Jaguar E-Type V12: Στην Αθηναϊκή Ριβιέρα!

Κείμενο: Μανώλης Σαλούρος / Φωτογραφίες: Γιάννης Κουσκούτης

Ένα πραγματικό έργο τέχνης, ένα κόσμημα της αυτοκίνησης, στο οποίο αφεθήκαμε να μας ταξιδέψει ως ιδανική χρονοκάψουλα στη δική του μαγική εποχή. Δημιούργημα-αφιέρωση τριών ουσιαστικά ανθρώπων προς όλους εμάς τους λάτρεις του αυτοκινήτου, αλλά και οποιουδήποτε δε μένει ασυγκίνητος μπροστά στη θέα και την αισθητική αυτών των διαχρονικών γραμμών. Ο λόγος για τον αεροναυπηγό Μάλκολμ Σέιερ, ο οποίος δούλεψε τα αμαξώματα της σειράς των «ΧΚ» καθώς και τις αγωνιστικές C-D Type, που κέρδισαν στο Le Mans στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Επίσης, για τον μηχανικό Χάρι Γουεσλέικ, που σχεδίασε για την Jaguar τον 6κύλινδρο σε σειρά κινητήρα και στη συνέχεια φρόντιζε για την αναβάθμισή του, και βέβαια τον ιδρυτή και ιδιοκτήτη της «Jag», Γουίλιαμ Λάιονς. Αργότερα πήρε από τη βασίλισσα τον τίτλο του «Σερ» για τις πέντε νίκες των αυτοκινήτων του στο Le Mans.

Πίσω από το τιμόνι της E-Type βρέθηκαν μεγάλα ονόματα της τέχνης, όπως οι Στιβ ΜακΚουίν, Μπριζίτ Μπαρντό, Φρανκ Σινάτρα, Τζορτζ Χάρισον, Τόνι Κέρτις και Μπριτ Έκλαντ.

Στο Σαλόνι του Εarls Court του Λονδίνου το 1948, παρουσιάστηκε η ΧΚ120. Το διθέσιο εκείνο κουπέ ήταν το πρώτο που φορούσε μηχανικό σύνολο σχεδιασμένο αποκλειστικά για τις Jaguar. O 6κύλινδρος σε σειρά κινητήρας, δημιουργία του Γουεσλέικ, αποδείχθηκε βιώσιμος και διαχρονικός. Με χρήση αλουμινίου και ελαστική λειτουργία σε όλο το εύρος των στροφών του, δέχθηκε επίσης τις «περιποιήσεις» του συνεργείου των Cooper. Με τις τέσσερις βασικές του εκδόσεις (2.8, 3.4, 3.8 και 4.2) εφοδιάστηκαν σχεδόν όλα τα μοντέλα παραγωγής μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70, ενώ το αυτοκίνητο κυκλοφόρησε ταυτόχρονα σε δύο εκδόσεις, ρόουντστερ και κουπέ, με αρχική τιμή τις 2.100 λίρες Αγγλίας.

H E-Type αρίθμησε συνολικά πάνω από 70.000 μονάδες παραγωγής, που βγήκαν από το εργοστάσιο του Κόβεντρι σε τρεις φάσεις: Series 1 (1961-68), Series 2 (1969-71) και Series 3 (1971-74). Πέρα από αυτές τις «συμβατικές» μορφές του, το βρετανικό σπορ διθέσιο απέκτησε την περίοδο 1963-1964 και μία ολιγάριθμη αγωνιστική έκδοση, τη Lightweight Coupe, που παρήχθη σε μόλις δώδεκα αυτοκίνητα. To 1971, όταν το αυτοκίνητο επιμηκύνθηκε, αποκτώντας παράλληλα με τον νέο 12κύλινδρο κινητήρα νέους προφυλακτήρες και κύρτωση πίσω, που αλλοίωνε για κάποιους τις υπέροχες καμπύλες του, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που κατάφεραν να τραβήξουν το βλέμμα τους από πάνω της ακόμη και με θυμό, μόλις αντίκρισαν την αμερικάνικη εκδοχή της.

Έργο ανθρώπων όμως, και μάλιστα με παροιμιώδες μεράκι είναι και η συγκεκριμένη, που θα απολαύσετε στις επόμενες σελίδες μας. Αναγέννηση από Ismailos Classics, που ειδικεύεται σε κορυφαίες ανακατασκευές από το 2015. Ελάτε λοιπόν να γιορτάσουμε τα γενέθλια ενός μοντέλου που όταν παρουσιάστηκε πριν από έξι δεκαετίες, το 1960, για πρώτη φορά στο Σαλόνι της Γενεύης, ανάγκασε τον Έντσο Φεράρι να δηλώσει ότι πρόκειται για το πιο όμορφο αυτοκίνητο του κόσμου!

Στο Κορωπί… Στράτης Χατζηπαναγιώτου, Αντώνης Ισμαήλος και Μανώλης Σαλούρος.

