Προσδεθείτε, παρακαλώ!
Το αυτόνομα κινούμενο αυτοκίνητο εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς. Ωστόσο, δύο βασικοί υποστηρικτές της εν λόγω τεχνολογίας, οι ιδιοκτήτες της Google, Σεργκέι Μπριν και Λάρι Πέιτζ, ευελπιστούν σε πολύ περισσότερα από ένα αυτοκίνητο που απλώς θα προσφέρει μια επιπλέον ευκολία και άνεση στους επιβάτες του.Η... φαντασίωση αυτόνομα κινούμενων οχημάτων δεν είναι μια ιδέα που προέκυψε πρόσφατα. Ήδη από το 1926 ένα ειδικά εξοπλισμένο Chandler κινούνταν στους δρόμους της Νέας Υόρκης κατευθυνόμενο μέσω ραδιοκυμάτων, ενώ η Futurama της Έκθεσης της Νέας Υόρκης το 1939 έδινε μια πρόγευση για το μέλλον του αυτο-κινήτου. Πιο σοβαρά καταπιάστηκε με το θέμα η GM τη δεκαετία του '50, εξελίσσοντας σε συνεργασία με την RCA Labs ένα πρωτότυπο που κατευθυνόταν από μια σειρά πειρατικών κυκλωμάτων ανιχνευτών, εγκατεστημένων στο πλάι του δρόμου. Οι ανιχνευτές αυτοί ήταν σε θέση να στείλουν παλμούς ικανούς να καθοδηγήσουν το όχημα σε μήκος 400 ποδών (περίπου 122 μ.) ενός δημόσιου αυτοκινητοδρόμου στη Νεμπράσκα. Η παραγωγή του συστήματος, όμως, που προγραμματιζόταν για το 1975, δεν ξεκίνησε ποτέ.
Σήμερα οι ιδιοκτήτες της Google, έχοντας καταφέρει να εξελίξουν ένα σύγχρονο αυτόνομα κινούμενο αυτοκίνητο, σε κοινή τους συνέντευξη δήλωσαν πως οραματίζονται μια εκ βάθρων αλλαγή στις μεταφορές, σε παγκόσμια κλίμακα. Έναν κόσμο με μειωμένη κυκλοφοριακή συμφόρηση, χωρίς την αναγκαιότητα θέσεων στάθμευσης, αλλά και κατοχής αυτοκινήτου. Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Πρώτα απ’ όλα, ένα αυτόνομο όχημα μπορεί να κινηθεί χωρίς επιβάτες. Πράγμα που σημαίνει πως δε χρειάζεται να παραμένει σταθμευμένο όταν αυτοί δεν το χρειάζονται, σε αντίθεση με τα σημερινά αυτοκίνητα, τα οποία παραμένουν ακινητοποιημένα στο 95% της διάρκειας ζωής τους. Στον «ελεύθερο» χρόνο τους τα αυτο-κίνητα θα μπορούν να εξυπηρετούν άλλους επιβάτες, μεταφέροντάς τους στους προορισμούς τους. Με αυτό το σκεπτικό, δε μιλάμε πλέον για ιδιοκτησία, αλλά για «sharing» ενός μέσου προσωπικής μεταφοράς, άμεσα διαθέσιμου και προσαρμοσμένου στις ανάγκες του συνδρομητή της εν λόγω υπηρεσίας. Μια υπηρεσία μίσθωσης με χρέωση ανά χιλιόμετρο χρήσης θα μείωνε το κόστος έως και κατά 80% σε σχέση με την ιδιοκτησία ενός αυτοκινήτου που καλύπτει 16.000 χλμ. ετησίως, εκτιμούν αντίστοιχες έρευνες.
