίδια τύχη, αφού το R18 του είναι ουσιαστικά κατεστραμμένο, γεγονός που οδήγησε τον ίδιο σε λυγμούς και την προσπάθειά του αλλά και των Τζάρβις/Αλμπουκέρκε, που αποτελούν τους ομόσταβλούς του στο Audi Νο 3, εκτός αγώνα. Όσο η ημέρα περνά και φτάνει η νύχτα, ο Βουρτς χτίζει τη διαφορά του.
Καθώς, όμως, πλησιάζουμε στα μεσάνυχτα, η κατάσταση αρχίζει να αλλάζει. Τα Audi είναι ο ταχύτερος συνδυασμός στην πίστα, με τις Porsche να αδυνατούν να ακολουθήσουν, και τον Βουρτς, που είναι στα πηδάλια, να προσπαθεί να διατηρηθεί εμπρός. Στόχος; Να παραμείνει στην 1η θέση μέχρι την αυγή, οπότε οι άνθρωποι της Toyota θεωρούν ότι θα ανατραπεί η κατάσταση. Όμως, τη 14η ώρα και με τον Νακαζίμα στο εσωτερικό της TS040, μία καλωδίωση έλιωσε, προκαλώντας πρόβλημα στα ηλεκτρικά του αυτοκινήτου και οδηγώντας την Toyota εκτός αγώνα. Η πρώτη δραματική στιγμή είναι πραγματικότητα, και στα pit της ιαπωνικής ομάδας δε θα μας προκαλούσε εντύπωση εάν κάποιος από τους τεχνικούς έκανε χαρακίρι. Εγκατάλειψη από τεχνικό πρόβλημα είναι κάτι που δεν ανέχονται Ιάπωνες τεχνικοί... Σε εκείνο το σημείο, η Audi παίρνει την 1η θέση, με τους Λοτερέρ/Φέσλερ/Τρελουιγιέ, που βρίσκονται δύο ολόκληρους γύρους μπροστά από την Porsche 919 του Μαρκ Γουέμπερ.
Το δεύτερο R18 με τον πολυνίκη Τομ Κρίστενσεν στα πηδάλια αρχίζει να κερδίζει χρόνο και έδαφος ανεβαίνοντας θέσεις στην κατάταξη, και περνώντας την Porsche, σκαρφαλώνει 2ο, ξεπερνώντας το χαμένο χρόνο από ένα κλατάρισμα τη 13η ώρα. Με τα Audi στο «1-2», όλα δείχνουν ότι οδεύουμε προς έναν... ανιαρό τερματισμό. Αυτός που δεν έχουμε υπολογίσει, όμως, είναι ο «θεός του Λε Μαν», ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ένας αγώνας στο Λα Σαρτ τερματίζει μόνο όταν περάσεις την ασπρόμαυρη καρό γραμμή έπειτα από 24 ώρες.
Αρχικά, το Audi του Λοτερέρ μπαίνει στα pit για 23 λεπτά από πρόβλημα στο τούρμπο και, σαν να μην έφτανε αυτό, λίγο αργότερα το R18 των Κρίστενσεν/Ζενέ/Ντι Γκράσι βγαίνει εκτός πίστας για τον ίδιο λόγο! Δύο ώρες πριν από το πέσιμο της καρό σημαίας, λοιπόν, και ξαφνικά χωρίς να το περιμένουν, οι Γερμανοί της Porsche βλέπουν την «919» του Γουέμπερ να είναι επικεφαλής! Ο Αυστραλός πρώην πιλότος της F1, μαζί με τους Μπέρναρντ/Χάρτλεϊ, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στην κορυφή, αλλά αυτό στάθηκε αδύνατο. Ο Λοτερέρ είναι 5 δλ. ταχύτερος στο γύρο από τον Μπέρναρντ και φέρνει το Audi και πάλι στη φυσική του θέση. Και, επιπλέον, επειδή οι εκπλήξεις ποτέ δε λείπουν από το Λε Μαν και... ποτέ δεν μπορείς να πεις ποτέ, αμφότερες οι «919» παρουσιάζουν πρόβλημα, με τον κινητήρα και το κιβώτιο, αντίστοιχα, με αποτέλεσμα να χάσουν μία θέση στο βάθρο. Με αυτόν τον τρόπο, η TS040 των Λαπιέρ/Ντέιβιντσον/Μποεμί, την οποία οι μηχανικοί της Toyota μεταμόρφωσαν σε 47 λεπτά από ένα τρακαρισμένο αυτοκίνητο σε διεκδικητή της νίκης, κατάφερε να ανέβει στο βάθρο διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις για την ιαπωνική εταιρεία.
