Μια και τα μέτρα αντιμετώπισης του κορονοϊού μας στέρησαν το Grand Prix Αυστραλίας, ας γνωρίσουμε καλύτερα το Bolwell Nagari, ένα ξεχωριστό sport μοντέλο από τη χώρα των κανγκουρό.
Η ξεχωριστή εταιρεία κατασκευής sport αυτοκινήτων Bolwell από τη Μελβούρνη της Αυστραλίας ξεκίνησε ουσιαστικά τη δράση της όταν ο Campbell Bolwell σε ηλικία 15 χρόνων απέκτησε στην τιμή των 100 αμερικανικών δολαρίων ένα Ford V8 sedan του 1937, με το οποίο μαζί με τον αδελφό του Graeme πήγαιναν από το σπίτι στο σχολείο. Αυτό στην αρχή, γιατί αργότερα προτιμούσαν να λοξοδρομούν και να φτάνουν στον προορισμό τους μέσα από το δάσος, προκειμένου να χαρούν την οδήγηση. Το αυτοκίνητο αυτό έγινε το πεδίο των πρώτων πειραματισμών τους, βελτιώνοντας και μετατρέποντάς το κατά το δοκούν, σε βαθμό που στην μετέπειτα επαγγελματική τους διαδρομή να αναφέρεται με τον κωδικό Mk I και να θεωρείται ως το πρώτο Bolwell. Τα δύο αδέλφια, στη σταδιοδρομία τους ως ανεξάρτητοι κατασκευαστές, παρήγαγαν από το 1962 μέχρι το 1979 περίπου 800 αυτοκίνητα. Όλα τους ήταν ξεχωριστά και ακολουθούσαν, από τεχνολογική σκοπιά, την επιτυχημένη φιλοσοφία που καθιέρωσε ο ιδρυτής της Lotus Colin Chapman στα sport μοντέλα ολιγάριθμης παραγωγής και στους αγώνες. Τα Bolwell χρησιμοποιούσαν μηχανικά μέρη κυρίως από τη Holden κι απέσπασαν σημαντικές επιτυχίες και στα αυτοκινητοδρόμια της Αυστραλίας, στις ανθηρή για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό της Ωκεανίας δεκαετία του ’60 και στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Πολλές ήταν οι ιδιωτικές ομάδες που τα προτίμησαν και αξιοποίησαν με αυτά τις δυνατότητές τους, κερδίζοντας νίκες, αλλά και τίτλους. Τόση ήταν η προσήλωση των αδελφών Campbell και Graeme στην βρετανική λογική, που ακολούθησαν την πρακτική των κατασκευαστών του Μεγάλου Νησιού και στην κωδικοποίηση των δημιουργιών τους μέχρι το 1970, τη χρονιά που ήρθε το Nagari…
Tο Mk IV ήταν ένα kit car που προσφερόταν με coupe αμάξωμα και πόρτες τύπου gullwing, αλλά και ως ανοιχτό sport αυτοκίνητο. Περισσότερα από 200 παρήχθησαν μεταξύ των ετών 1962 και 1964. Την περίοδο 1964-1966 τη σκυτάλη πήρε το Mk V, που χρησιμοποιούσε μηχανικά μέρη από τη Holden και κατασκευάστηκε συνολικά σε 75 μονάδες. Το Mk VI που ακολούθησε στην κωδικοποίηση, γνωστό επίσης και ως SR6, ήταν ένα one-off sport αυτοκίνητο με κινητήρα τοποθετημένο στο κέντρο που ολοκληρώθηκε το 1968. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε ξεκινήσει η παραγωγή του Mk VII, του πιο επιτυχημένου Bolwell με τη γλώσσα των αριθμών, που μέχρι το 1971 κατασκευάστηκε σε 400 μονάδες. Χρέη κινητήρα εκτελούσε ένα μηχανικό σύνολο της Holden των 3.0-3.3 λίτρων, που συνδυαζόταν με κιβώτιο ταχυτήτων των τεσσάρων σχέσεων.
