Ο Ιταλός Alberto Ascari κατέκτησε το 1953 με τη Ferrari 500 το δεύτερο και τελευταίο του παγκόσμιο πρωτάθλημα οδηγών, σε ένα αγωνιστικό σκηνικό εντελώς διαφορετικό από το σημερινό.
Καταρχήν, οι αγώνες ήταν λίγοι και εξελίσσονταν κυρίως σε ευρωπαϊκό έδαφος, σε πίστες που σήμερα χαρακτηρίζονται κλασικές και όσα από τα τμήματα εκείνων χρησιμοποιούνται και σήμερα έχουν αλλάξει σχεδόν εντελώς μορφή (εκτός από Grand Prix του Μοnaco). Επίσης, τη δεκαετία του ’50, δεν μιλάμε για ασφάλεια: Οι οδηγοί αγωνίζονταν χωρίς ζώνη και με υποτυπώδες κράνος, ζώνες διαφυγής δεν υπήρχαν αν έχανες τον έλεγχο (οι κορμοί των δένδρων και τα βράχια περίμεναν να σε σκοτώσουν), οι θεατές ήταν περίπου ανεξέλεγκτοι, μπορούσες να πάρεις φωτιά στα ξαφνικά, συχνά τα pits βρίσκονταν στην μια πλευρά της γραμμής εκκίνησης-τερματισμού και άλλα πολλά ανασφαλή και ανοργάνωτα, που στοίχιζαν πολλές ζωές κάθε χρόνο.
Όσο για τα μονοθέσια της εποχής, είχαν το μισό βάρος από τα σημερινά και το ισχυρότερο, η Ferrari 500, έβγαζε στην πίστα περίπου 200 άλογα. To 1953 έγιναν μόλις 9 αγώνες, αρκετά λιγότεροι από τους αντίστοιχους εξωπρωταθληματικούς, που διοργανώθηκαν σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης. Ο Ιταλός Alberto Ascari ήταν ο παγκόσμιος πρωταθλητής της χρονιάς, σε μια Formula 1 που ακόμη δεν διέθετε παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών, αλλά μόνο οδηγών. Με τις 5 νίκες της χρονιάς εκείνης ο Ascari έφτασε τις 14 και έγινε ο πολυνίκης της Ferrari, μέχρι να έρθει ο Niki Lauda τη δεκαετία του ’70. Ας δούμε λοιπόν, με την ευκαιρία της έναρξης του νέου πρωταθλήματος, πως εξελίχθηκε και πως τελείωσε εκείνο του 1953, εβδομήντα χρόνια πριν…
Enzo Ferrari
Tρεις άσσοι από την Αργεντινή θα στήριζαν τις αγωνιστικές προσπάθειες της Maserati στα Grand Prix. O ένας ήταν ο πρωταθλητής του 1951 Fangio, που είχε αποθεραπευτεί από τον τραυματισμό του την προηγούμενη χρονιά και ήταν έτοιμος να γνωρίσει νέες δόξες. Ο άλλος ο περίφημος «Ταύρος της πάμπα» José Froilán González. O Onofre Marimon ήταν ο τρίτος. Οι άνθρωποι της Ferrari που είχαν αυξήσει την ισχύ του κινητήρα τους στους 190 ίππους, έπαιρναν κοντά τους τον ταλαντούχο Mike Hawthorn. Ο πρίγκιπας Bira με τον Roy Salvadori και τον Βέλγο Claes θα συναντούσαν τον McAlpine στην ομάδα της Connaught. Aπό αυτήν, ο Rob Walker αγόρασε ένα Α3 και, με οδηγό τον Toni Rolt, αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στα Grand Prix.
H Ferrari 500 του Alberto Ascari, ταχύτερη όλων στα δοκιμαστικά του αγώνα στο Mπουένος Αιρες, τέθηκε επικεφαλής με το σύνθημα του αφέτη και παρέμεινε εκεί ώς το τέλος. Στον 32ο γύρο όμως η κούρσα σημαδεύτηκε από ένα πολύνεκρο ατύχημα. Ο Farina, χάνοντας τον έλεγχο της Ferrari, βγήκε από το δρόμο και παρέσυρε θανάσιμα εννέα θεατές, οι οποίοι παρακολουθούσαν τα δρώμενα από επικίνδυνη θέση. Στον 36ο γύρο ο Fangio εγκαταλείπει τη μάχη μπροστά στους συμπατριώτες του, που λίγο αργότερα βλέπουν έκπληκτοι το Gordini του Manzon να έχει μπροστά του μόνο τον Ascari. Η γαλάζια βολίδα όμως δεν άντεξε ώς τον τερματισμό και παραχώρησε τη θέση της στη Ferrari του Villoresi που πήρε δεύτερος τη σημαία του αγώνα. O ταχύτερος χρόνος ήταν υπόθεση του Ascari.
