Max Verstappen: Σημάδια λαμπρότητας

Το πραγματικό ερώτημα ήταν αν ήμασταν μάρτυρες ιστορικών στιγμών. Αν δηλαδή η κυριακάτικη εμφάνιση του νεαρού Ολλανδού έθεσε βάσεις για ισχυρισμούς ότι ο Verstappen αποτελεί ταλέντο από αυτά που συναντώνται μια φορά ανά δυο-τρεις γενεές. Σίγουρα, είναι πολύ νωρίς για να εξυψωθεί το όνομα του Max στο ίδιο επίπεδο με παλαιότερων θρυλικών regenmeister. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, έχουμε δει ελάχιστες επιδείξεις αντίστοιχης ανωτερότητας στο βρεγμένο. Π.χ. ο Michael Schumacher στην Ισπανία το 1996, στην πρώτη του σεζόν με την μη ανταγωνιστική τότε Ferrari. Ή η απόλυτη επικράτηση του Lewis Hamilton στον αγώνα της πατρίδας του το 2008. Κάποιοι ίσως επισημάνουν την εμφάνιση του Fernando Alonso στο Hungaroring το 2006 (με τη βοήθεια των ελαστικών της Michelin), ή τη νίκη του Ισπανού στο Nurburgring την επόμενη χρονιά. Τη νίκη του Hamilton στο Fuji το 2007 ή την πρώτη νίκη του Sebastian Vettel, στη Monza το 2008. Κάποιοι ίσως προσέθεταν τις νίκες του Jenson Button στην Κίνα το 2010 και στον Καναδά το 2011. Ίσως κάποιοι θυμούνται τις εμφανίσεις του Schumacher στο Spa και στο Nurburgring το 1995 ή στην Κίνα το 2006.

Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο ο Verstappen έβρισκε την Κυριακή πρόσφυση σε σημεία της πίστας τα οποία οι υπόλοιποι συνάδελφοί του δεν είχαν φανταστεί να χρησιμοποιήσουν, θύμισε στον γράφοντα δύο συγκεκριμένες εμφανίσεις του Ayrton Senna με την μη ανταγωνιστική McLaren του 1993: στην ίδια πίστα, το Interlagos και στο Donington Park. Τότε, ο… «θεός» προσπερνούσε από οποιαδήποτε κατεύθυνση στο βρεγμένο οδόστρωμα μονοθέσια της Williams, που ήταν εφοδιασμένα με καλύτερες ενεργητικές αναρτήσεις, traction control και λοιπά ηλεκτρονικά βοηθήματα. Έκτοτε, ελάχιστοι οδηγοί έχουν επιδείξει τέτοιο πλεονέκτημα στην ικανότητα αίσθησης της πρόσφυσης. Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που βοήθησαν τον Verstappen να κάνει τα… μαγικά του την Κυριακή, για να αναρριχηθεί από την 14η θέση (στην οποία τον είχε ρίξει το στρατηγικό ρίσκο της Red Bull) στο 3ο σκαλί του βάθρου μέσα στους 15 τελευταίους γύρους του αγώνα. Μαχόταν με μονοθέσια που είχαν ελαστικά 20+ γύρους γηραιότερα από τα δικά του. Επίσης, η Red Bull RB12 είναι ένα από τα καλύτερα μονοθέσια του grid στο βρεγμένο χάρις στην πολύ καλή αεροδυναμική απόδοσή της. Εντούτοις και ο -ικανότατος- Daniel Ricciardo είχε στη διάθεσή του ακριβώς το ίδιο οπλοστάσιο και δεν κατάφερε να κάνει τα πράγματα που είδαμε από τον team mate του.

Ο Verstappen έχει επιδείξει στο παρελθόν ότι είναι διατεθειμένος να πάρει ρίσκα τα οποία άλλοι οδηγοί αποφεύγουν. Ίσως θυμάστε το προσπέρασμά του από την εξωτερική πέρυσι (με την Toro Rosso) επί του Nasr στην ταχύτατη καμπή Blanchimont του Spa-Francorchamps. Την περασμένη Κυριακή ωστόσο, δε ρίσκαρε πέραν των δυνατοτήτων του. Η μοναδική φορά που παραλίγο να κατευθυνθεί προς τις μπαριέρες προήλθε από υδρολίσθηση η οποία οφείλονταν στις περιορισμένες δυνατότητες των ελαστικών βροχής της Pirelli να απομακρύνουν το νερό που συναντούσαν (όπως ανακάλυψε -με πιο δραματικές συνέπειες- και ο Raikkonen) και όχι στις οδηγικές ικανότητες του Ολλανδού. Επιπλέον, ο Max επέδειξε εξαιρετική τεχνική στην αποφυγή του ατυχήματος, με τον τρόπο που κατάφερε να επαναφέρει το μονοθέσιο σε επιθυμητή πορεία, αφήνοντας τα φρένα λίγο πριν το μονοθέσιο καταλήξει στις μπαριέρες.

