Αγώνες κάρτινγκ

Ομάδα, οικογένεια! Μια τέντα στα paddock, απλή ή σύγχρονη (αλλά με το συναίσθημα να παίζει κρυφτό με την τάξη), προδίδει και την ποιότητα των εμπλεκομένων.

Άλλωστε, η «τέντα» όπου λείπουν οι χορηγοί αλλά γίνεται ωραία ευρωπαϊκή δουλειά είναι το σήμα κατατεθέν των ελληνικών αγώνων κάρτινγκ. Εκεί χτίζεται το ελληνικό motorsport, από υπέροχους Έλληνες κόουτς με τους συνεργάτες τους τεχνικούς και ενίοτε αθλητές, που δεν τρέχουν, αλλά εκπαιδεύονται-στηρίζουν. Εκεί μαθαίνει ο αθλητής για την ερωμένη του, τη μηχανή του. Για το μονοθέσιο που θα τον απογειώσει, αλλά και θα τον πληγώσει. Ανούσιο το να ψάξεις εκεί, ανάμεσα σε σπόιλερ, κολάρα και βίδες, να βρεις τις διαφορές. Άλλωστε, στο motorsport τα πάντα όλα λειτουργούν για το αποτέλεσμα. Οπότε, με δεδομένο πως δεν είναι χρυσός ό,τι γυαλίζει, καταθέτεις σεβασμό και εκτίμηση προς όλους. Οι ίδιοι οι οικοδεσπότες ξέρουν, «διαβάζουν» κάθε νεανικό «χέρι» και επενδύουν εξασφαλίζοντας τον καθρέφτη της δουλειάς τους, που είναι οι αθλητές τους. Κινητήριος δύναμη αυτής της προσπάθειας οι γονείς. Απίθανοι, άπαιχτοι τύποι, έχουν επιλέξει το κάρτινγκ για την εξωσχολική δραστηριότητα του παιδιού τους, και αυτό από μόνο του απαιτεί τον αυτονόητο σεβασμό και τη βαθιά υπόκλιση.

Σε πρώτο πρόσωπο…

… κάποτε δοκίμασα να καταλάβω, με οδηγό τον Δημήτρη Αθανασέκο, έναν σημαντικό κάρτινγκ specialist, όπως είναι και ο Κώστας Λεώνης. Ήταν η χρόνια της συνολικής ευθύνης. Νόμιζα πως διοικούσα-συντόνιζα τους ελληνικούς αγώνες, και πού μάτια για ό,τι το πλέον σημαντικό. Ράλλυ, Αναβάσεις, σπριντ, να είναι όλοι χαρούμενοι από τότε, και άγχος να φρενάρουμε τον Διακάκη και να τσαλακώσουμε τον Σιδέρη, που επένδυαν για να στηρίξουμε τις παραδοσιακές δυνάμεις. Για τα ψίχουλα ο ένας, χωρίς να θέλει να βάλει μία, με φουλ προστασία οι άλλοι, όντας και σημαντικοί για το Ράλλυ Ακρόπολις. Περασμένα ξεχασμένα, και απλώς καταγεγραμμένα.

Για το κάρτινγκ, επιστροφή λόγω Αλέξανδρου Παπαευθυμίου, μέσα από τη σούπερ δουλειά που κάνει ο δάσκαλος Μάκης στον Ασπρόπυργο του Γιώργου και του Γιάννη. Από διεμβολιστής με την μπάλα, «υπεύθυνος» πλυντηρίου και βόλτες στο Διαδρόμιο ως συνοδηγός, αθλητής ο «Αλ». Ο μπαμπάς του, Θέμης, και οι φίλοι μας, με άτυπο κόουτς τον «PΙΤ»-Πέτρο Καστορίνη, ψυχή τον Γιάννη Μπίντζο και εγκέφαλο τον Σωτήρη Σκαλτσά. Με άριστα στο νηπιαγωγείο, όλοι μαζί με το παιδί κορόνα στα κεφάλια μας, πάμε δημοτικό στη Rotax. Στο καλύτερο σχολειό. Στου Πολυχρονίδη. Απειρία, πίεση και, παρά την προσπάθεια του σοφού κ. Σωκράτη, του πολύπειρου Γιώργου και της γοητευτικής και στη σκέψη Λίας, αστοχήσαμε. Μεταγραφή στο Πρωτάθλημα, στα Mini, με τη σχολή Γρυλλάκη. Κοσμήτωρ ο George. Τύπος μαλωμένος με τη γραβάτα, γνώστης με πολυσέλιδο παλμαρέ. Άρρωστος με τα παιδιά του, παθιασμένος με την εκπαίδευση-μετεκπαίδευση αθλητών, και κολλημένος με τον «κούμπα» του, Κώστα Σωτηρόπουλο. Ο πατέρας του πρωταθλητή Φώτη, ένας σπάνιος άνθρωπος που σε μια άλλη χώρα θα ήταν πολύ σημαντικός για το εθνικό και όχι μόνο κάρτινγκ. Σε όλη αυτήν την τροχιά και το περιοδικό μας, από τα πλήκτρα και τους φακούς του «PIT»-Πέτρου Καστορίνη. Πολύπειρος, με τη γνώση του σε αρμονική συνύπαρξη με την αγάπη του για το χώρο.

