H αγωνιστική διαδρομή της Lotus περιλαμβάνει τέσσερις τεχνολογικές πρωτοπορίες που άλλαξαν την Fοrmula 1 για πάντα και έδωσαν στην εταιρεία τα χαρακτηριστικά του θρύλου.
Η Lotus γεννήθηκε τη δεκαετία του ’40 στα βρετανικά δάση, όπου ο ιδρυτής της, Κόλιν Τσάπμαν κέρδιζε το ένα μετά το άλλο τα «trials» της εποχής, οδηγώντας μια ιδιοκατασκευή με κινητήρα 744 κ.εκ. από την Austin (το περίφημο Mark 1). Aργότερα, τα ελαφρά και χαμηλού βάρους αγωνιστικά του έχτισαν τη φήμη τους σε κορυφαίους διεθνείς αγώνες, όπως στις «24 ώρες» του Le Mans, με αποκορύφωμα την πρώτη θέση στο άλλοτε πολύ σημαντικό «Index of Performance», το 1957.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’50, αφού πρώτα έφερε στις πίστες μερικά πολύ επιτυχημένα μονοθέσια στις μικρότερες κατηγορίες, η Lotus βρέθηκε στον μαγικό κόσμο της Formula 1. Στα 40 χρόνια που ακολούθησαν, έως το 1994 που το Team Lotus αποσύρθηκε από τα Grand Prix, γράφτηκε το μεγαλύτερο έπος στην ιστορία της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η πρώτη επανάσταση έγινε το 1962, με την εμφάνιση της Mark 25, που ήταν το πρώτο μονοθέσιο της Formula 1 με αυτοφερόμενο πλαίσιο (monocoque). Το αποτέλεσμα αυτού του εγχειρήματος ήταν οι παγκόσμιοι τίτλοι οδηγών και κατασκευαστών του 1963 και του 1965 με τα παράγωγα της «25». To δεύτερο «μπαμ» ακούστηκε το 1968, όταν ο νεότατος κινητήρας Ford-Cosworth V8 «εξορίστηκε» από το πλαίσιο και έγινε μέρος της αναρτώμενης μάζας της Mark 49.
Με το μονοθέσιο αυτό, τα πρωταθλήματα της χρονιάς εκείνης ταξίδεψαν για την Αγγλία, παρά το γεγονός ότι στη διάρκειά της έχασε τον πρώτο της πρωταθλητή Jim Clark σε ένα ανεξιχνίαστο ακόμη δυστύχημα σε αγώνα της F2 στο Χοκενχάιμ. Την επόμενη χρονιά ο Chapman ήταν και πάλι ο πρωτοπόρος, καθώς η συμφωνία με την Gold Leaf έφερε τους πρώτους «τσιγαράδες» στη F1, οι οποίοι αποδείχθηκαν οι σημαντικότεροι χορηγοί του θεσμού για τις επόμενες δεκαετίες. Ήταν μια κίνηση που βρήκε μιμητές και έσωσε οικονομικά τη φτωχή τότε Formula 1, ενώ δέκα χρόνια αργότερα οδήγησε τον θεσμό στην πρώτη «Συμφωνία της Ομόνοιας».
To 1970 προέκυψε το πρώτο σφηνοειδές μονοθέσιο, η Mark 72, που με διάφορες βελτιώσεις και αναβαθμίσεις έμεινε στην ενεργό δράση για πέντε χρόνια, αποκομίζοντας ισάριθμα τρόπαια: κατασκευαστών και οδηγών το 1970 και το 1972, κατασκευαστών το 1973 έπειτα από σκληρή μάχη με την Tyrrell.
H τέταρτη και τελευταία επανάσταση έλαβε χώρα το 1978. Στο μονοθέσιο της χρονιάς εκείνης (Μark 79), όλο το αυτοκίνητο χρησιμοποιήθηκε σαν αεροδυναμικό βοήθημα, καθώς τα πλαϊνά του είχαν εσωτερικά το σχήμα της ανεστραμμένης πτέρυγας και με την εφαρμογή άκαμπτων προσθηκών στο κάτω μέρος του ο αέρας παγιδευόταν χωρίς να μπορεί να διαφύγει από τα πλάγια. Το αποτέλεσμα αυτής της νέας πρωτοπορίας, που στη συνέχεια αντιγράφτηκε από τους πάντες, ήταν η κατάκτηση των δύο παγκόσμιων τίτλων. Κανείς τότε δεν φανταζόταν ότι αυτοί ήταν οι τελευταίοι…
TO ΤΙΜΗTIKO ΤΕΛΟΣ
Ο θεός του μηχανοκίνητου αθλητισμού, που ως ανώτερο ον γνώριζε πως το Team Lotus θα χαθεί σε λίγα χρόνια λόγω και της οικονομικής δυσπραγίας της μητρικής εταιρείας, ήταν εκείνος που φρόντισε να βρεθεί στην ομάδα ο Βραζιλιάνος –επίσης– θεός, Ayrton Senna. Με τα χρώματά της κατέκτησε την πρώτη του νίκη, ενώ ήταν εκείνος που πριν φύγει για τη McLaren κέρδισε τους πέντε τελευταίους αγώνες της, εκπροσωπώντας την (οι δύο νίκες του Raikkonen το 2012 και το 2013 έγιναν με μονοθέσιο στο οποίο η εταιρεία ήταν απλώς χορηγός ονόματος). Η Lotus λείπει από τη F1 και αντικαταστάτης της δεν υπάρχει, ούτε πρόκειται να υπάρξει…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