Όσον αφορά την εξαιρετική αίσθηση πρόσφυσης του «μικρού» γνωρίζαμε αρκετό καιρό. Τα προσπεράσματα που είχε πραγματοποιήσει πέρυσι στη φουρκέτα της Κίνας, φρενάροντας δεκάδες μέτρα πιο αργά από τους αντιπάλους του χωρίς να μπλοκάρει ούτε ένα τροχό, καταφέρνοντας σχεδόν πάντοτε να περάσει μπροστά από τον αντίπαλό του είχαν ήδη σηκώσει το φρύδι μερικών έμπειρων παρατηρητών. Η βροχή του Interlagos ίσως προσέφερε στον Verstappen την πρώτη ευκαιρία να επιδείξει τι πραγματικά μπορεί να κάνει με ένα κορυφαίο μονοθέσιο στο βρεγμένο. Βέβαια, όταν ο Ολλανδός προσπάθησε να πλησιάσει τον Lewis Hamilton, o Βρετανός Πρωταθλητής είχε τη δυνατότητα να απαντήσει άμεσα με ταχύτερους χρόνους. Για όσους δεν πιστεύουν στις συμπτώσεις, ίσως η τοποθεσία να μην ήταν τυχαία. Ή το γεγονός ότι o Hamilton μπορεί να κατάφερε -στη 10η προσπάθειά του- να κερδίσει την 44η έκδοση του GP Βραζιλίας με το μονοθέσιο που φέρει τον αριθμό 44, αλλά για να το κάνει, αναγκάστηκε να αντικαταστήσει το κράνος-φόρο τιμής στον Ayrton Senna, στην πρώτη κόκκινη σημαία, επειδή… έμπαζε νερά. Παρ’ ότι ο Βρετανός ήταν ο νικητής, ο Verstappen ήταν αυτός που έκλεψε την παράσταση.

Για τον ισχυρισμό ότι ο Verstappen δεν αποτελεί τυχαίο οδηγό, ο Max διαθέτει… διαπιστεύματα από τα γεννοφάσκια του. Οι περισσότεροι τον γνωρίζουν ως τον γιο του Jos Verstappen, οδηγό της F1 επί μια δεκαετία. Ωστόσο, το… αγωνιστικό μικρόβιο τρέχει στις φλέβες του νεαρού και από την πλευρά της μητέρας του. Η Sophie Kumpen είναι κόρη του Βέλγου εθνικού πρωταθλητή rallycross (το 1987 με μια Porsche 911) Paul Kumpen. Στα νιάτα της, η Sophie ήταν περίφημη για τις πολύ καλές εμφανίσεις σε αγώνες καρτ. To 1994 ήταν 17η στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της κατηγορίας Formula Super A, πολύ μπροστά από τον Giancarlo Fisichella, μετέπειτα νικητή τριών GP στην F1. Το 1995 κατέκτησε τη νίκη στο Trofeo Margutti -ένα σημαντικό αγώνα μέχρι τις μέρες μας- με αντιπάλους όπως ο (νικητής στην F1) Jarno Trulli. Επίσης, ο αδερφός της Sophie και θείος του Max, Anthony Kumpen έχει κατακτήσει (πέραν από δύο τίτλους Βελγίου στα καρτ) πολυάριθμα πρωταθλήματα Βελγίου σε αγώνες αντοχής (Belcar: κατηγορία GT2 το 1998, κατηγορία GT: 1999, 2002, 2003, 2004, 2006, και το 2013 στο Πρωτάθλημα GT του Βελγίου), κατέχοντας το ρεκόρ περισσότερων νικών (6) στον αγώνα 24 Ωρών του Zolder. Το 2009 κατετάγη 2ος στην κατηγορία GT1 του διεθνούς πρωταθλήματος FIA GT. Τα τελευταία χρόνια έχει κατακτήσει δύο φορές (2014, 2016) το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα NASCAR.