Πρώτο βιολί ο ενίοτε υπερβολικός Θέμης, ο μπαμπάς του «Αλ», ένας έντιμος αρσενικός, και όλη αυτή η τρέλα χωρίς λόγο, με την ανιδιοτέλεια όλων οδηγό, καθρεφτίζεται στην προσπάθεια του Αλέξανδρου Παπαευθυμίου, του δικού μας, του «Αλ-4Τ». Γράφει τη δική του ιστορία με 12μηνη μόλις παρουσία. Προχθές, εκεί στο Μέγαρο, σε αγώνα του «Άρτεμις» και της ΑΛΑ, που παραμένει το καθαρόαιμο Σωματείο της εποχής μας. Δεν έχουμε ΕΛ.Λ.Α.Δ.Α. που έλαμψε, αλλά έχουμε δυνατή συνεργασία, αλλά και ανανεωμένη ΣΦΙΚΑ και, σε συνδυασμό με την απαραίτητη επιστροφή του «Καρτόδρομο» και τη δουλειά που γίνεται στη Θεσσαλονίκη, αισιοδοξούμε.

Το χρωστάμε στους τύπους «ρόδα-ρόδα» προχθές, σήμερα και αύριο.

Η δική μας παρέα σκόρπισε, οι σελίδες του περιοδικού γέμισαν πάλι με αυτοκίνητα, αλλά είναι ο «Αλ» μέσα από την τρέλα, τον ενθουσιασμό και την υπερ-ενέργεια του πατέρα του που ζωντανεύει αναμνήσεις για ιερό σκοπό και αποδεικνύεται ότι, όταν θέλουμε και πιστεύουμε, απλώς δημιουργούμε. Μας ξεπέρασε αυτό το τυπάκι, και θέλεις μισή ώρα στην τέντα του Galaxy team με τη σφραγίδα Abloy για να αντιληφθείς το γιατί, χωρίς να υποτιμάς και τη σούπερ δουλειά που γίνεται και αλλού και αποδεικνύεται στην πίστα. Απόδειξη το τρίποντο και γκολ του μικρού Καφαντάρη, που προχθές, Κυριακή εκεί, το έκανε να φαίνεται και εύκολο.

Στο σπίτι όμως…

Στην Galaxy, του Γιώργου και του Σταύρου Γρυλλάκη. Η ομάδα με τα διακριτικά μας. Η ομάδα του «Αλ» που στηρίζουμε με συναίσθημα, και όχι μόνο, παλεύοντας να μένουμε συνεπείς και με τη δεοντολογία.

Όταν ο professor George είναι πένα, γυαλιστερός και καλοξυρισμένος, το ξέρεις, το νιώθεις πως κάτι καλό θα γίνει. Ο Γιώργος είναι πάντα αισιόδοξος και πάντα ξέρει και πιστεύει πως έχει να κάνει με τους καλύτερους. Έχει διαμάντια δίπλα του στην τέντα και αθλητές χρυσάφι στην πίστα.

Στα «όργανα», όπου χτίζεται η προσπάθεια, το παιδί του ο Σταύρος. Η νέα, καθαρή, καλά διαβασμένη και αυστηρή στις σχέσεις της γενιά, που είναι εδώ για να μείνει και να πάει μακριά. Υπέροχοι οι συνεργάτες τους. Με ονοματεπώνυμο, όπως ο Κώστας Τσακίρογλου, ο κ. «Κόρακας» του Φώτη. Ένας αεικίνητος τύπος, με στυλ από τα παλιά, που μιλάει μόνο με τον Φ.Σ. και το 6τάχυτο όπλο τους, αλλά κ.ά. Εκεί θα βρεις τον Σαγανά Jr, τον Στέλιο, τον αδελφό του Χρηστάρα. Απόλυτα προσηλωμένος στο έργο του, όπως και άλλοι τεχνικοί. Νέους που ξέρουν, αλλά συνέχεια μαθαίνουν. Κυρίως, έχουν τρόπο. Ό,τι χαρακτηρίζει αυτήν την ομάδα που δε μοιράζει χαμόγελο, αλλά καταθέτει ψυχή μέσα από σκληρή δουλειά. Αν έχεις την πολυτέλεια να επιλέγεις, είναι σημαντικό να συνεργάζεσαι και με γονείς που μπορούν και ξέρουν να επιλέγουν. Το τέλειο σύνολο, μέσα και από την ήρεμη δύναμη που χαρακτηρίζει αυτήν την προσπάθεια, με την υπογραφή και τη διακριτική στήριξη του Κώστα Σωτηρόπουλου. Με δικό του στυλ, μηδενικό ύφος και φουλ ήθος, ο «μπαμπάς» του Φώτη έχει άποψη και δεν την κρύβει. Την υπηρετεί αυτήν την προσπάθεια με ελεγχόμενο πάθος και προσπαθεί με ποιότητα και σεμνά να το μεταφέρει και στους άλλους γονείς, εκεί στο «σπίτι των Γρύλλων». Δεν είναι όλοι μεταξύ τους φίλοι, αλλά έχουν πολλά κοινά να μοιραστούν, όντας καταδικασμένοι να διαχειριστούν και τις αντιξοότητες. Άλλωστε, το κάνουν υποδειγματικά οι υπέροχοι Γιώργος Πετρίσης και Μιχάλης Δεβετζόγλου, και θα κληθούν να το κάνουν και οι εξαιρετικοί Παπαευθυμίου, Αποστολίδης.