Με τα Audi να κάνουν το «1-2» και τους Γερμανούς να ξεσπούν σε έξαλλους πανηγυρισμούς στο τέλος, με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι η 82η εκδοχή του Λε Μαν ήταν βγαλμένη μέσα από τις χρυσές σελίδες της ιστορίας του θρυλικού αγώνα. Η γερμανική ομάδα σημείωσε τη 13η νίκη της σε αυτόν, ακολουθώντας την καλύτερη στρατηγική και ουσιαστικά αντιμετωπίζοντας τα λιγότερα προβλήματα. Αυτό το τελευταίο, εξάλλου, ήταν και το κύριο χαρακτηριστικό του αγώνα, αφού το μοναδικό πρωτότυπο που δεν αντιμετώπισε το παραμικρό μηχανικό πρόβλημα ήταν η Toyota TS040 του Λαπιέρ. Μόνο που το ιαπωνικό όπλο είχε παραμείνει περίπου μία ώρα στα pit μετά την πρόσκρουση με το Audi στις αρχές του αγώνα, μένοντας έντεκα γύρους πίσω. Ειρωνεία; Ίσως. Η ουσία είναι ότι φέτος τα πάντα έπαιξαν το ρόλο τους, από τους ανθρώπους, τις μηχανές, και φυσικά τον παράγοντα «τύχη». Γιατί αυτό απαιτείται στο Λε Μαν για να φτάσεις στο ψηλότερο σκαλί: ο απόλυτος συνδυασμός._ Π. Τ.
Το ξέρετε ότι...
Η μεγαλύτερη μέση ωριαία ταχύτητα που έχει επιτευχθεί στο Λε Μαν είναι κατά τη διάρκεια των χρονομετρημένων δοκιμαστικών του 1985, με τον Ντέρεκ Μπελ στο τιμόνι της Porsche 962C να επιτυγχάνει 252 χλμ./ώρα.
Ο ταχύτερος γύρος που έχει σημειωθεί είναι 3:13.6 στην πίστα με μήκος 13,469 χλμ. το 1971 από τον Τζακ Όλιβερ με Porsche 917 LH.
Το 2010 το Audi R15 TDI των νικητών του αγώνα, Μπέρναρντ-Ντιμά-Ρόκενφελερ, κάλυψε σε 397 γύρους 5.410,713 χλμ., τα περισσότερα στην ιστορία του Λε Μαν.
Τη μεγαλύτερη τελική ταχύτητα έχει σημειώσει ο Ρότζερ Ντόρχι το 1988, με το WM P88 Peugeot, αγγίζοντας τα 405 χλμ./ώρα!
Το ρεκόρ περισσότερων νικών κατέχει ο Δανός Τομ Κρίστενσεν, ο οποίος έχει σημειώσει μέχρι σήμερα εννέα.
Το αντίστοιχο των κατασκευαστών ανήκει στην Porsche, η οποία μετρά συνολικά δεκαέξι.
Η Porsche έχει ανέβει και τις περισσότερες φορές στο πόντιουμ (50), με τις Audi (29) και Ferrari (26) να ακολουθούν.
Ο Ανρί Πεσκαρολό έχει τις περισσότερες συμμετοχές στο Λε Μαν ως οδηγός, συνολικά 33.
Η Porsche συμμετέχει στο Λε Μαν ανελλιπώς τα τελευταία 63 χρόνια σε οποιαδήποτε κατηγορία, ενώ συνολικά 760 αυτοκίνητα της γερμανικής εταιρείας έχουν λάβει μέρος σε αυτό.