Ο Jos Verstappen ενδέχεται να ισχυρίζεται ότι η καριέρα του στην F1 ήταν καταδικασμένη εξ αρχής, με τον τότε διευθυντή της Benetton, Flavio Briatore να τον στέλνει σαν πρόβατο στη σφαγή. Ο 22χρονος το 1994 Verstappen, έχοντας κατακτήσει τον τίτλο στο γερμανικό πρωτάθλημα Formula 3 την προηγούμενη χρονιά, είχε μόλις υπογράψει ως οδηγός δοκιμών της Benetton. Όταν ο δεύτερος οδηγός της ομάδας, J.J. Lehto τραυματίστηκε σε ατύχημα κατά τη διάρκεια των χειμερινών δοκιμών, ο Briatore έβαλε τον νεαρό Ολλανδό στο δεύτερο cockpit της Benetton, να κάνει το ντεμπούτο στην F1 χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία ή εμπειρία. Επιπλέον, ο άμεσος αντίπαλος του Verstappen στην άλλη πλευρά του γκαράζ ήταν ο Michael Schumacher και μιλάμε για τη σεζόν που η ομάδα είχε συγκεντρώσει όλες τις προσπάθειές της στον Γερμανό, για να κατακτήσει εκείνη τη χρονιά τον πρώτο του τίτλο στην F1… Παρά τις δύο φορές που κατάφερε να ανέβει στο βάθρο με την Benetton το 1994, ο Verstappen πέρασε την υπόλοιπη καριέρα του σε ομάδες που δεν είχαν ελπίδα διάκρισης και σε σπάνιες περιπτώσεις κατάφερε να επιδείξει σημάδια λαμπρότητας.

Από όπου κι αν προέρχονται τα αγωνιστικά γονίδια του Max, ο μικρός είχε την καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσε να πάρει, όσον αφορά τα τεκταινόμενα εντός και εκτός πίστας. Με την εμπειρία του, ο Jos είχε τη δυνατότητα να συμβουλέψει το γιο του και να τον καθοδηγήσει στην καριέρα του μέχρι την F1. Πέραν από πατέρας, ο Jos λειτούργησε ως -ιδιαίτερα επιθετικός- μάνατζερ και χρησιμοποίησε το όνομα και τις διασυνδέσεις του για να ανοίξει πόρτες. Ωστόσο, τα υπόλοιπα τα έκανε το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του μικρού, που ξεκίνησε να οδηγεί καρτ σε ηλικία 4,5 ετών. Το 2007 ήταν πρωταθλητής Ολλανδίας στην κατηγορία Minimax, το 2008 πρωταθλητής Ολλανδίας και Βελγίου στη Minimax καθώς και πρωταθλητής Βελγίου στην Cadet. To 2009 ήταν πρωταθλητής Βελγίου στην KF5 και την επόμενη χρονιά προσγειώθηκε στη διεθνή σκηνή. Δεύτερος στο παγκόσμιο κύπελλο της κατηγορίας KF3 το 2010, στέφθηκε κυπελλούχος στο Euro Series και το World Series της WSK το 2011. Στην κατηγορία KF2, το 2012 ήταν κυπελλούχος του Master Series της WSK και στο South Garda Winter Cup. To 2013, o Max ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία KZ1, κατακτώντας τον ευρωπαϊκό τίτλο στις κατηγορίες KZ και KF.

Με αυτά τα αποτελέσματα στα καρτ, η οικογένεια Verstappen στράφηκε προς τα μονοθέσια το 2014 και το Euro Series της Formula 3. Ο Max έκανε ντεμπούτο με pole position, κατέκτησε την πρώτη του νίκη στον 6ο αγώνα και πανηγύρισε συνολικά 10 νίκες (και άλλες 6 παρουσίες στο βάθρο) στους 33 αγώνες της σεζόν, την οποία ολοκλήρωσε στην 3η θέση της βαθμολογίας. Δείχνοντας ότι έχει λίγα πράγματα που θα πρέπει να μάθει περαιτέρω στην F3 και με το ενδιαφέρον μερικών κορυφαίων ομάδων της F1 (Mercedes, Red Bull) να οδηγεί σε προσεγγίσεις εκ μέρους τους, ο Jos δε θέλησε ο γιος του να χάσει χρόνο σε ενδιάμεσες κατηγορίες και στόχευσε κατευθείαν για την F1, πριν τα 17α γενέθλια του Max. H Mercedes δεν είχε τη δυνατότητα να εξασφαλίσει στον Verstappen ένα cockpit στην F1 το 2015, ωστόσο η Red Bull διέθετε τη δίοδο της Toro Rosso και έκλεισε τη συμφωνία.

