Ράλλυ σπριντ Μπράλου: Άλλης εποχής…

Δεν είναι μυστικό ότι η ειδική διαδρομή του Μπράλου λατρεύεται αν όχι από όλους, τουλάχιστον από το μεγαλύτερο μέρος των αγωνιζομένων. Ο συνδυασμός με το κομμάτι που οδηγεί και περνάει από το χωριό Σκαμνός, μοιάζει ιδανικός, ενώ δεν είναι τυχαίοι οι χαρακτηρισμοί που έχουμε διαβάσει τους τελευταίους μήνες, όπως “Μόντε Μπράλος”. Σε αυτό βέβαια, μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει και το σημείο με τον μεγάλο βράχο και το χαμηλό τοιχάκι στην άκρη του δρόμου από όπου και περνούν τα αγωνιστικά, πριν καταλήξουν μετά το νεκροταφείο του Σκαμνού στο εντυπωσιακό άλμα που οδηγεί στο χωριό. Αυτή η αύρα, έχει περάσει τόσο στους αγωνιζόμενους, όσο και στους φίλους των αγώνων. Όταν ανακοινώθηκαν οι συμμετοχές του ομώνυμου Ράλλυ Σπριντ δεν σας κρύβουμε ότι εντυπωσιαστήκαμε. Όχι μόνο για τον αριθμό, που άγγιξε τα 55 πληρώματα, αλλά και για την ποιότητα αυτών. Κορυφαίοι συνδυασμοί της ασφάλτου, σε όλες τις κατηγορίες, όπως και συμμετοχές-έκπληξη που είχαμε καιρό να δούμε στους αγώνες. Συνδυασμός για ένα μοναδικό κοκτέιλ.

Τις ημέρες του αγώνα, είχαμε επί προσωπικού τη δυνατότητα-χαρά να βρεθούμε στη Λαμία με το ρόλο του αγωνιζόμενου, αφού με τον Νικόλα Χαλιβελάκη στο τιμόνι του λευκού Peugeot 206 στηθήκαμε και εμείς στη γραμμή της εκκίνησης. Κάτι που μας έδωσε τη δυνατότητα να ζήσουμε τον αγώνα εκ των έσω. Τι είδαμε λοιπόν τρεις μέρες στη Λαμία; Καταρχήν, τους ανθρώπους της ΑΛΑΛ να αφιερώνουν τον αγώνα στη μνήμη του Τάσου Καπέλλα, που έφυγε από τη ζωή και είχε αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής του στη λέσχη. Κάπου εδώ, οφείλουμε να ανοίξουμε μία παρένθεση αναφέροντας ότι κατά τη διάρκεια της απονομής, ο Νίκος Τσάδαρης φρόντισε να θυμίσει σε όλους τους παρευρισκόμενους πως πριν από μερικές μέρες έφυγε από κοντά μας και η κ. Καίτη Κυρίτση, με όλους να τιμούν τη μνήμη της με ένα θερμό χειροκρότημα…

