Το μοντέλο-ταυτότητα της μικρής εταιρείας από την Ιndiana, που σήμερα έχει γίνει ένα με την εικόνα που έχουμε οι περισσότεροι για το πώς ήταν το αυθεντικό sport αυτοκίνητο στην Αμερική του Μεσοπολέμου.
Η Auburn ιδρύθηκε το 1903 και έλαβε την ονομασία της από την πόλη όπου είχε την έδρα της, η οποία βρισκόταν στην Πολιτεία της Indiana. Στην πρώτη 15ετία της επιχειρηματικής δραστηριότητάς της δεν είχε να επιδείξει πολλά πράγματα, καθώς παρήγαγε μοντέλα με μηχανικά μέρη που προέρχονταν από άλλους κατασκευαστές και κατόπιν σχετικής αδείας. Το 1919 η εταιρεία αντιμετώπισε μεγάλα οικονομικά προβλήματα και πιθανά θα έκλεινε οριστικά, αν δεν αναλάμβανε τις τύχες της ο μεγαλο-επενδυτής William K. Wrigley Jr., που ήταν μέλος της γνωστής οικογένειας των βασιλιάδων της τσίχλας. Τα επόμενα πέντε χρόνια πέρασαν ήσυχα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη αλλαγή στις συνήθειες της Auburn, ώσπου το 1924 να ενσκήψουν νέες οικονομικές δυσκολίες.
Όμως, το μικρό εργοστάσιο από την Ιndiana στάθηκε για δεύτερη φορά τυχερό, αφού μέσα σε δυό χρόνια βρέθηκε στον πλήρη έλεγχο του Errett Lobban Cord. Ο ικανότατος έμπορος αυτοκινήτων από το Chicago που σε μικρό χρονικό διάστημα κατόρθωσε να αποκτήσει ένα στόλο από ξεχωριστές κατασκευάστριες εταιρείες, ήταν συνάμα ένας οραματιστής της Αυτοκίνησης, αλλά και ένας από τους λίγους ανθρώπους που μπορούσε ως ένα βαθμό να σταθεί εμπορικά απέναντι στο «Big Three» (Chrysler, Ford, General Motors) του Detroit. Για την Auburn, ήταν εκείνος που της έδωσε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με τα οποία πέρασε στην Ιστορία…
Η στρατηγική του Cord ήταν αρκετά φιλόδοξη, καθώς ήθελε να επιβάλει την Auburn στην αγορά των ΗΠΑ ως κατασκευαστή ξεχωριστών μοντέλων υψηλών επιδόσεων, με τιμές πώλησης χαμηλότερες από εκείνες των αγωνιστικών. Για την προωθήσει καλύτερα, έστελνε τα αυτοκίνητα της εταιρείας στους διασημότερους αμερικανικούς αγώνες της εποχής, με πολύ καλά αποτελέσματα όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια: Στα τέλη της δεκαετίας του ’20 η Auburn είχε κάνει δικά της ορισμένα από τα πιο σημαντικά ρεκόρ ταχύτητας της άλλης πλευράς του Ατλαντικού, ενώ το 1928 κέρδισε την κατηγορία της με εξαιρετικό χρόνο-ρεκόρ στην περίφημη ανάβαση του Pikes Peak. Τον επόμενο χρόνο το εργοστάσιο από την Indiana πούλησε περισσότερα από 20.000 αυτοκίνητα, με 6κύλινδρους και 8κύλινδρους κινητήρες κατασκευασμένους από την Lycoming, επίσης ιδιοκτησίας του Errett Lobban Cord. Xάρις σε αυτόν, η Auburn βγήκε αλώβητη από τα απόνερα του χρηματιστηριακού κραχ που συγκλόνισε την Αμερική το 1929, φθάνοντας μάλιστα το 1931 να πουλήσει περισσότερα από 36.000 αυτοκίνητα.