Η μετεωρική άνοδος του Verstappen από τα καρτ στην F1 έπειτα από μόλις μια σεζόν στην F3 ανάγκασε τη F1 να ορίσει κατώτατο όριο ηλικίας για την F1 τα 18 έτη και να δημιουργήσει ένα σύστημα βαθμών στο οποίο οι οδηγοί βαθμολογούνται ανάλογα τις επιτυχίες τους στις προπαρασκευαστικές κατηγορίες και θα πρέπει να έχουν συγκεκριμένη συγκομιδή για να αποκτήσουν το δικαίωμα να αγωνιστούν στην F1. Αν κάποιοι είχαν αμφιβολίες για το αν ο Verstappen μπορεί να αγωνιστεί στην F1, ο Ολλανδός τις εξάλειψε με την πρώτη ευκαιρία, σημειώνοντας τους πρώτους του βαθμούς στο δεύτερο GP του, για να γίνει ο πρώτος και -πιθανότατα- ο μοναδικός ανήλικος οδηγός που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο. Παρά τα… ηρωικά προσπεράσματα που πραγματοποίησε στην Κίνα (ή ίσως λόγω αυτών), στο πρώτο λάθος του Verstappen -τη σύγκρουση με τον Grosjean στο Μονακό- υπήρξαν άμεσοι επικριτές, όπως ο Massa, ο οποίος έλαβε απάντηση στα ίσα από τον νεαρό Ολλανδό που του υπενθύμισε τη σύγκρουσή του με τον Perez στον Καναδά το 2014.

Ο Verstappen ήταν έτοιμος να υπερασπιστεί τον εαυτό του και την οδήγησή του και έδειχνε ήδη ότι δε φοβόταν κανέναν στην F1. Κατάφερε να τερματίσει δύο φορές στην 4η θέση και συγκέντρωσε 49 από τους 67 βαθμούς της Toro Rosso στη σεζόν. Σαφής στόχος του Verstappen ήταν η Red Bull. Το αρχικό σχέδιο ήταν να προαχθεί ο Ολλανδός στην κύρια ομάδα της εταιρείας το 2017. Όταν όμως ο Daniil Kvyat συγκρούστηκε με σχεδόν όποιο μονοθέσιο πλησίασε κοντά του στο φετινό αγώνα της πατρίδας του, ο αγωνιστικός σύμβουλος της Red Bull, Helmut Marko του έδειξε την πόρτα της εξόδου και υπέκυψε στις πιέσεις του Jos Verstappen για προώθηση του γιου στη μεγάλη ομάδα. O στόχος είχε επιτευχθεί και ο Jos μπορούσε πλέον να αφήσει τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους. Ο Max βρισκόταν στα 18 του χρόνια σε μια ομάδα που μπορούσε να του προσφέρει νίκες και αυτό ακριβώς συνέβη στο ντεμπούτο του με την Red Bull, στο Ισπανικό GP. Η λανθασμένη στρατηγική που ακολούθησε η Red Bull για τον Ricciardo και η ικανότητα του Verstappen να προστατεύσει τα ελαστικά του και να διατηρήσει πίσω του τον Raikkonen, έγραψαν ένα σενάριο που παραγωγοί του Hollywood ενδέχεται να απέρριπταν ως υπερβολικά ευφάνταστο. Ο μικρός έγινε ο νεότερος νικητής στην ιστορία της F1 στο ντεμπούτο του με τη Red Bull. Μπορεί δύο εβδομάδες αργότερα να πήγαινε από μπαριέρα σε μπαριέρα στο Μονακό, αλλά αυτό είχε λίγη σημασία. Ο ίδιος είχε λίγες αμφιβολίες για το τι μπορούσε να κάνει. Απλά το είχε αποδείξει και στον υπόλοιπο κόσμο.

