top icon
Αγωνιστικά αυτοκίνητα

Bizzarrini P538 – ένα μοναδικό αγωνιστικό

Η ιστορία του Ρ538 ξεκίνησε στα μέσα του 1965, όταν ο Giotto Bizzarrini αποφάσισε να φτιάξει ένα δικό του αυτοκίνητο, για να σταματήσει την κυριαρχία της Ford και της Ferrari.

Στόχος του η διάκριση και μακροπρόθεσμα η νίκη στις «24 ώρες» του Μαν, την οποία την περίοδο εκείνη μονοπωλούσαν τα αυτοκίνητα της Scuderia. Ο κορυφαίων δυνατοτήτων μηχανικός Bizzarrini είχε μεγάλη συνδρομή σε αυτές τις επιτυχίες της, αφού μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν ο άνθρωπος που τελειοποιούσε τα μηχανικά μέρη των εμβληματικών στις ημέρες μας «250 GT» και «GTO». Ύστερα από έξι μήνες, το πρώτο σασί του νέου αγωνιστικού ήταν έτοιμο. Η κωδική του ονομασία πρόδιδε τις καταβολές του Bizzarini, καθώς η λογική που υιοθετήθηκε γι αυτήν ήταν ίδια με εκείνη που διακατείχε το όρθιο αλογάκι του Maranello: «P» από το «postieriore» για τη μετάδοση της κίνησης στους πίσω τροχούς, «53» για τα 5.3 λίτρα της χωρητικότητας του κινητήρα της Chevrolet που χρησιμοποιούσε και «8» για τον αριθμό των κυλίνδρων του.

bizzarrini_p538

Όλα τα προαναφερθέντα βέβαια ανατράπηκαν λιγάκι, όταν ο πρώτος αγοραστής Mike Gammino παρήγγειλε το αυτοκίνητο με 4λιτρο V12 κινητήρα της Lamborghini, με το οποίο συμμετείχε αργότερα με μικρή επιτυχία σε κάποιους αγώνες στην Αμερική. Αυτό όμως ήταν μόνο μια παρένθεση, που αφορούσε την ικανοποίηση της επιθυμίας ενός πελάτη. Το πρόγραμμα του «Ρ538» συνεχιζόταν κανονικά…

bizzarrini_p538

Στις αρχές του 1966, μια έξοδος κατά τη διάρκεια των πρώτων δοκιμών του πρωτοτύπου έφερε αιφνιδιαστικές αλλαγές, αφού αποδείχθηκε καταστροφική: Οι ζημιές ήταν τόσο εκτεταμένες, ώστε τελικά να αποφασιστεί η κατασκευή ενός ακόμη σασί, στο οποίο τοποθετήθηκαν όσα εξαρτήματα και μηχανικά μέρη είχαν διασωθεί από το πρώτο. Παράλληλα με εκείνο, ξεκίνησε η τελική ανάπτυξη του αγωνιστικού, με το οποίο η Βizzarrini θα έπαιρνε μέρος στις «24 ώρες» του Μαν. Όταν όμως ήρθε η ώρα του αγώνα, φάνηκε ότι το «Ρ538» ήταν ακόμη ανέτοιμο, μη έχοντας λύσει τα προβλήματα νεότητάς του.

bizzarrini_p538

Εξαρχής υπήρχε μια ισχυρή δόνηση στο τιμόνι, ενώ ύστερα από επτά γύρους μια διαρροή υγρών οδήγησε στο πρόωρο τέλος και στην εγκατάλειψη. Τέσσερις μήνες αργότερα το αυτοκίνητο συμμετείχε ξανά σε αγώνα, όχι όμως μεγάλης σπουδαιότητας, στο οποίο κατόρθωσε να τερματίσει στην τέταρτη θέση. Ο επίμονος Giottο αγνόησε τα αρνητικά μηνύματα και συνέχισε να επενδύει επάνω του, επιστρέφοντας με αυτό στις «24 ώρες» του Μαν το 1967, όπου τα νέα προβλήματα που συνάντησε δεν του επέτρεψαν ούτε να εκκινήσει. Από εδώ και πέρα ήταν πλέον αργά, αφού η αλλαγή των κανονισμών για το 1968 με την ανώτατη χωρητικότητα των κινητήρων να περιορίζεται στα τρία λίτρα, κατέστησαν το «Ρ538» ασύμβατο με τους κανόνες του παιχνιδιού.

bizzarrini_p538

O Bizzarrini, που δήλωνε ταπεινά ότι θεωρούσε τον εαυτό του «εργάτη του αυτοκινήτου και όχι εξεζητημένο σχεδιαστή», παραδέχθηκε σε αυτό το σημείο την αποτυχία του. Ύστερα, προσπάθησε να κάνει ό,τι θα έκανε και ο κάθε λογικός άνθρωπος στη θέση του: Να το ξεφορτωθεί, πουλώντας το σε κάποιον άλλο. Και σε αυτόν τον τομέα όμως, συνάντησε μεγάλες δυσκολίες, παρά το ότι διαμόρφωσε το αμάξωμά του σε ένα περισσότερο πρακτικό coupe. Ούτε τον δούκα της Αόστα –που ήταν καλός του πελάτης κι είχε ήδη στην κατοχή του μια μοναδική coupe έκδοση V8 του αυτοκινήτου, σε λευκό χρώμα- έπεισε να το αποκτήσει, ούτε και κανέναν άλλο.

bizzarrini_p538

Τότε, σαν «από μηχανής θεός» εμφανίστηκε ο νεαρός ταλαντούχος σχεδιαστής Giorgetto Giugiaro, που τότε είχε μόλις ιδρύσει την Ιtal Design. H πρότασή του ήταν να πάρει το σασί και να διαμορφώσει το αμάξωμά του όπως εκείνος ήθελε. Ύστερα, θα το πουλούσαν και θα μοιράζονταν το κέρδος.

Bizzarrini Manta

Η εξέλιξη αυτή ήταν ότι καλύτερο για τον Giottο, που γνώριζε καλά τον Giugiaro από προηγούμενη επιτυχημένη συνεργασία τους στην Ιso Rivolta, όταν ο δεύτερος δούλευε για το studio Bertone. Φυσικά, την αποδέχθηκε αμέσως. Έτσι γεννήθηκε το Bizzarrini Manta.


ΒΙΖΖΑRRINI P538 ΒΑRCHETTA Kινητήρας: Chevrolet 90º V8 Κυβισμός: 5.359 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 101.6 mm x 82.5 mm Σχέση συμπίεσης: 11.1:1 Καρμπιρατέρ: 4 Weber 45 DCOE Ισχύς: 355 ίπποι στις 5.800 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 5 σχέσεων ZF Εμπρός ανάρτηση: διπλά ψαλίδια, σπειροειδή ελατήρια, σωληνοειδή αμορτισέρ, αντιστρεπτική δοκός Πίσω ανάρτηση: διπλά ψαλίδια, σπειροειδή ελατήρια, σωληνοειδή αμορτισέρ Ανώτατη ταχύτητα: 280 χλμ/ώρα Μήκος: 3.998 χλστ. Πλάτος: 1.930 χλστ. Ύψος: 830 χλστ. Μεταξόνιο: 2.515 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.460 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.542 χλστ. Βάρος: 950 κιλά Περίοδος παραγωγής: 1965-1967 Μονάδες παραγωγής: 4 (2 V8 & 2 V12)


ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