13ο Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 5-9 ΙΟΥΝΙΟΥ
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ: ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ 1984
ΟΔΗΓΟΙ: ΟΔΗΓΟΙ ΑΓΩΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
ΔΙΑΔΡΟΜΗ: ΑΘΗΝΑ - ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ - ΙΤΕΑ - ΠΑΥΛΙΑΝΗ - ΧΑΝΙ ΖΑΓΚΑΝΑ - ΒΩΞΙΤΕΣ - ΔΡΟΣΟΧΩΡΙ – ΑΘΗΝΑ
ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: 727,71
Ιταλοί οδηγοί και ιταλικά αυτοκίνητα κυριάρχησαν στο 13ο Ιστορικό Ακρόπολις, έναν αγώνα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των γειτόνων μας, που είχαν στη διάθεσή τους πανίσχυρες κατασκευές του ένδοξου παρελθόντος...
ΑΠΟ τα μέσα της δεκαετίας του 2000, οπότε και θεσπίστηκε, το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις αποτελεί αναπόσπαστο γύρο του σχετικού Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Το όνομά του και μόνο αρκεί ώστε να αποτελέσει πόλο έλξης για τους συμμετέχοντες στο θεσμό, οι οποίοι -όχι άδικα- θέλουν να γευτούν την ατμόσφαιρα ενός Ακρόπολις. Μπορεί το φετινό να ήταν το 13ο Ιστορικό, αλλά κάθε άλλο παρά γρουσούζικο βγήκε, αφού το αγωνιστικό τμήμα της ΕΛΠΑ κατάφερε να το διοργανώσει, παρά τις όποιες αντιξοότητες και οικονομικές δυσκολίες.
Οι συμμετοχές από το εξωτερικό μόνο λίγες δεν ήταν, ενώ, αντίστοιχα, το δικό τους δυναμικό «παρών» έδωσαν οι κορυφαίοι συνδυασμοί του ιστορικού εθνικού μας Πρωταθλήματος. Ποιος έλειπε; Κατ' αρχάς, ο κόσμος από τις ειδικές διαδρομές. Ο αγώνας διεξήχθη μεταξύ γνωστών και φίλων, και δεν είναι τυχαίο ότι όσοι βρεθήκαμε στο πρώτο πέρασμα στις φουρκέτες στους Βωξίτες γνωριζόμασταν με τα μικρά μας ονόματα. Επικοινωνία και προβολή; Ήταν τα στοιχεία που έλειψαν, αφού, πέρα από τα πολύ ειδικά έντυπα και μέσα του Τύπου, ελάχιστα άλλα τον προέβαλαν. Βέβαια, για να προσελκύσεις τον κόσμο στις ειδικές διαδρομές, πρέπει να προσφέρεις και ένα ηχηρό όνομα, έναν οδηγό-«κράχτη», που θα φέρει τους θεατές στο βουνό. Αυτός δεν υπήρχε, και η αλήθεια είναι ότι σε κανέναν αγώνα του Ε.Π.Ιστορικών δεν υπάρχει...
Ο συγκεκριμένος θεσμός αποτελεί ένα Πρωτάθλημα μερικών αρκετά εύπορων Ευρωπαίων οδηγών (στην πλειονότητά τους Ιταλοί), που δεν είχαν σημειώσει κάποιες σπουδαίες επιτυχίες στο παρελθόν, και προσπαθούν να βγάλουν τα απωθημένα τους σήμερα, μερικές δεκαετίες αργότερα. Μη γελιέστε, αν Έλληνες οδηγοί όπως ο Βασίλης Βελάνης ή ο Αντώνης Γιοβάς και αρκετοί ακόμα είχαν στα χέρια τους κατασκευές αντίστοιχες με αυτές των νικητών, σήμερα θα κάναμε λόγο για «ελληνική υπόθεση».
Από εκεί και πέρα, και αυτό το Ακρόπολις, με το μεγαλύτερο μέρος του σε ασφάλτινες ειδικές διαδρομές (μόλις τέσσερις οι χωμάτινες), δεν είχε καμία σχέση με τον εθνικό μας αγώνα, εκείνον που μας καθιέρωσε στη συνείδηση των φίλων των ράλλυ σε όλη την υφήλιο. Όλα αυτά αποτελούν τροφή προς σκέψη για το Ιστορικό της επόμενης χρονιάς, αφού πιθανότατα στο άμεσο μέλλον θα αποτελεί και το μοναδικό γεγονός του ελληνικού μηχανοκίνητου αθλητισμού που θα έχει ευρωπαϊκή -έστω- αύρα. Για παγκόσμια ούτε λόγος, πλέον...