Η «δική μας»

Η συγκεκριμένη καλλονή αγοράστηκε μέσω Βελγίου από την Αμερική, πριν από περίπου τρία χρόνια. Ήταν σε λειτουργική κατάσταση, αλλά όχι στο επίπεδο που ήθελαν οι μετρ του Ismailos Classics. Ως εκ τούτου, και με δεδομένο ότι ο στόχος είναι πάντα το τελικό αποτέλεσμα να μοιάζει όσο το δυνατόν με κάτι το καινούργιο, το αυτοκίνητο σχεδόν «διαλύθηκε» και, αφού στάλθηκε για αμμοβολή, λύθηκαν τα πάντα και άρχισε βήμα βήμα το χτίσιμό του. Από την Ismailos Classics, η ψυχή του συγκεκριμένου αυτοκινήτου ήταν ο Απόστολος Γεωργόπουλος, που ανέλαβε την ανακατασκευή του από την αρχή έως και την ολοκλήρωσή του. Οι εξωτερικοί συνεργάτες που ασχολήθηκαν είναι ο Ραφαέλο Αμέντολα στον τομέα των αναρτήσεων, ο Τάκης Ρέλλας για το εσωτερικό και την κουκούλα, ο Κώστας Καπέλλος που βοήθησε πολύ στα μηχανικά μέρη, αλλά και ο Γιάννης Πάλμος με τις επεμβάσεις ουσίας και τις ρυθμίσεις που έκανε.

Για να αναλογιστείτε λίγο το μέγεθος ενός τέτοιου πρότζεκτ, μια τέτοια ανακατασκευή για να ολοκληρωθεί και να είναι αυτού του -state of the art- επιπέδου χρειάζεται περίπου 300 εργάσιμες ημέρες, παρά το γεγονός ότι το Διαδίκτυο έχει φέρει τεράστια αλλαγή στα δεδομένα που έχουν να κάνουν αρχικά με την εύρεση του ίδιου του αυτοκινήτου, με όλα τα αυθεντικά ανταλλακτικά και αξεσουάρ που απαιτούνται, αλλά και με την τεχνογνωσία. Όσον αφορά την τιμή ενός τέτοιου εγχειρήματος, αναλογιστείτε ότι μια καλής ποιότητας E-Type σειράς ΙΙΙ ρόουντστερ, όπως αυτή της δοκιμής μας, κοστίζει περίπου 140.000 ευρώ. Τα 70.000 αφορούν την αγορά και τα υπόλοιπα 70.000 ευρώ την ανακατασκευή.

Πλέον δε θέλουμε κανέναν και τίποτα να μας διακόψει από αυτό το ταξίδι στο χρόνο. Μόνο στο βρυχηθμό-μελωδία του V12 το επιτρέπουμε…

Ώρα για δράση!

Ξεπερνάμε το πρώτο σοκ, αυτό που συχνά πυκνά αναφέρεται ως «έρωτας με την πρώτη ματιά», αφού εμφανισιακά είναι σε εργοστασιακή κατάσταση εντός και εκτός, αλλά και με χρωματισμούς που θα επιλέγαμε και για τη δική μας E-Type, και αποφασίζουμε να μπούμε στο εσωτερικό της. Βολευόμαστε στο οδηγοκεντρικό κόκπιτ, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με το θηριώδες καπό που πλημμυρίζει όλη την εμπρός θέα. Σε παρασύρει και αδυνατείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του.

Στα χέρια μας το λεπτό τριάκτινο τιμόνι (με υδραυλική υποβοήθηση) και τα μάτια μας στα στρογγυλά όργανα της Smith. Η απάντηση των Βρετανών στα Veglia της Ferrari. Ρολόι εποχής ακριβώς στη μέση, και διακόπτες αεροπορικού τύπου. Την παράσταση κλέβει ο λεπτός και σχετικά ψηλά τοποθετημένος επιλογέας του αυτόματου κιβωτίου σε σχήμα «Τ», που κινείται με φορά από πάνω προς τα κάτω, από τα «Ρ» και «R» μέχρι το «N» και τις «σχέσεις» D, 2, 1.

Ξαφνικά, η απόλυτη ησυχία… Πλέον δε θέλουμε κανέναν και τίποτα να μας διακόψει από αυτό το ταξίδι στο χρόνο. Μόνο στο βρυχηθμό-μελωδία του V12 το επιτρέπουμε, που μας πήρε τα μυαλά, αν και γνωρίζουμε ότι το διαμάντι της εποχής και σημείο αναφοράς για το μοντέλο ήταν ο 6κύλινδρος. Ξεκινάμε! Δείχνει και είναι γρήγορη, ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα – και πώς να μην είναι, αφού μιλάμε για έναν V12 των περίπου 300 ίππων από 5.343 κ. εκ., για ένα σύνολο 1.525 κιλών! Σημειώστε ότι η V12 Coupe ήταν στην παραγωγή από το 1971 έως το 1973 με ισχύ 314/318 ίππων, ενώ το 1973 η ιπποδύναμη μειώθηκε στους 244 ίππους, λόγω νέων προδιαγραφών στις ΗΠΑ. Η V12 Convertible συνέχισε να παράγεται μέχρι τον Ιούνιο του 1974, με 314/318 ίππους. Το 1973 επίσης μειώθηκε η ιπποδύναμη στους 244 ίππους…