Ο αγώνας τα τελευταία επτά χρόνια ξεκινά στις 15:00 το μεσημέρι και ολοκληρώνεται την ίδια ώρα την επόμενη ημέρα. Από το 1923 έως και το 2007, η εκκίνηση ήταν προγραμματισμένη στις 16:00.
Οι συμμετοχές περιορίζονται αυστηρά στις 56, ενώ οι λιγότερες που είχαν συγκεντρωθεί ήταν μόλις 17, το 1930.
Από το 1923 έως και το 2014 στον αγώνα έχουν λάβει μέρος 3.948 αυτοκίνητα.
Όσοι ξεκινούν από τις θέσεις 1, 2 και 4 των χρονομετρημένων δοκιμαστικών, συνήθως κερδίζουν! Μόλις μία φορά έχει κερδίσει αυτοκίνητο που ξεκίνησε 3ο.
Το 1966 σημειώθηκε η νίκη με τη μικρότερη διαφορά, αφού μόλις 20 μέτρα χώριζαν το Ford των ¶μον και ΜακΛάρεν με το ίδιο αυτοκίνητο των Μάιλς-Χουλμ.
Αντίθετα, το 1927 οι Μπέντζαφιλντ-Ντέιβις με Bentley επικράτησαν με 395 χλμ. διαφορά από τους 2ους, Ντε Βίκτορ-Χάσλεϊ με Salmson.
41 είναι ο αριθμός των περισσότερων αυτοκινήτων που έχουν τερματίσει τον αγώνα, και συγκεκριμένα το 2014, ενώ το 1931 μόλις 6 είδαν την καρό σημαία του τερματισμού.
Από το 1923 έως και σήμερα, συνολικά 640 αυτοκίνητα έχουν τερματίσει τον αγώνα.
ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Α/α Οδηγοί Αυτοκίνητο Κλάση Γύροι Συν. χρόνος Διαφορά Pit stop Ταχ. γύρος Μ.Ω.Τ.
1 Φέσλερ/Λοτερέρ/Τρελουιγιέ Audi R18 e-tron LMP1-H 379 24:01:59.830 29 3:22.567 242,2 χλμ./ώρα
2 Ντι Γκράσι/Ζενέ/Κρίστενσεν Audi R18 e-tron LMP1-H 376 24:02:00.046 3 γύροι 32 3:24.393 240 χλμ./ώρα
3 Ντέιβιντσον/Λαπιέρ/Μποεμί Toyota TS040 LMP1-H 374 24:02:48.616 5 γύροι 31 3:23.117 241,6 χλμ./ώρα
4 Προστ/Χέιντφελντ/Μπέχε Rebellion R-One Toyota LMP1-L 360 24:04:23.295 19 γύροι 38 3:28.446 235,4 χλμ./ώρα
5 Ντόλαν/Τίνκνελ/Τουρβέ Zytek Z11SN - Nissan LPM2 356 24:05:18.968 23 γύροι 35 3:38.285 224,8 χλμ./ώρα
6 Τιριέ/Μπάντεϊ/Κομεντί Ligier JSP2 - Nissan LMP2 355 24:02:03.737 24 γύροι 35 3:37.793 225,3 χλμ./ώρα
7 Σατίν/Πανκιάτι/Γουέμπ Alpine A450b - Nissan LMP2 355 24:04:40.164 24 γύροι 33 3:37.787 225,3 χλμ./ώρα
8 Ραστ/Σαρούζ/Καπιλιέ Oreca 03R - Nissan LMP2 354 24:02:37.077 25 γύροι 35 3:39.873 223,1 χλμ./ώρα
9 Μπραντλ/Μαρντερμπόρου/Σουλζίτσκι Ligier - Nissan 354 24:04:24.828 25 γύροι 34 3:38.032 225,0 χλμ./ώρα
10 Κλιεν/Χιρς/Μπραντέλα Morgan-Judd LMP2 352 24:04:50.564 27 γύροι 34 3:40.254 222,8 χλμ./ώρα
Η ΤΟΥΟΤΑ ΣΤΟ LE MANS
Never give up!