Με ένα Connaught o Moss περίμενε στην αφετηρία του Zandvoort, όπου η Ferrari του Ιταλού πρωταθλητή ηγεμόνευσε τη γραμμή εκκίνησης. Μόλις ο αγώνας ξεκίνησε, εκείνος όρμησε για τη νίκη, έχοντας τους συναδέλφους του Farina, Villoresi να κρατάνε τον Fangio στην τέταρτη θέση με τους Hawthorn και Gonzalez να ακολουθούν. Από τον 25ο γύρο ο τελευταίος οδηγεί το αμάξι του Bonetto, αφού η θέση οδήγησης του δικού του μονοθεσίου είχε ταλαιπωρηθεί με τα χαλίκια που εκσφενδονίζονταν από το δρόμο. Έντεκα γύρους αργότερα ο Fangio με τη Maserati εγκαταλείπει την κούρσα, έχοντας δει τον Villoresi λίγο πριν να γίνεται ο ταχύτερος της ημέρας. Ακολούθησε μάχη πίσω από τον Φαρίνα μεταξύ των Gonzalez και Mike Hawthorn για την τρίτη θέση. Ο Αργεντινός επικράτησε οδηγώντας με ορμή τη Maserati, μη επιτρέποντας στον Βρετανό να ανέβει στο βάθρο των νικητών. Για τον Alberto Ascari, ήταν μια εύκολη νίκη.
Juan Fangio – Maserati A6
Oι Maserati των Fangio, Gonzalez ηγήθηκαν του Ascari στον αγώνα του Spa. Στον 2ο γύρο ο Gonzalez ξεκίνησε μία ταχύτατη αντεπίθεση με στόχο την κορυφή. Κατόρθωσε να περάσει τον Fangio, κάνοντας τον καλύτερο χρόνο, αλλά στον 12ο γύρο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει. Λίγο αργότερα το μονοθέσιο του Fangio πήγε στα pits με προβλήματα, αφήνοντας την πρώτη θέση στον Ascari. O Aργεντινός, οδηγώντας τώρα τη Maserati του J. Claes, φθάνει στον 26ο γύρο τρίτος πίσω από τον Villoresi, αλλά στην εκπνοή του αγώνα σταματά την προσπάθειά του στην στροφή Stavelot.
Mike Hawthorn Ferrari 500
Η εξακύλινδρη OSCA του Louis Chiron βρισκόταν ανάμεσα στις συμμετοχές για τον αγώνα της Rheims-Geux. Εδώ παρουσιάστηκαν τα πρώτα μονοθέσια που χρησιμοποιούσαν ανάφλεξη. Ήταν τα Connaught με οδηγούς τον πρίγκιπα Bira και τον Roy Salvadori. Στο 2ο γύρο ο Gonzalez ηγήθηκε του αγώνα αλλά γρήγορα φάνηκε ότι αυτός θα εξελισσόταν σε μια ομηρική μάχη τεσσάρων Ferrari εναντίον τριών Maserati. Έμεναν δέκα γύροι και οι θεατές είχαν αρχίσει να μαγεύονται, βλέποντας τον Ascari να καταδιώκει τον Gonzalez και τον Fangio να προσπαθεί να νικήσει τον Hawthorn που βρισκόταν στην κορυφή. O Fangio επέμενε κάνοντας τον ταχύτερο χρόνο ώσπου, τρεις γύρους πριν από το τέλος, υποσκέλισε τον Βρετανό. Ο Hawthorn δεν έχασε το θάρρος του και άρχισε να προσπαθεί για την επανάκτηση της πρώτης θέσης. Συνεπαρμένοι οι παλαιότεροι των φιλάθλων θυμήθηκαν τον Achille Varzi, μόλις είδαν τον άσσο της Ferrari να προσπερνά τον Fangio στα τελευταία 500 μέτρα, τερματίζοντας για τη χώρα του ένα άγονο διάστημα 29 ετών χωρίς νίκη σε Grand Prix.
Δύο Maserati ξεχύθηκαν πίσω από τον Ascari, όταν ο αλυτάρχης του Silverstone κατέβασε τη σημαία του. Νωρίτερα ο πρωταθλητής είχε νικήσει στα δοκιμαστικά και δέκα γύρους αργότερα ήταν 6 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Gonzalez που είχε περάσει τον Fangio. O «Tαύρος» αντεπιτέθηκε με σκοπό τη νίκη και σε λίγο έγινε ο ταχύτερος της ημέρας, διανύοντας τα 4,7 Km της διαδρομής σε 1.50.0, χρόνος ίδιος με του «Tσίκο». H Maserati 250F όμως που οδηγούσε σύντομα παρουσίασε διαρροή λαδιού με αποτέλεσμα να περιοριστεί τελικά στην τέταρτη θέση. O Fangio δεν απειλήθηκε από κανέναν άλλον και παρέμεινε δεύτερος ώς τη λήξη.
