Τα μονοθέσια της Ligier, με τη στήριξη της καπνοβιομηχανίας Gitanes (από εκεί προέρχεται το υποκοριστικό «τσιγγάνες») τίμησαν τα χρώματα της Γαλλίας τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 στον πάντα θαυμαστό κόσμο της Formula 1.
O Gyu Ligier ήταν τη δεκαετία του ’60 ένας ακόμη Γάλλος οδηγός που προσπαθούσε να διακριθεί στους Aγώνες Aντοχής και στα Grand Prix. Ως τα τέλη του 1967 μετρούσε 12 εκκινήσεις στη Formula 1 με ιδιωτικές Cooper-Maserati και Brabham. Την ίδια χρονιά, μάλιστα, τερμάτισε 6ος στο Nürburgring, κερδίζοντας τον πρώτο του βαθμό. Ίσως να είχε συνεχίσει, αν στο Γαλλικό GP του ’68 δεν είχε σκοτωθεί ο αδελφικός του φίλος Jo Schlesser. Το γεγονός τον συγκλόνισε τόσο, που αποφάσισε να κρεμάσει τα γάντια του και ν’ αποσυρθεί από το χώρο.
Eυτυχώς για τη Formula 1, ο Ligier δεν τήρησε την υπόσχεσή του, παρά μόνον κατά το ήμισυ: παρέμεινε στις πίστες ως ιδιοκτήτης αγωνιστικής ομάδας, κατασκευάζοντας τις ταχύτερες «τσιγγάνες» στον κόσμο. Για το υποκοριστικό που χαρακτήρισε έκτοτε τα αυτοκίνητά του υπεύθυνη ήταν η καπνοβιομηχανία Gitanes, κύριος οικονομικός του υποστηρικτής. Η πρώτη Ligier, η JS3, έκανε την εμφάνισή της στις κούρσες Aντοχής το ’71. Το διακριτικό «JS», που συνόδεψε από τότε όλα τα αυτοκίνητα του Guy, ήταν παντοτινά αφιερωμένο στον Jo Schlesser.
Η ομάδα ξεκίνησε την εμπλοκή της στη Formula 1 το 1976, έχοντας ως πρότυπο το δόγμα «όλα γαλλικά» (σασί-κινητήρας-πιλότος). Ο Ligier ευτύχησε να γιορτάσει νωρίς την πρώτη νίκη, στο Anderstorp της Σουηδίας το 1977, που, ταυτόχρονα, ήταν και η πρώτη «σε όλα γαλλική» στην ιστορία του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος.
Ευτύχησε, βέβαια, να έχει οδηγό τον Jacques Laffite, μεγάλη προσωπικότητα των GP την περίοδο ’75-’85, που συνδέθηκε με την ομάδα του όσο κανένας άλλος. Το παλμαρέ του Jacques στη Ligier τα λέει όλα: 6 νίκες, 9 δεύτερες και 16 τρίτες θέσεις, 7 ταχύτεροι γύροι κι 7 pole position σε 132 εκκινήσεις.
Το ’79 ο Guy έκανε την αποφασιστική κίνηση: άφησε τους V12 κινητήρες της Matra κι εντάχθηκε στο στρατόπεδο της Cosworth. Παράλληλα, αύξησε σε δύο τα μονοθέσιά του, καλώντας στην ομάδα και τον Patrick Depailler. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Στους πέντε πρώτους αγώνες η Ligier πέτυχε τρεις νίκες, όμως η «απογείωση» προς τον τίτλο διακόπηκε από ένα γεγονός άσχετο με τα GP: ο Depailler, φανατικός αεραθλητής, τραυματίστηκε άσχημα, ύστερα από πτώση με τον «αετό» του, και η καριέρα του στην ομάδα έληξε άδοξα.
Έτσι, oι θαυμάσιες JS11 έμειναν πίσω σε εξέλιξη, απαλλάσσοντας τις Ferrari και τις Williams από έναν ανταγωνιστή στη διεκδίκηση του τίτλου. Την επόμενη περίοδο, ο ταλαντούχος Pironi κάλυψε το κενό δίπλα στον Laffite, όμως η Williams του Jones δε μπορούσε ν’ αντιμετωπιστεί.
Οι κινητήρες της Matra -υπερμεγέθεις και ηλικιωμένοι- ξαναγύρισαν το 1981, όμως ο Gerard Ducarouge κατάφερε την έκπληξη, προσδίδοντας στο σασί της JS17 «ground effect», παρά το ακατάλληλο του κινητήρα. Οι δύο νίκες του Laffite δεν αρκούσαν για περαιτέρω φιλοδοξίες και ο πρωταγωνιστικός ρόλος των Ligier στα GP θα τελείωνε εκεί.
Το κύκνειο άσμα.για τις «τσιγγάνες» ήρθε στο Monaco του ’96, όταν ο Olivier Panis τερμάτισε 1ος, ύστερα από την εγκατάλειψη των φαβορί. Είχαν περάσει 15 χρόνια από την προηγούμενη επιτυχία των Ligier, που από το ’93 είχαν αλλάξει ιδιοκτήτη. Κι όλο εκείνο το διάστημα είχε κυλήσει αδιάφορα, πότε με λίγους και πότε με αρκετούς βαθμούς, πάντα, όμως, με οικονομικά προβλήματα, που δεν επέτρεπαν την ενίσχυση με ανταγωνιστικούς κινητήρες. Την ίδια χρονιά ήρθε και το τέλος, όταν ο Alain Prost αγόρασε τα δικαιώματα της ομάδας, για να ιδρύσει τη δική του.
Στατιστικά:
Συμμετοχές σε GP: 326
Νίκες: 9
Pole positions: 9
Fastest laps: 11
Βαθμοί: 388
Διακρίσεις: 1980, 2η στο Πρωτάθλημα Kατασκευαστών
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
