Ferrari 575Μ Maranello: για αμετανόητους

Ο 12κύλινδρος κινητήρας τοποθετημένος μπροστά, η κίνηση πίσω και το μακρύ μεταξόνιο είναι το «πακέτο» που επιλέγει διαχρονικά ο Πραγματικός Οδηγός για τη δική του Τέλεια Διαδρομή, με τον κωδικό «GT». Θα συμφωνήσουμε ότι για την απόλυτη οδήγηση στην ειδική (και όχι μόνο) διαδρομή ο κινητήρας επιβάλλεται να είναι τοποθετημένος στο κέντρο, αλλά να υπενθυμίσουμε ότι σε αυτό το επίπεδο είναι ο χαρακτήρας της «μηχανής» που κάνει τη διαφορά. Χαρακτήρας όπως της Porsche 911, που «κυβερνάει» μισό και πλέον αιώνα και ποτέ δε θα βρει αντίπαλο. Αναβαθμίζει τους χτύπους της καρδιάς σε μια σειρά από Ferrari που διατηρούν το επίπεδο της αδρεναλίνης στις τιμές της λογικής, εκτός αν επιλέξεις να οδηγήσεις, οπότε απαιτείται και σύνεση και γνώση…

Αρχή με την «550»

Στο φυσικό της χώρο. Στο Φιοράνο, στο περιθώριο της δοκιμής της F50 αλλά και της «355», τότε, αρχές της δεκαετίας του ‘90. Η Ferrari της καρδιάς μας, η «550» τότε, και πριν προκύψει η Scuderia, αυτοκίνητο που θα μας συνοδεύει στα όνειρά μας και στην άλλη ζωή. Η «550» με τον V12 και το χειροκίνητο 5άρι κιβώτιο, εκεί στην πίστα, σε προκαλούσε σε ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες, όντας δύστροπη και απαιτητική, ακόμα και μακριά από τα όριά της. Ένα καθαρόαιμο για κάθε εποχή, χωρίς υποβοήθηση στον έλεγχό του, και δεν ήταν εύκολη η άσκηση της διαχείρισης του συναισθήματος σε συνδυασμό με τις προδιαγραφές της. Σκληρό παιχνίδι για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι, και έπρεπε να ξεχάσεις ότι πρόκειται για Ferrari, να σκοτώσεις στο μυαλό σου το περήφανο άλογο και να τη βάλεις στο χέρι με τον πρόστυχο τρόπο. Με ακρίβεια, αλλά γρήγορα και επιθετικά οι αλλαγές με τον επιλογέα στο χτένι, δύναμη στο φρένο, υπομονή στην άκομψη αντίδραση του πίσω άξονα όταν φρενάρεις και κατεβάζεις ταχύτητες, και η συνέχεια με το τιμόνι, όπου συναντούσες και το βάρος της. Αντίδοτο για το κακότροπο του εαυτού της ο κινητήρας με το βαθύ γκάζι, και είναι αυτός που δημιουργούσε τις προϋποθέσεις της ισορροπίας αν ήθελες να την απολαύσεις γνωρίζοντας τον πραγματικό της εαυτό. Συνδεδεμένο με την άνεση στη λειτουργία επιπέδου Μεγάλου Τουρισμού, όπου πρόδιδε την κλάση της μέσα από την καταγωγή της.

Άλλο αυτοκίνητο…

Για την «575» ο τίτλος, και ενώ όταν τη βλέπεις σκέφτεσαι πως πρόκειται για εξελιγμένη «550», στο δρόμο, και γενικότερα σε κάθε σημείο αναφοράς, είναι αλλιώς. Πειραγμένα γενικώς τα πάντα όλα σε ουσία και λεπτομέρειες, τις διαφορές σε αυτό το διθέσιο κουπέ τις διαπιστώνεις στο δρόμο, είτε δοκιμάζεις τις αρχικές εκδοχές είτε τις σύγχρονες με το αυτόματο κιβώτιο και δυνατότητες ρύθμισης της ανάρτησης και των αντιδράσεων του κινητήρα. Η 575Μ είναι από εκείνες τις σπάνιες Ferrari που δείχνουν όμορφες και προκλητικές σε αποχρώσεις του γκρι αλλά και του μπλε. Μια μοναδική Ferrari, που μπορεί και να μην είναι κόκκινη. Μια Ferrari που σε πλημμυρίζει με αναμνήσεις και σε αναστατώνει σε κάθε της παραλλαγή. Από τις περιπτώσεις που θα μπορούσαν να παράγονται και σήμερα, ακριβώς όπως τότε, και να δημιουργεί το ανατριχιαστικό ενδιαφέρον που διατηρεί τον petrolhead στη ζωή. Σκέψη που έρχεται στον κουρασμένο σου νου και σε απογειώνει.