Μπορεί να μην κατάφεραν να κερδίσουν ούτε φέτος, αλλά στην Toyota δε δείχνουν διατεθειμένοι να σταματήσουν μέχρι να επικρατήσουν σε έναν από τους πλέον απαιτητικούς αγώνες του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Μπορεί να μεσουράνησαν στις ειδικές διαδρομές, αλλά οι Ιάπωνες της Toyota ποτέ δεν έκρυψαν την επιθυμία τους να κυριαρχήσουν και στις πίστες. Το προσπάθησαν σε διάφορες μορφές, αλλά, όπως αποδεικνύει η ιστορία, ποτέ με την αντίστοιχη επιτυχία που είχαν στις ειδικές διαδρομές. Στη Formula 1 ξόδεψαν πολλά εκατομμύρια, αλλά η πολυπόθητη νίκη δεν ήρθε ποτέ, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν, επικαλούμενοι το υψηλό κόστος. Λίγο ειρωνικό αν αναλογιστούμε ότι αναφερόμαστε στο μεγαλύτερο κατασκευαστή αυτοκινήτων παγκοσμίως.
Επειδή, όμως, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός για τους Ιάπωνες είναι σημαντικός, το 2012 ακολούθησαν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής, στο οποίο και είχαν έναν και μοναδικό ξεκάθαρο στόχο: να ικανοποιήσουν ένα ακόμα απωθημένο τους. Να κατακτήσουν την κορυφή της απόλυτης μάχης ταχύτητας, αξιοπιστίας και αντοχής ανθρώπου και μηχανής. Ο λόγος, φυσικά, για τις 24 Ώρες του Λε Μαν, του αγώνα που ξεχωρίζει τους σπουδαίους από τους θρύλους. Βλέπετε, δεν είναι άγνωστος για την Toyota, αφού έχει προσπαθήσει πολλάκις να αναδειχθεί κυρίαρχη στην πίστα του Λα Σαρτ. Το πρώτο ιαπωνικό αυτοκίνητο βρέθηκε στο Λε Μαν το 1975, ενώ είδαμε και κάποιες Celica τη δεκαετία του '80. Όμως, το 1985 ήταν η πρώτη χρονιά εμπλοκής, και μάλιστα στην κορυφαία κατηγορία. Παρακάτω, ταξιδεύουμε στο χρόνο με οδηγό μας τα ιαπωνικά σπορ πρωτότυπα, που έχουν φτάσει τόσο κοντά στην πηγή, αλλά ποτέ δεν έχουν πιει νερό...
1985-1988
Το 1985 ήταν η πρώτη χρονιά εργοστασιακής εμπλοκής της ιαπωνικής φίρμας στο Λε Μαν. Έχοντας ήδη δύο χρόνια εμπειρίας από την κορυφαία κατηγορία (Group C - η αντίστοιχη LMP1) στον αντίστοιχο ιαπωνικό Πρωτάθλημα Αντοχής, η Toyota έκανε το άλμα και βρέθηκε στη Γαλλία. Το πρωτότυπο ονομαζόταν «85C» και η Toyota είχε προετοιμάσει δύο εξ αυτών με τη βοήθεια των ομάδων TOM’S και Dome Motorsport.
Διέθετε έναν υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα 2,1 λίτρων και απέδιδε 500 ίππους. Με αυτά τα νούμερα, δεν είχε σημαντικές ελπίδες απέναντι στις Porsche και Lancia, που κυριαρχούσαν εκείνη την εποχή, και στόχος ήταν ο τερματισμός. Το ένα από τα Toyota ήταν με τους Σατόρου Νακαζίμα, Μασανόρι Σεκίγια και Καόρου Χοσίνο. Τις επόμενες χρονιές, πάντα με την ομάδα της TOM’S, η Toyota θα βιώσει τη σκληρή πραγματικότητα των εγκαταλείψεων, ενώ το 1988 τα αυτοκίνητα θα δουν τη ράμπα του τερματισμού, ολοκληρώνοντας στη 12η και την 24η θέση της Γενικής.