Με τη Red Bull στα χέρια του, ο Verstappen άρχισε να δίνει μάχες με τους «μεγάλους» πλέον, επιδεικνύοντας την ίδια αδυσώπητη μαχητικότητα που τον είχε κάνει γνωστό, προκαλώντας αντιδράσεις από τους κορυφαίους οδηγούς του grid. Το γεγονός αυτό συνήθως αποτελεί ένδειξη ότι οι καταξιωμένοι νιώθουν την απειλή στο status quo και προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν τον νεαρό στη… θέση του. Πέραν αυτού όμως, ο Ολλανδός έκανε κινήσεις οι οποίες θα μπορούσαν να αποβούν πολύ επικίνδυνες. Άλλωστε, οι συνάδελφοί του έχουν παράπονα για τις τακτικές του στην πίστα ήδη από τα χρόνια της F3. Πρόκειται για τακτικές τις οποίες όλοι οι οδηγοί της F1 γνωρίζουν και μπορούν να εφαρμόσουν. Ωστόσο γνωρίζουν και τους κινδύνους -καθώς και τις ποινές που θα λάβουν- αν επιχειρήσουν τέτοιες κινήσεις. Στην περίπτωση του Verstappen υπήρξε μια σχετική… ασυλία από την πλευρά της FIA για αρκετό καιρό. Έπειτα όμως από τις υπερασπίσεις του Ολλανδού στα GP Ουγγαρίας Βελγίου και Ιαπωνίας και μερικές έντονες διαφωνίες στις συναντήσεις των οδηγών, η FIA αναγκάστηκε να αλλάξει και πάλι τους κανονισμούς της λόγω του Verstappen. Η Διεθνής Ομοσπονδία αποσαφήνισε ότι κατά την υπεράσπιση της θέσης τους, οι οδηγοί δε θα πρέπει να κινούνται στις ζώνες φρεναρίσματος. Και μετά ακολούθησε το GP του Μεξικού… Εκεί, την καρό σημαία είδε 3ος ο Verstrappen, στο τρίτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο Vettel, αλλά στα τελικά αποτελέσματα ο Ricciardo κατετάγη 3ος… Ο Vettel είχε πέσει θύμα των περιορισμών που είχε παλέψει σθεναρά να περάσουν, ενώ η F1 έχανε αξιοπιστία, αλλάζοντας δύο φορές τον κάτοχο της 3ης θέσης, λόγω μιας αποσαφήνισης στους κανονισμούς που επέβαλε η συμπεριφορά ενός αρκετά «νεοφερμένου» οδηγού.

Και ύστερα το GP Βραζιλίας. Στους τελευταίους πέντε αγώνες, ο Ricciardo έχει καταφέρει να εκκινήσει εμπρός από τον team mate του μονάχα μια φορά. Έπειτα από τη νίκη του στη Μαλαισία, ο Αυστραλός δεν έχει ξαναδεί την καρό σημαία εμπρός από τον Verstappen, παρ’ ότι βρέθηκε μπροστά του στα τελικά αποτελέσματα του Μεξικού. Στο Interlagos, ο Verstappen σχεδίαζε καινούργιες αγωνιστικές γραμμές. Ακόμη και κατά τη διάρκεια των περιόδων αυτοκινήτου ασφαλείας, ο Ολλανδός εξερευνούσε κάθε εκατοστό πίστας, ψάχνοντας να βρει τα σημεία που παρείχαν πρόσφυση. Στην ανάκαμψη των τελευταίων γύρων εφηύρε καινούργια μέρη για προσπέρασμα. Ένα εξ αυτών ήταν επί του Ricciardo, που έμεινε να βλέπει τον team mate του να κάνει πράγματα τα οποία ο ίδιος δε μπορούσε να αναπαράγει. Και μιλάμε για τον οδηγό που το 2014 έκανε… σκόνη τον Vettel -σε κακή σεζόν του Γερμανού, αλλά και πάλι. Ο Ricciardo δεν είναι κανένας τυχαίος. Ωστόσο τώρα, που ο Verstappen έχει εξοικειωθεί με το μονοθέσιο και τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας, φαίνεται ότι είναι ολοένα και πιο δύσκολο στον Αυστραλό να βρει απαντήσεις στις επιδόσεις του team mate του.

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο Verstappen έχει προσγειωθεί στο προσκήνιο της F1 και θα παραμείνει πολύ καιρό ακόμα. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι μόλις 19 ετών! Το αν είναι πράγματι ένα τόσο ξεχωριστό ταλέντο ώστε να επισκιάσει την μετά-Schumacher γενιά (Alonso-Hamilton-Vettel) μένει να αποδειχθεί. Ίσως όμως η Βραζιλία να ήταν προπομπός πολλών θαυμάσιων πραγμάτων που αναμένεται να δούμε από τον Max στο μέλλον._Φ.Λ.