Με την 575Μ, άλλωστε, μπορείς να κινηθείς γρήγορα και χωρίς να είσαι ειδικός. Έχεις το κιβώτιο τύπου F1, που δεν υστερεί ακόμα και αν το συγκρίνεις αυστηρά με σύγχρονες κατασκευές, σφίγγεις την ανάρτηση και δημιουργείς. Σύμμαχος το πλαίσιο, ατού (όπως πάντα και για πάντα) ο κινητήρας, και είναι σαφές πως έχει δημιουργηθεί ένα σύνολο με τις τέλειες προσαρμογές, ενώ η ποιότητα είναι επιπέδου F355 – είμαστε σαφείς και δεν υπερβάλλουμε. Με την «355» άλλαξαν τα δεδομένα σε κάθε επίπεδο σε σχέση με την ποιότητα κατασκευής της Ferrari. Η γέννησή της, όπως και της «575» άλλωστε, σκότωσε και τη θεωρία του «Ferrari είναι, και ας χαλάει, και δεν είναι για όλους στην οδήγηση». Σε κάθε περίπτωση, αν με την «355» τότε πήγαινες περίπου όπως στη συνέχεια με την «430» και -τηρουμένων των αναλογιών- με την «458», με την «575» ταξιδεύεις ακόμα πιο άνετα από ό,τι με την «550» και ακόμα πιο… GT σε σχέση με οτιδήποτε σε τέσσερις τροχούς, ενώ μπορούσες και να οδηγήσεις γρήγορα. Αρκεί να προσαρμοστείς στο μήκος του μπροστινού της μέρους, αλλά και γενικότερα στα μήκη της. Ατού το μακρύ μεταξόνιο στις γρήγορες καμπές και το ακριβές τιμόνι όταν δεν απαιτούνται διορθώσεις, αν και σε κουράζει σε κλειστές στροφές, αφού δεν είναι Μ3 ή Μ4 για να πλαγιολισθαίνεις όλη μέρα, και αυτό το διαπιστώνεις όταν δοκιμάσεις. Εκεί κάπου, σε αυτό το πρόστυχο για Ferrari παιχνίδι, είναι και το βάρος της, που δεν αφήνει περιθώριο για υπερβολές. Τις αντέχει αν επιμείνεις, δε σε σκοτώνει αν υπερβάλεις, αλλά πρέπει να γνωρίζεις τον τρόπο. Είτε να προφυλαχτείς οδηγώντας απλά και καθαρά στο γλιστερό με κινήσεις ακριβείας, είτε να είσαι έτοιμος να αντιδράσεις σωστά όταν προκύψουν τάσεις υποστροφής, και στη συνέχεια υπερστρέψει, με το δικό της όμως τρόπο. Είναι σαφές ότι δε θα βρεις τη γλύκα στον έλεγχο που θα συναντήσεις χρονικά αργότερα, αλλά και σήμερα σε μια αντίστοιχη Maserati, και είναι ό,τι ακριβώς βρήκες αργότερα στην «599». Θηρίο που οι μάζες έχουν δουλευτεί αλλιώς, και στο δρόμο μεταμορφώνεται…