Πίσω στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι η διαδρομή ήταν ακριβώς όπως την… “αγάπησαν” όλοι! Βέβαια, στην προσπάθεια τους οι περισσότεροι να κατεβάσουν κι άλλο τους χρόνους, “δημιούργησαν” καινούργιες μπούκες με το χώμα σε αρκετά σημεία να είναι υπερβολικό. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για αγώνα Ράλλυ, και όχι Ταχύτητας, όπου το πλήρωμα έχει να αντιμετωπίσει μία σειρά από προκλήσεις. Απέναντι σε αυτές, καλύτεροι αναδείχθηκαν οι Γιώργος Αναπολιοτάκης και Θανάσης Τσιούκας με το Seat Ibiza Kit Car. Δεν είναι μυστικό, ότι τα τελευταία χρόνια ο συγκεκριμένος συνδυασμός με την εμπειρία που έχει αποκτήσει με το αυτοκίνητο, αλλά και την ταχύτητα του, αποτελεί έναν από τους κορυφαίους στην άσφαλτο. Με τη νίκη τους στο Αττικό να είναι ακόμα νωπή, ήρθαν στη Λαμία με στόχο να κάνουν το ίδιο και το κατάφεραν. Βέβαια, το έργο τους μόνο εύκολο δεν ήταν. Απέναντι τους βρήκαν τον Διαμαντή Τζαμπάζη, που με το Skoda Fabia R5 πραγματοποίησε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του το τελευταίο διάστημα. Ο οδηγός από τη Θεσσαλονίκη, με την εξαιρετική καθοδήγηση του πολύπειρου Γιώργου Πολυζώη από το δεξί μπάκετ, ήταν ανταγωνιστικός και στα δύο περάσματα, ολοκλήρωντας δεύτερος με μικρή διαφορά από τους νικητές. Σε αντίστοιχο ρυθμό κινήθηκε και ο περσινός Κυπελλούχος Ασφάλτου “Νίκον”, με τον Χρήστο Κουζιώνη παραπλεύρως. Ο Πρωταθλητής Ελλάδος του 2001, έκανε ότι είναι δυνατόν να ακολουθήσει τους πρώτους με το Lancer EVO IX της κατηγορίας Ν, το οποίο όμως μειονεκτούσε έναντι των αυτοκινήτων του ανταγωνισμού στην άσφαλτο. Φυσικά, η μεγάλη είδηση ήταν η επιστροφή του Πάνου Χατζητσοπάνη, που ξεκίνησε στον αγώνα με τον Νίκο Πετρόπουλο δίπλα του, οδηγώντας το Lancer EVO VIII της Kirkos Racing. Ο πρώην Πρωταθλητής Ελλάδος, και κατά πολλούς ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που ανέδειξε η χώρα μας (και εμείς ανάμεσα σε αυτούς), μετά από μία αποχή πολλών ετών έβαλε κράνος και φόρμα, αποδεικνύοντας ότι η τέχνη δεν ξεχνιέται. Ταχύτερος χρόνος στο πρώτο πέρασμα, αλλά ένα κλαταρισμένο ελαστικό στο δεύτερο σκέλος δεν του επέτρεψε να διεκδικήσει τη νίκη. Κάτι που έχει λίγη σημασία, αφού ακόμα και έτσι η εικόνα του με αγωνιστική περιβολή και τα περάσματα του ήταν αρκετά για να μας ενθουσιάσουν. Μακάρι να τον δούμε και πάλι στο μπάκετ, κάτι που από όσο γνωρίζουμε από κουβέντα που είχαμε τυχαία πριν από μερικούς μήνες μαζί του σε καφέ της Λαμίας, είναι και επιθυμία του. Βλέπετε, οι αγώνες είναι παθός που δύσκολα ξεπερνιέται.

Τι άλλο είδαμε στη Λαμία; Τον Σωτήρη Ιερεμιάδη, που με τον έμπειρο Δημήτρη Σαϊνη παραπλεύρως, έκανε γνωστή αλλά και αισθητή την παρουσία του στο χώρο των αγώνων. Χαμηλών τόνων, ευγενικός, αλλά με “ψυχή” όντας γρήγορος, παρά την ελάχιστη εμπειρία του έδειξε εξαιρετικά στοιχεία και μακάρι να έχει ανάλογη συνέχεια στο μέλλον. Στο ίδιο μοτίβο και ο Παναγιώτης Ισμαήλος, του οποίου η επιστροφή αποτελεί ευχάριστη είδηση, και με τον Αλέξανδρο Τσιάπα κινήθηκαν γρήγορα με το Lancer EVO VIII του Ανδρέα Ντόφη. Σταθερή αξία οι Διονύσης Τροβάς-Γιάννης Κόλλιας, που με την δύστροπη BMW M3 το απολαμβάνουν τόσο οι ίδιοι, όσο και οι θεατές με τα περάσματα τους, αφού κινούνται στο όριο για να πλασαριστούν στη δεκάδα. Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να λησμονήσουμε τον… “ομόσταυλο” μας, “Αμερικάνο” που ταλαιπωρήθηκε στην πρώτη του με το Lancer EVO VIIΙ που προετοιμάζει η ομάδα του Λευτέρη Σωτήρχου. Με τον Σπύρο Νίκα δίπλα του, δεν κατάφερε να βρει το επιθυμητό στήσιμο στο Mitsubishi με αποτέλεσμα να μην σημειώσει χρόνους αντίστοιχους με αυτούς που είναι ικανός και έχει σημειώσει στο παρελθόν. Κάπου εδώ να συμπληρώσουμε, ότι το γεγονός πως ο Πάνος Χατζητσοπάνης ξεκίνησε με 3λεπτο, αντί για 2λεπτο, πίσω του είναι επιεικώς απαράδεκτο, χωρίς περαιτέρω σχόλια. Ο “Αμερικάνος” έχει αποδείξει εδώ και δεκαετίες την ταχύτητα του, έχει τη δική του ιστορία στο χώρο των αγώνων και δεν αξίζει τέτοιου είδους συμπεριφορά.