To 1933 οι πωλήσεις της Auburn άρχισαν να παίρνουν την κάτω βόλτα, όμως ο Cord δεν ήταν από τους ανθρώπους που θα έμεναν άπραγοι: Aποφασίζοντας να ακολουθήσει επιθετική πολιτική, ανέθεσε τον σχεδιασμό ενός νέου sport μοντέλου στον ταλαντούχο στιλίστα Gordon Buehrig, που το 1929 είχε εντυπωσιάσει το κοινό της Αυτοκίνησης με το Cord L29. Επίσης, ζήτησε από τον αρχιμηχανικό August Duesenberg (του οποίου την εταιρεία είχε αποκτήσει το 1926) να εξελίξει μαζί με τους ανθρώπους της Lycoming τον κινητήρα που θα εφοδίαζε το καινούργιο αυτοκίνητο της εταιρείας από την Indiana. Το αποτέλεσμα αυτής της συνδυασμένης δουλειάς ήταν το Speedster, που κυκλοφόρησε ως «851» το 1935 και «852» το 1936. Από πλευράς εξωτερικής εμφάνισης, επρόκειτο για μία από τις ομορφότερες αμερικανικές κατασκευές. Το διθέσιο sport μοντέλο, με την ιδανική ισορροπία στη χρήση χρωμίου και τη «boat-tail» διαμόρφωση του πίσω μέρους, λατρεύτηκε ιδιαίτερα από τους αστέρες του Hollywood.
Ο 8κύλινδρος σε σειρά κινητήρας του αυτοκινήτου, που προήλθε από έναν αντίστοιχης διάταξης 6κύλινδρο του 1934, είχε χωρητικότητα 4.6 λίτρων. Με πίσω άξονα κατασκευασμένο από την Columbia Axle Company και τη χρήση μηχανικού υπερσυμπιεστή, ο οποίος συμπεριλαμβανόταν στον βασικό εξοπλισμό του μοντέλου, το Speedster χάρις στην ισχύ των 150 ίππων του ανέπτυσσε τελική ταχύτητα 162 χιλιομέτρων την ώρα. Διατηρώντας τις παραδόσεις που είχε δημιουργήσει, η Auburn το έστειλε το 1935 στη Bonneville Salt Flats με οδηγό τον Ab Jenkins, προκειμένου εκείνος να σπάσει για λογαριασμό της ορισμένα από τα σημαντικότερα ρεκόρ ταχύτητας της εποχής, όπερ και εγένετο.
Το αριστούργημα όμως είχε και το τίμημά του, αφού η κορυφαία ποιότητα κατασκευής ανέβασε περαιτέρω το κόστος, με αποτέλεσμα οι πωλήσεις του στην αγορά να μην του επιτρέπουν την επιβίωση. Μόνο 600 αυτοκίνητα αυτού του τύπου κατασκευάστηκαν την περίοδο 1935-1936, κατά την οποία η εταιρεία έπνεε τα λοίσθια εξαιτίας νέων οικονομικών προβλημάτων, ενώ ο Errett Lobban Cord δε μπορούσε πια να κάνει τίποτε άλλο για να τη βοηθήσει.
Στο Auburn Speedster έμεινε μόνο η υστεροφημία, που για πολλούς είναι το σημαντικότερο, αλλά και η ιδιαίτερα τιμητική συμμετοχή του στη λίστα των 100 καλύτερων αυτοκινήτων όλων των εποχών.
AUBURN SPEEDSTER 852 (1936) Kινητήρας: 8κύλινδρος σε σειρά Lycoming Κυβισμός: 4.585 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 77.8 mm x 120.6 mm Σχέση συμπίεσης: 6.5:1 Καρμπιρατέρ: Stromberg Υπερσυμπιεστής: Schweitzer-Cummins Ισχύς: 150 ίπποι στις 4.000 σ.α.λ. Ροπή: 31,8 χλγμ. στις 2.750 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: Στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: Χειροκίνητο 3 σχέσεων Ανώτατη ταχύτητα: 162 χλμ/ώρα 0-97 χλμ./ώρα: 15 δλ. Μήκος: 4.938 χλστ. Πλάτος: 1.816 χλστ. Μεταξόνιο: 3.226 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.448 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.575 χλστ. Βάρος: 1.702 κιλά
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