Γύρω από την Ιτέα
Η φετινή σχεδίαση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αρκετά... κόμπακτ και με αισθητά ασφάλτινο προσανατολισμό. Τα οργανωτικά προβλήματα στην κατηγορία Sporting δεν έλειψαν, ενώ μπάχαλο έγινε λίγες ώρες πριν από την εκκίνηση, όταν και αποφασίστηκε, μετά τον τεχνικό έλεγχο, οι Έλληνες αγωνιζόμενοι που δεν είχαν σύγχρονο εξοπλισμό ασφαλείας να μην προσμετρώνται στην κατάταξη του αγώνα, αλλά σε δική τους, ξεχωριστή. Διευκρινίζεται ότι στους ελληνικούς αγώνες έχει δοθεί (για λόγους οικονομίας και κόστους) παράταση χρόνου για εξοπλισμό ασφαλείας, όπως κράνη, ζώνες και HANS. Κάτι που, όμως, δεν μπορεί να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις ενός ράλλυ της FIA, με αποτέλεσμα ελάχιστα ελληνικά πληρώματα να συμπεριληφθούν στην κατάταξη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Κάτι αντίστοιχο, ουσιαστικά, είχε συμβεί και στο κανονικό Ακρόπολις, στα τέλη Μαρτίου, με τα ελληνικά πληρώματα να... τρέχουν σε δικό τους ράλλυ.
Φυσιολογικά, θα αναρωτιέστε πώς είναι δυνατόν κάποιοι να ξοδεύουν μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να λάβουν μέρος, και να μη δίνουν κάποια επιπλέον χρήματα για τον εξοπλισμό ασφαλείας... Στην προκειμένη περίπτωση, απλώς θα αναφέρουμε ότι δεν είναι ευθύνη των αγωνιζομένων, αλλά της επικοινωνίας του θέματος. Έτσι, με δύο διαφορετικές κατατάξεις και ακόμα περισσότερα βαθμολογούμενα σκέλη, ανάλογα με την επιφάνεια, το ασφάλτινο σκέλος ήταν ξεκάθαρα υπόθεση των πανίσχυρων «037». Πόσω μάλλον, από τη στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος του ήταν ανηφορικό, με αποτέλεσμα να επικρατήσει ο κανόνας του ισχυρού.
Από το πρώτο ανέβασμα στην Αμφίκλεια, ο Λουίτζι Μπατιστόλι, περισσότερο γνωστός ως «Lucky», έδωσε το ρυθμό και προσπάθησε να πιστοποιήσει την ανωτερότητά του. Όπλα του, εκτός από την υπέροχη «037» της K-Sport, η Φαμπρίτσια Πονς, συνοδηγός της Μισέλ Μουτόν, την εποχή που η Γαλλίδα οδηγός μεσουρανούσε στο WRC, αλλά και του Ιταλού μετρ της ασφάλτου Πιέρο Λιάτι, με τον οποίο είχαν επικρατήσει το 1997 στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο με ένα Subaru Impreza WRC. Παρ' όλα αυτά, ο έτερος Ιταλός, Πρωταθλητής Ιστορικών το 2009, Ενρίκο Μπρατσόλι, δεν έδειχνε διατεθειμένος να αφήσει σε ησυχία τον «Lucky». Οδηγώντας επίσης μία Lancia 037, της οποίας την ευθύνη προετοιμασίας είχε η ίδια ομάδα, έγραφε παραπλήσιους χρόνους και, αν δεν είχε μία μικρή έξοδο στο δεύτερο πέρασμα από την Παύλιανη, πιθανότατα να είχαμε δει μία σπουδαία μάχη για την 1η θέση μέχρι την τελευταία ε.δ. Κάτι που δεν έγινε, με τον «Lucky» να παίρνει το μέγιστο των βαθμών στο ασφάλτινο σκέλος.
Ο μοναδικός που προσπάθησε, αλλά χωρίς επιτυχία, να ακολουθήσει το ρυθμό των Lancia στην άσφαλτο ήταν ακόμα ένας Ιταλός, ο Λούτσιο Ντα Τζάνκε, με μια Porsche 911, ο οποίος εντέλει περιορίστηκε στην 3η θέση. Από ελληνικής πλευράς, ο Ανδρέας Καροτσιέρης, που για την περίσταση είχε δίπλα του τον Λεωνίδα Μαχαίρα, έκανε χρόνους 6άδας με την Porsche 911, δίνοντας τη δική του μάχη με τους Λ. Μανδρούκα-Ν. Τσάδαρη (με τον Νίκο Τσάδαρη στα πηδάλια για ακόμα μία φορά) με την «911» στα χρώματα του Απόλλωνα Σμύρνης. Μάλιστα, το πλήρωμα της λευκής-μπλε Porsche είχε καταφέρει να καλύψει τη διαφορά και να περάσει μπροστά, μέχρι τη στιγμή που ο κινητήρας της άρχισε να κάνει τα δικά του και τελικά παρέδωσε το πνεύμα, με αποτέλεσμα όχι απλώς να εγκαταλείψουν, αλλά και να μην καταφέρουν να επανεκκινήσουν την επομένη στο χωμάτινο σκέλος.