Ακολουθώντας το νήμα του ίδιου σκεπτικού, συμπεραίνουμε επίσης πως, σε ένα τέτοιο σενάριο, ο συνολικός αριθμός των οχημάτων θα ήταν πολύ μικρότερος, η κυκλοφοριακή συμφόρηση θα εκμηδενιζόταν, όπως άλλωστε και οι θέσεις στάθμευσης, που σύμφωνα με έρευνα του ΜΙΤ καταλαμβάνουν σήμερα έκταση ίση και μεγαλύτερη του 1/3 των μεγάλων αμερικανικών πόλεων. Τεράστιες θα ήταν οι αλλαγές σε ό,τι αφορά τα οδικά ατυχήματα και δυστυχήματα: τα αυτόνομα κινούμενα αυτοκίνητα δεν παραβαίνουν τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας, δεν προκαλούν συγκρούσεις, ενώ με τη βοήθεια σύγχρονων συστημάτων ελέγχου και επικοινωνίας με άλλα οχήματα-χρήστες του οδικού δικτύου θα έχουν τη δυνατότητα αναγνώρισης επικίνδυνων καταστάσεων και αποτελεσματικής αντιμετώπισής τους. Σύμφωνα με τους Μπριν και Πέιτζ, ατυχήματα σε ποσοστό 90% (30.000 θανατηφόρα δυστυχήματα μόνο στις ΗΠΑ) θα μπορούσαν να αποτραπούν, και να εξοικονομηθούν περίπου 400 δισ. δολάρια ετησίως από τις συνολικές δαπάνες που σχετίζονται με τα οδικά ατυχήματα.
Από την άλλη πλευρά, μια τέτοια εξέλιξη θα είχε πολύ σημαντικές παράπλευρες συνέπειες. Πρώτα απ' όλα, στην ίδια την κατασκευή των αυτοκινήτων, η οποία θα άλλαζε τόσο δραστικά, ώστε να απειλήσει την ύπαρξη αρκετών εκατοντάδων προμηθευτών της αυτοκινητοβιομηχανίας: τα συστήματα παθητικής ασφάλειας, για παράδειγμα, είναι περιττά σε ένα όχημα που δεν τρακάρει ποτέ! Ή ο εξοπλισμός του με ηλεκτρονικά συστήματα υποβοήθησης (π.χ. της προειδοποίησης αλλαγής λωρίδας ή των αισθητήρων στάθμευσης). Αλλά και άλλες παραδοσιακές υπηρεσίες που σχετίζονται με το συμβατικό αυτοκίνητο, από τη γέννησή του έως σήμερα, απειλούνται με εξαφάνιση. Οι ασφαλιστικές εταιρείες ή τα φανοποιεία, λόγου χάρη! Ωστόσο, θα υπάρξουν και πολλές νέες ευκαιρίες για εταιρείες ανάπτυξης λογισμικών και μέσων ψυχαγωγίας που -απελευθερωμένες από τους ισχύοντες περιορισμούς- αναμένεται να εξελίξουν μια πληθώρα νέων εφαρμογών, ενώ θα ανθήσουν οι εταιρείες εκμίσθωσης αυτοκινήτων και υπηρεσιών, προσαρμοσμένες στα νέα δεδομένα και στις ανάγκες του... επιβατικού κοινού.
Υπάρχει θέση σε αυτήν την προσέγγιση του απώτερου μέλλοντος για την αυτοκινητοβιομηχανία; Σίγουρα ναι, αφού η Google δε θεωρεί -προς το παρόν τουλάχιστον- εαυτόν κατασκευαστή οχημάτων, αλλά πάροχο λογισμικών συστημάτων. Σε ένα τέτοιο σενάριο, οι παραδοσιακοί κατασκευαστές αναμένεται να αναθεωρήσουν αρκετά το σημερινό τους business plan, μεταξύ άλλων και τον κλασικό τρόπο διακίνησης των αυτοκινήτων. Ουτοπία ή πιθανή πραγματικότητα; Μόνο ο καιρός μπορεί να το δείξει, αφού πάντα σε τέτοιες συλλογιστικές ελλοχεύει ο κίνδυνος εξαγωγής μελλοντικών συμπερασμάτων βάσει τωρινών δεδομένων, μη λαμβάνοντας δηλαδή υπόψη τη διόλου γραμμική εξέλιξη της τεχνολογίας. Το πρώτο ορόσημο περαιτέρω εξελίξεων είναι το καθόλου μακρινό 2020, οπότε αναμένεται τα πρώτα οχήματα της Google να είναι διαθέσιμα στο κοινό, ενώ και παραδοσιακοί κατασκευαστές θα προσφέρουν μερικώς ή απολύτως αυτόνομα αυτοκίνητα προς πώληση._ Ν. Κ.