Αν τοποθετήσουμε όργανα τηλεμετρίας, δε θα πετύχουμε τα 6,8 δλ. για το «0-100», τιμή της εποχής της, αλλά είναι γεγονός πως το κεφάλι μετακινείται προς τα πίσω κάθε φορά που πατάμε αποφασιστικά το δεξί πεντάλ. Το σύστημα διεύθυνσης είναι άλλης εποχής, και δεν προκύπτει η ασάφεια που χαρακτηρίζει αυτοκίνητα αυτής της ηλικίας, γεγονός που προδίδει ότι τότε θα ήταν κορυφαίο. Οι ρυθμίσεις της ανάρτησης με τα διπλά ψαλίδια είναι μαλακές, με το σύνολο να έχει αρκετές κλίσεις, αλλά προοδευτικές και σε καμία περίπτωση απότομες, τέλειος συνδυασμός σε σχέση με τη συνταγή «μοτέρ εμπρός-κίνηση πίσω». Αν κάτι προκαλεί τη μεγαλύτερη προσοχή, αυτό είναι χωρίς αμφιβολία τα φρένα του αυτοκινήτου, ηλικίας κοντά στα πενήντα χρόνια. Ευτυχώς, για την ευκαιριακή μας γνωριμία μαζί της και το σύστημα πέδησης είναι του υψηλού επιπέδου της Ismailos Classics και αποδίδει εξαιρετικά. Αρκεί βέβαια να έχεις προβλέψει τη λειτουργία του και να έχεις ενεργήσει πιο γρήγορα σε σχέση με τα δεδομένα της εποχής μας.

Η τέλεια σχέση…

Όπως το «ανοιξιάτικο» πρωινό μαζί της, μήνα Φεβρουάριο. Γεμάτο νοσταλγία και ρομαντισμό, που αποπνέει κάθε στιγμή με μία από τις πιο σημαντικές παρουσίες στην ιστορία της αυτοκίνησης. Γοητευμένος, κυρία μου!_ Μ. Σαλ.

Ismailos Classics

Με σεβασμό στην ιστορία…

Η αγάπη πολλών για τα κλασικά αυτοκίνητα οδήγησε τον Αντώνη Ισμαήλο (εταιρεία του η Αντώνης Ισμαήλος ΑΕ, από το 1990 εξουσιοδοτημένος διανομέας και επισκευαστής της Mercedes-Benz), το 2015, στη δημιουργία μίας ξεχωριστής μονάδας ανακατασκευής οχημάτων στις εγκαταστάσεις της στο Κορωπί, που έχει ως στόχο την 100% λειτουργικότητα των οχημάτων. Στο συγκεκριμένο τμήμα απασχολούνται έξι άτομα, οι παλιοί ως επί το πλείστον μηχανικοί, με την τεχνογνωσία αλλά, πάνω απ’ όλα, με το μεράκι που χρειάζονται αυτές οι κατασκευές. «Η λογική που έχω κληρονομήσει βασισμένος στα πρότυπα της AMG είναι ότι ένας αναλαμβάνει ένα αυτοκίνητο από την αρχή του μέχρι να το ολοκληρώσει και να το υπογράψει, όπως λέμε χαρακτηριστικά», μας εξηγεί ο Αντώνης Ισμαήλος, ενώ ταυτόχρονα λάμπει αναφερόμενος στη συγκεκριμένη δραστηριότητα της δουλειάς του. Η εργασία τους σε επίπεδο ανακατασκευής αφορά φυσικά όλα τα οχήματα Mercedes, με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον να κερδίζουν οι SL από τη δεκαετία του ’60 και μετά. Από εκεί και πέρα, ένα δημοφιλές μοντέλο που έχουν πολλές φορές ανακατασκευάσει είναι το Mini Cooper σε όλες τις εκδόσεις του, αλλά και το Mini Moke, που είναι το πλέον περιζήτητο, ως μια ρετρό και ανέμελη πρόταση που πάντα θα γοητεύει μέσα από την απλότητά της. Έως σήμερα, έχουν ανακατασκευάσει περίπου τριάντα αυτοκίνητα, ενώ ανάμεσα στις κορυφαίες στιγμές τους είναι οι E-Type, που προκύπτουν από αυτήν τη δραστηριότητα. Σημείο αναφοράς αποτελούν τα επιτυχημένα Ismailos Classics Tour, που γίνονται παραδοσιακά τα τελευταία -προ Covid-19- χρόνια, ενώ στα σχέδια για το μέλλον είναι και η νησιωτική Ελλάδα, σε τοποθεσίες όπως την Τήνο και τη Ρόδο.