Γεννημένοι πρωταθλητές τα παιδιά τους. Διαφορετικοί μεταξύ τους, όπως διαφορετικά είναι και τα παιδιά τους. Ο Στυλιανός και ο Ανδρέας οι μονομάχοι στην Junior. Ντριφτάρει χωρίς να χάνει και είναι μετρ στο «ρόδα-ρόδα» ο Στυλιανός, που δεν τη διεκδικεί, αλλά την έχει την επικοινωνία με τρόπο για σεμινάριο. Ο Ανδρέας ειδική περίπτωση. Πατάει στο σασί του, αξιοποιεί τον κινητήρα του, τρελαίνει τα χρονόμετρα στο σόλο και στο κενό, ενώ σε αφοπλίζει με το σπάνιο χαμόγελό του και το χαμηλό του βλέμμα πνιγμένο στο σεβασμό. Για τον «Αλ» και τον Βασίλη, πρωταγωνιστές στη Mini, θα έχουμε πολλά να πούμε. Δεν είναι υπερβολή. Τέσσερα εξαιρετικά παιδιά, αθλητές που εμπνέουν τους τεχνικούς τους και ενίοτε καθοδηγούν και τους γονείς τους, με το σπάνιο τρόπο τους εντός και κυρίως εκτός πίστας. Καρέ του άσου, χρυσή πεντάδα με τον sir Ανδρέα Βαρσαμή, που «ζωγραφίζει» και όταν δεν οδηγεί. Ένας νεαρός gentleman. Ο πρέσβης μας.

Το περιβραχιόνιο στον Φώτη Σωτηρόπουλο, που ψάχνει αντίπαλο με το ΚΖ του και έχει μυαλό και δυνατότητες που ξεπερνούν τα ελληνικά σύνορα. Για τη διάκριση, και όχι απλώς για τη συμμετοχή. Προσγειωμένος και ώριμος, δε ζει σε παραμύθι, και το ότι πιστεύει και στηρίζει την άποψη «μόνο καρτ» επιβεβαιώνει και το καθαρό μυαλό του, καλά δουλεμένο από τους γονείς του. Κλειδί η μαμά του Ελένη σε διάφορα επίπεδα, αλλά δεν είναι της στιγμής.

Ήταν όμορφα το Σάββατο στην Galaxy τέντα «μας» και ακόμα πιο όμορφα την Κυριακή, και ας μην τα πήραμε όλα και φύγαμε.

Μείναμε. Έμειναν με φορτωμένες σκέψεις και «εμπειρία στην εμπειρία», για να έρθουν οι νίκες στους τελικούς σε κάθε αναμέτρηση του Πρωταθλήματος. Με τη βελτίωση και την προσοχή στη λεπτομέρεια θα επιτευχθούν οι στόχοι κάθε αθλητή, σε κάθε κατηγορία, συνδεδεμένοι με νίκες και τίτλους. Άλλωστε, και η ήττα ενίοτε έχει τη δική της σημαντική γεύση, που καθορίζει την επόμενη ημέρα όταν αναφερόμαστε σε γεννημένους νικητές. Αθλητές και κόουτς.

Καλή συνέχεια και ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη._ Σ. X.

ΥΓ: Εννοείται πως θα πάμε Rotax. Για τον υπέροχο Νικόλα Λύκο του φίλου Βαγγέλη, που μας έλειψε προχθές εκεί στο Μέγαρο.

Οι φωτ. που υποστηρίζουν το σημείωμα είναι του Θ.Η. – του Θάνου Ηλιόπουλου.