Tο Mk VIII είναι περισσότερο γνωστό στους αυτοκινητιστικούς κύκλους της χώρας των κανγκουρώ ως Nagari, λέξη που στη γλώσσα των Αβοριγίνων αποδίδεται σε κάτι που ρέει. Είχε αμάξωμα από fiberglass και στον σχεδιασμό του έφερε εμφανείς επιρροές από δύο ξεχωριστά μοντέλα της Lotus, την Europa και την Elan. Την κίνησή του είχε αναλάβει ένας πεντάλιτρος V8 της Ford που απέδιδε 220 ίππους, οι οποίοι έγιναν 240 το 1972, χρονιά που παρουσιάστηκε η convertible έκδοσή του. Οι αδελφοί Bolwell είχαν μεγάλα σχέδια, που έφταναν ως την καθιέρωση του αυτοκινήτου τους στις διεθνείς αγορές και στις ΗΠΑ. Ήταν όμως η λάθος εποχή γι αυτό, αφού οι νέοι κανονισμοί για τις εκπομπές ρύπων και την ασφάλεια στις Ηνωμένες Πολιτείες το εμπόδισαν να σταδιοδρομήσει εκεί. Παράλληλα, έγιναν αυστηρότεροι και οι κανονισμοί σχεδιασμού αυτοκινήτων στην Αυστραλία. Η παραγωγή του σταμάτησε οριστικά το 1974, λίγο μετά το ξέσπασμα της πρώτης ενεργειακής κρίσης, αριθμώντας 118 μονάδες συνολικά, από τις οποίες οι 18 ανήκαν στην έκδοση convertible. Με αναρτήσεις από τη Ford και σύστημα διεύθυνσης που προερχόταν από το Austin 1800, οι επιδόσεις του Nagari στο δρόμο ήταν πάρα πολύ καλές, αφού ξεπερνούσε με άνεση τα 200 χλμ./ώρα τελικής ταχύτητας και επιτάχυνε από στάση έως τα 100 χλμ./ώρα σε 6,6 δευτερόλεπτα. Παρά το ότι κατασκευάστηκε σε λιγότερες μονάδες από όσες το MK VII, είναι σήμερα το πιο διάσημο μοντέλο στη σύντομη ιστορία της εταιρείας, ενώ δεν φυσικά δεν υπολείπεται των άλλων Bolwells σε αγωνιστικές επιτυχίες. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές είναι η νίκη στο Australian Tourist Trophy του 1975, με οδηγό τον Peter Warren.
Η κατασκευαστική δραστηριότητα της Bolwell σταμάτησε το 1979, όταν παρήχθη το 12ο και τελευταίο Mk IX Ikara, ένα sport αυτοκίνητο χωρίς πόρτες και με αμάξωμα από fiberglas, στο κέντρο του οποίου ήταν τοποθετημένος ο 4κύλινδρος κινητήρας των 1.6 λίτρων του Volkswagen Golf. Σχετικά πρόσφατα, στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Μελβούρνης του 2008, εμφανίστηκε ένα νέο Nagari κωδικοποιημένο ως Mark X. Με τον κινητήρα των 3.5 λίτρων του Toyota Aurion σε ατμοσφαιρική ή turbo εκδοχή τοποθετημένο επίσης στο κέντρο, αλλά και με κιβώτιο ταχυτήτων των έξι σχέσεων αυτόματο ή μη, προσπαθεί στις ημέρες μας να αναβιώσει μια από τις ωραιότερες ιστορίες αυτοκινήτου της Αυστραλίας.
BOLWELL MK VIII NAGARI (1970) Aμάξωμα: Δίθυρο coupe Πλαίσιο: Backbone type Kινητήρας: Ford V8 302 Κυβισμός: 4.958 κ.εκ. Σχέση συμπίεσης: 10.0:1 Καρμπιρατέρ: 2 Holley Ισχύς: 220 ίπποι στις 4.600 σ.α.λ. Ροπή: 41,4 χλγμ. στις 2.600 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: Xειροκίνητο 4 σχέσεων της Ford Ανώτατη ταχύτητα: 209 χλμ/ώρα 0-100 χλμ./ώρα: 6,6 δλ. Μήκος: 4.013 χλστ. Πλάτος: 1.676 χλστ. Ύψος: 1.118 χλστ. Μεταξόνιο: 2.286 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.448 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.449 χλστ. Απόσταση από το έδαφος: 152 χλστ. Βάρος: 920 κιλά Περίοδος παραγωγής: 1970-1974 Μονάδες παραγωγής: 100 coupe + 18 convertible
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