Από εκείνο το σημείο και έπειτα, ο Ανδρέας Καροτσιέρης δεν είχε κανένα πρόβλημα να τερματίσει 1ος σε εθνικό επίπεδο στην άσφαλτο, και μάλιστα με σημαντική διαφορά από τον 2ο. Κάτι απόλυτα λογικό, αν αναλογιστούμε ότι ακολούθησαν ο Αντώνης Γιοβάς με τον Κώστα Γρηγοριάδη, οδηγώντας το Audi 80 GT των 130 ίππων. Ο έμπειρος και ταχύτατος οδηγός, ο οποίος στο παρελθόν είχε φτάσει κοντά στο να γίνει εργοστασιακός οδηγός της Nissan, ενώ πρωταγωνιστούσε στους ελληνικούς αγώνες στην κατηγορία Ν στις αρχές της δεκαετίας του '90 (οπότε και υπήρχε τεράστιος συναγωνισμός), «παρακαλούσε» για κατηφορικά κομμάτια, αφού σε ειδικές όπως είναι η Αμφίκλεια ήταν καταδικασμένος να χάσει χρόνο, λόγω της περιορισμένης ισχύος του γερμανικού σεντάν.
Παρ' όλα αυτά, κατάφερε να τερματίσει 2ος, μπροστά από τους Α. Χριστοδούλου-Α. Βαΐτσο με Nissan 240 RS, οι οποίοι, κακά τα ψέματα, προσέφεραν θέαμα πλαγιολισθαίνοντας σε αρκετά κομμάτια! Τι άλλο μας άρεσε στο ασφάλτινο σκέλος; Η οδήγηση του Πρωταθλητή Ελλάδος 1993, Κώστα Αποστόλου, ο οποίος με συνοδηγό τον Παναγιώτη Κουτσίκο, που φέτος δεν ήταν στο τιμόνι της BMW 2002, όπως τον είχαμε συνηθίσει, έδινε την εντύπωση ότι έπαιρνε το 110% από το αδύναμο VW Golf GTi. Στα συν και η υπέροχη Alpine A110 του Καρόλου Λάμπρου, που με τον Γιάννη Κόλλια έδωσαν τη μάχη τους με τους πιστούς της κατηγορίας, Γ. Χωριανόπουλο-Τ. Φωτεινόπουλο με το Audi 80 GT, οι οποίοι εντέλει έφεραν το πράσινο γερμανικό σεντάν στην 5η θέση πίσω από τον Κώστα Αποστόλου.
Από εκεί και πέρα, μεγάλο πλήγμα για τις όποιες ελληνικές ελπίδες ήταν η εγκατάλειψη των Βασίλη και Γιάννη Βελάνη. Οι νικητές του Ιστορικού το 2009 φέτος κέρδισαν... Όσκαρ ατυχίας. Ήδη από την 1η ε.δ. είδαν τον πίσω άξονα του Escort τους να στραβώνει έπειτα από μία επαφή με ένα τοιχίο και, αν και κατάφεραν να επιδιορθώσουν τη ζημιά, στη συνέχεια ήταν η σειρά του κινητήρα να τους προδώσει. Το χειρότερο ήταν ότι με αυτόν τον τρόπο δεν μπόρεσαν να εκκινήσουν στο χώμα, επιφάνεια όπου ήταν ικανοί για το καλύτερο με το Ford Escort RS 1600.
Όπως του αρμόζει
Ύστερα από μία βραδιά «μεταμορφώσεων» και αλλαγών των αυτοκινήτων, το χωμάτινο σκέλος του Ιστορικού δεν είχε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον όσο το ασφάλτινο. Ο «Lucky» ήταν με διαφορά ταχύτερος από τον Μπρατσόλι, καταφέρνοντας με τη μαύρη «037» να επαναλάβει την επιτυχία της προηγούμενης ημέρας και τελικά να στεφθεί δικαίως νικητής. Ο συμπατριώτης του περιορίστηκε στη 2η θέση, ενώ η τελευταία θέση στο βάθρο άλλαξε χέρια, αφού ο Αυστριακός Καρλ Βάγκνερ (διεκδικητής του τίτλου στην κατηγορία 3) κατάφερε να ξεπεράσει τον Ντε Τζάνκε στο χώμα και να ανέβει 3ος στη ράμπα κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης με τη δική του Porsche 911.