1989-1990
Αυτή είναι και η πρώτη χρονιά πλήρους εμπλοκής της Toyota στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής. Με την ομάδα της TOM'S να έχει την ευθύνη προετοιμασίας των αυτοκινήτων, η ιαπωνική φίρμα συμμετέχει το 1989 με δύο αυτοκίνητα στο θεσμό και στο Λε Μαν. Στον 24ωρο αγώνα αμφότερα εγκαταλείπουν, αν και στο τέλος της χρονιάς ολοκλήρωσαν το Πρωτάθλημα στην 7η θέση, αλλά, με την ταχύτητα που επέδειξαν στους περισσότερους αγώνες του θεσμού, το αποτέλεσμα δεν τους ικανοποίησε. Το 1990 επέστρεψαν στο Λε Μαν με τρία αυτοκίνητα, αλλά, προς απογοήτευση όλων, και τα τρία τέθηκαν εκτός εγκαταλείποντας...
1992-1994
Όμως, ως γνωστόν, οι Ιάπωνες δεν το βάζουν κάτω εύκολα! Έπειτα από ένα χρόνο απουσίας, επιστρέφουν το 1992 στη δράση, πιο αποφασισμένοι από ποτέ. Με συνολικά πέντε αυτοκίνητα στην κορυφαία κατηγορία, τρία εκ των οποίων της εργοστασιακής ομάδας (TOM’S), καταφέρνουν να κατακτήσουν τη 2η θέση με τους Σεκίγια/Ραφανέλ/¶χεσον στην TS010, όντας και το καλύτερο αποτέλεσμα της ιαπωνικής εταιρείας στο θρυλικό αγώνα. Το 1993 εμφανίζονται ακόμα πιο ισχυροί με πέντε αυτοκίνητα και οδηγούς όπως τον Έντι Ιρβάιν και τον αείμνηστο Ρόλαντ Ράτσενμεργκερ στις τάξεις της, καταφέρνοντας όμως να κατακτήσει μόλις την 4η θέση. Το 1994, ουσιαστικά, η Toyota αποφασίζει την απεμπλοκή της και αφήνει σε ιδιωτικές ομάδες την εκπροσώπησή της. Παρ' όλα αυτά, οι TS010 κατακτούν τη 2η και την 4η θέση, με πρωταγωνιστή τον Έντι Ιρβάιν, που βοήθησε στο να ανέβει το σπορ πρωτότυπο στο βάθρο. Αμέσως μετά, όμως, η παρουσία της περιορίζεται στις μικρότερες κατηγορίας με τη Supra, μένοντας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας...
1998-1999
Έχοντας κυριαρχήσει στα ράλλυ και έχοντας στρέψει το ενδιαφέρον στις πίστες, η Toyota αποφασίζει να επιστρέψει στους αγώνες Αντοχής και στην πίστα του Ντε Λα Σαρτ. Ως Toyota Motorsport και ως πλήρης εργοστασιακή ομάδα, οι Ιάπωνες κατεβαίνουν με τρεις GT-One και ονόματα όπως τους Τιερί Μπουτσέν, Μάρτιν Μπραντλ και Ερίκ Ιλαρί στις τάξεις της και, φυσικά, μεγάλες προσδοκίες. Έχοντας κάνει το 2ο χρόνο στα δοκιμαστικά, το πρωτότυπο των Μπραντλ/Ιλαρί/Κολάρντ τέθηκε εκτός έπειτα από έξοδο, ενώ αυτό των Μπουτσέν/Κέλενερς και Λι εγκατέλειψε από σύστημα μετάδοσης, ενώ οδηγούσε τον αγώνα. Εντέλει, μόλις ένα GT-One τερμάτισε, και μόλις στην 9η θέση... Αυτό δεν πτόησε την ομάδα, η οποία επέστρεψε το 1999, και πάλι με τρία αυτοκίνητα, αλλά χωρίς να έχει καλύτερη τύχη.