Από αριστερά προς τα δεξιά: Ascari, Gonzalez, Hawthorn, Fangio. Μια μυθική πρώτη σειρά εκκίνησης…
Στο Nurburgring o Ascari ήταν πρώτος στη σειρά εκκίνησης των 34 μονοθεσίων που θα συμμετείχαν στην κούρσα. Του αγώνα ηγήθηκε ο Fangio στον 1ο γύρο αλλά γρήγορα βρέθηκε 11 δλ πίσω από τη Ferrari του Ιταλού. O Ascari, χάνοντας τον έναν από τους εμπρός τροχούς του, γύρισε όπως μπορούσε στα pits, αλλά αναγκάστηκε να τα ξαναεπισκεφτεί λόγω προβλήματος με τα φρένα του. Πήρε τότε το αμάξι του Villoresi, που ήταν τέταρτος, και γύρισε στη μάχη. Έκανε τον καλύτερο χρόνο με 9.56.0, αλλά ο κινητήρας του τον πρόδωσε στον 14ο γύρο και αποσύρθηκε. Ο Farina βλέποντας πως μπορούσε να κερδίσει επιτάχυνε και κάνοντας θαυμάσιο αγώνα φόρεσε στο τέλος το δάφνινο στεφάνι της νίκης.
Alberto Ascari – Ferrari 500
O Ascari έφυγε πρώτος, όταν ξεκίνησε το GP της Ελβετίας και σύντομα ξέφυγε 5 δευτερόλεπτα του Fangiο. Ο εκρηκτικός Marimon, οδηγώντας ταχύτατα, ανέβαινε συνεχώς και όταν ο Ascari έφθασε στα pits με πρόβλημα τροφοδοσίας, βρέθηκε δεύτερος πίσω από τον Farina. Κι ενώ ο Fangio δεν μπορούσε να κάνει τίποτα καλύτερο από το να φέρει τη Maserati του Bonettο τέταρτη στον τερματισμό, οι άνθρωποι της Ferrari έκαναν σήμα στον Ascari να μην προσπεράσει. Ο Hawthorn ήταν τώρα μπροστά από τον Marimon και ο Farina θα κέρδιζε. Όμως ο υποψήφιος νικητής άρχισε να έχει πρόβλημα με την τροφοδοσία του και καθυστερούσε. Έχοντας ήδη αφήσει πίσω τον Marimon που εγκατέλειπε, ο «τσίκο» προσπέρασε τον Hawthorn στον 52ο γύρο και στον 54ο τον Farina. Η σειρά δεν άλλαξε ώς το τέλος και ο Ιταλός πήρε το δεύτερό του πρωτάθλημα, έχοντας κάνει και τον ταχύτερο χρόνο. Οργισμένος ο Farina του ζήτησε εξηγήσεις μετά την κούρσα και εκείνος χωρίς να γίνει πιστευτός δικαιολογήθηκε πως τον στράβωσε ο ήλιος και δεν κατάλαβε τις εντολές της ομάδας.
Πρώτη νίκη της Maserati στην F1
Ο τελευταίος αγώνας της περιόδου γινόταν στη Monza και η Maserati φορούσε στα μονοθέσια των Fangio και Marimon το νέο βελτιωμένο κινητήρα A6 GCS. Ο πρώτος των δοκιμαστικών Ascari είχε την πρωτοπορία στην κούρσα, πιεζόμενος στενά από τον Marimon που τον ακολουθούσαν οι Farina και Fangio. Στον 46ο γύρο ο άτυχος Marimon αποσύρεται από τη μάχη και ο αγώνας συνεχιζόταν έτσι ώς τον τελευταίο γύρο. Τη στιγμή που ο Ascari ετοιμαζόταν να ξαναδώσει γύρο στη Maserati του Jack Fairman για να πάει να πάρει τη σημαία, μπλέχτηκε άσχημα με το αργότερο μονοθέσιο και βρέθηκε ακινητοποιημένος στο γρασίδι. O Farina τον απέφυγε με δεξιοτεχνία, αλλά ο επερχόμενος Fangio με μια πανέξυπνη κίνηση τον προσπέρασε και κέρδισε την πρώτη νίκη για την ομάδα της Maserati.
Ο Ascari κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο κερδίζοντας δύο μεγάλους αντιπάλους, τους Farina και Fangiο. Oι Maserati ανταγωνίστηκαν σκληρά τον Ιταλό και διεκδίκησαν τη νίκη στους περισσότερους αγώνες. H Ferrari 500 που πέρασε στην ιστορία μετά την επικείμενη αλλαγή των κανονισμών κράτησε πολλά χρόνια την πρωτιά σε νίκες μονοθεσίων για τους Ιταλούς. Ο κινητήρας της F2 που ήταν τοποθετημένος σε αυτήν είχε σχεδιαστεί από το μηχανικό Aurelio Lambredi, έναν από τους καλύτερους της εποχής του. Για το πλαίσιο και τις αναρτήσεις της υπεύθυνος ήταν ο Valerio Collotti, που τη χρονιά εκείνη μεταπήδησε στη Maserati προκειμένου να βοηθήσει στη σχεδίαση του κιβωτίου ταχυτήτων του 6κύλινδρου μονοθεσίου.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