Στον ελληνικό αγώνα, με τους Βελάνη και Τσάδαρη εκτός, ο Ανδρέας Καροτσιέρης με το Ford Escort, το οποίο επιστράτευσε για το χώμα, έδειχνε αδιαφιλονίκητο φαβορί. Μηχανικά προβλήματα, όμως, από την 1η ε.δ. τον έθεσαν εκτός μάχης, με αποτέλεσμα η 1η θέση να γίνει υπόθεση των Αντώνη Γιοβά και Δημήτρη Βαζάκα! Ο τελευταίος, που στο παρελθόν έχει εντυπωσιάσει με ό,τι έχει πέσει στα χέρια του, από Nissan Micra μέχρι Subaru Impreza, απογείωσε με τον ¶ρη Ιγγλέση το πισωκίνητο Toyota Starlet και, αν δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα με υπερθέρμανση του κινητήρα λίγο πριν από το τέλος, θα μπορούσε και να είχε επικρατήσει.
Οι Αντώνης Γιοβάς-Κώστας Γρηγοριάδης, που ακολουθούσαν με μικρή διαφορά, δεν έχασαν την ευκαιρία και σημείωσαν μια σπουδαία νίκη με το Audi 80 GT, την ώρα που ο Δημήτρης Βαζάκας κατάφερνε να κατακτήσει τη 2η θέση μόλις στην τελευταία ε.δ. από τους Γ. Εδιπίδη-Γ. Γιώτη με το Ford Escort. Στο χώμα, εκτός από τους προαναφερθέντες, ξεχωρίσαμε και τον Σπύρο Πετρίδη, που, με τον πολύπειρο Αποστόλη Πάλα στο δεξί μπάκετ της εξαιρετικά προσεγμένης Toyota Corolla AE86, προσέφεραν θέαμα με άφθονη πλαγιολίσθηση.
Αναθεώρηση!
Αυτό χρειάζεται για το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις. Με δεδομένο το γεγονός ότι ο εθνικός μας αγώνας, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το άμεσο μέλλον, δεν έχει ελπίδα επιστροφής στο WRC, και, κατά πάσα πιθανότητα, ούτε και στο ERC, θα πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά το ενδεχόμενο το Ιστορικό να είναι το μοναδικό ράλλυ που θα προσελκύει στη χώρα μας διεθνείς συμμετοχές. Σε αυτήν την περίπτωση, αρκετά θα πρέπει να αλλάξουν. Κατ' αρχάς, θα πρέπει να εμπλακούν άνθρωποι που γνωρίζουν τα ράλλυ και να του δώσουν αντίστοιχο χαρακτήρα με το παρελθόν. Να ξεφύγει από τα τετριμμένα και να κάνει τη διαφορά. Και, φυσικά, να είναι χωμάτινο, σεβόμενο τη φιλοσοφία που το καθιέρωσε ως τον πιο δύσκολο και σκληρό αγώνα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ. Για να πειστείτε, απλώς παρακολουθήστε το Ιστορικό Ράλλυ Σαφάρι, που σαφώς αποτελεί φόρο τιμής στο παρελθόν. Διότι οι Αφρικανοί ακολούθησαν μια απλή λογική: αναβιώνουν τον αγώνα τους._ Π. Τ.
Ελληνική υπόθεση!
Μπορεί στην κατηγορία Sporting οι Ιταλοί να είχαν τον πρώτο λόγο, αλλά στη Regularity τα ελληνικά πληρώματα έδειξαν για ακόμα μία φορά το δρόμο. Ο αγώνας είχε τεράστιο ανταγωνισμό και η νίκη κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Δεν είναι τυχαίο ότι περισσότερα από πέντε πληρώματα έφτασαν να διεκδικήσουν κάποια στιγμή τη νίκη, η οποία όμως κατέληξε στα χέρια των πρώην Πρωταθλητών Ευρώπης Γ. Κατσαούνη-Μ. Μανσόλα με την Porsche 911. Πιο πίσω ακολούθησαν οι Δημήτρης και ¶γγελος Κουνέλης με το Mini, οι οποίοι έδωσαν μάχη και τελικά επικράτησαν οριακά των νικητών στη Regulariy το 2012, Ι. Φωτόπουλου-Α. Γεωργίου με την Alfa Romeo Veloce.
13ο ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΡΑΛΛΥ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ
ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
11 ε.δ.: 202,56 χλμ.