Τα δύο από τα τρία αυτοκίνητα εγκατέλειψαν, όμως αυτό των Καταγιάμα/Τσουχίγια/Σουζούκι κατάφερε ύστερα από 24 ώρες να τερματίσει 2ο, προσφέροντας ακόμα ένα βάθρο στην ιαπωνική εταιρεία. Στα τέλη του 1999, ωστόσο, λόγω της συνεχούς αύξησης του κόστους, πολλές εταιρείες αποφάσισαν να αποχωρήσουν από το θεσμό. Ανάμεσά τους ήταν και η Toyota, η οποία τότε αποφάσισε να κάνει ένα νέο και κατά πολύ μεγαλύτερο άλμα, το οποίο δεν ήταν άλλο από την είσοδό της στη Formula 1 δύο χρόνια αργότερα...
2012-2014
Έχοντας εμπλακεί για επτά χρόνια στην κατά πολλούς κορυφαία μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού, την F1, και έχοντας αποχωρήσει στα τέλη του 2009, η Toyota αποφασίζει το 2012 να επιστρέψει στους αγώνες πίστας, και συγκεκριμένα Αντοχής, με στόχο φυσικά να επικρατήσει εκεί που δεν είχε καταφέρει ποτέ μέχρι τώρα. Στο Λε Μαν.
Η υβριδική TS030 ταιριάζει στη φιλοσοφία της εταιρείας και η είσοδος είναι ιδιαίτερα δυναμική. Το 2012 και τα δύο αυτοκίνητα της ομάδας δεν καταφέρνουν να τερματίσουν, λόγω εξόδου και προβλήματος στον κινητήρα, αντίστοιχα. Το 2013 επιστρέφουν και πάλι με δύο TS040, οι οποίες και τερματίζουν 2η και 4η, αντίστοιχα. Κάτι που, φυσικά, δεν ικανοποιεί τους Ιάπωνες, οι οποίοι έκαναν τα πάντα φέτος για να είναι το φαβορί. Και όντως ήταν, μέχρι τη στιγμή που ο Λαπιέρ έπεσε επάνω στους αντιπάλους του και ο Βουρτς βρισκόταν στην πίστα πριν τον προδώσουν τα ηλεκτρικά του αυτοκινήτου. Θα κατακτήσουν την πολυπόθητη νίκη τη νέα χρονιά; Σίγουρα θα τη διεκδικήσουν και θα εμφανιστούν ακόμα πιο έτοιμοι!
Η Toyota στο Λε Μαν
Από το 2012, που η Toyota έχει επιστρέψει στο Λε Μαν, συμμετέχει με δύο αυτοκίνητα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής.
Φέτος, μέχρι το Λε Μαν, η ιαπωνική ομάδα μετρούσε δύο νίκες σε Μ. Βρετανία και Βέλγιο, ενώ ήταν και επικεφαλής στη σχετική βαθμολογία Κατασκευαστών.
Και τις δύο νίκες είχε σημειώσει ο συνδυασμός των Ντέιβιντσον/Λαπιέρ/Μποεμί.
Μετά τον 3ο γύρο του θεσμού, η Toyota παραμένει 1η στη βαθμολογία, με 115 βαθμούς, την ώρα που η Audi πλησίασε στους 114, ενώ η Porsche βρίσκεται αρκετά πίσω με 60.
Πριν από τον αγώνα, οι TS040 των περίπου 1.000 ίππων ήταν το ακλόνητο φαβορί για τη νίκη, αφού είναι με διαφορά ταχύτερες από τους αντιπάλους τους.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ισχύς των ιαπωνικών πρωτοτύπων είναι εντυπωσιακή, καθώς ήταν οι ταχύτερες στην ευθεία από τους αντιπάλους τους.
Στο πλαίσιο της καλύτερης δυνατής προετοιμασίας, η Toyota είχε πραγματοποιήσει τέσσερις διαφορετικές σειρές δοκιμών μεγάλης διάρκειας και αντοχής για τη νέα TS040.
Το τελευταίας γενιάς πρωτότυπο είχε μία σημαντική αλλαγή σε σχέση με αυτό του 2013, αφού το σύστημα ανάκτησης ενέργειας δε μετέφερε την ισχύ μόνο στους πίσω τροχούς, όπως μέχρι πρότινος, αλλά και στους εμπρός!
