Η ιστορία του Jochen Rindt συγκινεί: όχι μόνο γιατί αποτελεί τον μόνο πρωταθλητή που κατέκτησε τον τίτλο μετά θάνατον, αλλά και γιατί είναι ενδεικτική της τραγικής φύσης του μηχανοκίνητου αθλητισμού στις πρώτες δεκαετίες του.
Ο Karl Jochen Rindt γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1942, στο Mainz της Γερμανίας. Οι γονείς του σκοτώθηκαν στον βομβαρδισμό του Αμβούργου κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν εκείνος ήταν ακόμα νεογέννητο βρέφος.
Οι γονείς της μητέρας του, που καταγόταν από την Αυστρία, ανέλαβαν την κηδεμονία του, και ο νεαρός Jochen μεγάλωσε στο Graz.
Από μικρή ηλικία έδειξε το ανήσυχο του πνεύματός του, αψηφώντας κάθε μορφή εξουσίας, επιλέγοντας να επιδίδεται συνέχεια σε επικίνδυνα σπορ, καταλήγοντας συχνά με σπασμένα άκρα και τραυματισμούς, που διόλου τον πτοούσαν. Αυτός ο τρόπος ζωής, ο αντισυμβατικός στην ουσία του, τον είδε να αποβάλλεται από πολλά ιδιωτικά σχολεία, όσο οι παππούδες του, δικηγόροι στο επάγγελμα και μέλη της καλής κοινωνίας, ένιωθαν τρομερή ανησυχία για το μέλλον του.
Παρά τον αιφνίδιο χαμό του ινδάλματός του, Wolfgang von Trips το 1961 στη Μόντσα, ο Rindt ενεπλάκη με την ίδια μενταλιτέ και στους αγώνες, πρώτα με αυτοκίνητα τουρισμού, προτού κάνει τη μετάβαση στα μονοθέσια. Η κληρονομιά που του άφησαν οι γονείς του έγινε η κύρια πηγή χρηματοδότησης των αρχών της καριέρας του. Μόνο έτσι θα μπορούσε να μεταβεί στην Αγγλία το 1964, αγοράζοντας μία Brabham Formula 2, πληρώνοντας 4000 λίρες μετρητά – ένα ποσό που ελάχιστοι ανερχόμενοι οδηγοί θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν, πόσο μάλλον να διαθέσουν, εκείνη την εποχή.
Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, από τον δεύτερο κιόλας αγώνα του στην κατηγορία, ο Βρετανικός Τύπος έγραφε:
«Το μονοθέσιό του κινείται με το πλάι σε όλον τον αγώνα. Περνούσε τις στροφές με ασύλληπτες γωνίες και έμοιαζε συνεχώς έτοιμος να βγει εκτός πίστας.»
Οι επιδόσεις του στην F2 τού εξασφάλισαν ένα τριετές συμβόλαιο με την Cooper στη Formula 1, αρχής γενομένης από το 1965.
Αυτό που δεν είχε προβλέψει ο Rindt ήταν πως η ομάδα βρισκόταν πια πολύ μακριά από τις καλές εποχές του ’50, που την είδαν στην κορυφή του grid, με αποτέλεσμα ο νεαρός Jochen να περιορίζεται σε μόλις τρία βάθρα από το ’65 ως και το ’67. Μόνη του επιτυχία σε αυτό το διάστημα ήταν η νίκη που κατέκτησε στον 24ωρο του Le Mans το 1965, οδηγώντας μία Ferrari 250 LM.
Το 1968 μεταβαίνει στην Brabham, αλλά και εκεί δεν βρίσκει αυτό που χρειαζόταν, μένοντας και πάλι σε ρηχά νερά.
Το 1969, ο Colin Chapman διαβλέπει το ταλέντο του Αυστριακού και εξασφαλίζει τις υπηρεσίες του για την Team Lotus, η οποία έναν χρόνο πριν είχε χάσει τον ηγέτη της, Jim Clark, και πορευόταν με τον Graham Hill στην θέση του νο.1 οδηγού.
Ο Rindt βρήκε γρήγορα τα πατήματά του στην νέα του ομάδα, αν και δεν παρέλειψε να εκφράσει την έντονη δυσαρέσκειά του για την αξιοπιστία και την ασφάλεια των μονοθέσιων του Chapman.
Τα παράπονά του εντάθηκαν μετά το Ισπανικό Grand Prix εκείνης της χρονιάς, όταν ενώ προηγείτο, η πίσω αεροτομή του αποκολλήθηκε από το υπόλοιπο μονοθέσιο, με τον ίδιο να πέφτει πάνω στο μονοθέσιο του Hill, ο οποίος λίγο πριν είχε εγκαταλείψει για τον ίδιο λόγο. Ο Αυστριακός βγήκε από το μονοθέσιο με σπασμένο σαγόνι και διάσειση, αλλά όλα αυτά ξεχάστηκαν όταν πήρε την πρώτη του νίκη στο σπορ, στο Grand Prix των ΗΠΑ, λίγους μήνες μετά.
Έχοντας γευτεί τη χαρά της νίκης, ο Rindt μπαίνει στη σεζόν του 1970 με σαφή στόχο τον τίτλο του πρωταθλητή. Κάνει ένα φοβερό σερί 5 νικών (σε Μονακό, Ολλανδία, Γαλλία, Αγγλία και Γερμανία), χτίζοντας μία βαθμολογική διαφορά που δύσκολα θα μπορούσε να μειωθεί.
Ειδικά ο θρίαμβος στο Πριγκιπάτο θα πρέπει να θεωρείται η σπουδαιότερη νίκη της σύντομης καριέρας του. Η μάχη του με τον βετεράνο πια Jack Brabham αποτέλεσε το απαύγασμα της καριέρας του, και η χαρά του στο βάθρο αποτυπωνόταν στα δάκρυα χαράς που έτρεχαν από τα μάτια του.
Η μοίρα, όμως, παίζει άσχημα παιχνίδια, και ο πάντοτε ριψοκίνδυνος Jochen έμελλε να μη χαρεί ποτέ την κατάκτηση του πρωταθλήματος το οποίο τόσο άξιζε.
Στις 5 Σεπτεμβρίου 1970, στις ελεύθερες δοκιμές στη Μόντσα, ο Rindt έχασε ανεξήγητα τον έλεγχο της Lotus 72C και βρέθηκε στις μπαριέρες, σκοτώνοντάς τον ακαριαία. Πρώτος στο σημείο του ατυχήματος έφτασε ο μάνατζέρ του, Bernie Ecclestone, ο οποίος γύρισε πίσω με το κράνος του και ένα παπούτσι, που τυχαία εκτοξεύτηκε από το πόδι του Αυστριακού κατά το δυστύχημα.
Κανείς δεν μπόρεσε να τον ξεπεράσει στη βαθμολογία, κι έτσι έγινε ο πρώτος μετά θάνατον πρωταθλητής -κι ευτυχώς ο μοναδικός ως και σήμερα- στην ιστορία της Formula 1.
Ήταν 28 ετών._Δ.Μ.
Στατιστικά της καριέρας του στη Formula 1:
• Σεζόν: 1964-1970
• Ομάδες: Rob Walker (ιδιωτική Brabham), Cooper, Brabham, Lotus
• Εκκινήσεις: 60
• Πρωταθλήματα: 1 (1970)
• Νίκες: 6
• Βάθρα: 13
• Pole positions: 10
• Ταχύτεροι γύροι: 3
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