Συνολικά: 727,71 χλμ.
1 «Lucky»-Πονς Lancia 037 4/E6 2:29:31.0
2 Μπρατσόλι-Μπαρόνε Lancia 037 4/E6 2:30:29.4
3 Βάγκνερ-Ζάουερ Porsche 911 SC 3/D4 2:35:37.3
4 Ντα Τζάνκε-Ομπέρτι Porsche 911 Carrera RS 2/C5 2:38:04.8
5 Βίρτμαν-Μπάρνα Ford Escort RS 2000 2/C3 2:45:56.5
6 Λιούκονεν-Σουχόνεν Mercedes 190E 2.3 4/E4 2:50:29.7
7 Πετρίδης-Πάλας Toyota Corolla AE86 4/E2 2:51:54.1
8 Χωριανόπουλος-Φωτεινόπουλος Audi 80 GT 2/C2 2:54:20.9
9 Ζαμπαλιόνε-Κονσίλιο Porsche 911 S 1/B4 2:55:00.3
10 Μπιρλιράκης-Μουρτζούκος BMW 2002 ti 2:59:41.5
ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΑΝ.Π. (ΑΣΦΑΛΤΟΣ)
7 ε.δ.: 112,54 χλμ.
Συνολικά: 350,11 χλμ.
1 Καροτσιέρης-Μαχαίρας Porsche 911 RS 2/C5 1:18:49.3
2 Γιοβάς-Γρηγοριάδης Audi 80 GT 2/C2 1:23:37.0
3 Χριστοδούλου-Βαΐτσος Nissan 240 RS 4/E6 1:24:50.5
4 Αποστόλου-Κουτσίκος VW Golf GTI 3/D2 1:25:10.5
5 Χωριανόπουλος-Φωτεινόπουλος Audi 808 GT 2/C2 1:25:31.3
6 Λάμπρου-Κόλλιας Renault Alpine A110 2/C2 1:25:43.9
7 Πετρίδης-Πάλας Toyota Corolla AE86 4/E2 1:27:24.7
8 Κασσιδόπουλος-Τζεφεράκος Toyota Starlet KP60 3/D1 1:27:42.2
9 Μπιρλιράκης-Μουρτζούκος BMW 2002 ti 1/B4 1:27:43.9
10 Πόλιτο-Τσιφάκη Datsun 510 2/C2 1:31:02.1
ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΑΝ.Π. (ΧΩΜΑ)
4 ε.δ.: 90,2 χλμ.
Συνολικά: 377,10 χλμ.
1 Γιοβάς-Γρηγοριάδης Audi 80 GT 2/C2 1:22:26.9
2 Βαζάκας-Ιγγλέσης Toyota Starlet 3/D1 1:23:26.2
3 Εδιπίδης-Γιώτης Ford Escort 1/B3 1:23:30.0
4 Πετρίδης-Πάλας Toyota Corolla AE86 4/E2 1:24:29.4
5 Ράζης-Μωραΐτης Datsun 510 2/C3 1:28:05.1
6 Χωριανόπουλος-Φωτεινόπουλος Audi 80 GT 2/C2 1:28:49.6
7 Χριστοδούλου-Βαΐτσος Nissan 240 RS 4/E6 1:28:49.9
8 Κασσιδόπουλος-Τζεφεράκος Toyota Starlet KP60 3/D1 1:28:52.4
9 Βυτόγιαννης-Καστριώτης Ford Escort RS2000 2/C3 1:29:42.2
10 Καροτσιέρης-Μαχαίρας Ford Escort MKI 2/C3 1:30:20.4
ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ REGULARITY
A/α Πλήρωμα Αυτοκίνητο Κατηγορία Βαθμοί Ποινής
1 Κατσαούνης-Μανσόλας Porsche 911 2.0 H 50.2
2 Δ. Κουνέλης-¶. Κουνέλης BLMC Mini I 59.1
3 Φωτόπουλος-Γεωργίου Alfa Romeo Veloce H 62.1
4 Παπανίκος-Σαρρής Triumph GT6+ G 62.7
5 Λυκάκης-Κίκιζας Porsche 911 Carrera RS H 71.4
6 Χαρμανίδης-Φουντεδάκης Auto Union DKW F12 F 78.6
7 Ν. Ποριώτης-Π. Ποριώτης Alfa Romeo 1750 Berlina G 78.6
8 Δελαπόρτας-Κονταράτος Alfa Romeo Veloce H 85.1
9 Ντάνακας-Καραδήμας Porsche 911 H 86.3
10 Μάρκατιλ-Τζιαμαρίνο Porsche 911 2.0T G 92.5