Οι οδηγοί της ομάδας παρέμειναν οι ίδιοι με πέρυσι, με μοναδική αλλαγή στις συνθέσεις αυτήν ανάμεσα στους Λαπιέρ και Σαραζέν, για λόγους ύψους!
Ο μέγιστος αριθμός γύρων που μπορούσε να πραγματοποιήσει η TS040 χωρίς ανεφοδιασμό ήταν 14, την ώρα που το Audi μπορούσε να γυρίσει για 13 γύρους χωρίς επίσκεψη στα pit.
Στα pit της Toyota επικρατούσε ευφορία πριν από τα χρονομετρημένα, αλλά και μετά το τέλος αυτών, αφού τα δύο πρωτότυπα βρέθηκαν μετά το τέλος της διαδικασίας στις θέσεις 1 και 3.
Ο ¶λεξ Βουρτς ήταν αυτός που ξεκίνησε στο ένα αυτοκίνητο και ο Νικολά Λαπιέρ στο άλλο.
Ο Αυστριακός ξεκίνησε στην πρώτη σειρά εκκίνησης και παρέμεινε εκεί μέχρι τη 14η ώρα, χωρίς να χάσει με τους Νακαζίμα και Σαραζέν ποτέ την 1η θέση.
Ο Νικολά Λαπιέρ ήταν αυτός που έχασε τα φρένα στη βροχή και έπεσε επάνω στο Audi του Μάρκο Μποναμόνι.
Ο Γάλλος οδηγός της Toyota κατάφερε να φέρει το κατεστραμμένο πρωτότυπο πίσω στα pit, το οποίο είχε ζημιά τόσο εμπρός όσο και πίσω.
Όταν έπειτα από περίπου 45 λεπτά είδαμε το αυτοκίνητο να επιστρέφει στην πίστα, μείναμε πραγματικά άναυδοι!
Τη 14η ώρα, τη στιγμή που η TS040 που ήταν επικεφαλής σταμάτησε να λειτουργεί από πρόβλημα στην καλωδίωση, στο εσωτερικό του αυτοκινήτου βρισκόταν ο Καζούκι Νακαζίμα.
Ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας, Πασκάλ Βασελόν, υποστήριξε ότι γνώριζαν το πρόβλημα και πως προγραμμάτιζαν να φέρουν το αυτοκίνητο στα pit για να αντικαταστήσουν το συγκεκριμένο εξάρτημα, κάτι που θα τους κόστιζε περίπου 3 με 4 λεπτά...
Όμως, η 3η θέση που σημείωσε η δεύτερη TS040 δε «χρύσωσε το χάπι». Ο Βασελόν ήταν απογοητευμένος και στο τέλος δήλωσε χαρακτηριστικά: «Μη μου μιλάτε άλλο για πόντιουμ! Δεν ήρθαμε εδώ για αυτό!».
Συνολικά η Toyota έχει ανέβει πέντε φορές στο πόντιουμ, μετρώντας τέσσερις 2ες θέσεις, ενώ μόλις φέτος κατέκτησε για πρώτη φορά την 3η θέση.
Η πρώτη χρονιά που είδαμε Toyota στο Λε Μαν ήταν το 1975, ενώ σε εργοστασιακή εμπλοκή το 1985.
Το 1992-1993 είχαν ισχυρή παρουσία, με εργοστασιακή εμπλοκή, καταφέρνοντας με τον Έντι Ιρβάιν να κατακτήσουν το πρώτο τους βάθρο στον αγώνα.
Τη διετία 1998-1999 επένδυσαν στο Λε Μαν, κατεβαίνοντας με τρεις εργοστασιακές GT-One και οδηγούς όπως τους Μάρτιν Μπραντλ, Τιερί Μπουτσέν και Ερίκ Ιλαρί. Και πάλι, το αποτέλεσμα ήταν ένα βάθρο...
Αμέσως μετά αποσύρθηκαν από το θεσμό, ενεπλάκησαν στην F1, για να επιστρέψουν στους αγώνες Αντοχής το 2012, με έναν και μοναδικό στόχο. Να κατακτήσουν την πίστα του Λα Σαρτ...