Επίλογος…

Με «599», βέβαια. Σε σχέση με τη δική μας μικρή εμπειρία, η τελευταία μιας σειράς δοκιμών όπου το συναίσθημα ξεπέρασε τα πάντα όλα. Με δεδομένο ότι δε θα οδηγήσουμε ποτέ F12, βρεθήκαμε δις στην Τοσκάνη, με κόκκινη και Θάνο Ηλιόπουλο, και αργότερα με λευκή σε οικογενειακές, μη εν δήμω στιγμές. Κοινή διαπίστωση ότι αυτή είναι μια πολύ καλή Ferrari, που προδίδει και το μεγαλείο του εκσυγχρονισμού, όταν ο δημιουργός διαχειρίζεται σωστά τη ραγδαία εξέλιξη σε ηλεκτρονικά και αεροδυναμική. Δε θα βρεις ψεγάδι και, αν ο κινητήρας και το κιβώτιο είναι αναμενόμενα εξαιρετικά, είναι η ανάρτηση που σε συγκλονίζει. Έχει το πάνω χέρι στο σύνολο, και το δέσιμό της με το σασί σε συνδυασμό με το τιμόνι επιπέδου 2020 περιορίζουν τα μεγέθη, μαζεύουν το βάρος και έχεις την αίσθηση πως απλώς οδηγείς μια σύγχρονη «575», δυο-τρεις γενιές μετά. Δε συγκρίνονται, αλλά αυτή είναι η αίσθηση, και ας έχεις στη διάθεσή σου 620 ίππους που περνούν στο δρόμο ιδανικά. Άλλωστε ρυθμίζεις – και ποια Μ6 σε αυτό το παιχνίδι του ελέγχου της ουράς, που λατρεύει ο ειδικός και μισούν ο αδαής αλλά και οι υπεύθυνοι των εταιρειών, καθώς τα λάστιχα στοιχίζουν. Η Ferrari γιορτάζει τα 70χρονά της, και εμείς τα εκατό της, κάθε ημέρα και για πάντα. Ο κατασκευαστής που διδάσκει το πώς συνδέονται τα αυτοκίνητά του στην πίστα με αυτά της παραγωγής. Μας λείπουν κάμποσες πλέον Ferrari από το ρεπερτόριό μας, αλλά είναι μια βόλτα στην Τέλεια Διαδρομή που έχεις αποθηκευμένη στη μνήμη σου, και επί του προκειμένου συνδέεται με τον κατασκευαστή και ξεπερνά τα μοντέλα παραγωγής του. Άλλωστε, στην πίστα δεν κέρδισαν ποτέ οι πλέον όμορφες Ferrari, αλλά οι καλύτερες με τους καλύτερους, εντός και εκτός κόκπιτ. Ευλογημένοι όσοι τις οδηγούν, αυτοκίνητα που προσφέρονται για τη γνήσια εκδοχή του lifestyle και δυσανασχετούν όταν νομίζεις πως τα επιδεικνύεις._ Σ. Χ.

550 MARANELLO ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ V12 ΚΥΒΙΣΜΟΣ (κ.εκ.) 5.474 ΙΣΧΥΣ (ίπποι/σ.α.λ.) 485/7.000 ΡΟΠΗ (Nm/σ.α.λ.) 568/5.000 ΒΑΡΟΣ (κιλά) 1.774 0-100 ΧΛΜ./ΩΡΑ (δλ.) 4,4 ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ (χλμ./ώρα) 320

575M MARANELLO ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ V12 ΚΥΒΙΣΜΟΣ (κ.εκ.) 5.478 ΙΣΧΥΣ (ίπποι/σ.α.λ.) 515/7.250 ΡΟΠΗ (Nm/σ.α.λ.) 585/5.250 ΒΑΡΟΣ (κιλά) 1.854 0-100 ΧΛΜ./ΩΡΑ (δλ.) 4,2 ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ (χλμ./ώρα) 325

599 GTB FIORANO ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ V12 ΚΥΒΙΣΜΟΣ (κ.εκ.) 5.999 ΙΣΧΥΣ (ίπποι/σ.α.λ.) 620/7.600 ΡΟΠΗ (Nm/σ.α.λ.) 608/5.600 ΒΑΡΟΣ (κιλά) 1.753

0-100 ΧΛΜ./ΩΡΑ (δλ.) 3,7 ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ (χλμ./ώρα) 330

ΚΕΙΜΕΝΑ: ΣΤΡΑΤΗΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