Περνώντας στις μικρότερες (;) κατηγορίες, δεν μπορείς παρά να μην εξυμνήσεις τον Χρήστο Αυγερόπουλο και τον Στράτο Γιαβάση με το Peugeot 106. Γνωρίζαμε ότι είναι γρήγοροι, αλλά το πλήρωμα από την Πάτρα πιστοποίησε για ακόμα μία φορά την ταχύτητα του επικρατώντας σε F2 και A/6. Το ίδιο ισχύει και για τον Ανδρέα Μαργαρώνη με τον Μιχάλη Αφαλωνιάτη, που για ακόμα μία φορά απογείωσαν το πανέμορφο Citroen Saxo, με τα δύο πληρώματα να έχουν μία πολύ ωραία μάχη μεταξύ τους. Φυσικά, δεν ξεχάσαμε τον Νίκο Ζακχαίο, με τον πανύψηλο Χρήστο Μιχελή δίπλα του, που υπό κανονικές συνθήκες θα είχαν “φύγει” από τη Λαμία με το κύπελλο της F2. Ο οδηγός-συνοδηγός (πολυτάλαντος νέος) έδειξε να συνηθίζει τις ιδιαιτερότητες του Honda Civic Type-R και ήταν ο ταχύτερος συνδυασμός στην κατηγορία. Όμως, στο πρώτο πέρασμα δέχθηκε ποινή χρόνου 30 δλ. αφού έφτασε καθυστέρηση στο ΣΕΧ, με αποτέλεσμα να χάσει την 1η θέση από τους ιπτάμενους Πατρινούς. Ο λόγος; Κόλλησε το χειρόφρενο ενώ ζέσταιναν τα ελαστικά του Honda, με αποτέλεσμα να επιστρέψουν στο σέρβις για να το επισκευάσουν, με αποτέλεσμα να φτάσουν καθυστερημένα στο ΣΕΧ. Από κοντά και εμείς, με τον Νικόλα Χαλιβελάκη να πραγματοποιεί μία από τις καλύτερες του εμφανίσεις το τελευταίο διάστημα με το Peugeot 206, και οδηγώντας εξαιρετικά και στα δύο περάσματα να χαρίζει στον ίδιο, αλλά και σε εμάς, την 3η θέση στην Α/6 και την 4η στην F2. Περισσότερα σχετικά με τη δική μας προσπάθεια, μπορείτε να διαβάσετε επί προσωπικού στις “Απόψεις”. Τέλος, δεν πρέπει να λησμονούμε και την κατηγορία Ιστορικών, με την συμμετοχή των Λευτέρη Μανδρούκα-Νίκου Τσάδαρη να εντυπωσιάζει για ακόμα μία φορά με την Porsche 911. O “δικός μας” Ν.Τ., που οδηγεί την 911 στα χρώματα του Απολλώνα, μοιάζει αναγεννημένος όποτε βρίσκεται στα πηδάλια και στο Μπράλο πίεσε κερδίζοντας με ανταγωνισμό υψηλού επιπέδου. Ο ενθουσιασμός του εξάλλου ήταν έκδηλος στο τερματισμό, όταν και φρόντισε να τον εκφράσει με “donuts”!

Στον αγώνα, όμως, δεν είναι μόνο οι προαναφερθέντες, αλλά όσοι εκκίνησαν και συμμετείχαν. Αν κρίνουμε από τα πρόσωπα των περισσοτέρων στον τερματισμό μοιάζει δεδομένο ότι το ευχαριστήθηκαν. Οι συνθήκες ήταν ιδανικές και αν κάποιος θέλει να βρει ατέλειες, θα καταφέρει να τις εντοπίσει. Αυτό όμως δεν έχει σημασία. Η ουσία είναι ότι το Σπριντ του Μπράλου είχε τα συστατικά και ότι χρειάζεται ένας αγώνας για να αποκτήσει ενδιαφέρον. Και του χρόνου; Όχι! Αρχές Μαίου, στο πλαίσιο του Παν.Π.Ράλλυ!_Π.Τ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: RALLYPIXELS